David Geens – De kunst van het mogelijke

Afgelopen weekend was Vlaams minister-president Kris Peeters te gast in “Open Kaart” op KanaalZ, in het kader van mobiliteit.

Op het einde van de uitzending zat het dossier omtrent het Schipdonkkanaal.

Voor wie het gemist heeft:

Wat iedereen al wist, maar de man zelf niet gezegd wou hebben, is vandaag eindelijk officieel aangekondigd.

Vlaams minister-president Yves Leterme neemt de uitdaging aan en trekt de CD&V senaatslijst op 10 juni.

Wie vandaag vers brood is gaan kopen en de zondagskrant heeft meegenomen, heeft ook een dik magazine meegekregen van 44 pagina’s dik Wij Allemaal.

Voor CD&V is dit de definitieve aftrap naar de verkiezingen.

Mijn hart ligt bij het kartel CD&V/N-VA en in tegenstelling tot misschien vele anderen heb ik begrip dat Yves Leterme zo lang heeft gewacht. Enerzijds vind ik ook dat de belofte dat de Vlaamse regering die in 2004 haar mandaat degelijk zou vervullen. Ik vind ook dat Yves Leterme onversneden de Vlaamse eisen kan op tafel gooien als Vlaams minister-president.

Maar tegelijk mag de CD&V de kans niet laten liggen om federaal weer deel te nemen aan de macht. Is dat machtsgeil zijn? Laat ons gewoon eerlijk zijn: als je deelneemt aan de verkiezingen, doe je dat met één doel: winnen en nadien besturen. Het politiek correcte denken doet uitschijnen dat macht vies is. Ronduit voor regeringsdeelname zijn is verkeerd, zegt men. Komaan, als ik op een partij stem, voor een bepaald programma, dan is mijn stem bedoeld om de macht om dat programma uit te voeren aan die partij en persoon te geven. Dan is een stem uitbrengen even vies en is de ganse democratie verwerpelijk.

Men hekelt steeds de kloof tussen politiek en burger maar telkens als een politicus die kloof wil dichten, wordt er schande van gesproken. Een politicus die eens zich gewoon gaat amuseren, op een andere manier zijn boodschap verpakt of dichter bij de mensen wil staan, krijgt steevast het etiket van ongeloofwaardig, politiek onwaardig en/of mediageil opgeplakt.

Het zal nu niet anders zijn met de oproep om een brief te schrijven aan Yves Leterme.

Is dat verkeerd? Neen, er is niks verkeerd om je volksvertegenwoordiger aan te spreken over wat jou bezighoudt. Politici moeten leren luisteren en leren die boodschappen hun democratische weg laten opgaan. Het kan helpen tegen de verzuring.

En of dit nu gaat om een brief aan een minister, een email aan het parlementslid uit je regio of een babbel met een gemeenteraadslid die je vraag noteert in een notaboekje: dat is essentiële politiek en is alles behalve verwerpelijk.

Voor wie een brief wil schrijven aan Yves Leterme: je zal merken dat er brievenbussen in je buurt zullen opduiken waar je je brief kan deponeren. In Knesselare kan je alvast terecht op Nieuwstraat 11.

Informatica en politiek, twee begrippen die beiden een grote plaats innemen in mijn leven. Het ene is momenteel mijn beroep en was ooit mijn hobby, het andere is mijn hobby en zal – naar ik hoop – nooit mijn beroep worden.

Maar vandaag kreeg ik een prachtig komisch filmpje te zien waarin men de twee vrolijk mixt: Apple introduceert de iRack… De moeite waard om eens te zien en mee te lachen…

Begin alvast maar de nodige trainingsschema’s in te bouwen, zorg dat je in topvorm bent, want op vrijdag 4 mei is het weer zo ver: de beste kroegentocht in het Vlaamse land is aan zijn vijftiende editie toe.

Als lid van de Rederijkerskamer wil ik nog even extra reclame maken. Niet voor de Knesselaarse inwoners, want die hebben 4 mei reeds met een dikke vette stip in hun agenda aangeduid en het woord kroegentocht zwaar omcirkeld.

Maar er is plaats genoeg voor de grote massa uit gans Vlaanderen, die nog op zoek is naar stevige muziek, in alle mogelijke genres en die willen proeven van het originele concept om van café naar café te trekken en verschillende genres à la carte tot zich te nemen.

Meer info bij meer lezen…

Allereerst een filmtsje om u alvast de deelnemende kroegen voor te stellen en het concept van de tocht langsheen deze oorden van vertier:

De affiche:

Dit jaar nemen dus 8 café’s deel:

* t’ Effect: Fuzz

* De Litanie: Chamaquiando

* De Swaene: The Splitters

* Nobis: Monkfish

* De Clochard: Catfish

* La Mouche: Dok&Djivagoos

* Enjoy: Blunt

* De Welkom: Mama Jody

Voor meer informatie over de café’s, de groepen én de sponsors, download je best de brochure in pdf-vorm.

Of je kan alles interactief nalezen op de site van Jeroen.

En breng ook een bezoekje op de site van de organistie: http://www.rederijkers.be

Gans Vlaanderen, van harte welkom in Knesselare, altijd, maar zeer zeker op 4 mei.

Vorige week haalde dit item nog het VTM Nieuws.

Kinderen spelen tegenwoordig veel minder op straat dan vroeger. Niet omdat ze dat niet leuk zouden vinden, maar omdat hun ouders te bang zijn om ze nog buiten te laten: het verkeer is te gevaarlijk, en er lopen teveel mensen rond met slechte bedoelingen, vinden ze. Dat staat allemaal in een studie van het speelgoedmuseum in Mechelen.

(beeldfragment staat bij meer lezen)

Volgens deze studie speelde van de Vlaamse kinderen geboren na 1970 nog 41 procent buiten. Sinds 2000 is dat nog maar 15 procent. “76 procent speelt in de tuin, daarna komen de straat (58 procent) en een park of plein (17 procent)“, aldus Marc Wellens, conservator van het Speelgoedmuseum.

In De Morgen las ik ik toen een goede samenvatting van het rapport van Wellens.

In Vlaanderen gaat het bergaf met het buiten spelen, zeker op straat. Dat wijst onderzoek van het Speelgoedmuseum uit. “Sommige kinderen weten zelfs niet meer hoe ze moeten knikkeren”, aldus Marc Wellens. “Ze gooien gewoon met de knikker in plaats van hem met duim en wijsvinger weg te schieten.”

Als kinderen minder buiten ravotten, komt dat niet omdat ze liever binnen zitten met hun gameboy. Belgische kinderen vinden buiten spelen leuker dan binnen spelen, zo bleek nog uit een onderzoek uit 2005 van Duracell bij negenhonderd Belgische ouders en evenveel kinderen. Zes op de tien zouden graag wat meer buiten spelen.

Maar 77 procent van de ouders is bang voor gevaarlijke situaties als ongevallen of vreemde mensen. Daarmee zijn de Belgische ouders de bangste van heel Europa.

Dat is niet onlogisch, gezien België een van de dichtstbevolkte landen is, met druk verkeer, ook op kleinere banen. “Het verschil tussen plattelandskinderen en stadskinderen wordt daardoor kleiner”, meent Wellens. De drukke bebouwing zorgt er ook voor dat de geliefdste speelplekjes van kinderen, een onbenut veldje, een verlaten koertje, almaar schaarser worden. “Kinderen kiezen liever een eigen, wat afgezonderde speelplek, dan naar het speelplein bij het park te moeten gaan”, zegt Johan Meire, stafmedewerker bij Kind en Samenleving. “Zulke plekken verdwijnen. Ik hoorde laatst nog van een paar jongens dat ze hun speelplek kwijt waren, omdat de grond verkaveld was.”

Een tweede reden waarom je kinderen minder vaak buiten ziet ravotten, is demografisch van aard. “Ouders met één kind laten dat kind niet makkelijk alleen buiten spelen”, aldus Johan Meire. “Als een oudere broer of zus meegaat, hebben ze er meer vertrouwen in. In plaats van samen op een plein te voetballen, zitten veel van deze enige kinderen alleen thuis. Buiten spelen is nochtans belangrijk om vrienden te maken, buiten de school.”

© De Morgen 27/3/2007

Deze week ontving ik van het ACW van Knesselare een strooifolder en een mooie affiche die dit thema nog eens onder het lokale licht brengt.

Kinderen

willen

lopen , spelen, fietsen

Beste buurtbewoner,

Maak van je buurt een kindvriendelijke buurt. Samen met je buren.

Hang deze affiche aan het raam.

En geef daarmee aan dat kinderen de nodige ruimte verdienen.

Niet zelden schrikken ouders en grootouders ervoor terug om de (klein)kinderen buitenshuis te laten spelen omwille van veiligheidsredenen.

Nochtans hebben kinderen nood aan voldoende bewegingsruimte en aan speelkameraadjes.

Ruimte voor kinderen is zowel een verantwoordelijkheid voor de inwoners als voor het beleid.

Met deze affiche moedig je meteen ook de lokale overheid aan om werk te maken van een kindvriendelijke gemeente.

Alvast bedankt voor uw medewerking

(achterzijde)

Lopen staat voor open ruimte, voor vrije natuur waar kinderen kunnen ravotten, kampen bouwen, … Spelen gaat over de nood die kinderen voelen om zich uit te leven op een speelplein, in een recreatieve zone, … Met fietsen vragen kinderen naar een verkeersveilige omgeving zodat ze met hun fiets veilig naar school de sportclub of de muziekschool kunnen gaan.

Ruimte voor kinderen kan niet in elke buurt op dezelfde manier worden ingevuld. ACW Knesselare wil dan ook in Knesselare…

• elke (nieuwe) relevante woonwijk voorzien van een speelplein, zodat het een ontmoetingsplek wordt voor de kinderen (en ouders) uit de buurt/
• een goed onderhoud van de speelinfrastructuur door de gemeente en de inwoners.
• voldoende speel- en ontmoetingsruimte voor jongeren, in een veilige omgeving (verkeersmatig, veilige speeltoestellen) met genoeg sociale controle (vanuit de buurt, de jeugdbeweging enzovoort).
• verdraagzaamheid tegenover spelende kinderen, lawaaihinder kan mits goede afspraken tot een minimum herleid worden.>

Hebt u vragen, opmerkingen of suggesties over de actie of wil u affiches, neem dan contact op met:

• Anny De Boever, H. Sakramentstraat 18, 9910 Knesselare, 09/374.27.31
• Gerard Versluys, Kloosterstraat 74, 9910 Knesselare, 09/375.16.84

Het ACW engageert zich om de actie verder op te volgen!

Het ACW is de koepelorganisatie van de christelijke werknemersorganisaties

bron: ACW Knesselare

Meer informatie over deze actie vind je ook op de website van ACW Gent-Eeklo.

Ik ben blij dat dit thema zo veel aandacht krijgt en tegelijk kijk ik ook in eigen boezem. Het is waar: als ouder van twee kindjes flitst het ook door mijn hoofd dat ik ze liever niet op straat zie spelen. OK, ze zijn nog maar twee en vier, da’s extreem jong en door het autisme is er sowieso al een gebrek om gevaar te herkennen.

Maar los daarvan is er inderdaad het verkeer, de schrik voor onbekenden, de resultaten van de Dutroux psychose…

De straat terug ombouwen tot een veilige speelomgeving, is volgens mij onrealistisch om te wensen. Veilige speelruimtes daarentegen moeten het alternatief vormen. Veilig in al zijn betekenissen. Veilig qua ligging, veilig qua omgeving, veilig speeltuig, veilig door sociale controle maar ook waar de kinderen zich veilig voelen en niet constant in de gaten worden gehouden.

Kortom, die vier aandachtspunten van het ACW zeggen het allemaal: plek om te spelen, goed onderhouden, veilig in elke zin en vedraagzaamheid van de buurtbewoners.

Onze gemeente telt gelukkig hier en daar enkele leuke speelplekken. In de H. Sakramentsstraat vind ik de inplanting wel ongelukkig gekozen: een voorbeeld van een niet-veilige omgeving. Een kavel in de Groene Vijvers had een mooie bestemming kunnen krijgen. Normaal moet er nu wel een open ruimte behouden blijven in de nieuwe wijk De Wijngaard. Ik hoop dat we als gemeente daar de nodige investeringen zullen doen om het er kindvriendelijk te maken.

Persoonlijk blijf ik er ook voorstander van om deze twee nieuwe wijken, die duidelijk jonge gezinnen aantrekken, om te vormen naar een woonerf. De Groene Vijvers trekt doorgaand verkeer aan tijdens de begin- en einduren van de school in de Sportstraat en de “randparking” daar is ook een spijtige zaak. Men moet geen extra verkeer in zo’n wijk aantrekken, vind ik.

Ik hoop ook dat het nieuwe bestuur snel werk kan maken van het fijnmazig netwerk van veilige fiets- en wandelwegels. Vele buurtwegen en kerkwegels (waar we nog voor gestreden hebben om deze te behouden daar waar het vorig bestuur ze soms nog weg wilde hebben) hebben dringend een opknapbeurt nodig. Zo kunnen kinderen op een veilige manier, zonder al die auto’s rondom hen, zich verplaatsen.

Om deze actie te steunen, wil ik heel graag luisteren naar voorstellen. Als u een idee hebt om uw buurt kindvriendelijker te maken, door betere verkeersveiligheid, door omgevingsingrepen, door plek te maken voor kinderen, … dan hoor ik het graag. Ik wil al de ideeën op hun haalbaarheid beoordelen en indien onze fractie daar goede voorstellen in vindt, dan wil ik ze natuurlijk ook naar de gemeenteraad brengen.

OK, voor wie het nog niet weet, Jean-Marie Pfaff, bijgenaamd El Sympatico, ooit de beste doelman van de wereld toen de Rode Duivels nog wisten wat voetballen was, heeft – hou u vast – een neger een trap tegen zijn kant gegeven en dat is wereldnieuws.

Eerst de achtergrond info: een beeldfragment uit het VTM Nieuws van dinsdag 3 april 2007.

De Pfaffs waren op vakantie in Barbados, een plek waar rijke blanken gaan genieten van luxe en rust, aangeboden door hardwerkenden andersgekleurden. In het kielzog van de Pfaffs reist altijd een cameraploeg mee en die beelden worden nadien grondig geselecteerd op hun kijkcijferaantrekkelijkheid. Niet te verwonderen dus dat net dit fragment werd uitgezonden.

Maar de reacties… Man man man… Pfaff is een racist! Punt uit. Schoppen tegen een zwarte negerkont kan gewoon niet…

Het centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding, je weet wel, die overheidsorganisatie die meer dan 5 miljoen euro verbruikt per jaar, gaat de heer Pfaff en VTM een brief schrijven.

De kranten, ook in het buitenland, staan er bol van. Het merendeel van de commentaren geeft het centrum gelijk en vindt “den Jean-Marie” een dikke racist. Eén van de weinige andere commentaren komt trouwens van Sven Ornelis.

Die spreekt over het gezond verstand van zijne bakker en ik kan me daar wel in vinden.

Kijk, wat Jean-Marie gedaan heeft, was ongemanierd. Je stampt niet zomaar iemand tegen zijn gat, zeker niet met de bedoeling om er eens goed mee te kunnen lachen. De verhouding van de rijke hotelgast en de arme hardwerkende tuinman maakt het er niet beter op. Stampen naar ondergeschikten is echt niet meer van deze tijd.

Maar omdat die tuinman nu net een donkere huidskleur heeft, moet de wereld op zijn kop gezet worden.

Neem van mij aan dat als dit hotel aan de Costa Brava had gestaan en de tuinman gewoon een wat gebruinde Europeaan was, er geen kat naar gekraaid had.

Die verbeten strijd tegen het racisme, draait uit op hetgene wat ze bestrijden. Een gedachtenpolitie die alles wat volgens hen incorrect is, gaat opsporen en bestraffen. Men bestrijdt racisme om geen 40-45 meer mee te maken, maar wat is het verschil tussen een geheime politie van één of andere dictator (vaak zwart van huidskleur nota bene) die andersdenkenden opspoort en laat verdwijnen en deze massale jacht op alles wat ook maar op racisme zou kunnen lijken.

Ik weet soms niet meer of ik nog mag lachen met een mop over Joden, Limburgers, homo’s, negers, … Het CGKR heeft daarover trouwens ook ooit al stelling ingenomen: je mag enkel nog lachen met meerderheden. Lachen met een minderheid ist verboten…

Ik begin veel gelijkenissen te zien tussen de middeleeuwse inquisitie en het CGKR.

Voor het eerst in jaren betrap ik mezelf er op dat ik mijn mening “zuiver”, dat ik oplet om misschien per ongeluk te zeggen dat een bepaalde minderheid aan deze of gene eigenschap voldoet…

Ik ben tegen racisme, maar ik ben ook tegen de gedachtenpolitie die zich stilaan vormt in onze democratie. Men tornt langzaam maar zeker aan een fundament van onze moeizaam veroverde vrijheden en ik krijg er grijs haar van.

Deze storm vind ik er dus gewoon over. Pfaff was fout, maar dit is géén racisme. Het gezonde bakkersverstand geniet mijn voorkeur: ga niet jagen op enkelingen. Steek dat geld liever in dingen die iets opleveren. Vecht tegens de kansarmoede onder de migr*** – alloch**** – euh nieuwe vlamingen. En niet tegen ex-nog-trappende-doelmannen, tegen kantelpoortenfabrikanten, tegen beveiligingsfirma’s…

Stop deze inquisitie aub en geef mijnheer De Witte een job als pastoor of zo… Da’s een minderheid die ook versterking kan gebruiken!

Er wordt dit jaar een lap geld uitgetrokken voor de vernieuwing en verbetering van verharde wegen. In de toelichtende nota staat “verharde wegen, waaronder de Geuzestraat en de Wolvestraat”.

Ik weet niet of u beide straten kent, en ik gun iedereen een propere nieuwe straat, maar in alle eerlijkheid, vind ik dit nu niet bepaald de slechtste straten van onze gemeente.

Maar oordeel zelf: ik heb een filmpje gemaakt met daarin een kleine quiz.

En, wat denkt u er nu van?

Ik vind het eersteklas dat er geld vrijgemaakt wordt voor ons wegennet. Da’s superdringend noodzakelijk. Twee jaar geleden al merkten we op de gemeenteraad op ludieke wijze op dat er beter eens wat extra borden “weg in slechte staat” zouden aangekocht worden.

Maar ik vind het wel een kaakslag voor mensen die in een straat wonen die echt eens moet aangepakt worden.

Dit is gewoon een verkeerde keuze en zelfs al doe ik mijn best, ik begrijp deze keuze niet…

Ik heb nu twee weken lang de begroting en vooral de meerjarenplanning samen met het beleidsplan van de nieuwe ploeg bestudeerd.

Dit document moet immers aantonen wat het nieuwe bestuur van plan is.

En dit document laat dat héél goed zien: het schittert door wat er niet in staat.

Een eerste element dat ik vandaag belicht, is het containerpark. Het was een grote verkiezingsbelofte, zowel van GVP als van Groep9910. Vandaag is er echter geen spoor van terug te vinden.

Kijk maar eens naar het filmpje bij meer lezen…

Dit is dus wat een containerpark moet zijn. Momenteel is men met man en macht (en ik prijs de inzet van ons gemeentepersoneel daar) om op die weinige plek nog enkele containers bij te krijgen. Want de periode vlak na het grof afval (zie ook mijn blog van 7 februari) stonden er tot 150 wagens aan te schuiven en was er voor veel spullen gewoon niks voorzien. Chapeau voor de parkwachters die hun uiterste best hebben gedaan en schande voor het bestuur dat hier geen oplossing weet voor te bedenken.

In de perscitaten kan u al een eerste reactie lezen van burgemeester Tanghe, die zegt “het komt er wel”… Dan toch alvast niet voor 2010, want het staat nergens, maar dan ook nergens in de meerjarenplanning.

En de aangehaalde reden “mogelijke procedurefouten”: welke schepen heeft dat dossier opgevolgd in de vorige legislatuur?

Ik zal vanavond in de gemeenteraad hierover enkele duidelijke vragen stellen en ik hoop dat de waarde van de antwoorden me niet dwingen deze antwoorden onmiddellijk in het containerpark bij het grof leugenafval te gaan gooien.

Oh ja, toevallig ook het straatmeubilair gezien? Goed onthouden… Eén van de komende dagen kom ik daar nog op terug…

Vier jaar en één dag teruggaan in de tijd: het is nog steeds in mijn geheugen gegrift als de dag van gisteren.

Ik zal net zoals zovele papa’s nooit het moment vergeten dat mijn eerste kindje in mijn armen lag. Gelukkig hadden we een grote verloskamer, anders was er plek te weinig geweest voor de enorme trots die ik voelde als papa.

Vier jaar later is het dan ook met volle teugen genieten als ik Laurens zie genieten op zijn eerste echte verjaardagsfeestje.

Sinds vorig jaar gaat hij naar “De Zonnewijzer”, een afdeling van het stedelijk onderwijs met slechts twee kleuterklasjes die zich heel speciaal richten op kleuters met autismespectrumstoornissen. Dus was het nu zijn eerste verjaardag die hij samen met zijn klasgenootjes en vriendjes kon vieren.

Als locatie hadden we de binnenspeelstad Play Beach gekozen, een plek waar de kinderen naar hartelust kunnen ravotten.

En geravot hebben ze…

Waar gaan de volgende verkiezingen over? Over zeer veel. En toch ook over iets heel eenvoudigs. Over hoe de politiek naar de mensen kijkt. Voor CD&V betekent dat: het gaat over mensen SAMEN. Over hoe de ene de andere versterkt, verrijkt en verruimt. Noem het vrienden of familie. Noem het werk, club of dorp. Noem het de samenleving.

De CD&V heeft dat in een leuke verpakking gegoten.

Beeld u in dat u niet in een bioscoop zit en zet uw surround speakers even in volle stand en geniet van dit filmpje bij “meer lezen”.