David Geens – De kunst van het mogelijke

Iedere keer als ik De Morgen lees, ben ik kwaad. Die linkse nonsens die je daar leest, wie gelooft die mensen nog.

De Morgen is geen journalistiek meer, maar een propagandamiddel die een forum biedt aan linkse rakkers zoals Tom Lanoye maar ook aan Lucas Catherine.

Klik maar op zijn naam om te ontdekken wie hij is.

Dit weekend publiceerde hij ook weer een opiniestuk over Egypte, maar zijn conclusie gaat helemaal niet over Egypte:

Een gemiddelde Vlaming zou, als je naar zijn sociaal programma kijkt, stukken meer schrik moeten hebben van Bart De Wever, dan een Egyptenaar van de Moslimbroeders.

Als er min of meer eerlijke verkiezingen komen in Egypte, vrees ik dan ook dat de broederschap een groter stemmenpercentage zal halen dan de N-VA hier. In beide gevallen voor mij geen reden om te juichen. Maar voor Egypte kunnen we rustig stellen dat het aan onze domme westerse bemoeienissen ligt. Eigen schuld, dikke bult.

Een gemiddelde Vlaming zou, als je naar zijn sociaal programma kijkt, stukken meer schrik moeten hebben van Bart De Wever, dan een Egyptenaar van de Moslimbroeders

Zoals ik al schreef op 16 april, had ik op de vorige gemeenteraad het College er op gewezen dat ze voor ons “containerpark” (what’s in a name) onterecht geld vroegen voor mensen die afgedankte elektrische apparaten wilden deponeren in de Recupel-container.

Gisteren bevestigde het College op een flauwe manier mijn gelijk. Ze vragen geen geld voor het storten van afval, maar wel voor de “aanvoer” van afval.

Spijkers op laag water en zelfs dan nog: we betalen reeds recupel, er moet in de gemeente een gratis mogelijkheid zijn. Punt uit.

En dus is het College wel overstag gegaan, wetende dat ik anders klacht zou indienen. Men belooft nu het reglement aan te passen.

Maar daar moet u niet op wach

We kennen allemaal de geschiedenis van de Verenigde Staten. Onder het mom van bescherming van de beschaving moesten enkele stammen indianen (de oorspronkelijke bewoners) noodgedwongen verhuizen naar toegewezen gebieden. Wat enkele stammen waren

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de sche

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier dus de actieve politiek. Passief zal ik altijd betrokken blijven bij het welvaren van onze maatschappij, op eender welk niveau. Ik kan me dus heel goed inbeelden dat ik net zoals voor ik verkozen was in de gemeenteraad, gewoon vrank en vrij mij gedacht zal zeggen over bepaalde zaken. He, wie weet zal ik zelfs af en toe gebruik maken van het spreekrecht op de gemeente. Of zal ik later misschien een groep mensen begeleiden om een nieuwe politieke beweging op te starten met goede raad. Of… misschien dat ooit vanuit mijn gedrevenheid de mensen te helpen ik wel weer politiek actief word. Zeg nooit nooit…

Maar nu moest ik keuzes maken. Mijn dagen tellen ook maar 24u en er is altijd eerst mijn gezin en mijn bedrijf geweest. Politiek stond op de derde plaats en die plaats is nu ingenomen door dienstbaarheid in de kerk waartoe ik behoor. Ik weet ook niet welke taken me daar nog liggen op te wachten de komende jaren.

Onze kerk hecht (net als ik) veel belang aan gezinnen. We doen dan ook heel veel om mekaar te helpen om het gezin als hoeksteen van de maatschappij te vestigen.

Ik geloof dat Go

Omdat ik vaak de vraag krijg “voor wie moeten we stemmen”, geef ik alvast gewoon even mee hoe ik stem. ik heb niet het idee dat ik u moet vertellen hoe u moet stemmen, maar ik laat u graag weten hoe ik de zaken bekijk.

Voor de gemeente stem ik blanco.

Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om op Groep9910 te stemmen. Het zijn goede beheerders van lopende zaken, maar structureel of strategisch denken is hen vreemd. Onze gemeente is er de afgelopen zes jaar maar een beetje slechter op geworden (ik denk oa aan de verhoging van de grondbelastingen), maar er is zeker niks positief gebeurd. We hebben nog geen containerpark, de parkeerproblemen zijn niet opgelost, het zwaar verkeer crosst nog steeds door de woonkernen van Knesselare en Ursel, de overstromingen in Ursel dorp zijn na alle werken nog steeds afhankelijk van zes ijzeren staven om een schuilkelder open te zetten, de mensen uit Groen Ursel worden nog steeds gedeporteerd naar een reservaat ergens ver weg, de uitbreiding van de KMO-zone is nog veraf, de beloofde upgrades van de bibliotheek en sportcentrum is er niet, maar we hebben wel alles wat we bezitten uitverkocht, een bestuurssecretaris aangesteld aan het begin van de legislatuur die perse nodig was, maar sinds de benoeming constant in loopbaanonderbreking is (zo nodig was het dus), …

Moet ik nog doorgaan?

Op Groen kan ik ook niet stemmen. Ik prijs hen voor hen inzet voor de bomen, distels, grasbermen enz… maar als je Groen laat doen, moeten we allemaal te voet gaan, mogen we nergens nog parkeren, mogen we enkel het Drongengoed binnen op de dagen dat het volle maan is op een oneven zondag, moeten we de helft van de woningen als sociale woning zien en besteden we 10% van ons budget aan derdewereldhulp.

Bovenstaande is uitvergroot en als grap bedoeld, voor er weer iemand op zijn achterste poten staat, maar ik wil duidelijk maken dat ik niet uiterst links zal stemmen.

En dan hebben we nog Eva. Moet ik daar woorden aan vuil maken? Het beste bewijs dat onze gemeentepolitiek een groot circus is, vind je nu in het feit dat we een echte dorpsnar zullen hebben.

Mensen die denken dat ze zo het beste een proteststem kunnen uitbrengen, wil ik twee dingen mee geven:

ten eerste moet je je afvragen of het goed is voor de politiek als er mensen in de gemeenteraad gaan zitten die ze zien vliegen (oa in het Drongengoed),

ten tweede moet je beseffen dat als er veel stemmen op Eva komen die hem meer dan 1 zetel zouden geven, die extra stemmen gewoon naar de meerderheid gaan. Zo ver dus voor een proteststem.

Dat laatste is trouwens mede de reden waarom ik geen eenmanslijst heb ingediend. Te veel stemmen van mensen die tegen Groep9910 zouden willen stemmen, zouden zo op ondemocratische manier toch net naar die meerderheid gaan.

Neen, ik stem blanco. Een oud volksgeloof zegt dat blanco naar de meerderheid gaat, maar dat is niet waar. Blanco stemmen worden niet gerekend in het stemcijfer. Ze hebben dus gewoon geen enkele invloed. Het kan alleen tellen als signaal. Stel dat er 1500 blanco stemmen zijn, dan zal onze burgemeester toch wel eens mogen nadenken over wat hij nog betekent voor zijn burgers.

Voor de provincieraad is m

Ik heb gisteren met gemengde gevoelens meegemaakt, dat geef ik grif toe.

In Knesselare is het duidelijk dat ondanks de vele zure oprispingen, de burgers nog tevreden zijn met hun bestuur. 65% is een mooie score en daar wens ik Groep9910 proficiat mee. Ze hebben een duidelijk mandaat om verder te regeren.

Ik hoop echter dat ze enkele opmerkingen langs de zijlijn niet uit het oog zullen verliezen. Ten eerste hebben ze met 65% slechts normaal 12 of 13 zetels. De 14de zetel die ze hebben gehaald, is dus een overschot van de proteststemmen op Bart Van Daele. Dat was trouwens voor mij één van de redenen waarom ik geen eenmanslijst heb ingediend: stemmen op mijn lijst zouden zetels opgeleverd hebben voor Groep9910 en dat vind ik ondemocratisch (hoewel het perfect wettelijk is).

Ik hoop trouwens dat Van Daele deftig oppositiewerk gaat voeren. Hij heeft een pak proteststemmen binnengehaald, laat ons hopen dat hij meer doet dan enkel de clown te gaan uithangen met onrealistische doelen.

Ik hoop tegelijk dat Groep9910 beseft dat 22.5% van de stemmen duidelijk proteststemmen waren. Mensen die het dus niet eens zijn met hun beleid. Dat cijfer ligt nog iets hoger als je het zo moet uitdrukken, want ik denk dat ook Groen zelf zal toegeven dat ze hun vooruitgang deels te danken hebben aan het ontbreken van een andere oppositiepartij.

Los daarvan ben ik opgelucht dat ik de juiste keuze heb gemaakt. 65% bewijst dat Knesselare en Ursel best tevreden zijn. Zelfs al stel ik vast dat Fredy Tanghe 600 voorkeursstemmen is kwijtgespeeld op zes jaar tijd.

De komende zes jaar worden dus zes jaar waarin Groep9910 helemaal de handen vrij heeft, buiten degelijk weerwerk op sommige vlakken van Roland Bonami.

Ik ben er nu al zeker van dat over zes jaar andere mensen lijsten zullen vormen, zeker wetende dat figuren zoals Christoph Mouton en Joeri Roose nu geprobeerd hadden een lijst te vormen, maar net als ik hebben moeten vaststellen dat er te weinig bereidwilligen waren om een lijst te vormen. De kans is groot dat je van beide heren opnieuw hoort de volgende maal.

Ik heb lang nagedacht wat er voor mij zal veranderen. Eigenlijk ga ik nu terug naar mijn roots van zes jaar geleden. Een wakkere burger aan de zijlijn die gewoon zijn mening gaf en daardoor in de politiek ben beland. Ik blijf een wakkere burger. Uiteraard is het niet meer mijn taak dossiers uit te spitten, maar een mening zal ik altijd blijven hebben. En wie bij mij aanklopt om zijn verhaal te doen of mij