David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik heb al een paar keer de vraag gehad wat de redenen zijn waarom ik zo intensief bezig ben met het verzet tegen de verbreding van het Schipdonkkanaal. Sommigen meenden er al verdere ambities in te zien om me niet langer met puur gemeentelijke dossiers bezig te houden.

Daarin slaat men de bal dan volledig mis. Ik heb me in het verleden reeds menigmaal ingezet om Ursel te houden wat het is: een rustige en degelijke leefgemeenschap. Mijn acties tegen het verdwijnen van de Sint-Joriswegel en mijn inzet voor het snel bekomen van een postpunt zijn daar stille getuigen van.

Ook nu is mijn grootste bezorgdheid omtrent Ursel. Hoezo, denkt u nu, aangezien het Schipdonkkanaal niet eens door onze gemeente vaart? Welnu, het is in aansluiting op een dossier waar ik nog samen met Benedikt Demuyt mijn tanden heb ingezet: de doortrekking van de ring rond Eeklo.

Zomergem is tegen de verbreding omdat het voor hun gemeente niks dan nadelen opbrengt. Een mooi stuk natuur gaat verloren, heel wat bewoners zullen onteigend worden en hun leefkernen worden definitief van mekaar afgesplitst. En geen enkel voordeel die ook maar de “moedigste” bestuurder zou helpen om het plan wel te verdedigen tegenover de Zomergemse inwoners.

In Eeklo ligt dat enigzins anders. Veel lasten zijn er niet, maar ze zien al wel tal van voordelen. Er is immers in Eeklo een strekking die gelooft in de “enorme economische voordelen” die de eventuele verbreding van het Afleidingskanaal van de Leie (zoals het Schipdonkkanaal officieel noemt) met zich zouden meebrengen. Zij denken dat het een impuls zou geven aan nieuwe bedrijven op hun bedrijventerrein dat langs één zijde van het Schipdonkkanaal gevestigd is. Het feit dat containeroverslag mogelijk zou zijn met een rechtstreekse aansluiting op twee zeehavens (Zeebrugge én Gent), is voor sommige een natte droom.

Ik heb zelfs al sommige horen spreken over een eventuele uitbreiding van het industrieterrein aan de andere kant van het kanaal.

Om dit beter visueel te kunnen plaatsen, kijk even naar deze kaart:

Combineer meer industrie echter met het reeds lang sluimerende dossier van de doortrekking van de “Ring rond Eeklo”, dan zie je de gevaren opduiken voor Ursel.

Ik citeer volgende zin uit een nota van het vorige Eeklose bestuur:

Er bestaat een algemene consensus over het doortrekken van de huidige Ringlaan over de Vaart van Eeklo naar de Tieltsesteenweg.

Verkeer vanuit Aalter dat naar de N49 moet zou door deze realisatie niet meer door het centrum moeten.

bron: CDW-Eeklo

In de zin “verkeer vanuit Aalter dat naar de N49 moet” ontbreekt een deel. Ik zal het voor u aanvullen: “verkeer vanuit Aalter via Ursel dat naar de N49 moet”…

Dat verkeer vanuit Aalter moet helemaal niet langs daar. Het moet langs de N44 en N49 rijden. Die doortrekking in Eeklo tot op de Tieltsesteenweg zal het alleen maar aantrekkelijker maken om via Ursel te rijden. Daar heb ik al zo dikwijls op gehamerd.

Maar zolang ons eigen gemeentebestuur het niet aandurft om eenzijdig een tonnagebeperking in Ursel door te voeren, zal er niks veranderen.

En waarom doet ons bestuur dat niet? Uit vrees dat het hogerhand toch zal afgekeurd worden? Dat lijkt wel zeer waarschijnlijk als we de huidige plannen merken.

Beeld u een verbreding van het Schipdonkkanaal eens in? De beloofde doortrekking van de ring rond Eeklo is al veel eerder door minister Peeter en gouverneur Denys uitgeroepen tot een topprioriteit in Oost-Vlaanderen.

Maar denk dan nog even verder: meer industrie in Eeklo die net gebruik zou maken van het feit dat er vanuit twee zeehavens makkelijker containers en overlsag naar Eeklo kan komen. Welke richting zullen die goederen nadien uitgaan?

Niet naar boven, naar de N49 toe. Want die leidt naar Zeebrugge, Gent en Antwerpen. Dan hadden de containers net zo goed kunnen doorvaren naar die havens.

Neen, die goederen die in Eeklo gelost zullen worden, zullen voornamelijk naar het zuiden toegebracht worden. Richting Aalter, Deinze en het verdere hinterland. En die baan loopt recht door Ursel.

Mijn logische conclusie is dan ook simpel. Het kan maar twee zaken inhouden. Ofwel zal een verbreding niet leiden tot meer industrie in Eeklo omdat men via het nieuwe Schipdonkkanaal de goederen veel dichter het binnenland kan inbrengen, maar dat kan nu ook al dankzij de haven van Gent en Antwerpen. Maar in dat geval heeft Eeklo (en geen enkele gemeente langsheen het Schipdonkkanaal) enige baten bij een verbreding.

Het andere scenario is dat de natte economische droom van Eeklo bewaarheid wordt, maar dan is Ursel ten dode opgeschreven door de vele vrachtwagens die langs daar zullen rijden.

Beeldt u in dat u in een leefkern woont waar het woongebied door een drukke verkeersader wordt afgesneden van het nieuwe uitbreidingsgebied waar een nieuwe school wordt gebouwd. Is die leefkern een aangenaam en lang leven beschoren? Ik denk het niet.

Dus de verbreding van het Schipdonkkanaal houdt wel degelijk gevaren in voor onze gemeente. Maar daarover hoor je niemand uit ons eigen bestuur iets zeggen, waarschijnlijk omdat nog niemand zo ver heeft nagedacht ofwel omdat ze hun mond niet durven opendoen.

Ik durf dat wel, al ga ik hiermee in tegen heel wat beleidsmensen uit mijn eigen CD&V. Maar in politiek heb je soms heel wat moed nodig om je eigen gemeente te beschermen.

En dat zal ik doen. Volgende week dinsdag is er een supreregionaal overleg over dit thema en ik zal daar als enige vertegenwoordiger uit onze gemeente de Urselse belangen sterk verdedigen. Daar steek ik mijn nek voor uit, al dreigt die er misschien nadien schade van te ondervinden.

Ik hoop alleszins dat in Ursel ook een aantal mensen eens wakker gaan schieten en mee aan de kar gaan duwen en niet langer denken dat de verbreding van het Schipdonkkanaal een ver-van-mijn-bed show is. Alle steun in het verzet is van harte welkom. Wie een handje wil toesteken, mag mij altijd een seintje geven.

Groot natuurnieuws. In de fnuiken die Natuur- en Landschap Meetjesland (NLM) uitzet rond Drukkerij Verstraete in Ursel (Knesselare) is plots de kamsalamander (Triturus cristatus gevonden.

De kamsalamander kan 20 cm lang worden en is de grootste in zijn soort in de Benelux. Het is een bedreigde diersoort.

Voldoende reden voor NLM om nog maar eens ten strijde te trekken tegen de drukkerij. Hun strijd leek gestreden toen de Vlaamse regering op 8 december 2006 het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor het historisch gegroeid bedrijf vastlegde.

Maar de kamsalamander brengt goed nieuws voor de natuurliefhebbers, want die zien nu kans opnieuw klacht neer te leggen bij de Raad van State op basis van de Europese habitatrichtlijn.

Stof tot nadenken waarom dit diertje nu opduikt en mee kan helpen in een verbeten strijd van economie versus ecologie…

Even schetsen: drukkerij Verstraete werd in 1950 opgericht, in het centrum van Ursel. In 1974 verhuisde het bedrijf naar zijn huidige locatie aan de Urselseweg (gewoon omdat de toenmalige zaakvoerder daar woonde, te midden van het heerlijke groen).

In 2002 werd er om talrijke redenen een tweede locatie geopend in het industrieterrein te Maldegem – niet te Knesselare want in nog geen 10 jaar lukt het bestuur daar er in om een bedrijventerrein wat extra speelruimte te geven zodat een belangrijke lokale werkgever moest uitwijken naar een andere gemeente.

Drukkerij Verstraete ligt middenin natuurgebied: het Drongengoedbos. Voor alle duidelijkheid: de natuur was er eerst, maar het gewestplan heeft het maar als natuurgebied ingekleurd in 1978, dus pas na de verhuis van de drukkerij naar deze locatie.

Op 8 december 2006 het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor het historisch gegroeid bedrijf goedgekeurd door de Vlaamse Regering.

Dit betreft een uitzonderingsmaatregel op de Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen. Deze mogelijkheid is gecreëerd omdat als je nu eenmaal plannen vastlegt, je op dat moment je ogen niet moet dichtdoen voor wat al jaren bestaat. Je kan zomaar niet tegen iemand zeggen “het is hier nu groen geworden, jij moet opkrassen“…

Het is ook een faire maatregel. Wie het besluit en het RUP degelijk naleest, zal verbaasd staan over de maatregelen die Verstraete zelf al genomen heeft en welke beperkingen er allemaal opgelegd zijn aan het bedrijf. Het komt er op neer: wat vandaag bestaat, mag blijven, maar het mag geen hinder vormen en het mag zeker niet uitbreiden.

Niet naar de zin van de groene jongens, want die willen het bedrijf weg en hiep hiep hoera, ze hebben nu wel vijf kamsalamanders gevonden die hen hierin gaan helpen.

Hoedadde? Met de Europese habitatrichtlijn, beweert NLM.

Een beetje voorbarig, als je het mij vraagt, want de Europese habitatrichtlijn is bedoeld om in communautair overleg de gebieden aan te duiden waar bedreigde diersoorten voorkomen en welke maatregelen moeten genoemen worden door de lidstaten om deze natuurlijke habitats te beschermen. Niet dat eender welk gebied waar een bedreigde diersoort gevonden wordt, zomaar van elke menselijke activiteit gezuiverd moet worden.

En daar komt al mijn eerste vraag…

Is dit de natuurlijke habitat van de kamsalamander? Waarschijnlijk wel, omdat hij er aangetroffen werd. Maar sinds wanneer dan? Want de kamsalamander is er nu pas aangetroffen: 33 jaar na de implanting van de drukkerij, een jaar na het definitief vastleggen van alle maatregelen die de drukkerij moet nemen om de natuur te beschermen.

Is dit dan een zaak van de kip of het ei? Misschien was de salamander helemaal niet afgezakt in de vijf poelen in de 100 meter rond het bedrijf als het bedrijf er niet was geweest. Misschien zijn net de extra aanplantingen en alle zuiveringsmethodes van het bedrijf er wel de oorzaak van dat onze minidraak het daar zo leuk is gaan vinden dat hij is gaan blijven hangen? Misschien zou het weghalen van het bedrijf er wel toe leiden dat ook de salamander verdwijnt?

Ik ben misschien maar een lichtgroene jongen, maar dan licht in de betekenis van verhelderend licht dat nodig is om een beetje realistisch te blijven denken.

Ik lees bijvoorbeeld over initiatieven om de salamander te kunnen behouden het volgende:

Initiatieven door particulieren en groepen, zoals het aanleggen van geschikte nieuwe poelen in gebieden waar de salamander al voorkomt kunnen de stand weer een impuls geven. Het is wel erg belangrijk dat het landbiotoop ook goed bewaart blijft. Kleine bosjes en hagen in de buurt mogen niet opgeruimd worden. Het is daarbij wel belangrijk dat een min of meer aaneengesloten gebied ontstaat en de kamsalamander geen drukke verkeerswegen hoeft te passeren om het landbiotoop te bereiken.

OK, twee zaken om te onthouden om impulsen te geven daar waar de salamander al voorkomt:

1. landbiotoop in stand houden
2. geen drukke verkeerswegen

Ik ben misschien een simpele jongen, maar de conclusie is dus: de omgeving bewaren en niks veranderen (en dus die drukkerij laten staan) en wel die drukke verkeersweg daar dringend weghalen.

Dus NLM kan best aan de Raad van State vragen om de bouwvergunning van de Urselseweg te verbreken, zodat eerstdaags kan gestart worden met het opbreken van de beton en het omvormen van de Urselseweg tot lokale aarde- en bosweg. Auto’s zeker niet toegelaten. Ursel en Knesselare kunnen mekaar bereiken via rondrijden langs Aalter of Adegem/Maldegem (leve de extra CO²-uitstoot voor de extra kilometers).

Als lichtgroene jongen hecht ik wel belang aan onze natuur en het behoud. Sinds het zonnetje is beginnen schijnen en onze maartse en aprilse temperaturen boven een lekker gemiddelde zaten, staat onze verwarmingsketel al een tijdje uit. Da’s al twee weken gas en CO²-uitstoot bespaard. De paradox van de opwarming: door de warmere temperaturen moeten we minder stoken en daalt de CO²-uitstoot… Of ben ik nu weer al te simpel in die conclusie?

Hoedanook, als ik in het Drongengoedbos ga wandelen, dan kan ik daar lekker van genieten, net zoals een kamsalamander. Waar ik het van op mijn heupen krijg, is het eeuwige geronk en gedaver van die rotvliegtuigen en die hoop beton midden in zo’n groot schoon natuurgebied. Moest ik een salamder wezen, ik zou twee keer nadenken voor ik daar wil vertoeven. Maar onze kamsalamander lijkt er zich minder aan te storen dan ikzelf.

Mijn tweede vraag is eigenlijk hoe dat dat beest daar nu eigenlijk zo plots komt?

En dan leg ik in deze vraag de nadruk op “daar”, “nu” en “zo plots”.

Daar? Vijf poelen in een omtrek van 100 meter rond de drukkerij… En verder? Niks? Zijn deze salamanders misschien junkies, verslaafd aan het snuiven van de solventen die in een drukkerij worden gebruikt?

Wederom, heeft NLM dan geen schrik dat als de drukkerij verdwijnt, onze minidraak ook het hazenpad kiest?

Nu en zo plots? Timing is ook wel perfect van dat beest. Net nu NLM echt niet meer wist van welk hout pijlen te maken. In 1991 werd een Bijzonder Plan van Aanleg (ambachtelijke zone Hellegat) goedgekeurd om het bedrijf bestaanszekerheid te geven, in 1999 werd dit vernietigd. In 2000 een nieuw BPA voor zonevreemde bedrijven, waartegen een vraag tot nietigverklaring loopt bij de Raad van State. En inmiddels in 2006 het Gewestelijk RUP… En joepie, daar is de draak die mee zal helpen strijden tegen die draak van een drukkerij.

Ik suggereer zeker geen complottheorie. Maar ik heb even opgezocht waar het diertje eerder werd aangetroffen:

bron: Natuurpunt.be

Niet echt in de buurt. In een artikel uit Het Nieuwsblad las ik: “de kamsalamander komt in onze streken nog voor in Merelbeke, Temse en Wetteren” Ook niet echt in de buurt… Misschien is de kamsalamander meegelift met een vriendelijke jongeman op een fiets…?

Kortom, ik hoop dat NLM dringend initiatieven neemt om de kamsalamander een degelijke habitat te geven in onze bossen in Ursel en Knesselare. Waak over het behoud van de poelen, van de kleine bosjes en hagen in de buurt.

Ik hoop ook dat drukkerij Verstraete haar groen hart laat zien en de Kamsalamander adopteert. Het is een eer dat een bedreigde diersoort u als buur heeft uitgekozen. Ik denk dat de directie van de drukkerij maar al te graag op haar manier initiatieven zal steunen voor het behoud van de minidraak.

Moest ik directeur zijn in die drukkerij, ik zou de optie overwegen om een nieuw logo uit te tekenen waar de kamsalamander in voorkomt.

Ook een bedrijf kan best (licht)groen zijn. Het is geen strijd van wie mag blijven en wie niet. Ecologie en economie hoeven geen vijanden te zijn, integendeel! De handen in mekaar slaan voor een cohabitation kan soms veel meer opleveren dan een blinde oorlog waar alleen maar verliezers zijn.

Voor alle duidelijkheid: de titel slaat niet op enige vrouwelijk politicus uit de genoemde deelgemeente, maar is gewoon een verwijzing naar het oeroude spreekwoord “Als het kalf verdronken is, dempt men de put”.

En daarmee bedoel ik de zwanenzang van jeugdvereniging Caoutchouc: “We verhuizen of we stoppen in september; Caoutchouc is aanhoudende beloftes moe” (zoals te lezen in Het Volk/Het Nieuwsblad).

Want een zwanenzang is dit: het gezang van een prachtig dier dat zijn dood voelt naderen.

En dan mogen jeugdschepenen verrast zijn, volgens mij is dat dan weer een mimespel.

Ik wil het alvast héél duidelijk stellen: ik was alleszins niet verrast door het bericht in de krant. Werkt mijn spionagenetwerk dan beter dan dat van de schepenen? Geen idee, ik heb geen spionnen of ik heb het alleszins nooit openlijk toegegeven dat ik spionnen heb 😉 .

Maar op een eerdere fractievergadering wisten fractiegenoten Guido Van Hecke en Laurenzo Lefèvre me het onheuglijke nieuws al te melden.

En zelfs dan nog was het geen verrassing voor ons. Het dossier sleept al veel te lang aan. Ik herinner me nog uit lang vervlogen tijden een bezoek aan de leiding van Caoutchouc samen met enkele prominenten van de GVP, inclusief iemand die het later zou schoppen tot schepen (vraagje: is het jeugdschepen, jeugdig schepen, schepen van jeugd of schepen voor de jeugd?).

Intern twijfelden we toen met dat groepje of de bandencentrale eigenlijk wel een geschikte locatie was. Naar aanleiding van het openlijk betwijfelen daarvan en de reactie op die twijfel door de leiding van Caoutchouc, hebben we toen na het horen van overtuigende argumenten en een bezoek ter plaatse, onze mening drastisch bijgesteld en wilden we zo snel mogelijk een oplossing voor de Urselse jeugd op de locatie van de oude bandencentrale.

In die vergadering is er toen reeds gezegd dat men zo niet kon doorgaan, dat de leiding echt niet kon blijven garanderen op die manier nog lang in te staan voor de werking.

Waarschijnlijk is het daarom dat ik – die er ook bij was op voe vergadering – niet nu bij het lezen van de krant noch tijdens de vernoemde fractievergadering uit de lucht ben komen vallen.

Ik hoop alleszins dat het onzacht uit de lucht landen op de harde Urselse ondergrond niemand pijn heeft gedaan.

Zonder in te gaan of het nu strop zit aan de kant van de verkoper – een uitspraak die ik volledig overlaat aan jeugdschepen Herlinde Trenson – vind ik dat er inderdaad genoeg tijd is opgesoupeerd. De verloren twee jaar onder het bewind van de vorige jeugdig schepen (een zekere Fredy Tanghe) zijn niet meer in te halen: nu moet er gewoon een concreet plan van aanpak worden voorgelegd, liefst op de volgende gemeenteraad.

En als men slim is: met de nodige alternatieven. Indien bepaalde verkopers (of misschien in het huidig of volgend stadium buurtbewoners of nog erger: hogere administraties die toezien op de bestemming van het goed volgens gewest- en andere structuurplannen) nog stokken in de wielen steken: zorg tenminste voor een onderkomen. Oplossingen zijn er, het college is slim genoeg om er meerdere aan te reiken.

Ik hoop gewoon één ding: dat deze noodkreet van Caoutchouc niet verloren zal gaan. Alle partijen hadden een oplossing in hun verkiezingsbeloften, maar als er nog lang gewacht wordt, is de patiënt dood voor het medicijn er is. Laat dat alsjeblieft niet gebeuren, mevrouw de schepen van en voor de jeugd.

Men zegt vaak dat politiek een ver-van-ons-bed-show is geworden, maar in Knesselare en Ursel lijkt het daar toch niet echt op.

Een eerste bewijs was er in het feit dat afgelopen zondag tussen de 1600 en 2000 mensen (afhankelijk van welke bron ik raadpleeg) zijn afgezakt naar het hapjesfeest van onze nieuwe burgemeester. Ik was er trouwens niet – noem mij gerust voor één keer een slechte verliezer – omdat ik op dat moment nog in mijn gat gebeten was omwille van de eerste gemeenteraad.

Een ander bewijs zie ik op deze site, met soms enkele honderden bezoekers op één dag. Het aantal bezoeken per dag is gedaald na 8 oktober, maar blijft de laatste tijd goed op peil en zelfs lichtjes stijgen. Ik kan er enkel blij om wezen.

Maar deze week viel er nog een bewijs in mijn brievenbus: ons dierbaar parochieblad bleek zowaar bijna 2 pagina’s politiek nieuws te brengen.

Uiteraard en geheel terecht gaat de eerste aflevering over onze nieuwe burgemeester: ere wie ere toekomt – ik zou het niet anders willen zien, zelfs niet omdat Jezus wél de gewoonte had eerst naar de marginalen in onze maatschappij om te kijken.

Neen, ik was echt blij om te lezen dat JvdC het wierrookvat uit de kerk zo ambachtelijk had weten om te smeden tot de literaire variant ervan.

Ik heb zelf al meermaals gezegd dat het één van mijn betrachtingen is om politiek toegankelijker te maken (alleen daarom al steek ik zoveel tijd in deze blog), dus ik vind het fantastisch dat onze parochie openstaat om ook dit belangrijke aspect van onze samenleving te belichten.

Men moet de scheiding van Kerk en Staat niet omvormen tot een onoverzichtelijke Berlijnse muur, nietwaar?

Ik kijk dan ook al met enorm veel belangstelling uit naar de volgende edities. Want waarachtig, uit deze hemelse bazuinen moet nog meer nieuws volgen over het reilen en zeilen van onze schat van onze gemeente. Nu burgemeester Tanghe uitgebreid in de spotlights heeft gestaan, neem ik aan dat het letterpodium van ons parochieblad ook zal betreden worden door onze schepenen, die we allemaal ook beter willen leren kennen.

En voorwaar, ik zeg u, stiekem hoop ik dat de kerkelijke heraut aan het eind van hun politieke reeks ook enige lijnen wil besteden aan de dames en heren van de oppositie. Immers zei Jezus niet: wie eer brengt aan de kleinsten onder ons, brengt eer aan God?

In Het Nieuwsblad konden we lezen dat Fredy Tanghe boos is op De Post, want het beloofde postpunt is er nog niet.

Vijf maand nadat wij al al de alarmbel hingen, is er nog steeds geen oplossing voor Ursel. Vijf maand geleden al riepen we alle hens aan dek om aandacht te vragen en voor een snelle oplossing te zorgen.

De oude Fredy Tanghe wapperde met de handjes en zei “het komt wel allemaal in orde“. De nieuw herboren Fredy Tanghe is boos.

Nu vindt ook onze toekomstige burgemeester het ongehoord dat er nog geen postpunt is. Nu gaat de gemeente eindelijk toch al iets ondernemen door postzegels te gaan verkopen in de bibliotheek.

Oh ja, en vuilsniszakken ook…

Allé, het is alvast een goed begin. Als Groep9910 in het nieuwe beleid al onmiddellijk begint de oude GVP-standpunten in te nemen, dan is onze strijd toch blijkbaar niet voor niks geweest en belooft het een mooie start van het nieuwe bestuur.

Misschien moet ik intussen eens al onze oude dossiers terug opzoeken en onze nieuwe burgervader eens een bezoekje brengen met een pak tips: allemaal zaken die al lang hadden moeten geregeld zijn. Kwestie dat ze onder de aandacht blijven van ons nieuw bestuur – zeker nu het er zo belovend uitziet… Ik krijg er al zin in om als oppositie te zorgen dat het zo kan blijven…