David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik vind het sinds de komst van het Internet altijd bijzonder leuk als men mij met 30 vragen kan aanduiden bij welke partij ik het best hoor.

Binnenkort zal “doe de stemtest” er ook wel weer aankomen bij de VRT en zal ik deze ook wel doen.

Vandaag heb ik mij gemuseerd met het Kieskompas van De Standaard.

Mijn resultaten staan open en bloot bij meer lezen…

Eerste vaststelling: het Kieskompas van de Standaard slaat alvast niet zo flagrant de bal mis als “Doe de stemtest” van enkele jaren geleden:

Over de ganse lijn gezien pas ik dus wel echt het best bij het kartel CD&V/N-VA. Je kan op de volgende tekening heel duiddelijk zien dat ik gewoon pal tussen die twee in zit.

Voorts komt deze kompas mij zeggen dat ik 70% overeenkom met het inhoudelijk programma van de CD&V.

Mijn scores bij andere partijen:

• N-VA: 67%
• open vld: 53%
• De Decker: 65%
• SP.a: 54%

Ik heb altijd al gezegd dat ik een milieubewuste sociaalvoelende liberaaldenkende vlaamsgezinde christendemocraat ben en dat ik mij heel gelukkig voel in het centrum.

Het kompas plaatst mij iet of wat uit het echte centrum, maar dat komt volgens mij omdat ze groen, libertair en progressief aan dezelfde kant van de verticale as hebben gezet. Dat is op zich al een redelijke mix. Want ik ben zeker milieubewust, maar niet overdreven. Ik ben wel niet zo enorm progressief en dat afhankelijk van welke thema’s ik laat mee opnemen in de scoreberekening, zie ik duidelijk dat als ik milieu uitschakel, ik meer naar de traditionele kant overhel. Een groene conservatief bestaat dus blijkbaar niet: het milieu behouden zoals het was kan dus niet in deze test. Beetje een contradictio in terminis, maar waarschijnlijk de schuld van Groen! die zich het monopolie op het milieudomein toeëigent (wat logisch is, want anders heeft deze partij geen reden tot bestaan), maar zich tegelijk linkser dan al de rest wil opstellen en links dan maar politiek correct ook meteen in progressief vertaalt.

Lege kwadranten

Op de kwadrantentekening valt me nog iets heel sterk op in het algemeen: twee van de vier kwadranten zijn eigenlijk leeg. Je hebt in Vlaanderen blijkbaar alleen links progressieve libertaire groene partijen versus rechtse traditionele nationalistische partijen.

Het is natuurlijk meer één mogelijke voorstelling, maar als je dan denkt aan de uitspraak van Bart Somers dat open vld economisch gezien een centrumpartij was en ethisch gezien zelfs progressief diende genoemde te worden, dan staan ze hier wel helemaal verkeerd aangeduid.

Ik vrees dat dit het gevolg is van links en rechts door mekaar te gebruiken op tal van domeinen. De CD&V gelooft sterk in de kracht om samen iets te doen, dus het verwondert me dat ze niet linkser opgesteld staan.

Ronde wolk

Mijn ronde witte wolk bewijst dat ik ook niet zomaar in één hokje te plaatsen ben. Die cirkel stelt het geheel van mijn antwoorden voor en dan zie je dat volgens de Standaard niet echt consistent heb geantwoord.

Ik denk echter dat consistentie hier niks mee te maken heeft als wel het feit dat ik besef dat er niet één globaal recept is dat in vier slogans te gieten is en dat als een wondermiddel voor alle complexe problemen in onze samenleving moet dienen.

Ik vind deze test buiten de ongelukkige keuze om noodgedwongen een aantal zaken samen te persen op de verticale as, al een mooie verdienste en ik ben benieuwd of ik eigenlijk zo één van de weinigen ben met zo’n grote resultatenwolk.

Ik ben alleszins weer eens gerustgesteld dat ik mooi in het midden thuis hoor. Ik mag dan misschien ook binnen de CD&V soms een andersklinkende stem hebben, maar het is bij deze bewezen dat ze daar nog goed klinkt. Moest ik economisch gezien nog wat rechtser worden en nog de CD&V iets minder Vlaams, dan kan ik me nog altijd gaan nestelen bij de N-VA. Daar zit het blijkbaar ook nog wel goed in mekaar voor ondergetekende.

Als het regent in Antwerpen, druppelt het in Brussel.

De presidentiële campagne van Patrick zonder familienaam werkte blijkbaar aanstekelijk. Goed bestuur verses we hebben goed bestuurd. Meer inhoud komt er niet aan te pas.

We verkiezen in België onze eerste minister niet maar deze keer lijkt het maar om één ding te draaien: wie wordt premier. Je stemt voor Leterme, Verhofstadt, Reynders, Di Rupo of zelfs nog niet te vergeten Vandelanotte.

Ik wil er toch even op wijzen dat ze stemmen voor heel wat meer mensen, die hopelijk voldoende in hun mars hebben om een statis parlement te vormen dat meer waard is dan jaknikkerij tegenover de regering.

Daarom stel ik alvast de Oost-Vlaamse CD&V lijst aan u voor.

Kamerlijst CD&V Oost-Vlaanderen

Effectieven

1. DE CREM Pieter
2. N-VA
3. LEYMAN Peter
4. VERCAMER Stefaan
5. DIERICK Leen
6. N-VA
7. DE CLERCQ Marc
8. COSYNS Veerle
9. BOTHUYNE Robrecht
10. FOULON Jan
11. LIPPENS Chris
12. N-VA
13. GRILLAERT Leentje
14. ONGENA Carolien
15. VERCRUYSSEN Luc
16. VAN DEN BUSSCHE Marleen
17. N-VA
18. VAN DE VIJVER Marc
19. MARTENS Anne
20. UYTTERSPROT Ilse

Opvolgers

1. VAN DAELE Lieve
2. DE POTTER Jenne
3. N-VA
4. DE WEERDT Freddy
5. VERHEIRSTRAETEN Maria
6. VAN ONGEVAL Thomas
7. ROMBAUT Willem
8. N-VA
9. DE WAELE Hugo
10. VAN WOUWE Georgette
11. WILLEMS Martine

Het internet is mondiaal, onze Vlaamse politici zijn in de huidige verkiezingscampagne nogal sterk territoriaal gericht.

De meeste hebben de mond vol van Vlaanderen, regionalisering van het arbeidsbeleid, meer economie, …

Ik vroeg me dan ook eens af waar de meeste van onze Vlaamse politici hun persoonlijke sites hebben ondergebracht.

Ik heb een klein lijstje gemaakt met enkele bekende namen, waar hun sites staan, bij welke providers, welke agenten ze hebben gebruikt voor hun domeinnaam…

Een kleine grafiek toont ons per partij hoeveel procent van de opgezochte sites in ons land en in het buitenland zijn gehost.

Zoals je kan zien, is het wel enorm opvallend dat alle sites van het Vlaams Belang in het buitenland gehost worden. Ook Jean-Marie De Decker haalt 100% buitenland, maar tja, hij is op zijn uppie.

Groen scoort ook maar 50%, blijkbaar is het gras aan de andere kant van de Nederlandse grens groener.

SP.a scoort eigenschijnlijk goed Belgisch, maar zij hebben blijkbaar het coöperatieve model doorgetrokken naar het Internet, want de meeste van hun sites staan op dezelfde server bij Openminds.

CD&V en Open VLD zetten ongeveer 2/3de van hun sites in eigen land.

Een leuk weetje: de site van CD&V draait op Drupal, een oorspronkelijk Vlaams open source CMS product.

Wat iedereen al wist, maar de man zelf niet gezegd wou hebben, is vandaag eindelijk officieel aangekondigd.

Vlaams minister-president Yves Leterme neemt de uitdaging aan en trekt de CD&V senaatslijst op 10 juni.

Wie vandaag vers brood is gaan kopen en de zondagskrant heeft meegenomen, heeft ook een dik magazine meegekregen van 44 pagina’s dik Wij Allemaal.

Voor CD&V is dit de definitieve aftrap naar de verkiezingen.

Mijn hart ligt bij het kartel CD&V/N-VA en in tegenstelling tot misschien vele anderen heb ik begrip dat Yves Leterme zo lang heeft gewacht. Enerzijds vind ik ook dat de belofte dat de Vlaamse regering die in 2004 haar mandaat degelijk zou vervullen. Ik vind ook dat Yves Leterme onversneden de Vlaamse eisen kan op tafel gooien als Vlaams minister-president.

Maar tegelijk mag de CD&V de kans niet laten liggen om federaal weer deel te nemen aan de macht. Is dat machtsgeil zijn? Laat ons gewoon eerlijk zijn: als je deelneemt aan de verkiezingen, doe je dat met één doel: winnen en nadien besturen. Het politiek correcte denken doet uitschijnen dat macht vies is. Ronduit voor regeringsdeelname zijn is verkeerd, zegt men. Komaan, als ik op een partij stem, voor een bepaald programma, dan is mijn stem bedoeld om de macht om dat programma uit te voeren aan die partij en persoon te geven. Dan is een stem uitbrengen even vies en is de ganse democratie verwerpelijk.

Men hekelt steeds de kloof tussen politiek en burger maar telkens als een politicus die kloof wil dichten, wordt er schande van gesproken. Een politicus die eens zich gewoon gaat amuseren, op een andere manier zijn boodschap verpakt of dichter bij de mensen wil staan, krijgt steevast het etiket van ongeloofwaardig, politiek onwaardig en/of mediageil opgeplakt.

Het zal nu niet anders zijn met de oproep om een brief te schrijven aan Yves Leterme.

Is dat verkeerd? Neen, er is niks verkeerd om je volksvertegenwoordiger aan te spreken over wat jou bezighoudt. Politici moeten leren luisteren en leren die boodschappen hun democratische weg laten opgaan. Het kan helpen tegen de verzuring.

En of dit nu gaat om een brief aan een minister, een email aan het parlementslid uit je regio of een babbel met een gemeenteraadslid die je vraag noteert in een notaboekje: dat is essentiële politiek en is alles behalve verwerpelijk.

Voor wie een brief wil schrijven aan Yves Leterme: je zal merken dat er brievenbussen in je buurt zullen opduiken waar je je brief kan deponeren. In Knesselare kan je alvast terecht op Nieuwstraat 11.

Waar gaan de volgende verkiezingen over? Over zeer veel. En toch ook over iets heel eenvoudigs. Over hoe de politiek naar de mensen kijkt. Voor CD&V betekent dat: het gaat over mensen SAMEN. Over hoe de ene de andere versterkt, verrijkt en verruimt. Noem het vrienden of familie. Noem het werk, club of dorp. Noem het de samenleving.

De CD&V heeft dat in een leuke verpakking gegoten.

Beeld u in dat u niet in een bioscoop zit en zet uw surround speakers even in volle stand en geniet van dit filmpje bij “meer lezen”.

Gisteravond heeft Jean-Marie Dedecker antwoord gegeven op mijn vraag van woensdag “Wie volgt Leterme op?”. Het antwoord is: niemand. Leterme kan mooi op post blijven van de Vlaamse regering. De grote zekerheid om eerste minister van ons landje te worden, is weg doordat N-VA het vruchtbare kartel heeft opgeblazen omwille van hun goudhaantje Dedecker.

In Bergen (Mons, voor mijn franstalige lezers) werd er gisteravond groot vuurwerk afgestoken. Ik kon de knallen tot in Knesselare horen… Traditiegetrouw levert de grootse formatie van het land de eerste minister. Door de dwingende grootte van CD&V/N-VA leed dit geen twijfel dat dit Leterme zou worden. Nadat splijtzam (of is het gifzwam, stinkzwam, of een ander parasiterend organisme?) Dedecker er voor gezorgd heeft dat deze formatie niet meer bestaat, heeft hij wel onmiddellijk duizend roze rozen gekregen van een anonieme bewonderaar, verpakt in een wel zeer speciaal rood strikje (met witte bollen):

In zijn boek “Rechts voor de raap” schrijft JM “Waalse vrienden, laat ons scheiden”. Ironisch genoeg is Jean-Marie nu de rechtstreekse aanleiding dat dit niet zal gebeuren. Nog ironischer is dat dit gebeurt door aan te sluiten bij een echt Vlaams gezinde partij.

Maar spijtig genoeg zal de N-VA nu krimpen tot groene hoogten van misschien zo’n 7%. Dedecker en De Wever hebben een gezamelijke natte droom van 10%, maar ze beseffen dat die wens nog in het rijk van verzuchtende dromen ligt. De vraag is of vanuit zulke kleine splintergroep de Vlaamse eisen nog hard genoeg zullen weerklinken.

Voor alle duidelijkheid: ik betreur dit ten zeerste. Ik ben een heftige supporter geweest van het kartel. Voor mij was dit de thuiskomst van de verloren zonen die zich – terecht – hadden afsgesplitst enkele decennia geleden (bij het ontstaan van de VU) van de christendemocraten die toen de Vlaamse strijd nog beschouwden als een strijd voor meer Algemeen Nederlands te spreken zoals bijvoorbeeld “het is toch evident” Martens.

Een tijd geleden meende ik het als ik zei dat ik mij ook bij de N-VA thuis zou voelen. Maar ik gruwelde even hard toen ik Bouckaert hoorde verklaren op de VRT radio dat “de groep rond Jean-Marie Dedecker zal wel hard genoeg wegen om het programma van de N-VA rechts-liberaler te maken”. Jean-Marie sluit zich dus aan bij een club, maar gaat wel direct de spelregels proberen te veranderen. In Het Laatste Nieuws stond volgende uitspraak van Dedecker: “We ontdekten dat we 90% gelijk zaten, de andere 10% zoek ik nog”. Ik vraag me af of dit tevens de mening is van de doorsnee N-VA’er.

Soit, iedere partij heeft het recht om leden te werven en te beslissen welke rol ze zullen spelen in de partij. Maar evenzeer heeft een kartelpartner om neen te zeggen tegen het feit dat iemand op een lijst moet gaan staan met iemand anders die bepaalde personen eerder nog het charisma van een lavabo toedichtte.

Je kan moeilijk verwachten dat Jean-Marie Dedecker plots loyaal zou willen meewerken aan het opnieuw inrichten van een tsjevenstaat (om zijn eigen woorden te gebruiken).

Ik hoop dat JM beseft dat hij dit land de kans ontnomen heeft om opnieuw behoorlijk bestuurd te worden. Een verdere (of beter gezegd: opnieuw) versplintering van het politieke landschap na de consolidatieronde van 2004, zal niet leiden tot een superstabiele en homogene regering in 2007.

Over enkele jaren zullen geschiedschrijvers en politicologen boeken kunnen schrijven over 30 november 2006 en de rol van Jean-Marie Dedecker. Dan zullen ze kunnen nagaan hoe iemand die zichzelf Vlaams noemt samen met een vlaamsnationale partij er voor gezorgd heeft dat een degelijke staatshervorming ten voordele van Vlaanderen onmogelijk wordt gemaakt.

Een paar jaar geleden dreigde in Nederland ook één enkele man een zware hypotheek te leggen op de toekomst van zijn land, die het er echter niet zo Fortuynlijk heeft van af gebracht.

Ik hoop oprecht voor Jean-Maries lijfbehoud dat geen enkele ultrarechtse vlaamsnationalistische rakker op de idee komt om deze ex-judocoach finaal van de mat te halen en een definitieve ippon toe te kennen, omdat hij beseft dat door de versplintering de kans op een centrumrechtse regering verkeken is en de rode rakkers opnieuw de bovenhand zullen krijgen.

update 1/12 15:42: een artikel met een goeie weergave van het gebeuren vind je op de site van Het Nieuwsblad

En deze pagina met enkele citaten van JM over zijn nieuwe partij voor hij er lid van was.

Alle peilingen duwen Yves Leterme naar een overwinning bij de federale verkiezingen in 2007. Nu, die verkiezingen zijn nog maanden veraf, er kan nog veel gebeuren en een peiling is maar een peiling. Het niet te stuiten succes van Leterme in die peilingen zou misschien zelfs nog wel eens contraproductief kunnen blijken.

Maar men begint dus hier en daar al openlijk te speculeren over de mogelijke opvolging van Leterme. Als hij immers eerste minister van onze landje wordt, dan moet hij ten dele terugkomen op zijn belofte “what you seet, is what you get”… Hij kan dan niet zijn termijn uitdoen als Vlaams minister-president.

De vraag is nu wie zijn troonopvolger is?

Velen denken dan in de eerste plaats aan zijn poulain Kris Peeters. Het zou wel een heel straffe zet zijn. We mogen immers niet vergeten dat Kris Peeters – die goed werk verricht in zijn departement, daarover wil ik duidelijk zijn – niet eens op een lijst stond. Het gebeurt niet zo vaak dat een niet-politicus plots van de ene op de andere dag minister wordt. De voorbeelden in het verleden zijn er dan nog vaak van mislukkingen, maar Kris Peeters heeft het voordeel als ex-voorzitter van Unizo toch heel wat ervaring opgedaan te hebben met de politiek.

Hoedanook, ik vind dat het niet strookt met de “what you see is what you get” principe uit de Vlaamse verkiezingen (waaraan ik zelf heb deelgenomen als opvolger in de provincie Oost-Vlaanderen).

Trouwens, VLD en SP.a laten nu al voorzichtig weten dat Kris Peeters wat hen betreft ongewenst is op de grote stoel in de Vlaamse minsterraadszaal.

Wie is er dan nog? De andere christendemocratische minister is ook niet echt een zwaargewicht te noemen. Inge Vervotte is wel verkozen en met een schitterende uitslag, maar is ook nog lang niet zo doorkneden in de politiek. Wel een mooie background als vakbondsvrouw, maar om nu al een regering te leiden? Zelfs Freya Vandenbossche had al net iets meer politieke ervaring toen ze vice-eerste-minister gebombardeerd werd en we zien nu dat die benoeming eigenlijk toch te vroeg is gekomen…

Neen, ik denk dat het dan tijd is om terug een ander Brabants én Vlaams trekpaard van stal te halen, iemand waarvan ik altijd gedacht had dat die in deze Vlaamse regering een rol te spelen had: Eric Van Rompuy. Politieke ervaring zat al in zijn papfles. Ministeriële ervaring heeft hij opgedaan als Vlaams Minister van Economie, KMO, Landbouw en Media in de periode 1995-99.

In de vorige Vlaamse legislatuur met veel verve de rol van oppositieleider neergezet in zijn functie als fractieleider van de CD&V-fractie in het Vlaams Parlement.

Ik heb opgekeken toen Eric geen minister werd in 2004, ik vond dat zelfs jammer. Ik vond hem zelfs lichtjes aan de kant geschoven en hoewel ik Leterme bewonder voor de wederopstanding van de CD&V, is dat een punt waar Leterme mij als CD&V-lid heeft teleurgesteld toen hij Kris Peeters verkoos boven Eric Van Rompuy.

Op een moment dat voor Vlaanderen het belangrijkste onderdeel in de komende staatshervorming zal draaien rond een verdere federalisering van alles wat rond economische zelfbeschikking te maken heeft, zou het M;I; aangewezen zijn om Eric Van Rompuy minister-president te maken. Zijn achtergrond en ervaring als voormalig Vlaams minister van economie en KMO geven hem voldoende bagage om die hete hangijzers aan te pakken.

Eric heeft in de vorige oppositielegislatuur ook bewezen geen schrik te hebben van VLD en SP.a, en zeker niet van de andere kant van de taalgrens.

Als de CD&V een overwinning kan boeken in 2007, dan hoop ik van ganser harte dat Leterme de goedbeleidsstrategie kan overplanten anar het federale niveau, maar dan is mijn leuze gemaakt: Eric for minister-president!

Als ik dit op VRTNieuws.net lees, ben ik overtuigd van wel.

Onze kustzinnige prof in de basketsport vindt dat het splitsen van Brussel-Halle-Vilvoorde een zaak van de franstaligen is. Ze mogen zelfs zelf hun prijs bepalen.

Onze kustzinnige prof in de basketsport vindt dat het splitsen van Brussel-Halle-Vilvoorde een zaak van de franstaligen is. Ze mogen zelfs zelf hun prijs bepalen.

Arm rood bloed, het Vlaams gevoel is uit uw aderen gevloeid. Nog een kleine stap en de socialistische familie is weer Belgisch-unitaristisch. Ik vond de socialisten verdekke een stuk leuker met onze Limburgse gratis Steve.

Vande Lanotte wil dat de staatshervorming draait rond werkgelegenheid. Precies alsof het ene het andere uitsluit?

Ik heb eerder de indruk dat rooie Johan niet de handschoen durft opnemen tegen Di Rupo, of eerder, niet wil opnemen, aangezien de PS danig verzwakt uit de vele schandalen komt.

Ik ben er ook van overtuigd dat er een strategie achterzit. De SP hinkt te ver achterop bij het huidig succes van de CD&V/N-VA en daarom moet alles wat in de tsjeven-kraam past, al op voorhand afgeschoten worden en vergruisd worden tot verwaarloosbaar en best te ngeeren want van generlei tel.

Slim bekeken van rooie Johan: noem de paradepaardjes van je tegenstander eigenlijk niks waard, negeer ze en weiger er een verkiezingsstrijd om te voeren. De rode achterban moet overtuigd zijn dat wat de CD&V/N-VA belangrijk vindt, dat zeker niet is voor wie zich socialist durft te noemen.

Laat ons hopen dat de groene Vlaamse rand rond Brussel in mei of juni volgend jaar een heel pak minder rood toont, want al wat rood kleurt, is het Vlaamse bloed dat vergoten zal worden tot nagedachtenis van de PS. Ik hoop echt dat heel wat Vlaamse socialisten zullen inzien dat ook zij de plicht hebben om te ijveren voor waar Vlaanderen recht op heeft.

Of is de SP misschien van plan om in BHV met tweetalige lijsten op te komen?