David Geens – De kunst van het mogelijke

We kennen allemaal de geschiedenis van de Verenigde Staten. Onder het mom van bescherming van de beschaving moesten enkele stammen indianen (de oorspronkelijke bewoners) noodgedwongen verhuizen naar toegewezen gebieden. Wat enkele stammen waren in het begin, werd nadien al een gans volk.

Als Europeaan kijken we nog altijd met afschuw naar die schandvlek op de Amerikaanse geschiedenis. We beschouwen ook tal van gedwongen volksverhuizingen in Afrika, China en nabije Oosten als het begin van “moderne genoci

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de burgemeester en schepenen ook persoonlijk gedagvaard, want het gaat hier om herhaalde bewuste fouten. Zelf vind ik het al verkeerd dat wij als inwoners van Knesselare moeten opdraaien voor de kosten die zullen volgen (want hoewel men verzekerd is voor de gemeente, vind ik het niet kunnen dat de boosdoeners ook persoonlijk op kosten van de verzekering van de g

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier dus de actieve politiek. Passief zal ik altijd betrokken blijven bij het welvaren van onze maatschappij, op eender welk niveau. Ik kan me dus heel goed inbeelden dat ik net zoals voor ik verkozen was in de gemeenteraad, gewoon vrank en vrij mij gedacht zal zeggen over bepaalde zaken. He, wie weet zal ik zelfs af en toe gebruik maken van het spreekrecht op de gemeente. Of zal ik later misschien een groep mensen begeleiden om een nieuwe politieke beweging op te starten met goede raad. Of… misschien dat ooit vanuit mijn gedrevenheid de mensen te helpen ik wel weer politiek actief word. Zeg nooit nooit…

Maar nu moest ik keuzes maken. Mijn dagen tellen ook maar 24u en er is altijd eerst mijn gezin en mijn bedrijf geweest. Politiek stond op de derde plaats en die plaats is nu ingenomen door dienstbaarheid in de kerk waartoe ik behoor. Ik weet ook niet welke taken me daar nog liggen op te wachten de komende jaren.

Onze kerk hecht (net als ik) veel belang aan gezinnen. We doen dan ook heel veel om mekaar te helpen om het gezin als hoeksteen van de maatschappij te vestigen.

Er gaat ook veel tijd om elke zondag in goede banen te leiden. We komen gedurende drie uur samen om mekaar te sterken, te leren en om van het avondmaal te nemen. We hebben ook heel wat hulp

Ik heb altijd al een natuurlijke afkeer gehad van socialisme in zijn huidige vorm, hoewel ik principieel socialisme een mooie richting vind. Delen met mekaar, de zwakkeren helpen, dat zit in mijn bloed.

Maar toch heb ik net weer eens ontdekt waar d

Ik heb gisteren met gemengde gevoelens meegemaakt, dat geef ik grif toe.

In Knesselare is het duidelijk dat ondanks de vele zure oprispingen, de burgers nog tevreden zijn met hun bestuur. 65% is een mooie score en daar wens ik Groep9910 proficiat mee. Ze hebben een duidelijk mandaat om verder te regeren.

Ik hoop echter dat ze enkele opmerkingen langs de zijlijn niet uit het oog zullen verliezen. Ten eerste hebben ze met 65% slechts normaal 12 of 13 zetels. De 14de zetel die ze hebben gehaald, is dus een overschot van de proteststemmen op Bart Van Daele. Dat was trouwens voor mij één van de redenen waarom ik geen eenmanslijst heb ingediend: stemmen op mijn lijst zouden zetels opgeleverd hebben voor Groep9910 en dat vind ik ondemocratisch (hoewel het perfect wettelijk is).

Ik hoop trouwens dat Van Daele deftig oppositiewerk gaat voeren. Hij heeft een pak proteststemmen binnengehaald, laat ons hopen dat hij meer doet dan enkel de clown te gaan uithangen met onrealistische doelen.

Ik hoop tegelijk dat Groep9910 beseft dat 22.5% van de stemmen duidelijk proteststemmen waren. Mensen die het dus niet eens zijn met hun beleid. Dat cijfer ligt nog iets hoger als je het zo moet uitdrukken, want ik denk dat ook Groen zelf zal toegeven dat ze hun vooruitgang deels te danken hebben aan het ontbreken van een andere oppositiepartij.

Los daarvan ben ik opgelucht dat ik de juiste keuze heb gemaakt. 65% bewijst dat Knesselare en Ursel best tevreden zijn. Zelfs al stel ik vast dat Fredy Tanghe 600 voorkeursstemmen is kwijtgespeeld op zes jaar tijd.

De komende zes jaar worden dus zes jaar waarin Groep9910 helemaal de handen vrij heeft, buiten degelijk weerwerk op sommige vlakken van Roland Bonami.

Ik ben er nu al zeker van dat over zes jaar andere mensen lijsten zullen vormen, zeker wetende dat figuren zoals Christoph Mouton en Joeri Roose nu geprobeerd hadden een lijst te vormen, maar net als ik hebben moeten vaststellen dat er te weinig bereidwilligen waren om een lijst te vormen. De kans is groot dat je van beide heren opnieuw hoort de volgende maal.

Ik heb lang nagedacht wat er voor mij zal veranderen. Eigenlijk ga ik nu terug naar mijn roots van zes jaar geleden. Een wakkere burger aan de zijlijn die gewoon zijn mening gaf en daardoor in de politiek ben beland. Ik blijf een wakkere burger. Uiteraard is het niet meer mijn taak dossiers uit te spitten, maar een mening zal ik altijd blijven hebben. En wie bij mij aanklopt om zijn verhaal te doen of mijn raad te vragen, is net zoals de afgelopen acht jaar nog steeds welkom.

Maar voor de rest is het nu aan Groep9910 om de beleidsploeg van iedereen te zijn: ook van diegenen die niet tevreden zijn.

Ik vind het niet normaal dat 160 misnoegde boeren – of eender welke beroepsgroep – de macht krijgen om een gans land op stelten te zetten. U wel?

Let op, ik begrijp hun problemen, maar de verhoudingen zijn buiten proportie. 160

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder

Tien jaar lang hebben de kinderen op de Hoogte en uit de omgeving kunnen genieten van een stukje grond met enkele speeltuigen.

In tegenstelling tot wat veel mensen dachten, was deze grond geen gemeentelijk bezit, maar wel privébezit. De eigenaar wist tien jaar geleden bij de verkaveling echter al dat hij een tijd lang geen gebruik zou maken van de grond. De gemeente sloot vervolgens een overeenkomst om de grond te mogen gebruiken als speelpleintje. De gemeente moest instaan voor de speeltuigen en het onderhoud.

Maar aan dat ravottend plezier komt nu een einde. Binnenkort starten de bouwwerken en dus liet de gemeente de speeltuigen verwijderen.

We kunnen dit jammer vinden, maar we moeten in de eerste plaats de eigenaar dankbaar zijn om dit tien jaar lang mogelijk te maken.

Aangezien de gemeente in deze verkaveling geen openbaar kavel heeft zoals op De Wijngaard, zal er dus

De gemeenteraad heeft vanavond, meerderheid tegen minderheid, de belastingstarieven voor 2011 goedgekeurd.

De aanvullende personenbelasting blijft op 8%, de opcentiemen blijven op 1650.

Daarmee blijven we bij de duurste gemeenten van het Meetjesland. Ik blijf het spijtig vinden dat dit vooral jonge gezinnen treft.

Oudere gezinnen hebben meestal een woning die er al langer staat en aangezien kadastrale inkomens voor bestaande woningen toch nooit wordt aangepast, zijn deze steevast lager.

Omgekeerd kunnen hypothecaire kredieten en dergelijke door jonge gezinnen in mindering gebracht worden van de personenbelasting, waardoor een procent gemeenteheffing ook daar relatief minder doorweegt voor jonge gezinnen, mocht men daarvoor kiezen.

Ons gemeentebestuur blijft dus de kaart trekken om vooral de ouderen te sparen.

Dit blijkt ook uit het feit dat men de algemene leefbaarheidsbelasting op 87,50€ houdt. Een forfaitaire belasting die dus zwaarder doorweegt op de fragielere budgetten van jonge gezinnen.

Men zou beter dit reglement aanpassen zodat gezinnen met kinderen deze ALB niet of quasi niet zouden moeten betalen.

Als argument schermt men altijd met de budgettaire toestand van de gemeente, maar men zou beter eens werk maken van besparingen. Op deze gemeenteraad was er weer sprake van nog een coördinator er bij voor kinderopvang. Zorg als gemeente dat jonge gezinnen vlot toegang hebben tot de informatie waar er plaats is. Dit kan vlot via het internet. Jonge gezinnen kunnen makkelijk met zulke media werken.

Daar heb je geen dure coördinator voor nodig, wel eenmalig wat eenvoudige software.

Soit, ik kan me hier druk blijven in maken. Het leven is hier te duur. Moesten we er nog wat deftigs voor in de plaats krijgen, maar de openbare dienstverlening is hier benedenmaats. Containerpark… do I need to say more?

Kijk eens naar Aalter: goedkoper wonen en meer voorzieningen. Niet te ver

Vanavond ben ik gaan luisteren naar de voordracht van een flamboyante politiechef: Glenn Audenaert, chef van de federale recherche in Brussel.

Vooreerst wil ik zeggen dat het een aangename spreker is. Hij vertelt op een gezapige manier, smijt er al eens een woord tussen van “daarvoor moet ge kloten hebben” en is niet op zijn mondje gevallen.

Zijn standpunten zijn echter wel controversiëler. Ik heb enkele zaken genoteerd die me opvielen.

“Het Vlaamse denken is bekrompen. We zouden beter Sarkozy volgen die de ring rond Parijs met 25 km uitbreidt. We leven niet in een kleine regio, wel in een mondiale aaneenschakeling van metropolen. Brussel slikt elke maand 15000 nieuwe inwoners en kan niet groeien. […] Brussel moet trouwens niet meer geld op. Al dat Europees gedoe zorgt voor genoeg welvaart. Maar Brussel moet wel kunnen groeien.”

Ook op andere momenten maakte Audenaert duidelijk dat hij kiest voor een terugkeer naar een sterker België. De rijkswachter in hem is zeker niet dood. Het zal ook niet voor niks zijn dat hij in Knokke woont en zich elke dag door een chauffeur naar en van Brussel laat vervoeren.

Hij noemde de houding van de Vlamingen momenteel hypocriet. “Wij doen nu wat we ze vijftig jaar hebben verweten. Bij de politie worden bewust vergaderingen gehouden ‘ieder in zijn eigen taal’ zodat de Franstaligen het niet begrijpen en stilzwijgend akkoord gaan. Vijftig jaar hebben we geleerd dat alle Walen lui zijn. Massale conditionering, noem ik dat.”

“Politie is nazorg. Met politie kan je geen structurele preventie van criminaliteit verzorgen. Daarvoor dient het onderwijs. Allochtonen moeten in kleine klasjes hun taalachterstand inhalen en goed onderwijs krijgen. Anders zitten ze op een glijbaan richting criminaliteit of richting fundamentele religie. Kies maar wat het ergste is. Ze mogen gerust een heel stuk van het politiebudget afnemen, op voorwaarde dat het integraal naar onderwijs gaat.”

Daarbij moet er veel aandacht gaan naar vrouwen, zeker van allochtone afkomst. Zij kunnen er volgens hem voor zorgen dat de allochtonen vijftig jaar vooruit gaan in de tijd. “Want we moeten ook durven achterom kijken: België was het laatste Europese land dat stemrecht voor vrouwen invoerden. In 1975 was overspel voor een vrouw nog een misdrijf. En in de kerk moesten vrouwen links en met een sluier. Wat is het verschil met vrouwen achteraan in de moskeeën met een hoofddoek?”

Volgens hem is de criminaliteit bij allochtonen niet hoger dan bij autochtonen. Hij vindt dus ook niet dat daar bijzondere aandacht moet naar toe gaan. Wel naar meer onderwijs en arbeidskansen voor allochtone jongeren.

Verder is hij vragende partij om meer regelgeving te creëren voor wat de politie zou mogen doen: mogen er meer camera’s komen die alles registreren? Mag er actiever afgeluisterd worden, emailverkeer gevolgd worden? Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar is daar wel duidelijk een fan van, maar wil wel dat er duidelijk democratische regels zijn. Op dat vlak is hij duidelijk heel rechts: duidelijke regels van de staat om de staat te beschermen.

Hij ziet de strijd tegen terrorisme als een belangrijke prioriteit. “We moeten ons realiseren dat de politie op dit moment nog geen 10% van de informatie die ze in handen krijgt, kan verwerken. Vroeg of laat glipt er dus wel eens iets door het net waarvan men zal zeggen ‘die informatie had je in handen en je hebt er niks mee gedaan’. Dan lig ik op drie tellen buiten – liefst weggepromoveerd naar een land waar er 200 dagen per jaar de zon schijnt – aangezien ik nu eenmaal de smeltzekering van de politiek ben.”

Ook daar merk je tussen de lijnen een oproep voor meer big brother toestanden, om alles beter in kaart te kunnen brengen.

Daarom ook wil hij de versnippering van politiezones en vooral gerechterlijke arrondissementen wegwerken. Beter grotere gehelen met portefeuilles voor de specialisten ter zake. “Laat de directeur van de recherche in Antwerpen zijn expertise over drugshandel delen met de rest van het land. Hij weet het best hoe zoiets aan te pakken. Hij heeft dat geleerd op het Antwerpse Zuid, waar het twaalf maand per jaar sneeuwt.”

Kortom, als je zijn ganse betoog volgt, merk je dat hij pleit voor een sterkere gespecialiseerdere politie, met veel aandacht voor Brussel en liefst een groter Brussel dan nu. Hij heeft het duidelijk niet begrepen op de huidige politiek die België verder wil splitsen.

Dat was echter al duidelijk sinds vorig jaar, toen hij stelde dat hij overal wil gaan spreken, behalve voor het VB, LDD en N-VA.

Ik heb vanavond een intelligent man gehoord, die echter van zichzelf denkt dat hij het allemaal wel