David Geens – De kunst van het mogelijke

Wie de laatste dagen de media niet totaal genegeerd heeft, heeft al wel gelezen over het koninklijk besluit tot uitvoering van artikel 126 van de wet van 13 juni 2005 betreffende elektronische communicatie. Het gaat om het KB dat bepaalt wat de internet providers moeten bijhouden over ons online gedrag.

Wat ten eerste opvalt is dat er veel nonsens wordt gepubliceerd over wat bijgehouden moet worden. Voor alle duidelijkheid: neen, uw emails worden niet bijgehouden en ook uw surfgedrag niet. Wat wordt er wel bijgehouden: wie met wie emailt en wanneer u online gaat (oa uw IP wordt dus wel bijgehouden). Om het kort samen te vatten: uw gedrag wordt bijgehouden, maar niets inhoudelijk.

Is dit een aanslag op onze privacy? Ja natuurlijk, maar niet meer dan dat we al gewoon zijn. Ons telefoonverkeer is altijd al bijgehouden. Wie met wie belt is altijd al opvraagbaar geweest voor de autoriteiten. De wetgever heeft dit principe gewoon willen uitbreiden naar de nieuwe communicatiemiddelen. Op zich een normaal besluit.

Ik kan zelfs de geest van de wet nog begrijpen: als we terrorisme willen bestrijden, is het nodig om te kunnen nagaan wie met wie contact heeft.

Maar technisch gezien is deze wet gewoon onmogelijk. En dan heb ik het niet over encryptiemogelijkheden zoals sommige “specialisten” al opperden. Die gaan over de inhoud en die wordt niet opgeslagen. Ik heb het ook niet over het tor-netwerk, waarbij je volledig anoniem het internet kan opgaan. Hoewel dat al op zich een effectieve manier is om je gedrag te gaan afschermen.

Neen, de foute redenering zit gewoon dat de wetgever maar een deel van de technologie begrijpt. De wet stelt dat de ISP het emailgedrag moet bijhouden op zijn servers. Logisch, want je kan als ISP gewoon niet gaan “inbreken” op de servers van klanten. Veel bedrijven hebben zelf een mailserver, hetzij intern, hetzij in colocation bij een hosting provider. Er zijn dan ook nog de Virtual Private Servers en de dedicated servers. Zij zijn allemaal uitgesloten van de wet.

De wet richt zich dus op de gmails, de hotmails, de @telenets en @skynets… Private servers vallen niet onder de wet, wegens gewoon technisch onmogelijk.

Dus de georganiseerde misdaad (die de eigenlijke doelgroep is van deze wet) hoeft maar gewoon ergens een VPS te huren en als mailserver te gebruiken, en hun probleem is opgelost.

Dat betekent dat de wet een dode wet is. Datgene wat ze (al dan niet legitiem) wil bereiken, zal ze nooit bereiken.

Maar tegelijk is er een pervers neveneffect. Alle shared maildiensten, al dan niet gratis of bij de commerciële diensten alvast de goedkoopste diensten, vallen wel onder de wet. Als provider zullen we dus van die mensen wel de gegevens moeten bijhouden. Dat kost een hoop geld en die kosten gaan we dus wel moeten doorrekenen in het product.

Dus komt het er op neer dat de email van de brave middenstander duurder wordt door deze wet, zodat het prijsverschil tussen de shared mailbox en VPS mailserver nog kleiner wordt. Diegene die niks misdoet mag betalen, diegene die iets misdoet zal zich niet bedreigd voelen door de wet.

Met andere woorden: dit is een typisch voorbeeld van een wet die zijn doel compleet voorbijschiet en enkel maar kosten en ellende veroorzaakt. En een hoop onnodige paniek.

Ik krijg altijd opnieuw de kriebels over die verdomde antidiscriminatiewetten. Ik vind ze gewoon absurd. Ze ontkennen de realiteit.

Ik ben blij dat verzekeringen voor vrouwen duurder worden. Nu zal iedereen eens gaan ondervinden wat de idioterie is van dat rare linkse correcte denken.

Ik heb nieuws voor al die correcte filosofen: we zijn niet gelijk.

Mannen zijn mannen. Wij pissen graag rechtopstaand en spetteren graag op de rand van de pot. We zijn allemaal een beetje macho en als echte pantoffelhelden durven dat niet toegeven.

Vrouwen zijn vrouwen. Ze zijn emotioneel in staat veel meer te begrijpen dan mannen. Ze zijn het ware sterke geslacht.

Negers zijn negers. Ze hebben een donkere huid en een ander gestel. Ze zijn als volk een ras die de wereld anders beleven dan wij.

Moslims zijn moslims. Zij geloven in Allah en hebben een godsdienst die 14 eeuwen jonger is dan ons christelijk geloof. Zij moeten nog hun donkere middeleeuwen meemaken en daar zelf uit leren.

Homo’s zijn homo’s. Het zijn mannen en vrouwen die liever hun eigen soort hebben. Ze brengen heteroseksuelen soms wel eens een voorbeeld van wat mekaar graag zien echt betekent.

En zo kan ik nog uren doorgaan over de heerlijke verschillen die er zijn op onze aarde. We verschillen allemaal, ieder individu en iedere soort die hier rondloopt.

We zijn niet gelijk, maar we zijn allemaal wel evenveel waard. We kunnen verschillen en toch evenveel waard zijn. Het is net omdat we niet geloven dat we allemaal waarde hebben, dat sommigen het nodig vinden gekke “we zijn allemaal gelijk”-wetten uit te vinden.

Deze wetten zijn dus in wezen het bewijs dat de bedenkers en de voorstanders ervan zich niet sterk genoeg voelen om te aanvaarden dat we verschillen maar dezelfde waarde hebben. Het is een teken van zwakte van onze maatschappij: we zijn als samenleving niet sterk genoeg om ieder individu zijn eigenwaarde te geven of te erkennen.

Zolang we als maatschappij wetten moeten neerschrijven en rechtbanken nodig hebben die de werkelijkheid moeten verdraaien om een mens in zijn waarde te laten bestaan, zijn we fout bezig. Het is een strijd die we op voorhand verloren hebben. Wettelijke gelijkheid afdwingen zal niet werken: zelfs mijn zoontje van drie jaar ziet dat papa en mama verschillen. Hij heeft dus meer gezond verstand dan alle wetgevende en rechterlijke machten samen.

En tot de dag dat onze overheid dat beseft, blijf ik de antidiscrimantiewetten bestrijden en blijf ik een voorvechter van onze individuele waarde.

In iedere gemeente en stad wordt er regelmatig een evenement georganiseerd waarbij tijdelijke politiereglementen nodig zijn. Denk bijvoorbeeld aan een plaatselijke kermiskoers waarbij straten verkeersvrij worden gemaakt, een jaarmarkt met bijhorend parkeerverbod, een kroegentocht in een verkeersvrij centrum, …

Vroeger moest dan de gemeenteraad een tijdelijke politieverordening (ook politiereglement genoemd) aannemen. Omdat het echter vaak gebeurde dat de organisatoren van een evenement nogal laat hun aanvraag indienden, restte er enkel de mogelijkheid dat de burgemeester een besluit bij hoogdringendheid nam, wat dan op de volgende gemeenteraad moest bevestigd worden. Men kan hiervoor immers moeilijk telkens een extra gemeenteraad bijeenroepen.

Dus heeft men de wet aangepast, maar wel met rare gevolgen, zo blijkt… Want het lijkt er op dat u geen boete boven het hoofd hangt…

Het klopt dat tussen de aanvraag en het evenement vaak geen gemeenteraad zit. Om dan maar telkens de aanvraag te weigeren en het evenement te annuleren, da’s ook te ver gezocht.

Begin dit jaar heeft het parlement de nieuwe gemeentewet aangepast en meer bepaald artikel 119, waar een bijzin werd aan toegevoegd:

De gemeenteraad maakt de gemeentelijke reglementen van inwendig bestuur en de gemeentelijke politieverordeningen , met uitzondering van de tijdelijke politieverordeningen op het wegverkeer bedoeld in artikel 130bis.

En er werd dus ook een nieuw artikel 130bis toegevoegd:

Het college van burgemeester en schepenen is bevoegd voor de tijdelijke politieverordeningen op het wegverkeer.

Deze wijzigingen geven dus het college de bevoegdheid om tijdelijke politieverordeningen aan te nemen. In het verslag van de handelingen van de bevoegde commissie lees je de terechte motivering dat zoals hierboven beschreven, de ganse doorlooptijd wil inkorten, omdat een college nu eenmaal wekelijks vergadert.

De basisregel blijft echter dat de gemeenteraad in wezen bevoegd blijft voor politiereglementen.

Er zit echter een addertje onder het gras. Het nieuwe artikel 130bis geeft het college enkel de bevoegdheid om een tijdelijk reglement aan te nemen, maar niet de bevoegdheid om sancties in te stellen. Het is immers artikel 119bis die deze bevoegdheid expliciet en exclusief aan de gemeenteraad toekent. Nergens staat er dat dit artikel ook deze bevoegdheid omtrent tijdelijke reglementen delegeert aan het college.

Kortom, dit zou dan ook betekenen dat in de gevallen waar het college zulk tijdelijk reglement eigenhandig aanneemt, er geen boetes kunnen uitgeschreven worden. Dit is toch een groot verschil met vroeger waar door de bekrachtiging van de gemeenteraad, de wettelijkheid van het reglement ook bevestigd werd en er wel boetes mogelijk waren.

En er zijn ook natuurlijk reglementen die tijdelijk zijn maar niet gebonden aan evenementen. Bijvoorbeeld een tijdelijke verkeerssituatie die men wil testen, zoals bijvoorbeeld de maatregelen die men nu gaat nemen in de Maldegemseweg. Ook overtredingen tegen zulk reglement zouden bijgevolg onbestraft blijven indien men de eventuele boete zou aanvechten en de rechter bovenstaande redenering bevestigt…

Dit is natuurlijk het gevolg van een wet die snel-snel door het parlement werd gejaagd, zoals wel meer wetten dit jaar door de strot van het parlement werden gejaagd. Men heeft een oplossing willen zoeken voor een probleem waar eigenlijk al min of meer een oplossing voor bestond (=de burgemeester neemt een besluit bij hoogdringendheid). Men had die werkwijze misschien gewoon expliciet kunnen bekrachtigen of die bevoegdheid van de burgemeester verleggen of delen met het college, maar de bekrachtiging door het wetgevend orgaan (=de gemeenteraad) kunnen behouden.

Tegelijk is men ook vergeten dat er een verschil bestaat tussen een tijdelijk reglement van enkele uren of maximaal enkele dagen en een tijdelijk reglement dat enige maanden kan gelden.

Een college dat dus in het kader van deze nieuwe wetgeving zulke reglementen goedkeurt, zou beter het zekere voor het onzekere nemen en het reglement alsnog voorleggen aan de gemeenteraad, waar het thuishoort. Het nieuwe gemeentedecreet maakt van een college meer en meer het uitvoerende orgaan van de gemeente, maar tegelijk mag men niet raken aan het regel-/wetgevende karakter van de gemeenteraad.

Enkel door een reglement ook aan de gemeenteraad voor te leggen, kan men eveneens sancties voorzien.

Bovenstaande informatie is wat ze is. Zoals altijd in België is het afwachten of een rechter ook zulke redenering volgt, want iedere rechter is autonoom in het interpreteren van de wet. Als er iemand is die de proef op de som neemt en een boete aanvecht die het gevolg is van een tijdelijk reglement genomen door een college, laat het gerust weten in de comments. Ik ben benieuwd.

Dit is dus ook geen oproep om in te rijden op een jaarmarkt of kroegentocht. Integendeel… Het is een oproep aan de wetgevers om duidelijkheid te scheppen en vooral aan schepencolleges om het zekere voor het onzekere te nemen en de taak van de gemeenteraad te respecteren en zulke reglementen desnoods nadien met terugwerkende kracht voor te leggen aan de gemeenteraad.