Het politieke landschap is toch wel heel stevig veranderd in 2010. Decennia lang heeft de CD&V het marktleiderschap gehad, korte blauwe tussenperiodes als intermezzo. Sinds dit jaar is er een nieuwe marktleider, hoewel ik besef dat de kans bestaat dat deze piek van de N-VA slechts tijdelijk was.
Desalniettemin is het een heel andere situatie dan pakweg in 2006. Het jonge kartel CD&V/N-VA kreeg toen op veel plaatsen een lokale navolging. N-VA was daarbij steevast het kleine broertje en moest vaak tevreden zijn met een handvol plaatsen, met in de beste gevallen één verkiesbare plaats. De schepenambten waren nadien dan ook op één hand te tellen in het Meetjesland. En in verschillende afdelingen was het dikwijls rekenen op de goodwill van grote broer CD&V of de lokale N-VA’ers al dan niet betrokken bleven bij de besluitvorming en/of fractiewerking.
Als arrondissementen secretaris merk ik dat in vele gemeenten de situatie omslaat. CD&V staat op vele plaatsen te trekken, smeken, soms zelfs dreigen, om snel-snel een nieuw kartelakkoord af te sluiten met het oog op 2012. Pschologisch is de N-VA nog altijd niet ingespeeld op haar nieuwe status en zeker lokaal vervelt ze nog vaak tot het kleine broer-gevoel. Sommigen noemen het een natuurlijke calimero-reflex, maar de reden is simpel: de N-VA heeft geen middenveld en geen eeuwenlange traditie van een lokale werking.
In vele gemeenten ontstaan sinds het verval van de Volksunie nu pas opnieuw zelfstandige afdelingen. Die moeten nog leren om op eigen benen te staan en daarvan wil de CD&V profiteren. In de huidige context lukt de CD&V er nog in zich als de grote broer te gedragen. Daarom ook dat we vanuit het arrondissementen bureau de afdelingen de wijze raad geven nu nog niet in te gaan op zulke gesprekken.
Eeklo gaat op eigen kracht door
In onze buurgemeente Eeklo merken we het tegenovergestelde. Daar is de N-VA echt stiefmoederlijk behandeld door de lokale zich almachtig wanende CD&V. Kartelafspraken werden verbroken reeds voor de verkiezingen plaats vonden. In de daarop volgende bestuurscoalitie was de N-VA een vijfde wiel aan de wagen en werd het als een hond in het kegelspel behandeld.
Chapeau voor ons gemeenteraadslid Jaak De Muynck om in zulke moeilijke omstandigheden het hoofd boven water te houden en op te komen voor de belangen van de Eeklose belangen, want hij was vis noch mossel. Was hij lid van de bestuursmeerderheid? Ja, op papier wel, maar in werkelijkheid mocht hij zich amper laten horen, kreeg hij de beslissingen te horen als ze al achterkamergewijs genomen waren en werd hij als een zuur element bestempeld als hij toch publiekelijk zijn gedacht zei.
<%media(20101123-nva eeklo stapt uit coalitie.pdf|Daaraan komt nu een einde)%>. De spreekwoordelijke druppel is te vinden in het feit dat het Eeklose college besliste dat iedere fractie (en dus niet partij) nog slechts drie vragen per gemeenteraad mag stellen. Aangezien binnen de monsterfractie van CD&V-ELD-N-VA ons gemeenteraadslid een partij vertegenwoordigt die niet in het college zit, kan je je wel inbeelden dat Jaak geen enkele vraag meer zou kunnen stellen.
Los van het feit dat dit naar mijn aanvoelen een onwettige beperking is van het absolute controlerecht van ieder individueel gemeenteraadslid, was dit een signaal dat kon tellen. In plaats van de N-VA op te vrijen, beslisten burgemeester Koen Loete en diens rechterhand Odette Van Hamme om de N-VA kapot te maken en monddood te maken.
Ik ken hen beiden en weet maar al te goed dat ze beiden nog echte ’tsjeven’ zijn en zich oppermachtig wanen. In een feodaal systeem zouden ze beiden niet misstaan, net daarom hebben ze moeite om om te gaan met een mondig gemeenteraadslid zoals Jaak De Muynck die zich uiterst principieel blijft inzetten voor wat de Eeklose N-VA belangrijk vindt.
Daarom vind ik het moedig van de Eeklose afdeling dat ze nu officieel uit het kartel stapt, uit de bestuursmeerderheid en kiest voor een rechte duidelijke koers. Als er al één ding het handelsmerk van de N-VA is geworden, dan is het wel onze rechtlijnigheid. Dat kenmerk siert nu ook de Eeklose afdeling en daarvoor zeg ik “chapeau”.
Ook bij ons in Knesselare?
Ook in onze gemeente leeft er momenteel heel wat. Ik wil nog niet te veel op de zaken vooruit lopen, maar het zal niet lang meer duren voor ik een pak geïnteresseerden samenbreng voor een eerste bijeenkomst om samen eens te brainstormen wat we in onze gemeente kunnen doen omtrent de N-VA. Iedereen die onze partij en ons programma een warm hart toedraagt, iedereen die zich kan vinden hoe we lokaal de belangen van de Knesselaarse bevolking van uit de oppositie verdedigen, is van harte welkom. Geef me een seintje en ik hou je op de hoogte van waar en wanneer we de koppen bij mekaar steken.
In Knesselare en Ursel 
No Comments 
