David Geens – De kunst van het mogelijke

Gisteren was ik te gast op de nieuwjaarsreceptie van de N-VA. Deze had plaats in Antwerpen.

Leuk aan zo’n avond is dat je een pak mensen terugziet. Velen van hen had ik niet meer gezien sinds de verkiezingscampagne van juni 2009.

Interessant was ook de speech van Bart De Wever. Veel criticasters beweren dat N-VA zoals zovele kleine partijen niet in staat is tot regeren omdat een kleine zweeppartij per definitie minder tot compromis bereid zou zijn, maar ik denk dat onder leiding van het huidig partijbestuur er toch een gezonde dosis realisme is.

We staren ons immers niet blind op onafhankelijk en zelfgenoegzaamheid. De speech van Bart was gisteren een waarschuwing om Vlaanderen niet te laten inslapen. Hij refereerde daarbij aan een (vaak fout geciteerde) uitspraak van een familielid van mij: wat we zelf doen, moeten we beter doen (en niet: wat we zelf doen, doen we beter).

Vlaanderen moet inderdaad opletten of we glijden geruisloos van een topregio naar een regio met een mooi verleden maar rotslechte toekomst.

Ik denk dat het de moeite waard is om naar de belangrijkste passages uit Barts toespraak te luisteren (&copy: VRT):

We moeten dus zeer duidelijk het onderste uit de kast halen. Daarom plaats ik nog even de link naar de website Laat Ons Ondernemen. Deze is een online petitie uit naam van ondernemers die de overheid vragen om ons te steunen in plaats van te beknotten.

Er is dringend nood aan een mentaliteitswijziging. Jan met de pet vindt de ondernemer, ja zelfs de kleine zelfstandige, iemand die zijn zakken vult, bulkt van het zwart geld en/of leeft op de kap van zijn uitgebuit personeel.

De waarheid is heel wat minder. Als ondernemer kan je beter niet ziek vallen en goed sparen voor je pensioen. Personeel aannemen is vaak een helse opdracht. Iemand belonen kost pakken geld. 500 euro extra loonkost resulteert nog amper in 150 euro nette voor de betrokken werknemer. Goede werkkrachten individueel belonen wordt ontmoedigd. Voor iedereen gelijke barema’s. De Sovjetunie heeft al bewezen dat zoiets niet werkt.

(Jonge) mensen moeten stilaan beseffen dat werk, een job, zowel rechten áls plichten inhoudt. Het is als ondernemer tegenwoordig een moeilijk evenwicht in mensen begeleiden in een persoonlijk groeitraject. Mensen opleiden, opleiding laten volgen, en dan horen “ik ben nu meer waard, ik ben weg” of “ja, dat heb ik nu al een jaar geleerd, nu wil ik iets anders leren”… het doet pijn dat je niet meer kan verwachten dat werknemers niet lijken te beseffen dat er nog zoiets is als renderen. Iemand een jaar opleiden kost veel geld en als die dan eindelijk gaat renderen, is er geen enkele vorm van loyaliteit.

Ik scheer niet iedereen over dezelfde kam, maar ik ben nu al 15 jaar werkgever en ik merk duidelijk het verschil. Werk is nu iets wat moet inpassen in het persoonlijke leven. Flexibiliteit is nodig voor het drukke gezinsleven mogelijk te maken, maar niet om het bedrijf te steunen in moeilijke tijden.

We (=de ondernemers) mogen niet klagen, zegt men dan. Maar misschien doen we dat niet genoeg. Als een bedrijf ergens 50 man buitengooit (om welke reden dan ook), dan staat de vakbond paletten te verbranden en is de media aanwezig. Als een bedrijf failliet gaat, wordt met de vinger gewezen naar het (slechte) management.

Waar is de aandacht voor de ondernemer die zich elke dag inzet voor zijn bedrijf én zijn werknemers?

Daarom vind ik de affiches van deze “Laat ons ondernemen” campagne goed gekozen. Er mag/moet dringend eens aandacht komen voor de moed van ondernemers. Waardering ook. Zowel van de overheid als van de werknemers. Want zonder ondernemers is er geen economie, zonder economie geen geld. Noch voor de werknemer, noch voor de overheid.

Dus ik voeg aan Barts oproep “Wakker worden” graag aan toe “Het is tijd om iets te ondernemen”.

De Gemeentelijke VolksPartij Knesselare (GVP), de grootste oppositiepartij van de gemeente, zal in 2012 niet meer in die vorm naar de kiezer trekken. David Geens, één van de boegbeelden van de partij, staat in juni op de Vlaamse lijst van N-VA.

GVP blijft voorlopig onder dezelfde naam in de gemeenteraad van Knesselare zetelen. Toch zijn nu al drie van de vijf raadsleden overgestapt. Naast David Geens, zijn ook Joeri Roose en Guido Van Hecke overgestapt naar N-VA. Zij helpen Geens in zijn Vlaamse campagne.

“In de gemeenteraad blijven we de komende jaren in ieder geval als GVP zetelen”, zegt David Geens. “Toch staat het nu al vast dat we in 2012 niet meer als GVP naar de kiezer zullen trekken. Of dat dan als N-VA zal zijn? Dat kunnen we nu nog niet zeggen. De gemeenteraadsverkiezingen zijn nog meer dan drie jaar van ons verwijderd. En drie jaar is heel lang in de politiek.”

(JSA)

© 2009 De Persgroep Publishing

De N-VA zal op de komende gemeenteraad een voorstel indienen om in Ursel en Knesselare een stemlokaal in te richten in respectievelijk het rusthuis en de serviceflats.

‘De grootste reden is de zeer geringe deelname van rusthuisbewoners aan de verkiezingen door de verplaatsing naar het stembureau’, zegt David Geens van de N-VA. ‘Deze maatregel kan er komen zonder grote kosten, het gemeentebestuur moet een kleine inspanning doen.’ (mye)

© 2009 Corelio

Online kan je het artikel hier vinden.

Gisteren werden de nationale lijstnummers getrokken. Het is de moeite om even naar het filmpje op de site van De Standaard te kijken om te zien dat iedereen het onbelangrijk noemt, maar toch gespannen uitkijkt naar het nummer.

Ik geef toe dat ik het nummer voor N-VA, nummer vijf, bijzonder appreciëer. Lijstnummer vijf, vijfde kandidaat. Dat wordt dus nog makkelijk te onthouden: vijf op vijf.

We hebben dan ook nog eens vijf kernpunten in ons verkiezingsprogramma:

1. Een Vlaams economisch herstelplan

2. Aanvullende Vlaamse kinderbijslag

3. Aanvullende Vlaamse zorgverzekering

4. Een Vlaams inburgeringsbeleid

5. Een Vlaamse energiemaatschappij

Vijf wordt dus een mooi cijfer bij deze verkiezingen…

Voor wie de volledige lijst wil:

1. SP.A

2. PS

3. CDH

4. SLP

5. N-VA

6. Groen!

7. Vlaams Belang

8. MR

9. CD&V

10. Ecolo

11. Open VLD

12. Lijst Dedecker

10,1% in de eerste belangrijke peiling voor N-VA. Ik kan niet onder stoelen of banken steken dat ik daar uiteraard heel blij mee ben.

Waar bij de kartelsplitsing in september 2008 de “waarde” van N-VA in het geheel op 6% werd geschat, zijn we er dus 4% op vooruit gegaan.

Een peiling is maar een peiling, maar voor kleine partijen is het een belangrijk signaal dat het niet om een verloren stem gaat.

Ik vind het zelf nu heel belangrijk om te tonen dat wie voor Vlaanderen wil stemmen, best voor de N-VA stemt.

Op basis van deze peiling is het immers duidelijk dat een Vlaamse regering enkel gevormd zal kunnen worden met drie partijen. Een klassieke tripartite CD&V-VLD-SPA behoort dan uiteraard tot de mogelijkheden, maar SP.A zal niet geneigd zijn tot regeringsdeelname, want het zal hun tweede grote nederlaag op rij zijn.

Wat behoort wel tot de mogelijkheden? CD&V-VLD en Lijst De Decker? Mathematisch wel maar zal VLD in zee willen gaan met hun grote Nemesis? Ik betwijfel het…

Als de N-VA dan nog iets beter kan scoren dan nu in de peiling, is een CD&V – VLD – N-VA regering een heel plausibele keuze. Binnen de CD&V bestaat immers nog steeds een grote Vlaamsgezinde strekking die teleurgesteld is in de niet-nagekomen verkiezingsbeloften van het kartel in 2007. Op het congres in september 2008 stemden één derde van de aanwezige CD&V-leden voor het verlaten van de regering en het volgen van kartelpartner N-VA.

Dat is voor mij de belangrijkste boodschap in deze peiling: wie even nadenkt en echt iets wil veranderen in Vlaanderen, zal kunnen beseffen dat een stem op de N-VA een goede keuze is.

En ik ben er klaar voor. We gaan er een lap op geven.

Ik was vandaag op mijn eerste N-VA congres, in de grenslandhallen in Hasselt.

Gelukkig is de N-VA ook een gezinspartij en was de locatie goed gekozen: vlak naast Plopsaland Indoor. Dus terwijl vrouw en oudste zoon konden spelen, kon papa luisteren naar de belangrijkste punten van het verkiezingsprogramma.

Ik pik er een aantal uit die me markant voorkwamen.

Eerst een statistiekje. Het afgelopen jaar groeide het ledenaantal met 8%. In een kort gesprekje dat ik nog had met Bart De Wever bleek dat er nog wel wat CD&V militanten hun gegeven woord niet wilden breken en de overstap gemaakt hebben.

De N-VA wil een tweede keer de Telenet-operatie herhalen. Hiermee bedoelen ze dat ze onder impuls van de Vlaamse overheid, de academische en zakenwereld willen samenbrengen om een Vlaamse energiespeler op te richten en zo een einde te maken aan het monopolie.

Zelf maak ik hierbij de kanttekening dat ik de komst van Telenet nog altijd een pluspunt vind, maar niet dat het zonder meer kan gebruikt worden als voorbeeld voor het doorbreken van een monopolie waar gouden bergen zouden klaarliggen voor de consument. Een monopolie doorbreken met een tweede speler wordt een duopolie, en ook daarin staat de consument niet altijd even sterk.

Wat niet wegneemt, dat zelfs een grote reis met een eerste stap begint en dat een Vlaamse verankering welkom zou zijn (maar wederom in de verwijzing naar Telenet: dat bedrijf is ook niet echt Vlaams meer als je naar de eigenaars kijkt).

Pluspunt vind ik dat men hierbij zou streven naar een energiemaatschappij die met hernieuwbare energie bezig is: dus zou er een boost komen voor al het onderzoek en moeizaam op gang komen van economische alternatieve voor onze huidige brandstofsamenleving.

De online media hebben vandaag voornamelijk opgepikt dat de N-VA pleit voor een extra Vlaamse kinderbijslag van 500 euro per jaar per kind dat minder dan 3 jaar is. Gelet op het feit dat de vergrijzing nog lang en hard zal toeslaan in Vlaanderen, is iedere poging om een bevolking te verjongen welkom (hoewel een beetje aan de late kant).

Mijn kinderen zijn nu ouder dan 3 jaar en enerzijds besef ik dat kleine kinderen geld kosten, anderzijds merk ik ook dat dat echt niet mindert als ze ouder worden. Laat ik dus hopen dat algemeen gesteld het beter zou zijn dat de totale pot die aan kindergeld gespendeerd wordt, niet zou verkleinen. Aangezien er alsmaar minder kinderen zijn, zou daardoor het bedrag per kind doorheen de jaren moeten toenemen.

De N-VA pleit ook voor meer middelen naar het onderwijs. Een manier om dit te bewerkstelligen is om het onderwijs te bekostigen en niet de structuren. N-VA wil dan ook de onderwijsnetten afslanken tot slechts twee: voor het basisonderwijs selecteert de partij daarvoor het gemeente/stedelijk onderwijs en het vrij gesubsidieerd (lees: katholiek) onderwijs; voor het middelbaar en hoger onderwijs kiest ze voor het gemeenschapsonderwijs enerzijds en anderzijds wederom voor het katholiek onderwijs.

Binnen dit luikje werd ook aandacht gegeven aan het onderwijs aan nieuwkomers in onze samenleving: een duidelijke meeraandacht om anderstaligen zo snel mogelijk het Nederlands machtig te maken. Voor diegene met een ernstige taalachterstand zelfs door een verplicht taalbadjaar.

Op zich vind ik de onderwijspunten niet zo slecht. Draai en keer het zoals je wil, maar het katholieke onderwijsnet is nog steeds het net dat het kwalitatiefste onderwijs voorschotelt. Dat afschaffen zou ons de kop kosten. Anderzijds is het de taak van de overheid om in een pluriform onderwijsnet te voorzien en ik vind het logisch dat het voor het lager onderwijs best op lokaal vlak gebeurt en daar boven door de Vlaamse Gemeenschap.

Idem voor de taalinburgering: integratie is het sleutelwoord tot een succesvolle samen-leving en integratie lukt niet zonder mekaar te begrijpen.

Noot: opvallende uitspraak: “één op twee studenten zou moeten in aanraking komen met een buitenlandse studie-ervaring.”

Daarop aansluitend werden er ook meer middelen vrijgemaakt voor de Vlaamse rand rond Brussel. Brussel is en blijft onze hoofdstad en moet ondersteund worden in haar rol als ons venster op de wereld.

Er moet dan ook substantieel meer geld naar het Nederlandstalige onderwijs in de hoofdstad. En de rand moet over meer middelen beschikken om aantrekkelijk te blijven voor Vlamingen.

Opvallende uitspraak: als Wallonië blijft weigeren voor te betalen voor het Nederlandstalige schooltje in Komen, dan moet Vlaanderen maar de kraan dichtdraaien in de faciliteitengemeenten rond Brussel.

And last but not least: een punt waar ik volledig achtersta is het opzeggen van het stabiliteitspact. Vlaanderen is sinds 2008 schuldenvrij, maar door het Belgisch intern stabiliteitspact kan Vlaanderen geen nieuwe schulden aangaan om grote investeringsprojecten aan te vatten. Het Belgisch stabiliteitspact veroordeelt Vlaanderen tot creatieve technieken zoals PPS-constructies.

Opvallende uitspraak: 4 op de 10 PPS-constructies opgezet door Vlaanderen zijn al mislukt en het ziet er niet goed uit voor de andere 6.

Het is een feit dat het moeilijk investeren is als je telkens grote bedragen cash op tafel moet gooien. Quasi iedere Vlaming leent om een huis te bouwen, maar Vlaanderen mag niet lenen voor nieuwe scholen, wegen of andere infrastructuurwerken.

Waarom? Omdat de federale overheid een leeggemolken koe is maar op Europees vlak alle begrotingen van ons land worden samengeteld en dat België Vlaanderen dus heeft gedwongen schuldenvrij te worden zodat vanuit die kant geen rode cijfers meetellen in de rampzalige schuldgraadcijfers van België.

Het is net nu in tijden van crisis zo belangrijk dat een overheid versnelt investeert in infrastructuur en duurzame oplossingen. Dat kan enkel als de Vlaamse overheid opnieuw zou kunnen lenen op doordachte manier. We hebben de budgettaire ruimte om nieuwe schulden aan te gaan. Daarom zou het een goede zaak zijn als de volgende Vlaamse regering het interne stabiliteitspact zou opzeggen.

En een fijn klassiek einde: het zingen van het volkslied. Wie het filmpje ziet, merkt dat ik heel even half in beeld kom. Waarschijnlijk dacht de filmer “dat is nog maar een halve n-va’er”…

“Vergeet Vlaanderen niet” is de opvallende titel van de open brief van CD-V’ers Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse.

Ik weet niet goed wat ik er moet van denken.

Mijn eerste reactie is “te laat”… Deze oproep en open brief zal geen potten meer breken. Dat merk je aan de reactie van Marianne Thyssen.

Niks aan de hand zegt de CD&V-top. Deze drie begrijpen het verkeerd. “Wij zijn het die woord houden, want wij werken elke dag hard aan een staatshervorming. N-VA is misschien in woord trouw gebleven, maar wij in daden“.

Wablieft? Ge moet het maar durven zeggen. In daden… Is dit nu politieke praat of gelooft de CD&V-top dit echt zelf? In dat laatste geval kan ik enkel maar besluiten dat er nog wereldvreemde mensen in de politiek zitten.

Ik weet wel dat Broers het meent. Toen ik mijn debâcle heb meegemaakt, was Huub één van de weinigen die me gelijk gaf in mijn standpunt. Spijtig dat ik hem toen niet gehoord heb op dat gemanipuleerde congres.

Wat ik nu jammer vind, is dat deze drie wel terechte zaken opmerken, maar er geen conclusies aan verbinden. Ze zeggen onmiddellijk dat ze geenszins een overstap naar N-VA overwegen.

Waarom dan deze open brief? Ze zijn alle drie genoeg doorkneden in het politieke spel om te weten dat deze brief met één pennetrek van tafel zou geveegd worden.

Is dat het misschien politieke recuperatie door drie lokale sterkhouders die wel nog met beide voeten in flanders fields staan en voelen dat ze een pak kiezerspubliek verliezen. Dat ze hierdoor hopen deze kiezers terug te winnen met een idee “alles is nog niet verloren”?

Ze schrijven rake dingen in hun brief, maar wat nu? Als vaststelling komt dit te laat, veel te laat… Deze open brief trapt een open deur in.

Het enige wat de zaken kan bewegen, is een beweging van al de ontevredenen. Het mag nu toch wel duidelijk wezen dat de partijtop niet van koers zal veranderen.

Wat doe je als je een op schip zit dat een ramkoers vaart en waar de kapitein niet wil luisteren naar goede raad? Dan ga je in een reddingsboot naar het dichtsbijzijnde andere schip dat hulp komt bieden.

Er is nog plek bij de N-VA, beste Huub…