David Geens – De kunst van het mogelijke

When business meets politics…

Als bedrijfsleider van een internet hosting bedrijf ben ik elke dag bezig met zaken zoals .be-domeinnamen. Ik zit trouwens ook als bestuurslid bij de vzw ISPA en in het agentencommittée van DNS.be. Zo ben ik dus langs heel wat kanten betrokken bij het belang van goed werkende .be-domeinnamen.

Daarom sprak ik een tijd geleden mijn vriend Peter Dedecker aan, die sinds 13 juni verkozen is als N-VA volksvertegenwoordiger. Peter is van opleiding ingenieur en ICT’er, en dus ook politicus, en wist mijn bezorgdheid snel te begrijpen.

Ons Belgisch registratiesysteem werkt goed: efficiënt én zonder veel kosten. Super toch?

Enig nadeel: net daardoor waren onze .be-domeinen heel geliefd bij spammers en phisers. Voor weinig geld volledig automatisch een domeinnaam registreren die dan ook nog eens zonder papierwinkel direct operationeel is: zalig toch als je snel een miljoen emails de deur wil uitjagen op een onbestaand adres of beter gezegd een even bestaand adres zodat de spamfilters het herkennen als een echt domein.

Een .be-domeinnaam begon dan ook internationaal een slechte weerklank te vinden en tijd om aan de alarmbel te rinkelen; ook bij de bevoegde minister want via het BIPT heeft de overheid ook een vinger aan de pols bij DNS.be.

Peter stelde daarom de volgende vraag aan de minister:

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, ik heb een vraag over het Belgische

.be-domein, beheerd door de vzw dns.be. Die vzw doet dat heel goed. Door een doorgedreven graad van

automatisering en een hoge performantie kon men de kosten voor het beheer sterk drukken. De organisatie

laat haar klanten mee genieten van deze lage kosten voor de registratie van een .be domeinnaam.

Dit is uitermate voordelig voor de consument, maar dit alles heeft echter ook een nadeel. Door de lage

prijzen, de snelle procedures en het gebrek aan voorwaarden voor registratie alsook identiteitscontrole, is het

.be-domein heel aantrekkelijk geworden voor spammers, phishers en andere mensen met minder goede

bedoelingen. Zij registeren en gebruiken .be-domeinen als tijdelijk domein, tot ze genoeg ongure zaken

hebben uitgevoerd of de grond onder hun voeten te heet wordt.

Door deze praktijken staat het .be-domein internationaal gekend als spam- en phishingdomein. Zo prijkte ons

land en haar topleveldomein in de Global Phishing Survey van de APWG van mei 2010 op een niet

benijdenswaardige vierde plaats, voorafgegaan door Thailand, Korea en Ierland en gevolgd door Roemenië

en Maleisië.

Hierdoor aanzien spam- en andere filters berichten afkomstig van een .be-domeinnaam sneller als

ongewenst of zelfs gevaarlijk. U begrijpt dat dit geen goede zaak is voor onze bedrijven of andere bezitters

van een .be-domeinnaam.

Mijnheer de minister, bent u op de hoogte van deze problematiek? Welke oorzaken ziet u nog naast de lage

prijs, snelle procedures en een vlotte toegang? Welke oplossingen ziet u hiervoor en welke?

Legt de Belgische overheid voorwaarden op waaraan moet worden voldaan zodat een burger of een bedrijf

een .be-domein kan aankopen, beheerd door dns.be? Of legt de overheid aan dns.be expliciet op dat er geen

voorwaarden inzake toegang of identiteitscontrole mogen worden opgelegd?

Zijn er in de beheersovereenkomst met dns.be afspraken gemaakt met betrekking tot een zekere

kwaliteitswaarborg of kwaliteitsmetingen voor het .be topleveldomein inzake spam en phishing rankings?

Het antwoord van minister Vincent Van Quickenborne :

Mijnheer de voorzitter, collega, ik ben in de eerste plaats verheugd dat

u toegeeft dat de organisatie van dns.be dat op een goede manier doet: zeer efficiënt en aan voordelige

prijzen. Het is een model voor vele andere landen.

Het rapport waar u naar verwijst dateert van mei 2010, maar ondertussen is er een recenter rapport dat

gepubliceerd is in oktober 2010. Daaruit blijkt dat het .be-domein betere scores krijgt en niet meer

opgenomen is in de top 10 van de slechtst presterende landen. Het rapport waarover ik het heb is het meest

recente rapport van APWG.

Het oude rapport van mei vermeldt de oorzaak van de slechte positie toen, namelijk de activiteiten van de

zogenaamde ‘Avalanche-group’. Dat is een criminele groepering die via allerhande technieken het internet

probeert te exploiteren voor malafide praktijken. De meest geautomatiseerden hadden het meeste last van

deze praktijken.

Uit het meest recente rapport van oktober blijkt dat er geen specifieke problemen meer zijn inzake phishing,

en dat komt omdat onder meer DNS midden 2010 zelf specifieke procedures heeft ingevoerd om dat soort

praktijken tegen te gaan. Uit het feit dat de activiteiten van de Avalanche-group niet meer worden

waargenomen in het .be-domein, blijkt dat het werkt.

Wat betreft uw vierde vraag, is het in eerste instantie DNS zelf die de regels voor het registratiebeleid

vastlegt. Deze gegevens zijn, net zoals de meeste TLD’ s in de wereld, heel open. Samengevat komt dit neer

op het first come first served-principe en respect voor de rechten van derden. Ervaring uit het verleden heeft

aangetoond dat het opleggen van beperkende toegangsvoorwaarden averechts werkt en heeft geleid tot veel

rompslomp, hoge tarieven en frustraties. Het zou er bovendien enkel toe leiden dat burgers minder vaak voor

het domein zouden kiezen. Op lange termijn zou dit ongunstig zijn voor de groei van het internet.

Er is geen beheersovereenkomst afgesloten tussen de Belgische overheid en dns.be. Oorspronkelijk werd

het beheer waargenomen door het departement computerwetenschappen van de KULeuven. In 2000 werd

de opdracht toevertrouwd aan een hiervoor specifiek gecreëerde vzw, namelijk dns.be. De overdracht werd

begeleid en onderschreven door BIPT, de Belgische telecomregulator. Bij de oprichting van de vzw werden

eveneens vertegenwoordigers van BIPT en van de FOD Economie aan de raad van bestuur toegevoegd. Op

die manier zorgen we mee voor inspraak in het beheer van het domein.

Algemeen staat het bekend als een efficiënte organisatie. De raad van bestuur heeft onlangs beslist om in

2011 nog meer toe te zien op de kwaliteit en de veiligheid van het domein en ik vertrouw er dan ook op dat de scores in de rapporten voor het .be-domein in de toekomst in de zelfde lijn zullen liggen van het meest

recente rapport.

Ten slotte, in het raam van de omzetting naar het Belgisch recht van het telecompakket is voorzien dat het

BIPT regelmatig een kopie krijgt. Op die manier zal de regulator in geval van resten en ernstige problemen

de controle desgevallend en in uiterste nood over de domeinnamen kunnen overnemen.

Peter stelde vervolgens nog enkele verdere vragen:

Peter Dedecker (N-VA): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, kunt u nog wat meer vertellen over de maatregelen die DNS heeft genomen in het kader van Avalanche? Zijn dat zaken die algemeen gelden? Wat als er binnenkort weer een criminele groep het voortouw neemt om middels automatische registratie

dergelijke toeren uit te halen?

Minister Vincent Van Quickenborne : Ik weet in elk geval dat de maatregelen niet alleen genomen zijn om

Avalanche tegen te gaan.

Het gaat om maatregelen die phishing moeten tegengaan, maar de technische details ken ik niet. Ik wil ze u

wel bezorgen, maar ik ben niet de technieker van dienst.

Persoonlijk blijf ik het jammer vinden dat de minister enkele goeie vragen van Peter uit de weg is gegaan. Waarom is er van uit de overheid toch niet meer bezorgdheid over de voorwaarden voor .be-domeinnamen? Moet er niet minstens een maatschappelijk debat komen of .be-domeinnamen bv enkel voor Belgische bedrijven, vestigingen, organisaties of privepersonen zouden mogen gelden? Die

Voor mij is de maat vol. Er is blijkbaar een mail rondgestuurd met de oproep mij eens stevig aan te pakken omtrent het vliegveld in Ursel.

Ik kan begrijpen dat de gemoederen oplaaien nu de sluiting nakend is, maar tegelijk hadden enkele piloten mij reeds goede argumenten bezorgd waardoor ik begon te begrijpen waar de problemen zaten.

Ik wilde dan ook met die mensen verder praten, maar als men (andere piloten/leden van de clubs) mij fysisch gaat bedreigen, dan heeft dit maar 1 effect: dan stoppen de gesprekken en dan wint diegene die me met valabele argumenten heeft kunnen overtuigen mijn stem.

Ik trek me dus vanaf nu geen kloten meer aan van dat vliegveld, voor mijn part komt er subtropisch zwemparadijs in de plek of pakken de militairen het terug in dienst.

En nog dit aan alle leden: ik had documentatie in handen die jullie hadden kunnen helpen. Die gaat nu achter slot en grendel. Als jullie vliegveld gesloten wordt, kijk dan eens boos naar de ruziestokers die het nodig vinden om mensen te gaan bedreigen. Als ze dat met mij doen, hebben ze dat ook bij anderen gedaan. Misschien zelfs bij milieuambtenaren.

Moeten jullie dan nog verwonderd staan dat milieuvergunningen die eerst toegekend worden, nadien in beroep vernietigd worden?

Doe zo voort mensen,

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD

Vandaag was dan de grote dag: een persoonlijke rondleiding op het vliegveld van Ursel (met dank aan Tom, die open was en veel uitleg gaf).

Heel veel dingen geleerd. Sommige zaken zijn duidelijk het gevolg van slechte communicatie.

Een voorbeeld?

Er wordt het gerucht rondgestrooid dat de piloten zich zichtbaar niet aan de regels houden door boven verboden gebied te vliegen, met name de dorpskernen van Ursel en Knesselare.

In werkelijkheid zijn beide kernen “te vermijden”, maar niet verboden. De aanvliegroutes zijn van die aard dat ze niet boven de kernen komen.

Maar het is niet verboden om boven onze dorpen te vliegen, het wordt gevraagd te beperken. En als ze boven de dorpen vliegen, moeten ze een minimale hoogte aanhouden.

Dus ze overtreden geen regels en dat suggereren is enkel olie op het vuur gooien, moet ik nu toegeven.

Ik heb ook een mogelijke verklaring voor het stuntvliegen: er moet ook af en toe geoefend worden op landen op een niet-vliegveld en dat oefent men dan op de velden in de buurt.

Let op, ik wind er ook geen doekjes om. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt en worden regels overtreden. Zo zal het ook zijn bij de vliegclubs, maar er wordt zoveel gecontroleerd dat het eerder beperkt zal zijn.

Levensgevaarlijke fietsers

Ik heb vandaag wel iets gezien wat me geschokt heeft. Fietsers en wandelaars die zonder rondkijken de landingsbaan oversteken.

Ik zou het niet aandurven. Wat gaan die idioten doen de dag dat er een ongeval van komt? Het aangrijpen als een extra reden dat vliegen daar niet past?

Laat ik daarin duidelijk zijn. Wat niet past op een vliegveld is fietsen en wandelen.

Als dit het gevolg is van groene jongens die oproepen om één of ander zeldzaam distelplantje te gaan bewonderen, dan zouden die beter eens goed nadenken hierover.

Fundamentele keuze

Wat betreft het vliegveld zelf en alle gedoe hieromtrent?

Dat gedoe met vergunningen is een juridisch steekspel waar men zaken uit de kantlijn gebruikt, terwijl men veel beter eens zou stilstaan bij de fundamentele keuze.

Met name, waar willen we naartoe met het Drongengoed?

Willen we een groot natuurgebied van maken? Liefst zelfs een stiltegebied.

Fijn, maar dan moeten alle consequenties getrokken. Geen luchtvaart meer, geen parkings in het bos, de Drongengoedhoeve niet als trekpleister en geen (recreatieve) bewoning meer in Groen Ursel.

Is dit wat we willen? Een natuurreservaat dat we omheinen en enkel onder strikte begeleiding mag betreden worden?

Het kan een keuze zijn om natuur puur natuur te laten zijn. Het zou gedurfd zijn in onze contreiën.

Of willen we eerder een gebied met enkele toeristisch aantrekkelijke troeven. Een stukje groen, maar waar de mens centraal staat?

Willen we genieten van de Drongengoedhoeve als trekpleister? Als een plek waar het leuk vertoeven is? Waar we zondags iets kunnen gaan drinken en wat wandelen?

Dan moet men aanvaarden dat er ook parkings moeten komen, en geen twee kilometer verder. De dag van vandaag willen we genieten van de natuur door er in te rijden met onze auto, uit te stappen, wat rond te wandelen, iets te kunnen drinken en weer in te stappen.

Kunnen we dan ook niet aanvaarden d

Aanvaarden we het vliegveld? Moet kunnen, maar dan moeten we dat ook volledig aanvaarden. Je kan geen vliegactiviteiten aanvaarden, maar verbieden dat men loodsen en een clubhuis zet. Men kan niet zeggen dat het Drongengoed in aanmerking komt als stiltegebied, maar vliegen dan makkelijkheidshalve een laagdynamische dagrecreatie noemen.

34000 mensen op straat in Brussel. De facebok generatie heeft zich bewezen…

Die slogans hoor je gisteren overal op het nieuws en lees je vandaag in de kranten. Er zijn echter weer heel wat dingen die de kranten niet overal even correct vermelden.

Succes van facebook of de linkse media?

Is dit wel het succes van facebook? Zou dit zo massaal “gelukt” zijn zonder alle andere media aandacht? Al vanaf dag 1 zijn alle zenders op dit verhaal gesprongen. Mede dankzij het leuke akkefietje dat dit toevallig werd georganiseerd door de zoon van een minister.

Vergeet ook niet dat de aandacht aan Waalse kant een veelvoud was van de al meer dan behoorlijke aandacht die de Vlaamse pers aan deze betoging heeft gegeven.

Duidelijk dat hier rode machten aan het werk waren. Al wat links is, heeft de afgelopen dagen de handen in mekaar geslagen. Links kiest immers voor logge staatsstructuren, want die zijn makkelijker te controleren. Links kiest voor een zwaar overheidsapparaat want dan zijn de burgers afhankelijker van haar bestuurders.

Voor België en tegen Vlaanderen

Laat ik al eens het volgende duidelijk in de verf zetten: voor een apolitieke betoging waren er toch wel veel Belgische vlaggen te zien.

Apolitiek zou ook moeten betekenen dat men verdraagzaam is, dat men het zou opnemen voor alle Belgen? Vraag dat eens aan Filip De Troij. Hij haalde een Vlaamse Leeuw uit, maar veel plezier heeft hij er niet aan gehad. Ze werd hem zeer hardhandig afhandig gemaakt en er vielen klappen. Zoveel vrede voor Vlaanderen dus tijdens de betoging.

77% Franstaligen

Hier en daar wordt het in Vlaamse kranten gemeld: slechts 21% van de betogers waren Vlamingen.

77% waren Franstalig. De meerderheid was zelfs van Brusselse origine (44%). Als je dat afweegt tegenover de bevolkingscijfers in een gewogen gemiddelde, dan was Brussel enorm oververtegenwoordigd.

En daarin zie je het zoveelste bewijs dat het niet de Vlamingen zijn die alles blokkeren, zelfs niet de Walen, die bereid zijn om te hervormen, maar dat de Brusselse Franstaligen de boel gijzelen. Denk Mangain en Milquet weg, en we hadden al lang een akkoord.

Franstaligen willen Vlaams-Brabant veroveren

Maar neen, Brussel wil uitbreiden. Of beter gezegd: de partijen die sterk staan in Brussel willen Brussel uitbreiden. De MR gaat daarin voorop. Ze wil Brussel zelfs uitbreiden zodat het derde gewest de provincies Waals- én Vlaams-Brabant (ja, u leest het goed, ze willen gans Vlaams-Brabant ook opslokken) omvat.

Tegen de N-VA en Bart De Wever

Voor een apolitiek

Terwijl Di Rupo plannen smeedt om een anti-Vlaamse regering op de been te brengen die godbetert enkel BHV zal splitsen (op een voor hen redelijke manier) en de financiering van Brussel zal regelen (lees: een blanco cheque), heb ik vandaag nog maar eens gezien hoe sterk men probeert overal een Franse voet aan de grond te krijgen.

Op weg naar huis ben ik gestopt in een tankstation in Ruisbroek, om een colaatje te kopen. Standaard werd ik in het Frans aangesproken en ik moest aandringen om toch het bedrag in het Nederlands te horen te krijgen.

En voor wie zegt “och ja, het ligt vlak bij Brussel”… heb ik de volgende vraag: ligt Brugge dicht bij Brussel?

Daar ben ik daarnet gaan eten in de Quick om de verjaardag van Lucas te vieren.

Je moet eens de rekening bekijken die ik daar kreeg:

Het zijn telkens opnieuw kleine bewijsjes van de foto die ik al eerder publiceerde:

Zo denken de franstaligen over onze cultuur: een totale minachting. En in dat licht moet je dus de huidige stand van zaken zien: “on est demandeur de rien”… behalve weer van een zak Vlaams geld.

Vlaams geld dat hen voor de rest gestolen kan worden. Lees maar eens in dit artikel en lees vooral de zin “want dat het toch vooral Vlaams spaargeld is dat daardoor in het gedrang komt“.

Ik lees een pak reacties op twitter en facebook dat men niet zou gaan stemmen als het weer verkiezingen zijn: aub

Vanavond hebben de leden van de N-VA-afdeling Knesselare-Ursel hun stem kunnen uitbrengen om het eerste bestuur van deze nieuwe afdeling samen te stellen.

Als nieuwe voorzitter werd David Geens verkozen. Jean-Pierre Galle werd als ondervoorzitter aangeduid, zodat er een mooi evenwichtig duo is die Knesselare en Ursel samen kunnen vertegenwoordigen.

Met nog vier andere enthousiaste bestuursleden is daarmee het eerste bestuur een feit en is de afdeling klaar om uit de startblokken te schieten.

Wat staat er zoal op het programma?

In de eerste plaats een lokaal aanspreekpunt zijn voor N-VA, zowel kiezers als leden. N-VA ligt nog steeds goed in de markt en vele mensen zitten dan ook met vragen of sympathie voor onze partij. Voortaan kunnen zij dus bij de lokale bestuursleden aankloppen.

We beschouwen het dan ook als onze eerste taak om de mensen uit onze gemeente te woord te staan, zowel met vragen omtrent de lokale politiek als over de nationale politiek.

In de tweede plaats gaan we werk maken van een startmoment, waarop alle geïnteresseerden eens kunnen langskomen en kennismaken met andere gelijkgestemden. Onze eerste vergaderingen zullen dan voornamelijk bezig zijn met de praktische uitwerking hiervan. Dat we voor een verrassende spreker zullen zorgen, staat nu al vast.

We zullen ook werk maken van onze communicatie naar alle inwoners. Een huis-aan-huis-blad en een website zullen ook de nodige aandacht krijgen, zodat we – net zoals met de twee vorig genoemde punten – vlot kunnen communiceren met alle inwoners.

We staan dan ook open voor verdere uitbreiding van ons bestuur. Als er nog geëngageerde mensen zijn die lid zijn of willen worden van de N-VA, dan zijn ze altijd welkom. Ook voor een verkennend gesprek. Mail gerust naar d[email protected] of bel op 09/2588311.

En in 2012?

Dat is natuurlijk de vraag die op ieders lippen brandt.

Eerlijk? We kunnen daar nu nog geen antwoord op geven. Daar is het nog te vroeg voor. We moeten eerst werk maken van een sterke afdeling. Het zal het bestuur van de afdeling zijn die alle mogelijkheden bekijkt, wikt en weegt. Dat kan dus nog alle kanten uit en uiteindelijk zullen de N-VA-leden daarover het laatste woord hebben.

In de gemeenteraad zelf verandert er ook niets. Hoewel twee van de huidige GVP-mandatarissen inmiddels N-VA-bestuurslid zijn, zijn de GVP’ers verkozen op een GVP-lijst en blijven ze als dusdanig zetelen binnen de huidige fractie tot het einde van deze legislatuur. Dat is de keuze van de kiezer geweest.

We zullen als afdeling uiteraard onze visie vormen op de vele dossiers die de komende jaren nog beslist moeten worden in onze gemeente: de N44, Groen Ursel, het vliegveld, dorpsontwikkeling, verkeersveiligheid, financiële toestand, containerpark, … Stof genoeg dus om over na te

Mensen spreken me aan op straat, met vele vragen. Velen zijn ronduit gedegouteerd door de plotse bocht van CD

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moeste

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier d