David Geens – De kunst van het mogelijke

Het zit er bovenarms op tussen mobiliteitsschepen Erné De Blaere (Groep 9910) en oppositieleider David Geens (GVP) van het Oost-Vlaamse Knesselare. Geens had naar aanleiding van een zwaar verkeersongeval in de Hoekestraat op zijn weblog een artikel geschreven, waarin hij de verantwoordelijkheid tussen de regels door in de schoenen van de schepen schoof. Die uitlatingen zijn bij De Blaere niet in goede aarde gevallen.

«De uitlatingen op de weblog beschouw ik als platvloerse literatuur, geschreven door mensen die elk normbesef kwijt zijn», reageert schepen De Blaere scherp. «Er wordt gesteld dat er bij een schepen dringend grijze hersencellen moeten wakker worden. Ik wil stellen dat ik mij elke dag inzet voor de veiligheid van elk van onze inwoners. Ik heb zelf kinderen en kleinkinderen en wil voor ieders veiligheid zorgen. Ik hoop dat de reactie op de weblog een idee was van één persoon. Want als de hele partij die mening deelt, zou ik beschaamd zijn om lid te zijn van die partij.»

gezondheid schaden

David Geens laat de kritiek niet onberoerd en zet voortaan op zijn website het logo ‘Deze site kan uw gezondheid schaden’. «Ik vind deontologie wel degelijk belangrijk, maar ook de grens tussen politieke activiteiten en alles daarbuiten. Sorry als mensen mijn woorden anders hebben gelezen, dan ik ze had bedoeld.»

&copy 26/5/07 Het Laatste Nieuws

Ik hou er van om kritisch te zijn tegenover alles wat mij voorgekauwd voorgeschoteld wordt. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik niet zo gek ben op worst…

Zeker niet op eenheidsworst.

Vandaag de dag moet je een moedig man om nog maar te denken wat ik nu ga schrijven, om zelfs nog maar de vraag te stellen: “Is de mens wel verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde?”. Ik blijf dan zelfs gewoon überhaupt van de basisvraag “warmt de aarde klimatologisch gezien wel op?” ver af.

Ik probeer in deze materie eens een ander daglicht te laten schijnen, met een persoonlijke kijk op het waarom de opwarmingstheorie onze nieuwe religie moet worden.

Sta me daarom toe enkele ideeën op een rijtje te plaatsen.

Economie is enkel mogelijk door schaarste

Wat is economie? Volgens Wikipedia is economie de gedragswetenschap die zich bezighoudt met de voortbrenging en verdeling van schaarse goederen en diensten. Een andere definitie is “de toewijzing van schaarse bronnen om onbeperkte behoeften te vervullen”. Anderen zullen zeggen “het spel van vraag en aanbod”.

Al deze definities hebben het element van schaarste in zich. Iets wat overvloedig aanwezig is, te groot in aanbod is, heeft (quasi) geen waarde. Een voorbeeld daarvan zag ik onlangs nog tijdens rondleiding bij Bekaert waar staal opgewarmd moest worden. De samenstelling van het gas werd uitermate precies bewaakt en was van cruciaal belang, maar bij iedere vlam is zuurstof nodig en die is overvloedig aanwezig in de lucht. Daar wordt in de kostprijsberekening geen rekening mee gehouden.

Ik denk ook niet dat Arcelor in zijn kostprijzen een tabel heeft voor de prijs van de zuurstof die de hoogovens verbruiken die ze gewoon uit de lucht halen.

Schaarste is veranderlijk door plaats en tijd. Een zelfde element is in een bepaalde streek in overvloed en daarom van geen waarde en in een andere streek is er tekort en wordt er voor betaald. In Japan zijn er winkels die zuurstof verkopen, en voor veel geld.

Ook doorheen de tijd verandert iets van waarde. Vroeger was het voor een bedrijf dat water nodig had in zijn productieproces voldoende om zich bij een waterloop te vestigen. Het water zelf was gratis in overvloed aanwezig. Vandaag is zuiver water dat al veel minder en moet er wel degelijk een prijs op geplakt worden.

Kortom, onze economie kan maar draaien als iets schaars is. Elementen in overvloed brengen weinig op.

Iedere grote verandering in onze economie is gepaard gegaan met een verandering van die schaarste. George Gilder, een Amerikaans econoom en schrijver van “The Gilder Technology Report“, omschreef het als volgt in een interview in Wired van september 1993:

Elke industriële revolutie geeft een drastische kostenverlaging van één van de belangrijkste productiefactoren. Vergeleken met de kosten die voorheen betaald werden is de nieuwe factor quasi gratis. Vermogen werd virtueel gratis tijdens de industriële revolutie in de 19de eeuw vergeleken met de kost van de menselijke en dierenarbeid voordien. Plots kon je dingen doen die voordien onmogelijk waren. Een fabriek kon nu 24 uur per dag producten uitbraken op een manier die onbestaand leek voor het industrieel tijdperk. Vermogen werd zo goed als gratis. De hele economie moest zichzelf heroragniseren om met dit nieuwe feit om te gaan.

Energie in overvloed?

Maken we de laatste decennia niet opnieuw het zelfde mee? Energie, oa in de vorm van elektriciteit, is er plots in overvloed. We verbruiken (verspillen volgens sommigen) steeds meer en meer en tegelijk is het evidentie dat als we de schakelaar aanzetten, dat ons lampje oplicht.

Iets wat we normaal en alledaags gaan vinden en in steeds grotere mate gaan gebruiken, daalt normaalgezien in prijs. Volgens Gilder zelfs tot het quasi niets meer kost.

Volgens dit economisch beginsel is er dus een hele industrie die beter gebaat is bij het geloof dat wat zij maken niet zozeer in overvloed aanwezig is. Iets wat schaars is, is logisch – zelfs psycho-logisch – duurder.

Is het dan geen logische – misschien bedrijfsmatig zelfs een verstandige keuze – om er als producent voor te zorgen dat er schaarste – of ten minste perceptie van schaarste – is omtrent het geleverde product?

Is dat trouwens niet de reden waarom de Europese Commissie als een waakhond speurt naar prijskartels, productmonopolies en andere “ongeoorloofde” kunstmatige ingrepen op het economisch spel van vraag en aanbod?

Tegelijk vind ik het zelf wel straf dat zoiets als een Opec vrolijk door het leven kan gaan. Wikipedia omschrijft de OPEC als “in feite een kartel, dat door het veranderen van het aanbod van olie de prijs daarvan kan sturen”. Er zijn dus gekende (en aanvaarde) voorbeelden in de energiesector van prijsafspraken…

Spelen met schaarste

De energiecrisis in Californië van 2000-2001 (tijdens dewelke Governator Schwarzenegger aan het bewind kwam) is nadien diepgaand onderzocht.

Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat onderandere energieproducent Enron hier een kwalijke rol heeft in gespeeld. Enron had een omzet van 111 miljard US dollar in 2000 en stelde circa 21.000 mensen te werk. Enron werd beschouwd als één van ’s werelds grootste energiebedrijven. Het ging in 2001 echter op de fles omdat er enorme schandalen aan het licht kwamen. Ze hadden quasi alles en iedereen bedrogen.

Maar hun rol in de energiecrisis was er één van het valselijk creëren van schaarste. Het ging zo ver dat er afspraken werden gemaakt met lokale netbeheerders en hoogspanningsbedrijven om via overboeking te zorgen dat er schaarste ontstond.

Overboeking is ons vooral gekend uit de toeristische sector. We kennen allemaal wel iemand die niet meer op het vliegtuig kon of een gezin dat naar een hotel 80km verderop wordt verscheept omdat er een overboeking was.

Maar het bestaat dus ook in de elektriciteitssector. Elektriciteit wordt nu eenmaal ergens opgewekt en wordt niet in dozen of op paletten verscheept. Dat gebeurt via hoogspanningsleidingen. En door daarop in complexe afspraken te zorgen dat er te veel capaciteit werd geboekt, zorgde men er eigenlijk voor dat de elektriciteit die er eigenlijk wel was, niet op de plaats van het verbruik geraakte waardoor Californië veel problemen heeft gekend.

De elektriciteitscrisis in Californië is veel complexer dan dit aangehaalde feit. Het dient maar als voorbeeld, er zijn tal van onwelriekende affaires naar boven gekomen. Ik geef dit voorbeeld om aan te tonen dat energiebedrijven wel degelijk op dat niveau zelf zorgen voor schaarste om zo duurdere prijzen te kunnen aanrekenen.

Ook in België?

Ik heb er geen idee van maar als je weet dat ondanks het feit dat we als we naar de lijst van leveranciers en daar 18 namen zien staan, er in België slechts twee producenten (Suez en SPE; binnenkort misschien zelfs verenigd door de fusie van Suez en Gaz de France) zijn, dan kan je toch al een kanttekening maken bij de zogezegde liberalisering van onze elektriciteitsmarkt?

Normaal gaat in een sector die van een monopolie overgaat naar een vrije markt de prijs naar beneden. Voor elektriciteit en gas is dat niet gebeurd, of althans niet op natuurlijke wijze. Dankzij de kunstgrepen van de paarse regering mag de prijs ogenschijnlijk niet duurder worden.

Het feit dat dit niet gebeurt in België zou ons tot nadenken moeten stemmen.

Gebruik ons product niet

Ik zal u nog een nadenkertje meegeven: kent u een fabrikant die enorm veel geld investeert in een marketingcampagne met de simpele boodschap “alsjeblieft, gebruik zo weinig mogelijk van mijn product”?

Klinkt vrij idioot niet? Toch is dat wat Electrabel en Luminus doen met hun reclame zoals voor hun Unplugged of www.mijnverbruik.be. Zij spenderen heel wat geld aan die reclamefilmpjes en de boodschap lijkt in de eerste plaats tegenstrijdig te zijn met het doel van reclame.

Of misschien toch niet? Als hun subliminale boodschap gewoon er op gericht is dat bij de consument uiteindelijk de boodschap “oppassen met ons verbruik, want er is te weinig energie” blijft hangen, zijn we dan weer niet bij het element schaarste wat er voor zorgt dat de economische waarde ervan weer omhoog gaat?

En tegelijk is er geen werkelijk tekort. Men kan blijven leveren en toch meer aanrekenen per eenheid. Economisch geniaal toch? Zou er er van verwonderd staan dat economische mastodonten zoals een Suez niet enkele mensen in dienst hebben die deze redenering al veel eerder hebben gemaakt? Ik denk het soms van wel…

Milieu wordt schaars

En heel misschien kunnen we deze zienswijze ook eens loslaten op het geheel van de milieupaniek die er momenteel heerst.

Milieuvriendelijk zijn is een nieuwe religie. Zeggen dat CO² niet de oorzaak is van de opwarming, is ketterij.

Zou het niet kunnen zijn dat door de opkomst van de industrie in het Oosten waar de arbeidskracht in veelvoud aanwezig is (in China is een mensenleven een nietig kleine eenheid voor de volksrepublikeinse overheid) en dus economisch van geen waarde meer, onze economieën dringend op zoek moesten gaan naar een nieuwe schaarste?

Want milieu is big business tegenwoordig. Het geld dat momenteel wordt gepompd in de industrieën die iets maken om ons milieu te verbeteren, is ontelbaar. Een bedrijf dat milieuvriendelijke producten op de markt brengt, is bij voorbaat een winnaar.

Er worden zelfs amper nog vragen bij gesteld. Groener is beter. En we geloven het, zoals en trouwe gelovige betaamt. Wie durft er nu nog onbeschaamd enkel gloeilampen kopen in plaats van spaarlampen? En toch moet u maar misschien eens deze webpagina lezen: “Spaarlampen: besparen ze werkelijk stroom?“.

Misschien is de huidige opwarmingsgekte gewoon het gevolg van zorgvuldig achter de schermen georchestreerde mediacampagnes om milieu schaars te maken en zo dus ecnomisch waardevol.

Wetenschap is ten dele economie

Waar komt al het geld vandaan om die duizenden wetenschappers te betalen die onderzoeken of groengele verf beter is voor het milieu dan geelgroene?

Als je als wetenschapper vandaag geld wil om het paringsgedrag van de dubbeloverlangs gestreepte zebra te bestuderen, moet je aankondigen dat je de klimaateffecten gaat meten op het veranderd paringsgedrag van de dubbelsoverlangs gestreepte zebra.

Om die reden plus de antiketterij van het politiek correct (groen) denken, hoor je maar weinig wetenschappers ingaan tegen de algemene trend. Alleen al in de wetenschappelijke wereld zouden tienduizenden mensen zonder werk vallen moest er plots geen nood meer zijn aan onderzoek naar onze klimaatveranderingen.

Voor wie wel eens wetenschappers wil horen die het tegendeel beweren, verwijs ik graag naar de Britse Channel 4-documentaire “The Great Global Warming Swindle”. Daarin wordt de theorie dat de mens aan de basis van de klimaatverandering ligt, zeer rkitisch bekeken en geeft men ten minste mogelijke alternatieve verklaringen. Sommige gaan zelfs zo ver om te stellen dat het inderdaad een economisch complot is, dat nog veel verder gaat dan wat ik hier beschrijf, namelijk de economische groei van ontwikkelingslanden te beknotten.

Zolang de film hier online blijft staan, kan u op deze link kijken (neem wel de tijd, hij duurt iets meer dan een uurtje):

Stof tot nadenken

Wie heeft het bij het rechte eind? De believers of non-believers? Men spreekt hier terecht in religieuze termen. Het is een kwestie van geloven. Maar zoals bij iedere religie is het gevaarlijk als er altijd maar enkel de believers aan het woord mogen komen…

Ik hoop dat er gaandeweg iets meer ruimte voor dialoog en constructief overleg komt, zodat we in de media ook eens kritische stemmen horen.

Jaja, gewoon regelrecht proficiat. Geslaagd voor de eerste test met slechts enkele minpunten…

In de eerste plaats voor het feit dat door werk te maken van de uitbreiding van het gemeentehuis er plek vrijkomt in de Kerkstraat om de gemeentelijke kinderopvang uit te breiden.

En in de tweede plaats voor de aanzet om werk te maken van de uitbreiding van de KMO-zone en bijhorende plaats voor een volwaardig containerpark.

In maart schreef ik over de gemiste kansen in de begroting en nu twee maand later is de situatie of het uitzicht op die situatue al gewijzigd.

Dankzij de unanieme goedkeuring op de gemeenteraad van 23 mei kan er nog deze zomer gestart worden met de afbraak van het huis Van Thuyne en kan volgend jaar in mei of zo de feestelijke opening van de uitbreiding van het gemeentehuis gevierd worden.

De valse noot in het verhaal is de kostprijs van het huren, maar da’s deels te wijten aan de vorige bestuurders, dus kan nu niet geheel op het rapport van deze ploeg in mindering gebracht worden.

Belangrijker is dat de burgemeester bevestigde dat de financiële dienst zeker verhuist naar het nieuwe gebouw en dat de vrijgekomen ruimte in de gebouwen aan Het Hemelrijk zeker zullen aangewend worden om de uiterst succesvolle kinderopvang uit te breiden. De burgemeester noemde dat quasi een morele verplichting om de jonge gezinnen niet alleen een plek om te wonen aan te bieden in de nieuwe verkavelingen, maar ook te ondersteunen in een goeddraaiende dag- en buitenschoolse opvang.

Het klonk alsof Fredy plots een GVP’er was: ik hoorde mijn eigen woorden door een ander uitspreken. Schitterend! Bravo!

Het was ook een positief punt om te horen dat er nu snel werk wordt gemaakt om een nieuw RUP op te stellen voor de uitbreiding avn de KMO-zone, maar tegelijk om bijkomend extra terrein te voorzien voor openbaar nut: een containerpark met andere woorden.

Minpunten waren er enkel weer ten dele omdat er 30.000 € ten dele worden weggegooid aan het nooit in voege getreden BPA, maar tja, ook dat was deels de schuld van vorige keer.

De burgemeester hengelde daarbij actief naar de beloofde flessen champagne (mijn blog wordt dus wel aandachtig gelezen, heb ik gemerkt). Geen schrik Fredy, beloofd is beloofd en als het containerpark er staat voor 2010 zal ik jullie de flessen met veel plezier overhandigen op de opening van het containerpark. Het zal er zijn van “Chateau GVP Grand Cru” (of zoiets…).

Het is zoals Roland Bonami van Groen! opmerkte bij het feit dat bij de uitbreiding wordt gekeken naar het gebruik van zonnepanelen en een zonneboiler: dankzij een aanwezige en aandachtige oppositie worden goede punten gescoord.

Ik heb dan het college ook oprecht twee maal proficiat gewenst en doe dat bij deze nog eens.

Weet mij enkel tijdig te waarschuwen zodat ik nog de tijd heb om naar Reims te rijden…

Enne, er staan nog leuke suggesties op deze blog. Ik zal echter voortaan nog vaker een beloning in het vooruitzicht stellen bij het realiseren ervan… Een goede zaak voor de ganse gemeente…

Voortaan beschouw ik het als mijn deontologische plicht om deze waarschuwing op mijn site te plaatsen.

Ik heb gisteren immers gemerkt dat sommige mensen zich kunnen opjagen in de vorm waarin ik kritisch omga met bepaalde gebeurtenissen.

Voor alle duidelijkheid: ik heb het niet alleen over mogelijke aanvallen van muiswoede (jaja, muiswoede bestaat, er is zelfs onderzoek naar gevoerd).

Dus beschouw ik het voortaan als een morele goede zaak om deze waarschuwing in de zijbalk te plaatsen. Sommige mensen mogen dan misschien menen dat ik niet zwaar til aan politieke deontologie, maar dat is misschien dan twijfel die door andere opportuniteiten is ingegeven dan door praktische bewijzen. Ik til daar wel degelijk aan, zeker ook in de politiek. Zo vind ik loyaliteit deontologisch vrij belangrijk, maar ook de grens tussen politieke activiteiten en alles daarbuiten…

Ik vind het ook belangrijk om de moeilijke taak uit te voeren waar je nu eenmaal altijd een zot moet voor vinden: oppositievoerder. Een schepen zei het me nog tijdens mijn laatste bezoek aan het gemeentehuis: “Eigenlijk wel wreed dat ik betaald word en jij niet hoewel jouw inzet ook wel enorm mag genoemd worden”… Da’s een mooi compliment geweest en zal ik niet snel vergeten…

Mede door zo’n compliment schaam ik mij niet om getrouw deel uit te maken van de oppositie en er gestalte aan te geven, hoewel het soms moeilijk is en zwaar weegt om altijd maar de schietschijf te zijn omwille van deze taak. Maar schamen doe ik er mij niet voor: moest ik dat wel doen, dan blogde ik onder een pseudoniem…

Niet veel mensen zouden in mijn schoenen willen staan als oppositieleider. Net zomin als ik omwille van bepaalde verantwoordelijkheden in andermans schoenen wil staan…

Ik wil ook niet in de schoenen van onze burgemeester staan. Een slecht verlicht kruispunt kan al voldoende zijn om veroordeeld te worden.

Ik wil ook niet in de schoenen staan van de milieuschepen. De rechtszaak in Deinze bewijst dat overtredingen in containerparken soms persoonlijk veel geld kunnen kosten.

Ik vul liever mijn eigen schoenen, daar heb ik al werk genoeg aan. De mensen in het college zijn gekozen tot het vervullen van hun taken en bijhorende verantwoordelijkheden en soms ben ik gewoon blij dat ik enkel een dikke huid nodig heb om de speldeprikken te overleven…

En sorry voor de mensen die sommige woorden over wiens schoenen ik graag of niet graag zou willen vullen, in een ander daglicht hebben gezien dan buiten het feit dat ik ze niet zou willen vullen…

Politieke correctheid gebiedt de politieke kaste om bescheiden te blijven bij een goede peiling. Men mag inderdaad nooit op voorhand het vel van de beer verkopen voor hij geschoten is. Het is dan ook maar normaal dat Jo Vandeurzen en Yves Leterme voorzichtig reageren op de uiterst goede cijfers van de peiling van VRT en De Standaard.

Maar ik ben een echte kartelliefhebber en speel geen enkele rol in deze verkiezingen. Daarom mag ik nu wel eens heel hard JOEPIE roepen.

Tegelijk stel ik ook wel vast dat het kartel te vroeg gepiekt heeft. De hoge score van enkele maanden geleden, zullen we wel nooit meer halen. Maar de zetelverdeling ziet er goed uit. Paars kan niet verder en zelfs paars-groen haalt geen meerderheid. Als deze peiling dus ook maar enige richting kan geven aan het uiteindelijke verkiezingsresultaat, dan zal de CD&V eindelijk na acht jaar weer deel uitmaken van de federale regering.

BRT of VRT?

Maar het is nog een eindje tot aan de eindstreep. Er zijn hoe dan ook nog heel veel onbesliste kiezers, en de media laten zich de afgelopen dagen niet onbetuigd in mogelijke beïnvloeding.

Zo viel het mij op dat zondagavond tijdens de eerste verkiezingsuitzending van de VRT “mondelinge vragen” de vragen nogal gericht geselecteerd waren. Op een gegeven moment dacht ik dat de VRT nogal nostalgisch terug keek op de tijd dat de BRT noemde. Want de V van Vlaams was duidelijk niet terug te vinden in deze uitzending. Vlaams is vies! Dat kon ik alleszins afleiden uit het feit dat twee vragen rechtstreeks gericht waren tegen het Vlaamse karakter van het kartel CD&V/N-VA.

Zo was er eerst de vraag “jaagt u niet te veel Vlamingen schrik aan met uw Vlaams discours“. En niet veel later was er de vraag “waarom creëert u een haatgevoel van de Vlamingen versus de Walen“.

In de zetelverdeling kunnen we zien dat een coalitie tussen CD&V/N-VA enerzijds en het Vlaams belang anderzijds een meerderheid van 47 zetels in de Vlaamse taalgroep zou creëren. Dat geeft toch aan dat in Vlaanderen resoluut wordt gekozen om de Vlaamse weg verder te bewandelen.

Het door de VRT laten uitschijnen dat Vlaams vies is, is dan ook een verkeerde representatie van de feiten. Men begint bij de VRT stilaan de weg te bewandelen om alles wat Vlaams is in het verdomhoekje te verbannen. Het Vlaams belang klaagt steen en been over het gebrek aan visibiliteit op de VRT.

Moet ik nu beginnen vrezen dat het binnenkort ook zover is voor het kartel?

De analyses van deze eerste uitzending in diverse kranten waren ook opmerkelijk eensgezind over één feit. In diverse redactionele commentaren las ik dat Verhofstadt de beste uitleg gegeven had. Als kijker hebben enkele andere dingen gezien.

Ten eerste vond ik dat men nogal redelijk simpele vragen voorbehouden had voor de bijna ex-premier. Zeggen dat Yves Leterme een veel te moeilijke uitleg heeft gegeven aan wat “goed bestuur” betekent, is volgens mij een belediging aan het adres van de intelligentie van de Vlamingen.

Om het dan eens simpel uit te leggen aan de politieke redactie van Het Laatste Nieuws, zal ik het eens zeggen: eerst goed nadenken, dan pas handelen. En niet 20 keer van ideeën wisselen.

Yves, Elio of Johan?

Terug naar de peiling en de mogelijke zetelverdeling.

Als peiling bewaarheid wordt, dan zal de eerste keuze een roomsrode regering zijn. Johan Vande Lanotte bestempelt zichzelf wel als kandidaat, maar wil tegelijk ook geen franstalige premier. Stel dan dat men de regel volgt die zegt dat de grootste politieke familie de premier mag leveren, ontstaat dan niet eveneens de subregel dat binnen die politieke familie de grootste zusterfractie de premier levert? Dat zou in het socialistische geval tot een patstelling leiden….

Of volgt men de regel dat de grootste partij de eerste minister mag leveren? Dat is dan volgens deze peiling zonder twijfel Yves Leterme.

Voor deze stelling zijn enkele pro-argumenten te noemen. Allereerst is en blijft het een feit dat de Vlamingen de meerderheid van de Belgische bevolking vormen. Voorts is het ook duidelijk uit deze peiling dat de Vlaming stemt voor Vlaamse standpunten, de houding van de (B)VRT ten spijt. Op zulk moment een franstalige premier benoemen, het is zelfs voor Johan Vande Lanotte te gevaarlijk. En ten derde: Yves Leterme is veruit de meest populaire politicus van het moment.

Groene bedankbriefjes

Vera Dua mag zeker niet vergeten heel wat bedankbriefjes te sturen aan de paarse partijen. Tobback en Verhofstadt hebben Al Gore zo hard uitgemolken dat Groen! plots weer de kiesdrempel haalt en in één klap zelfs zeven zetels haalt.

Opvallend in deze peiling in de deelresultaten: niet in Limburg. Daar hebben ze blijkbaar minder last van de opwarming…

De vraag is ook als we naar bovenstaande tabel kijken, of roomsrood niet beter kiest voor de uitbreiding met Groen om een veilige meerderheid te hebben. God beware me daarvoor, als ik mijn mening mag meedelen. Dan zou een meerderheid van de Vlamingen rechts gestemd hebben en toch een sterk naar links hellende regering krijgen.

Een tripartite dan maar, zodat de balans met de Vlaamse regeringsploeg behouden blijft? Ik zou daar durven op gokken. Een tripartite die een tweederde meerderheid heeft om de Grondwet te veranderen en na twee jaar in 2009 vanaf dan de verkiezingen allemaal laat samenvallen. Open VLD zou in dit scenario nog goed wegkomen. Ze blijven deel uitmaken van de macht, zowel op Vlaams als federaal niveau, in ruil voor keiharde garanties omtrent de staatshervorming. En over twee jaar kunnen ze dan hun kans opnieuw wagen, waarbij het Vlaamse voordeel voor het kartel zal weggewerkt zijn.

Ik vermoed ook dat Open VLD anders wel eens smerig spel zou kunnen spelen: niet in de federale regering zou wel eens hun uitstap op het Vlaamse niveau tot gevolg kunnen hebben. Een vis op het groge maakt rare sprongen, je zou van niks moeten schrikken binnen de VLD in dat scenario.

Kortom, het mag er leuk uitzien voor het kartel CD&V/N-VA, makkelijk zal het niet worden als de uitslag in de buurt van deze peiling zit. En dat zal de blauwe spin doctor Slangen nog wel in de verf zetten de komende weken…

De gemeentelijke diensten worden vanaf volgende zomer gecentraliseerd op De Plaats, waar het gemeentehuis zal uitbreiden. Huis Vanthuyne zal worden gesloopt en in de plaats komt een nieuwbouw. De gemeente zal die huren voor bijna 3.000 euro per maand.

‘Huren is duur. Na 30 jaar zullen we 1,5 miljoen euro aan huur betaald hebben’ Oppositielid David Geens (GVP)

De plannen voor de uitbreiding van het bestaande gemeentehuis op De Plaats bestaan al langer. Ze werden door oud-burgemeester Schrans voor een groot deel voorbereid en komen nu in een stroomversnelling. Als de gemeenteraad woensdagavond het licht op groen zet, zou Huis Vanthuyne (het pand tussen gemeentehuis en Hellestraat) na het bouwverlof gesloopt kunnen worden en meteen daaropvolgend de bouw van de nieuwe vleugel kunnen starten. De bouwpromotor die de uitbreiding doet, realiseert achteraan nog een immobiliënproject.

Oppositie is tegen

De totale extra bureeloppervlakte bedraagt om en bij de 250 vierkante meter en dat is nodig, vindt burgemeester Fredy Tanghe (Groep 9910). ‘Door het nieuwe organogram zal er nogal wat personeel bij komen en onze diensten zitten ook her en der verspreid. Zowel voor de werking van onze eigen mensen als voor de bevolking zal de centralisatie van alle diensten op één locatie heel wat voordelen opleveren’, aldus de burgemeester. De oppositie heeft echter problemen met de huurprijs van 2.975 euro per maand. ‘Als de gemeente Vanthuyne en de ruimte erachter twee jaar geleden had aangekocht via onteigening voor 300.000 euro, en daarna het hele stuk in samenwerking met een projectontwikkelaar was ontwikkeld, had dit een nuloperatie kunnen betekenen voor Knesselare’, meent David Geens (GVP), die van een ‘gemiste kans’ spreekt. ‘Huren is duur. Na 30 jaar zullen we 1,5 miljoen euro aan huur betaald hebben.’

Kinderopvang opgelost

Volgens Tanghe is een huurprijs van 2.975 euro verantwoord en kan de gemeenteraad later, als blijkt dat er nog budget over is na de vele wegen- en rioleringswerken, nog beslissen aan te kopen. Geens betreurt ook de afwezigheid van een parking, waardoor De Plaats nog voller geparkeerd zal staan, tot wanhoop van de handelaars. ‘Het project is te kleinschalig voor een privé-partner om een parking rendabel te laten zijn’, reageert Tanghe. De centralisatie van alle diensten opent perspectieven voor de goeddraaiende kinderopvang. In de Kerkstraat staat de aanwezigheid van de financiële dienst een uitbreiding van die opvang in de weg. ‘Met de verhuis is dat probleem opgelost’, klinkt het. Ook aan Ursel wordt gedacht. ‘Ook voor de kinderopvang in Ursel, die nu nog boven de bib is gevestigd, willen we een nieuwe plaats zoeken. En het nieuwe personeelsorganogram zal er ook voor zorgen dat er meer dienstverlening komt in het Urselse dienstencentrum’, besluit burgemeester Tanghe.

© 22/5/07 Het Nieuwsblad

Zie ook online

Af en toe wil ik op mijn blog de mogelijkheid geven aan iemand om een gastcolumn te schrijven over een interessant thema.

Deze week kwam ik in contact met Réginald Moreels. U kent hem nog wel, neem ik aan. Hij was van 1995 tot 1999 staatssecretaris en minister van ontwikkelingssamenwerking. Réginald is een echte idealist, die zich in de politiek daardoor al eens heeft vastgereden.

Omdat ik dat gevoel herken, heb ik een boon voor deze man. Daarom publiceer ik bij deze eerst zijn mail die hij deze week stuurde omdat hij daarin eerlijk vertelt hoe het hem vergaan is sinds 1999, maar ook een stuk over zinloos geweld dat hij me vandaag toestuurde. De moeite waard om te lezen en nog eens te lezen…

Oh ja, ook belangrijk om te vertellen: Réginald duwt samen met Celie Dehaene de Senaatslijst…

Eerst de warme email:

Geachte mevrouw, geachte heer,

Tijdens een officiële reis naar Mozambique en Malawi vroeg Yves Leterme mij kandidaat te zijn op de senaatslijst. Ik heb volmondig ‘ja´ gezegd. Ik wens mij vooral verder te engageren voor de christelijke en ethische waarden van onze partij, van onze toekomstige regering.

Waarschijnlijk kent U mij nog een beetje. In Gent geboren in 1949, ben ik afgestudeerd als arts en (nog altijd) gelukkig getrouwd (1974 .) Wij hebben 4 kinderen en pas één kleinkindje.

In 1980 werd ik chirurg in Oostende tot 1995. Gedurende mijn verlof vertrok ik regelmatig op chirurgische zendingen in oorlogslanden en werd als vrijwilliger 8 jaar voorzitter van AZG.

Van 1995 tot 1999 was ik staatssecretaris ! en ten slotte minister van ontwikkelingssamenwerking . Dag en nacht heb ik toen gewerkt om alle corrupte dossiers uit te spitten, en ik heb de ABOS grondig hervormd. Elke cent belasting moet door de overheid eerlijk en nuttig gespendeerd worden ten bate ook van de armsten der armen. In 1999 hebben de kiezers mij bedankt, ondanks de dioxinecrisis, door mijn score te verviervoudigen. Helaas was ik totaal uitgeput en enorm ontgoocheld. Ik werd ziek en verliet de CVP om partijloos senator te blijven. Later aanvaardde ik een opdracht als humanitair gezant voor de Grote Merenregio in Centraal Afrika.

Einde 2002 heb ik mij aangesloten bij de nieuwe christen democraten waarvan ik te laat bewust werd dat het een opportunistisch avontuur was. Het was een vergissing. Een paar maanden waren echter genoeg om te beseffen dat ik mij niet los kon maken van mijn christen democratische wortels. Mijn sociaal, politiek en humanitair engagement (ik vertrek af en toe op zending) zijn intact gebleven, alhoewel ik het allemaal veel serener beleef. Met veel aandacht voor de persoonlijke ontmoetingen, zeker als ze niet moeten..

Meer dan twee jaar geleden, goed genezen en vooral innerlijk versterkt ben ik terug bij de vernieuwde CD&V komen aankloppen om vrijwillig mijn diensten aan te bieden. Toen heeft dhr. Verhofstadt mij nog een zeer interessante internationale functie aangeboden maar ik heb die geweigerd om terug bij de christen democratie te mogen aansluiten.

Na een specialisatie in urgentie- en rampengeneeskunde heb ik 2 jaar gewerkt als gezondheidsinspecteur in Vlaams-Brabant. Momenteel werk ik op het kabinet van Yves Leterme als arts expert.

Maatschappelijk blijven ziekte en handicap, de werkloosheid, de vereenzaming, alsook het veiligheidsgevoel zeer belangrijke uitdagingen. Mijn belangrijkste zorg is echter een efficiënte, betaalbare, toegankelijke gezondheidszorg. Zonder enige vorm van discriminatie. Wie daarover mijn standpunt wil lezen kan dit vinden op mijn website.

Tijdens de verkiezingscampagne kan ik onmogelijk elke Vlaming persoonlijk aanspreken. Ik zou heel dankbaar zijn indien er via uw familie en vrienden een ‘mond aan mond reclame´ zou gebeuren of een aanbeveling per mail doorsturen. (wie kaartjes wil, kan dit op mail aanvragen).

Als U één of meerdere effectieve kandidaten aanduidt, mag U ook voor één of meer opvolgers stemmen, dus denk even aan mij!

Een respectvolle en warmhartige groet,

Réginald.

Mei 2007.

Jakob Heremansstraat, 23 9000 Gent–0473 250286.

[email protected] ; [email protected]

www.reginaldmoreels.be

En dan de tekst die Réginald mij vandaag toestuurde:

Het syndroom van de ‘absolute verliezer’.

Bij elk nieuws van een neergestoken tiener, een zelfmoordaanslag in Bagdad of in Gaza, een huisvader die zijn vrouw en kinderen in bed neerknalt en zichzelf dan doodt, een HIV patiënt die zich wreekt door zoveel mogelijk partners te besmetten, een opvoeder die zich muslim noemt en in London een metrostation doet ontploffen, vraag ik me nog telkens af welke druppel de emmer deed overlopen?? Deze vraag houdt mij bezig omdat ik in de wereld toch als oorlogschirurg een en ander heb meegemaakt met die smerige tuigen van wapens, maar ook een aantal keren van aangezicht tot aangezicht werd geconfronteerd met de wanhopige haatblik van een kindsoldaat of het agressief machogedrag van een militieleider.

Is de mens echt slecht? Waarom kan een mens zo wreed zijn, wreder dan gelijk welk van de diersoorten waaruit we geboren en getogen zijn? En kan mij ook dit absolute kwaad overkomen?

Mijn voorzichtige hypothese is dat er eenzelfde rode draad loopt door het individueel en collectief geweld. Het gevoel een absolute verliezer te zijn. En met verlies bedoel ik vooral vernedering, de vonk van elke agressie die soms jaren na een vernedering, of ze terecht of onterecht zo wordt aangevoeld, kan optreden.

Daarna stelt zich de volgende vraag waarom de ene mens er extreem geweldig gaat op reageren, en de andere het zal blijven opkroppen of verwerken?! Of zijn het de omstandigheden die zo vernederde personen toevallig uitdagen om geweldig te reageren. Ieder mens heeft ten slotte de vrijheid en verantwoordelijkheid om niet in te gaan op zijn agressieve neigingen, zo leert ons toch de discipline van geweldloos omgaan met anderen.

Gedragswetenschappers, sociologen, psychotherapeuten, zelfs politici kunnen een multivariabele analyse maken van de meest relevante bevorderende factoren van geweld. Maar het crimineel gedrag hangt volgens mij van meer af dan van man of vrouw, ouder of jonger, homo-of heterofiel, allochtoon of autochtoon, langdurig werkloos of werknemer, alcohol en drug verslaafd of niet, rijker of armer, muslim of christen, gelovig of atheist te zijn…

Dat ‘agressief surplus’ dat impulsief of koelbloedig vanuit onze zogenaamde geevolueerde hersenschors een fatale steek toedient of een schot lost, kennen wij niet, ten minste ik niet. Toch denk ik dat het gevoel op alle fronten uw nut, uw waardigheid, uw houvast aan waarden zoals liefde, respect, eerlijkheid, kortom alle nestwarmte te verliezen misschien wel de enige gemene deler van ultiem geweld zou kunnen zijn.

• Voor je jezelf als absolute verliezer ervaart moet je in de vicieuze cirkel geraakt zijn van de gemengde schuld. Je beschouwt wel de andere die u vernedert als een vijand maar je kunt er toch niet aan ontsnappen u af te vragen of je er zelf geen schuld aan hebt. Je begint jezelf als waardeloos te voelen, daardoor geen respect meer te verdienen van uw omgeving, op school, op de werkvloer, in uw eigen familie. De psychologen noemen dit de ‘identificering met de agressor’. Het komt erop neer dat je als buitenstaander ook iemand als uzelf vernederd zou hebben…Daarom zal de wraakgedachte van de verliezer zowel gericht zijn op de anderen,wie het ook weze, als op zichzelf. De waarde van uw medemens schat je maar aan uw eigen waarde.
• Wat ik dramatisch vind en geen uitleg voor heb is dat het zwarte schaap niet noodzakelijk diegene is die je fysisch heeft aangevallen of psychisch gekwetst en vernederd, maar vaak een ‘rustige leerling of een lieve echtgenoot’ wild om zich heen begint te schieten of messteken uitdeelt zowel aan diegenen die hem of haar het meest bekend, zelfs geliefd, zijn als een toevallige nog onbekende voorbijganger. De man die zijn vrouw en kinderen in bed neerschoot was niet verwikkeld in een procedure van echtscheiding. En de jongens die recent aan Jo of Bart een messteek toedienden, maar het kon evengoed andere tieners zijn, werden misschien gepest op school of thuis maar reageerden zich niet af op de leerkracht of de medestudenten. Daarvoor vind ik reeds geen afdoende uitleg, zeker niet in een klimaat van maatschappelijk onbehagen, want dan hoeven we ons serieuze zorgen te maken over iedere malcontente burger, vereenzaamde mens als een potentiële moordenaar..

De absolute verliezer heeft zijn natuurlijke drang naar zelfbehoud verloren. De enige zin die hij aan zijn geweld wil geven haalt hij bewust of deels bewust uit de martelaarsgedachte. Dit geldt vooral voor de mensen die hetzij om politiek-nationalistische, met de religie als strategisch voorwendsel, gaan opofferen maar ook anderen mee gaan offeren. Dit maakt het verschil uit tussen een echte martelaar die alleen de hand aan zichzelf legt uit ideaal en de zelfmoordterrorist die zijn dood maar zinvol vindt als hij anderen ook doodt. En het vaak doet omdat hem een beloning is beloofd in een ingebeeld hiernamaals. Zo gaan ook terroristen te werk die onschuldige slachtoffers in een lijnbus opblazen, want voor hen bestaat er geen onschuldige burger ten minste niet in het kamp dat zij bestrijden.

Waar ik me verder vragen over stel is het weinig verband tussen de scholingsgraad, de opleiding, de sociale uitsluiting, armoede, van de extreme verliezer. Wetenschappelijk is reeds aangetoond dat de terroristen zowel uit de Russische revolutie, de Rode Brigades ea. in onze contrijen, de huidige Palestijnse of Irakeze godsbrigades, eenzame jongeren zijn, niet ouder dan dertig, goed geschoold, uit welvarende gezinnen, en eigenaardig niet dogmatisch religieus opgevoed. Het zijn ook meestal mannelijke machos en de opkomst van ook vrouwelijke zelfmoordterroristen blijven de uitzondering die de regel bevestigen.

De religie ontdekken deze kandidaten maar later wanneer ze in kontakt komen met godsdienstfanaten, die hen het sacrale van het geweld inpompen om alle niet godsdienstigen en ongelovigen aan hun godsdienst als potentiële vijanden te beschouwen en ze uit de weg te ruimen. Maar het is ook het gevoel van vernedering en extreem verlies dat deze jongeren doet doorslaan naar moorden, want niet iedere religieuze fundamentalist is vroeger een christelijk kruisvaarder geworden en wordt nu muslimmartelaar.

In onze sterk geseculariseerde maatschapij geldt echter deze religieuse motivatie niet, laat staan dat we voor onze nationaliteit nog zouden ten strijde trekken. Alleen allochtonen zijn wel een specifiek doelwit waarop absolute verliezers hun frustraties zouden durven uitwerken.

En even onrustwekkend doet dit specifieke geweld zich voor bij ons waar zoveel welvaart heerst. Opvoeding zal wel een rol spelen, echtscheidingen zullen kinderen blijven kwetsen, geweld thuis zal jongeren de straat doen opgaan om het na te bootsen. Maar niet iedere gekwetste jongere, of volwassene zal absurd, of schijnbaar absurd een moord begaan.

Dus blijft het enigma bestaan hoe een mens onvoorspelbaar en onzichtbaar zich kan ‘laten gaan’ tot zo daden. Hoe op grotere schaal bloedige dictators uit Oost en West, Noord en Zuid, zovele banale burgers konden meetrekken in de banaliteit van het absolute kwaad tot op een punt van wreedheid dat elke vorm van bestialiteit nog ver te boven gaat…

Tussen de cultuur en het individu staat de beschaving. Wij zijn het die de graad van beschaving invullen, die selecteren tussen de massa interessante en perverse informatie die op ons afkomt, die beslissen of wij voorrang geven aan materiële dan wel aan spirituele houvasten, of we vanaf jongsaf op school verplichte lessen en ateliers gaan geven in actieve geweldloosheid, en of wij in de dagelijkse omgang nog in staat zijn de eenzaamheid van de naast ons zittende te breken met een solidaire gebaar.

Geweld is van alle tijden, is genetisch ingebakken, dit weet ik al. Maar een tederder omgeving wordt wel een mogelijk krachtig vaccin om geweld in te tomen. De absolute verliezer die in een warme sfeer terechtkomt zal zijn onderliggende haat en wraakgevoelens naar boven doen komen, erover communiceren met een naaste vriend of vriendin, een broer of zus, een moeder of misschien een vader, daar ben ik wel van overtuigd. Zo wordt onvoorspelbaar geweld voorspelbaar, de onzichtbare dreiging van de banale burger zichtbaar.

Maar eerlijkheid dwingt mij toe te geven dat na zovele jaren luisteren en praten met mensen, patiënten ,binnen en buiten de grenzen, in oorlog en vrede, ik radeloos sta. En machteloos hoewel ik alles zou geven om als was het maar één mens zo’n moord niet te laten plegen.

Zij die nu toch alle uitleg hebben over de persoonlijkheden van de moordenaar op Bart of Jo, de zelfmoordterrorist, de massamoordenaar zou enige discretie in hun analyses sieren. Wie weet zijn wij de extreme verliezers…

Réginald Moreels, arts.

Met de verkiezingen in aantocht, hoor je af en toe een politicus iets vertellen wat een glimlach ontlokt.

Soms is het echter aan de toog dat je een vertelsel hoort dat je doet lachen.

Met onderstaand mopje heb ik alvast toch effe me nog eens verslikt…

Elio Di Rupo, Didier Reynders en Guy Verhofstadt vliegen over België in een privé jet. Elio wendt zich tot Didier en zegt: “Weet je dat ik een biljet van 500 euro door het venster zou kunnen werpen en iemand gelukkig maken.”

Didier repliceert: “Da’s goed, maar ik zou 10 biljetten van 50 euro door het venster werpen en 10 personen gelukkig maken.”

Om niet onder te doen zei Guy : “Ik zou 100 biljetten van 5 euro door het venster werpen en 100 mensen gelukkig maken.”

De piloot zucht en zegt tegen zijn copiloot:

“Maar hoor die arrogante kerels eens bezig. Zij realiseren zich niet dat wij die drie klootzakken uit het vliegtuig kunnen gooien en 10 miljoen mensen gelukkig maken!”

Er komt dan toch geen tonnagebeperking in de Nieuwstraat in Knesselare. Gemeenteraadslid David Geens (GVP) stelde een tijdelijk verbod voor vrachtwagens voor, maar daar gaat de meerderheid niet op in.

De bouwwerken in de verkaveling Wijngaard schieten goed op. De Nieuwstraat in Knesselare is nog niet lang heraangelegd, maar nu moeten heel wat vrachtwagens die naar de bouwwerven van de Wijngaard moeten door de nieuwe straat. Geens vreest dat dit voor problemen gaat zorgen en stelt een tonnagebeperkig voor. Hij vindt dat vrachtwagens beter langs de Kouter rijden, want die straat wordt binnen twee jaar toch volledig vernieuwd.

«Als we een tonnagebeperking zouden opleggen in de Nieuwstraat zouden we het probleem alleen verleggen», zegt mobiliteitsschepen Erné De Blaere (Groep 9910). «We kunnen moeilijk tonnagebeperkingen opleggen voor elke bouwwerf die in Knesselare opgestart wordt. Het aantal leveringen voor de Wijngaard is trouwens beperkt.» (JSA)

© 18/5/07 Het Laatste Nieuws

Tijdens de begrotingsgemeenteraad was het nog één van mijn grote vragen: waar blijft de uitbreiding van het gemeentehuis?

Wel, het lijkt er nu versneld aan te komen. Volgende week staat het punt op de dagorde. Eindelijk hebben we zicht op de plannen.

Om kort nog even samen te vatten: twee jaar geleden kwam het huis “Van Thuyne” naast het gemeentehuis te koop. Op aandringen van de GVP werd nog machtiging gegeven aan het schepencollege om een onteigeningsprocedure te starten. Aangezien er een serieus verschil zat tussen de vraagprijs en de officieel geschatte prijs (waar een gemeente zich moet aan houden), was het quasi onmogelijk om tot een onderling akkoord te komen tussen gemeentebestuur en de verkopers.

Gemiste kans

Bij een eventuele onteigening had de gemeente de handen vrij om zelf te beslissen over het ganse lot. Achter het huis hoort immers nog een heel stuk grond. Een uitbreiding vooraan had gepaard kunnen worden aan extra parkeerruimte achteraan.

De argumentatie van toenmalig schepen van financiën Tanghe en ex-burgemeester Schrans was dat het allemaal te lang zou duren en te veel zou kosten en ze hebben nooit de onteigeningsprocedure opgestart. Een gemiste kans dus en al snel was een projectontwikkelaar gaan lopen met het ganse stuk.

Nochtans hebben we toen al deze twee argumenten tegengesproken.

Door een onteigening bij hoogdringendheid omwille van openbaar nut uit te voeren, had men zonder enige vertraging kunnen werken. Er zou dan nog getwist kunnen worden over de prijs, hoewel de officiële schattingen héél duidelijk waren: voor 300.000 euro had de gemeente eigenaar kunnen worden.

Dat het te duur zou worden was ook zeer twijfelachtig. Allereerst was de aankoopprijs zeer aantrekkelijk, maar tegelijk hebben we toen al de idee geopperd om met een privaat-publieke samenwerking (PPS) te werken. De gemeente had de ganse hoek kunnen ontwikkelen samen met een projectontwikkelaar in een constructie dat het voor de gemeente minimaal een nuloperatie zou geweest zijn. En na bijvoorbeeld 30 jaar eigenaar kunnen worden van het geheel of zo.

Maar die kans is verkeken: een projectontwikkelaar ontwikkelt nu het ganse stuk en kan de gemeente vragen wat hij wil. De appartementen en huizen brengen al een aardige stuiver op, er komt geen extra parkeerruimte en de gemeente kan niet anders dan akkoord gaan met de huurprijs.

De plannen

Laat ons alvast eens de plannen bekijken (klik op de plannen om ze groter te bekijken):

De tweede afbeelding laat het zijaanzicht in de Hellestraat zien. Achteraan zal een soort van patio komen die moet toelaten voldoende licht in het nieuwe stuk te laten invallen. Waarschijnlijk zal dit ook de rokersplek worden.

De totale extra bureeloppervlakte is ongeveer 2 maal 122m². Binnenin zal met verplaatsbare wanden gewerkt worden. Zo kan men dynamisch aanpassen aan de noden.

Bovenaan zal de bestaande zolder verder uitgebreid worden en tegelijk vlot toegankelijk gemaakt worden. Ik vermoed dat deze verder als archiefruimte zal gebruikt worden.

Uitbreiding kinderopvang?

We zijn natuurlijk al jaren voorstander van deze uitbreiding. We zijn wel héél benieuwd naar welke diensten zullen gecentraliseerd worden. We hopen natuurlijk dat in de eerste plaats de financiële dienst uit de Kerkstraat zal verhuizen, zodat daar de kans wordt gecreëerd om de kinderopvang uit te breiden.

Op die manier zou men op meerdere punten vooruitgang boeken: men kan dan voortaan heel wat kosten uitsparen (gedaan met dure communicatielijnen, heen en weer geloop, dubbele investeringen in copiers enzo…), maar men kan dan ook iets doen waar de bevolking echt wat aan heeft, namelijk de gemeentelijke kinderopvang – die fantastisch werkt en daardoor zo’n succes is – verder uitbreiden.

Aangezien men momenteel alle zeilen bijzet om nieuwe kavels aan te snijden en jonge gezinnen welkom te heten in onze gemeente, is het de plicht van ons bestuur om daar waar we kunnen de voorzieningen voor jonge gezinnen voldoende te ondersteunen.

Meer parkeerdruk op De Plaats

Een keerzijde van de gemiste kans om zelf de ontwikkeling te doen, is het feit dat een projectontwikkelaar natuurlijk geen geld wil laten schieten. Dus geen extra parkeerplaatsen… En dan ook meer druk op de al de drukbezette centrumparkingen.

Duur betaald

Zonder twijfel is deze huuroplossing een dure oplossing.

Als we even gaan rekenen, dan hebben na 30 jaar (gerekend aan een gemiddelde inflatie van 2%) al 1.5 miljoen euro huur betaald. Tel daar nog de kunsten bij om het nieuwe stuk uit te rusten en het oude deel enkele veranderingen te laten ondergaan, samen met de intresten op dat bedrag en je zit aan bijna 2 miljoen euro oftewel 80 miljoen oude Belgische franken.

Als het bestaande huis Van Thuyne was aangekocht via onteigening en daarna het ganse stuk via PPS was ontwikkeld, had dit een nuloperatie kunnen betekenen voor de gemeente. Zeker op lange termijn had men op zijn minst er voor kunnen zorgen dat de gemeente eigenaar werd. Nu is ze veroordeeld om te betalen wat Chavaz uit Heverlee er voor wil vragen.

Ja, er is een voorkooprecht indien Chavaz ooit gaat verkopen, maar de eigenaar bepaalt wel volledig zelf de vraagprijs.

Het is een goede zaak dat de diensten gecentraliseerd zullen worden en er meer plek komt om ons gemeentepersoneel fatsoenlijke werkplekken te geven. Er zijn echter verkeerde keuzes gemaakt. Het ganse dossier verdient dan spijtig genoeg ook weer deze stempel: