David Geens – De kunst van het mogelijke

Zoals ik al schreef op 16 april, had ik op de vorige gemeenteraad het College er op gewezen dat ze voor ons “containerpark” (what’s in a name) onterecht geld vroegen voor mensen die afgedankte elektrische apparaten wilden deponeren in de Recupel-container.

Gisteren bevestigde het College op een flauwe manier mijn gelijk. Ze vragen geen geld voor het storten van afval, maar wel voor de “aanvoer” van afval.

Spijkers op laag water en zelfs dan nog: we betalen reeds recupel, er moet in de gemeente een gratis mogelijkheid zijn. Punt uit.

En dus is het College wel overstag gegaan, wetende dat ik anders klacht zou indienen. Men belooft nu het reglement aan te passen.

Maar daar moet u niet op wach

We kennen allemaal de geschiedenis van de Verenigde Staten. Onder het mom van bescherming van de beschaving moesten enkele stammen indianen (de oorspronkelijke bewoners) noodgedwongen verhuizen naar toegewezen gebieden. Wat enkele stammen waren

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moeste

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen

Ik heb altijd al een natuurlijke afkeer gehad van socialisme in zijn huidige vorm, hoewel ik principieel socialisme een mooie richting vind. Delen met mekaar, de zwakkeren helpen, dat zit in mijn bloed.

Maar toch heb ik net weer eens ontdekt waar de huidige SP.a mis in zit en waarom ik veel meer geloof in het verhaal van N-VA. Gewoon door een vergelijking van de kiesprogramma’s van beide partijen in de grootsteden.

Ik kan het heel eenvoudig samenvatten: N-VA praat over dingen die moeten en SP.a heeft het voortdurend over kunnen.

Socialisme is tegenwoordig een vrijblijvende super

Ik heb gisteren met gemengde gevoelens meegemaakt, dat geef ik grif toe.

In Knesselare is het duidelijk dat ondanks de vele zure oprispingen, de burgers nog tevreden zijn met hun bestuur. 65% is een mooie score en daar wens ik Groep9910 proficiat mee. Ze hebben een duidelijk mandaat om verder te regeren.

Ik hoop echter dat ze enkele opmerkingen langs de zijlijn niet uit het oog zullen verliezen. Ten eerste hebben ze met 65% slechts normaal 12 of 13 zetels. De 14de zetel die ze hebben gehaald, is dus een overschot van de proteststemmen op Bart Van Daele. Dat was trouwens voor mij één van de redenen waarom ik geen eenmanslijst heb ingediend: stemmen op mijn lijst zouden zetels opgeleverd hebben voor Groep9910 en dat vind ik ondemocratisch (hoewel het perfect wettelijk is).

Ik hoop trouwens dat Van Daele deftig oppositiewerk gaat voeren. Hij heeft een pak proteststemmen binnengehaald, laat ons hopen dat hij meer doet dan enkel de clown te gaan uithangen met onrealistische doelen.

Ik hoop tegelijk dat Groep9910 beseft dat 22.5% van de stemmen duidelijk proteststemmen waren. Mensen die het dus niet eens zijn met hun beleid. Dat cijfer ligt nog iets hoger als je het zo moet uitdrukken, want ik denk dat ook Groen zelf zal toegeven dat ze hun vooruitgang deels te danken hebben aan het ontbreken van een andere oppositiepartij.

Los daarvan ben ik opgelucht dat ik de juiste keuze heb gemaakt. 65% bewijst dat Knesselare en Ursel best tevreden zijn. Zelfs al stel ik vast dat Fredy Tanghe 600 voorkeursstemmen is kwijtgespeeld op zes jaar tijd.

De komende zes jaar worden dus zes jaar waarin Groep9910 helemaal de handen vrij heeft, buiten degelijk weerwerk op sommige vlakken van Roland Bonami.

Ik ben er nu al zeker van dat over zes jaar andere mensen lijsten zullen vormen, zeker wetende dat figuren zoals Christoph Mouton en Joeri Roose nu geprobeerd hadden een lijst te vormen, maar net als ik hebben moeten vaststellen dat er te weinig bereidwilligen waren om een lijst te vormen. De kans is groot dat je van beide heren opnieuw hoort de volgende maal.

Ik heb lang nagedacht wat er voor mij zal veranderen. Eigenlijk ga ik nu terug naar mijn roots van zes jaar geleden. Een wakkere burger aan de zijlijn die gewoon zijn mening gaf en daardoor in de politiek ben beland. Ik blijf een wakkere burger. Uiteraard is het niet meer mijn taak dossiers uit te spitten, maar een mening zal ik altijd blijven hebben. En wie bij mij aanklopt om zijn verhaal te doen of mijn raad te vragen, is net zoals de afgelopen acht jaar nog steeds welkom.

Maar voor de rest is het nu aan Groep9910 om de beleidsploeg van iedereen te zijn: ook van diegenen die niet tevreden zijn.

Ik ben vanmorgen de baan op gegaan omwille van de kinderen. Het was wel idyllisch om de sneeuw zo zien te liggen, behalve op de baan.

Wat me enorm opviel was dat zelfs de belangrijke wegen in Knesselare niet geruimd noch gestrooid waren. Zelfs (en vooral) de schoolomgevingen waren gevaarlijk. Aan Klavertje Vier (aan de poezenhoek) was het zelfs niet evident om de helling van het verkeersplateau op te rijden. Gelukkig was ik vroeg, nog voor de echte typische drukte.

Daarom vroeg ik me af wat er met het sneeuwruimplan gebeurd is in Knesselare. Vroeger was dat opgedeeld in straten die ogenblikkelijk sneeuwvrij worden gemaakt en secundaire straten (en toegegeven, ook straten die niet geruimd of gestrooid werden).

Dus ik op zoek op de site van Knesselare: noppes. Google dan: ook noppes.

Het sneeuwruimplan blijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. Blijkbaar een uitvinding van ons nieuw bestuur: glij maar door 9910.

Groen zal zich alvast geen zorgen moeten maken over milieuonvriendelijk zout. Er wordt er blijkbaar geen gebruikt in Knesselare.

Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als het vandaag nog sneeuwt of erger, als deze aangereden s

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder en werkt anderhalf uur per week meer en krijgt minder compensatie voor de obligate avond- en weekenduren die er bijhoren in de winkelsector.

Dat de vakbonden nu in een pamflet beweren:

Voor alle winkels: blokkering van de lonen tot wanneer de baremacurve van het PC 202 is bereikt (gedurende meerdere jaren, aldus de directie, en óók blokkering van de index, wat volstrekt onwettelijk is). Overbrengen van de hypermarkten naar het PC 202, verlaging van het overloon voor late uren (40% en 75% in plaats van 50% en 100%), afschaffing van het betaald kwartier, van de vakantiedagen die eigen zijn aan het bedrijf…

Eigenlijk wil Carrefour het personeel zoveel mogelijk uitpersen om de loonkosten onder die van zijn rechtstreekse concurrenten te krijgen. Carrefour vergeet daar echter vaak bij te zeggen dat zijn concurrenten ook CAO’s hebben die het lot van de werknemers verbeteren… CAO’s die de loonkosten op een vergelijkbaar niveau brengen!

staat volgens mij haaks op beweringen die ze maakten toen Carrefour in 2007 16 GB’s in een eerste golf sloot en terug heropenden onder franchise. Ze schreven toen:

Ik heb al meermaals aangegeven dat ik geen voorstander ben van vliegende grasmachines in een natuurgebied. Ik poleit er voor dat deze mensen hun sport degelijk kunnen beoefenen op een adequaat vliegveld waar ze zelf ongestoord en onstorend kunnen genieten van hun hobby.

Om die reden heb ik e

Tien jaar lang hebben de kinderen op de Hoogte en uit de omgeving kunnen genieten van een stukje grond met enkele speeltuigen.

In tegenstelling tot wat veel mensen dachten, was deze grond geen gemeentelijk