David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik geniet altijd van verfrissende ideeën in een campagne en ik hou mijn ogen altijd open naar wat andere kandidaten doen in andere gemeenten.

Deze week kreeg ik een berichtje in mijn mailbox over de campagnefilmpjes van Lien Braeckeveldt, kandidaat nummer 8 op de Genste SP.A-lijst. Best leuk om te bekijken en om te onthouden…

Bekijk de andere 2 filmpjes bij meer lezen…

Liens website: http://www.braeckevelt.be/

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: uiteraard kijk ik scherp naar wat andere partijen in andere gemeentes op poten zetten als campagne. Er is niets zo goed als bijleren van wat een ander doet.

Ik keek vanmorgen dan nogal op van een site met als titel “De naakte waarheid”, waarbij jonge politici (waaronder 2de eredame Miss België Barbara Steemans) deze metafoor heel letterlijk hebben genomen en uit de kleren gaan.

Het is een leuke verpakking: eerst 10 inhoudelijke vragen beantwoorden waarbij de groepsfoto alsmaar duidelijker wordt.

Als beloning kan je nadien dan op de hoofden klikken en zie je een individuele foto met weinig kleren om het lijf.

Ik vind het leuk gedaan – hoewel je de vraag kan stellen of de boodschap niet naar de achtergrond wordt verdrongen door de verpakking, maar dat vind ik mooi opgelost door eerst die 10 vragen te moeten doorstaan vooraleer je aan je “beloning” geraakt.

Zou dit ook werken in Knesselare? Een heel deel van het politiek establishment zal gegarandeerd neen zeggen en argumenteren dat “Knesselare niet is zoals de rest van Vlaanderen”…

Ik denk dat het net deze overtuiging er soms toe leidt dat Knesselare zichzelf buitenspel zet en platgewalst wordt door andere gemeenten die wel mee draaien in et grote geheel van onze maatschappij, inclusief de trends die daar ontstaan. Ik geloof niet dat een politicus nog altijd diegene is die de nodige afstand moet bewaren en door zijn of haar gereserveerdheid respect moet afdwingen.

Ik heb het al eerder gezegd: politici horen niet thuis in ivoren torens. De bevolking mag hen daar niet in plaatsen en ze mogen er zelf evenmin hun intrek in nemen.

En ja, onze maatschappij is enorm gemediatiseerd: TV, GSM en internet zijn veel directer geworden. Vroeger moest een politicus op café gaan om voeling te houden met zijn kiezers, welnu, ik ben van mening dat een moderne politicus ook via de nieuwe media er voor kan zorgen dat de drempel laag blijft.

Dat is toch nog altijd de bedoeling van mijn blog en zo lang ik mails en reacties krijg – positief én negatief – blijf ik er van overtuigd dat ook dit medium bijdraagt tot een betere interactie met alle inwoners (en toch blijf ik ook nog graag op café gaan).

Hoedanook, voor wie nog altijd staat te springen voor de “Naakte waarheid” van de Lokerse VLD-Jongeren, nog 1 lekkermakertje: Barbara Steemans, 2de eredame Miss België 2005, staat er ook bij in een wel heel, hm, hoe zou ik het zeggen, interessante pose…

Lang genoeg gewacht, de URL is http://www.denaaktewaarheid.be/

Een beetje foto’s uit de oude doos, met telkens wat achtergrondinformatie.

Ik heb al een paar keer de vraag gekregen wat dit symbooltje RSS betekent…

RSS staat voor Rich Site Summary. RSS is een toepassing van de opmaaktaal XML. Met RSS is het mogelijk om eenvoudig op de hoogte te blijven van updates op websites die RSS ondersteunen. Met behulp van een RSS-reader kan men zichzelf deze informatie toe laten sturen en lezen.

Met andere woorden: met een RSS-lezer kan je je “abonneren” op diverse RSS-feeds. Een RSS-feed levert in een kort formaat de nieuwe items aan van een bepaalde site.

Dit wordt dus vaak gebruikt op nieuwssites, zoals Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad of VRTNieuws.

Maar dus ook op deze site.

Je kan bijvoorbeeld met Feedreader – http://www.feedreader.com/ – je abonneren op de RSS van deze site. Nadat je het programma hebt geinstalleerd, klik je gewoon op de knop “nieuws” en geef je als adres https://www.davidgeens.be in.

Vanaf dan zal je automatisch een klein venster op je bureaublad te zien krijgen van zodra iets nieuws verschijnt op mijn site.

En natuurlijk kan je dan ook andere (interessantere 😉 ) RSS-sites in je RSS-reader zetten; allemaal heel makkelijk om nieuws te volgen.

Zozie, en nu maar abonneren 🙂

Iedere keer als ik De Morgen lees, ben ik kwaad. Die linkse nonsens die je daar leest, wie gelooft die mensen nog.

De Morgen is geen journalistiek meer, maar een propagandamiddel die een forum biedt aan linkse rakkers zoals Tom Lanoye maar ook aan Lucas Catherine.

Klik maar op zijn naam om te ontdekken wie hij is.

Dit weekend publiceerde hij ook weer een opiniestuk over Egypte, maar zijn conclusie gaat helemaal niet over Egypte:

Een gemiddelde Vlaming zou, als je naar zijn sociaal programma kijkt, stukken meer schrik moeten hebben van Bart De Wever, dan een Egyptenaar van de Moslimbroeders.

Als er min of meer eerlijke verkiezingen komen in Egypte, vrees ik dan ook dat de broederschap een groter stemmenpercentage zal halen dan de N-VA hier. In beide gevallen voor mij geen reden om te juichen. […]

Een gemiddelde Vlaming zou, als je naar zijn sociaal programma kijkt, stukken meer schrik moeten hebben van Bart De Wever, dan een Egyptenaar van de Moslimbroeders.

Is het u al opgevallen hoe tolerant links is ten aanzien van migranten en moslims? Het is niet voor niks dat de socialisten en de groenen de immigratie ongebreideld willen toelaten. Het is niet voor niks dat het Centrum v

Vorig jaar regende het enorm op 11 en 17 november met overstromingen tot gevolg.

Bij zulke ramp kan de burgemeester aan de gouverneur vragen om d

We kennen allemaal de geschiedenis van de Verenigde Staten. Onder het mom van bescherming van de beschaving moesten enkele stammen indianen (de oorspronkelijke bewoners) noodgedwongen verhuizen naar toegewezen gebieden. Wat enkele stammen waren in het begin, werd nadien al een gans volk.

Als Europeaan kijken we nog altijd met afschuw naar die schandvlek op de Amerikaanse geschiedenis. We beschouwen ook tal van gedwongen volksverhuizingen in Afrika, China en nabije Oosten als het begin van “moderne genoci

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de burgemeester en schepenen ook persoonlijk gedagvaard, want het gaat hier om herhaalde bewuste fouten. Zelf vind ik het al verkeerd dat wij als inwoners van Knesselare moeten opdraaien voor de kosten die zullen volgen (want hoewel men verzekerd is voor de gemeente, vind ik het niet kunnen dat de boosdoeners ook persoonlijk op kosten van de verzekering van de g

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier dus de actieve politiek. Passief zal ik altijd betrokken blijven bij het welvaren van onze maatschappij, op eender welk niveau. Ik kan me dus heel goed inbeelden dat ik net zoals voor ik verkozen was in de gemeenteraad, gewoon vrank en vrij mij gedacht zal zeggen over bepaalde zaken. He, wie weet zal ik zelfs af en toe gebruik maken van het spreekrecht op de gemeente. Of zal ik later misschien een groep mensen begeleiden om een nieuwe politieke beweging op te starten met goede raad. Of… misschien dat ooit vanuit mijn gedrevenheid de mensen te helpen ik wel weer politiek actief word. Zeg nooit nooit…

Maar nu moest ik keuzes maken. Mijn dagen tellen ook maar 24u en er is altijd eerst mijn gezin en mijn bedrijf geweest. Politiek stond op de derde plaats en die plaats is nu ingenomen door dienstbaarheid in de kerk waartoe ik behoor. Ik weet ook niet welke taken me daar nog liggen op te wachten de komende jaren.

Onze kerk hecht (net als ik) veel belang aan gezinnen. We doen dan ook heel veel om mekaar te helpen om het gezin als hoeksteen van de maatschappij te vestigen.

Er gaat ook veel tijd om elke zondag in goede banen te leiden. We komen gedurende drie uur samen om mekaar te sterken, te leren en om van het avondmaal te nemen. We hebben ook heel wat hulp

Ik heb altijd al een natuurlijke afkeer gehad van socialisme in zijn huidige vorm, hoewel ik principieel socialisme een mooie richting vind. Delen met mekaar, de zwakkeren helpen, dat zit in mijn bloed.

Maar toch heb ik net weer eens ontdekt waar d