In Vlaanderen 
No Comments Yves Leterme neemt de uitdaging aan
Wat iedereen al wist, maar de man zelf niet gezegd wou hebben, is vandaag eindelijk officieel aangekondigd.
Vlaams minister-president Yves Leterme neemt de uitdaging aan en trekt de CD&V senaatslijst op 10 juni.
Wie vandaag vers brood is gaan kopen en de zondagskrant heeft meegenomen, heeft ook een dik magazine meegekregen van 44 pagina’s dik Wij Allemaal.
Voor CD&V is dit de definitieve aftrap naar de verkiezingen.
Mijn hart ligt bij het kartel CD&V/N-VA en in tegenstelling tot misschien vele anderen heb ik begrip dat Yves Leterme zo lang heeft gewacht. Enerzijds vind ik ook dat de belofte dat de Vlaamse regering die in 2004 haar mandaat degelijk zou vervullen. Ik vind ook dat Yves Leterme onversneden de Vlaamse eisen kan op tafel gooien als Vlaams minister-president.
Maar tegelijk mag de CD&V de kans niet laten liggen om federaal weer deel te nemen aan de macht. Is dat machtsgeil zijn? Laat ons gewoon eerlijk zijn: als je deelneemt aan de verkiezingen, doe je dat met één doel: winnen en nadien besturen. Het politiek correcte denken doet uitschijnen dat macht vies is. Ronduit voor regeringsdeelname zijn is verkeerd, zegt men. Komaan, als ik op een partij stem, voor een bepaald programma, dan is mijn stem bedoeld om de macht om dat programma uit te voeren aan die partij en persoon te geven. Dan is een stem uitbrengen even vies en is de ganse democratie verwerpelijk.
Men hekelt steeds de kloof tussen politiek en burger maar telkens als een politicus die kloof wil dichten, wordt er schande van gesproken. Een politicus die eens zich gewoon gaat amuseren, op een andere manier zijn boodschap verpakt of dichter bij de mensen wil staan, krijgt steevast het etiket van ongeloofwaardig, politiek onwaardig en/of mediageil opgeplakt.
Het zal nu niet anders zijn met de oproep om een brief te schrijven aan Yves Leterme.
Is dat verkeerd? Neen, er is niks verkeerd om je volksvertegenwoordiger aan te spreken over wat jou bezighoudt. Politici moeten leren luisteren en leren die boodschappen hun democratische weg laten opgaan. Het kan helpen tegen de verzuring.
En of dit nu gaat om een brief aan een minister, een email aan het parlementslid uit je regio of een babbel met een gemeenteraadslid die je vraag noteert in een notaboekje: dat is essentiële politiek en is alles behalve verwerpelijk.
Voor wie een brief wil schrijven aan Yves Leterme: je zal merken dat er brievenbussen in je buurt zullen opduiken waar je je brief kan deponeren. In Knesselare kan je alvast terecht op Nieuwstraat 11.