David Geens – De kunst van het mogelijke

De gemeente Knesselare werd een tijdje terug veroordeeld. Bij de bouw van het stuk nieuw gemeentehuis werden de vele opdrachten opgesplitst zodat het mogelijk was dat het college eigenhandig kon beslissen wie welke opdracht mocht uitvoeren.

Bij de toewijzing van één van die opdrachten is het ernstig uit de hand gelopen. De goedkoopste aanbieder kreeg het project niet toegewezen. Zogezegd omdat het college de offerte “verdacht” goedkoop vond.

Nu geef ik toe dat ik zelf in zakendoen mijn wenkbrauwen frons en achterdochtig wordt als er iemand iets gevoelig goedkoper aanbiedt dan de rest. Dan beschouw ik het als mijn taak die offerte grondig te onderzoeken.

Maar als alles blijkt te kloppen, dan kan je op die manier gouden zaken doen. Zeker in deze crisisperiode is het niet abnormaal dat een aanbieder goedkoper gaat werken onder de normale prijs omdat dit toch beter is voor zijn zaak.

Als koper kan je daar enkel maar van profiteren.

Tenzij je natuurlijk om andere redenen bepaalde aanbieders wil voortrekken. Soms heb je met een bepaalde leverancier een band die je wil behouden. Als zakenman is zoiets je eigen keuze; als je bereid bent meer te betalen in ruil voro bepaalde hand- en spandiensten, dan is dat je goed recht.

Maar niet als je met openbare financiën werkt. Dan ben je verplicht zuinig te werken met ons zuur verdiend en betaald belastingsgeld.

Iedere vorm van favouritisme moet dan uit de weg gegaan worden. Een gezonde kritische instelling zoals hierboven beschreven is zeker nodig, maar als alles in orde blijkt, dan moet je kiezen voor de beste prijs/kwaliteitsverhouding die geld bespaart.

Ons college heeft dat niet gedaan. De reden – daar heb ik ook het raden naar. Ik kan alleen vaststellen dat vaak bevriende aannemers opnieuw voorkomen in de lijstjes. Aannemers die ook zakelijke banden hebben in onze gemeente met lokale bedrijven die misschien in ruil in onderaannaming taken hebben mogen verrichten.

Is dit corruptie? Ik denk echt niet dat één van onze schepenen rechtstreeks zijn zakken vult, dat hoor je mij zeker niet zeggen. Is favouritisme een vorm van zachte corruptie? Als dit ten koste gaat van de openbare financiën dan is het alleszins verwerpelijk.

Het is dan ook goed dat een benadeelde aannemer zich eens niet bij de typische Knesselaarse situatie heeft neergelegd en naar de rechtbank is gegaan met zijn verhaal.

De rechter heeft een duidelijk standpunt ingenomen: alles in acht genomen is een gemeentebestuur verplicht de goedkoopste aanbieder te nemen. Dat dit niet gebeurt is, heeft er toe geleid dat de benadeelde aannemer een schadevergoeding krijgt van de gemeente.

En op dat punt wringt natuurlijk het schoentje. Het college is hier persoonlijk in de fout gegaan en heeft de gemeente reeds opgezadeld met een duurdere factuur. Nu moeten we ook nog eens de schadevergoeding en de advocaat- en gerechtskosten uit de openbare kas betalen.

Moesten we niet in een volstrekte meerderheid zitten, dan zou het misschien een haalbare kaart zijn om voor te stellen dat het college de schadevergoeding uit eigen zak moet betalen, aangezien zij de fout hebben gemaakt.

Nu is dit echter zinloos. Als ik dit punt op de gemeenteraad zou brengen, er zou enkel wat gescholden en gevloekt worden, maar bij de stemming zou het toch meerderheid tegen minderhoud worden.

Ik vond het alleszins belangrijk genoeg om publiek te maken zodat u ook weet dat er met uw geld gebeurt.