Tagged with "vlaanderen Archives - David Geens - De kunst van het mogelijke"
mei 1, 2011 - In Vlaanderen    No Comments

Open brief aan Gennez: we moeten af van de oude rode arrogantie

Beste Caroline

Ik heb aandachtig geluisterd naar uw toespraak als SP.A-voorzitter (ad momentum) naar aanleiding van 1 mei.

U stelt een 1 mei bonus voor, waarbij in bedrijven waar het goed gaat een bonus zou gegeven worden aan de werknemers.

Wel Caroline, ik ga daar VOLLEDIG mee akkoord. Op een paar kleine voorwaarden na.

Zo verwacht ik dat de vakbonden en overheid een akkoord tekenen dat de bonus ook in de omgekeerde richting werkt: indien het met een bedrijf eens wat minder gaat, leveren de werknemers een bonus in op hun loon. Vakbonden komen ook overeen te stoppen met hun graaicultuur (want die is veel pertinenter dan bij CEO’s).

Immers midden in de financiële crisis was het vakbondscredo: geef ons meer centen om de koopkracht van de mensen te beschermen. Nu de crisis amper over is, is hun credo: geef ons centen, want het gaat nu beter.

U eist (terecht) dat CEO’s van banken geen bonussen krijgen tot ze elke cent overheidssteun hebben terugbetaald. Kunnen we hetzelfde dan over uw 1 mei-bonus zeggen? Dat bedrijven die niet moeten betalen tot ze iedere cent hebben goedgemaakt die de crisis en de vakbonden hen hebben gekost?

Mogen we als werkgever dan ook verwachten dat deze 1 mei bonussen vooral de werknemers ten goede zullen komen? De belasting op deze bonus mag dan zeker niet hoger zijn dan de roerende voorheffing die betaald worden op kapitaalsvergoedingen aan de vennoten.

Als we dan toch huwen, kan het principe van “in goede én kwade dagen” dan gerespecteerd worden? Bedrijven die het moeilijk hebben, de gelegenheid geven om op aanvaardbare manier tegen redelijke kosten te scheiden van hun huwelijkspartner? En tegelijk zij die willen blijven in de relatie de kans te geven zich harder in te spannen om de relatie in stand te houden en niet net minder?

En als laatste: kunnen we dan ook overeenkomen dat we deze bonus enkel uitkeren aan diegene die er mee voor gezorgd hebben dat het beter gaat in een bedrijf en dat we de bonus niet op communistische wijze moeten geven aan iedereen? Want zowel inzet als lanterfanten belonen, zorgt voor een nivellering naar beneden. En dan stuikt het systeem uiteindelijk in mekaar (cfr het communisme).

Of moeten we verplicht de bonus ook geven aan de vakbondsafgevaardigden die hun tijd enkel gebruiken om anderen te intimideren en pesten?

Kortom, bent u bereid in de vorm van een modern socialisme te praten met werkgevers op basis van gelijkheid, echte gelijkheid? Of zit u vastgeroest in een aloud roodgetint socialisme waarbij werkgevers enkel dienen om uitgepe(r)st te worden tot ze noodgedwongen hun toevlucht moeten zoeken tot Oosteuropese (vroegere socialistische) landen?

Of blijft u bij uw uitpersingsstrategie waarbij zij die geld hebben (en het verdiend hebben) het maar moeten blijven afgeven aan de gigantische instroom van migranten zonder dat deze verplicht worden bij te dragen aan onze maatschappij? Of uw uitpersingsstrategie waarbij het “rijke” Vlaanderen maar 11 miljard euro (zeg gerust maar 2000 euro per Vlaming) elk jaar moet blijven geven aan Wallonië waar men op zijn gat kan blijven zitten, want het handje ophouden is nauwelijks een inspanning te noemen?

Kortom, kan 1 mei eens in het teken staan van hen die echt werken en willen werken, ongeacht of ze dit doen als werknemer, ondernemer of ambtenaar?

Met vriendelijke groeten,

David Geens

feb 26, 2011 - In Vlaanderen    No Comments

Waarom De Wever gelijk heeft en De Gucht ongelijk

Ik heb net de column in De Standaard van Karel De Gucht gelezen.

Mooi intellectueel stuk en je moet De Gucht bewonderen hiervoor. Hij is een slimme mens en kan een mooie redenering opbouwen.

De Gucht verliest wel één ding uit het oog in zijn column. De geschiedenis heeft ons geleerd dat ongebreideld collectivisme (communisme) en doorgedreven individualisme (liberaal kapitalisme) beiden reeds schromelijk mislukt zijn.

Het Rijnlandmodel (zoals ook de CD&V al jaren bepleit) staat eigenlijk voor een maatschappijmodel in evenwicht: sterke individuen die vanuit hun eigen kracht een deel van die kracht doorgeven aan een grotere groep, aan hun samenleving.

N-VA en Bart De Wever trekken dit systeem duidelijk door: door te werken vanuit een eigen individuele indentiteit (Vlaming), kunnen we ons vanuit een zlefvertrouwen helemaal smijten in een groter homogeen geheel (Europa).

Geen zwaktebod

Het is daarom mijn inziens de juiste keuze dat je een globaal speelveld – Europa nu, misschien ooit een mondiale wereldgemeenschap – nooit vanuit een zwaktebod moet proberen te creëren, maar wel vanuit je eigen kracht en sterkte.

Je sluit geen blijvend huwelijk als je jezelf slecht in je vel voelt. Een relatie kan enkel maar lukken als beide partners voldoende zelfvertrouwen hebben, voldoende geloof in zichzelf, om met volle vertrouwen een stuk van zichzelf aan de ander te geven.

Het is met gemeenschappen en democratieën niet anders. Wie zich aansluit bij een groer geheel enkel en alleen maar om de eigen zwakte te compenseren, doet dit vanuit een temporeel kader. Ooit komt het moment om sterk genoeg te zijn om “weer op eigen benen te staan”.

Net zoals een individu pas goed kan functioneren in een groep als hij zelf sterk in zijn schoenen staat, zo geldt dat ook voor gemeenschappen die delen van hun taken afstaan aan anderen. Geen enkel democratische organisatie overleeft vanuit een zwaktebod. Integendeel… in zulke situaties gedijen dictators goed en komen ze op welhaast democratische wijze aan de macht.

Het is net het ontbreken van een identiteitsgevoel dat de ideale voedingsbodem is voor een gepredikt nationalisme dat deze lacune moet opvullen en bijgevolg kan misbruikt worden door de persoon die zich als bron van deze nieuwe identiteit voorstelt.

Ontbreken van identiteit is pas echt gevaarlijk

De Gucht maakt stiekeme verwijzingen naar uitspattingen van misplaatst nationalisme. Zonder het te zeggen denkt men dan aan het nazisme. Maar had Hitler kunnen de macht opnieuw grijpen als Duitsland niet enorm verzwakt was? Een groot volk was murw geslagen, hun identiteit was verbruizeld. Ze gingen onder zware lasten gebukt en werden de paria’s van Europa genoemd. Dat gebrek aan een zelfvertrouwende identiteitsgevoel was een zwart gat waar Hitler zijn ideeën kon in planten.

Het zou niet mogelijk geweest zijn als de Duitsers sterk in hun schoenen stonden.

Als je uit de geschiedenis iets kan leren, is dat overwinnaars pas echt wisten te overwinnen als ze de overwonnene snel terug zelfvertrouwen gaf en er een partner van maakte. De dictators die hun verslagen tegenstander totaal vernederde, werd nadien zelf snel het slachtoffer van wraakneming van de vernederde.

We zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk

Het is dus volgens mij een terechte, zelfs de enige correcte keuze, om de eigen identiteit niet ten grabbel te gooien. Iedereen begint stilaan luidop te zeggen dat het huidig politiek correcte multiculturalisme mislukt is. Ik heb het al meermaals gezegd: we zijn allemaal gelijkwaardig, maar daarom niet allemaal aan mekaar gelijk. Gelukkig zijn er verschillen. Het zijn die verschillen die de moeite waard zijn.

En je kan de verschillen pas op waarde schatten, als je weet waarin je verschilt. Een eigen identiteit is niet slecht. Een uitgegomd, doorzichtig zelfbeeld is het eerste waar een psycholoog zal aan werken bij zijn patiënt.

Een sterk Vlaanderen voor een krachtig Europa

Zo moet het dus ook zijn in ons gemeenschapsbeleving. Een sterke eigen communiteit die krachtig genoeg is om samen te werken met gelijkwaardige (!!) partners. Een sterk Vlaanderen in een krachtig Europa voor een betere wereld.

jul 6, 2010 - In Vlaanderen    No Comments

Blijf van onze Leeuw

Afgelopen zondag was het een feestdag voor vele wielerliefhebbers. De Tour reed van Rotterdam naar Brussel.

Traditioneel een moment waarop veel liefhebbers afzakken met hun vlag. Zeker het wielergekke Vlaanderen is dan massaal aanwezig met hun zwartgele leeuwenvlag.

In Brussel was dat duidelijk niet naar de zin van de Franstaligen. Op bevel van de burgemeester Freddy Thielemans werden daar de leeuwenvlaggen in beslag genomen door de politie.

Je zou nog verwachten dat dit misschien voor de veiligheid was, maar neen, andere vlaggen werden ongemoeid gelaten, zo berichtte de Vlaamse Volksbeweging:

Zondag 4 juli deed de Tour de France Vlaanderen aan en dat het een feest moest worden, was ook voor de Vlaamse Volksbeweging duidelijk. Vrijwilligers waren maanden in de weer om vele duizenden papieren leeuwenvlaggetjes te kleven om de toeschouwers mee te verblijden en ook grotere leeuwenvlaggen gaven mee kleur aan dit sportieve volksfeest.

Iedereen blij, denk je dan, maar in Brussel toch niet helemaal. De koning kwam er op bezoek en blijkbaar is onze vorst niet erg gesteld op Vlaamse leeuwen. Gevolg: politieagenten die zich – in opdracht van Brussels ketje en PS-burgemeester van Brussel Freddy Thielemans – nuttig mochten maken met het afnemen van de papieren leeuwenvlagjes van enthousiaste kinderen en volwassenen. Een blunder van formaat van Thielemans en Albert II die minstens de indruk wekt dat het Belgische koningshuis met een grote afkeer voor Vlaanderen en zijn symbolen kampt. Gelukkig lieten de wielerfans het niet aan hun hart komen en kon het feest gewoon doorgaan! Getuige de beelden van de doortocht in Meise op Sporza: http://www.sporza.be/permalink/1.818374.

Alleen al om onze vrienden Freddy Thielemans en Albert II een plezier te doen, roepen we nog eens op om zondag 11 juli ’s avonds op de Grote Markt in Brussel te vieren, de leeuwenvlag in de hand.

In de pers is er echter weinig aandacht aan gegeven aan deze toch wel zeer frappante gebeurtenis.

Enkel in Het Belang van Limburg vond ik een artikel terug:

Ook op het Internet is er niet veel terug te vinden. Zo las ik wel het ooggetuigenverslag van Yves Lambrechts.

Dezelfde Yves Lambrecht en het VVB hadden vandaag wel een lezersbrief in het Nieuwsblad:

Voor de rest echter oorverdovende stilte omtrent dit schandalig optreden.

Daarom heb ik een facebook groep opgericht om zoveel mogelijk mensen te vinden die willen dat er een onderzoek komt naar het waarom van dit gebeuren.

Ik spreek persoonlijk een aantal kersvers verkozenen aan in de hoop dat zij wat dieper gaan graven.

Ik ben geen typische vendelzwaaiende vlaamsnationalist, maar ik strijd wel tegen onrechtvaardigheid. Door enkel de Vlaamse Leeuw te viseren, heeft men bewust een symbool van Vlaanderen willen aanvallen. En dat terwijl het Brussels Gewest volledig in Vlaanderen ligt en enkel overleeft dankzij de financiële bijdragen van Vlaanderen.

Kortom, burgemeester Thielemans zou het wat mij betreft eens mogen uitleggen. Als u het daar mee eens bent, sluit u dan aan op onze facebook groep en nodig zoveel mogelijk andere mensen uit.

apr 28, 2010 - In de pers    No Comments

David Geens hangt Vlaamse vlag uit

David Geens hangt Vlaamse vlag uit

Gemeenteraadslid David Geens (N-VA) uit Knesselare heeft zo zijn eigen manier gevonden om te protesteren tegen de actualiteit rond de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Hij roept via Facebook al zijn vrienden op om vanaf nu tot donderdag hun profielfoto op de sociale netwerksite te veranderen in de vlag van de Vlaamse Leeuw. “Een beetje online protest kan nooit kwaad”, stelt Geens.

(JSA)

© 2010 De Persgroep Publishing

apr 24, 2010 - In Vlaanderen    No Comments

@Yleterme: nog altijd degoutant van Opgrimbie tot De Panne

Le-ter-mi-nus.

Zo geschreven, zo gesplitst. Op minder dan 5 minuten en onverwijld.

De geschiedenis nog eens beschrijven, hoef ik niet te doen. Surf naar eender welke nieuwssite en je kan de volledige chroniek nalezen. Ik geef gewoon enkele bedenkingen mee.

Eerst over Alexander De Croo. De commentaar van Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws schreef het in enkele treffende zinnen.

Respect voor gemaakte afspraken, het is in de politiek een ongewoon fenomeen geworden. […] Dat is de omgekeerde wereld. Iemand die zich na drie jaar van misgelopen afspraken wil houden aan een plechtige overeenkomst, op papier, en nog twee keer een verlenging toestaat, wordt uitgemaakt omdat hij zich wil houden aan het gegeven woord. De moraliteit van de politici moet wel heel diep gezonken zijn.

We (wij allemaal) vinden het normaal dat politiek een vies spelletje is geworden. Het is, zoals Van der Kelen zegt, de omgekeerde wereld waarin woord houden als onverantwoord wordt beschouwd.

Los van het feit of De Croo zich liet leiden door politiek (partij)eigenbelang (“Hij ging toch wel voor het belang van zijn partij zeker. Een misdrijf. Nogmaals, wat een gehuichel. Is er één partijvoorzitter die niet gaat voor het belang van zijn partij?” dixit Van der Kelen), hij is ook in mijn achting gestegen. Als ondernemer heb ik uiteraard altijd voorliefde voor een echt liberaal beleid, maar de drie decennia die Verhofstadt aan de leiding stond, was de VLD in mijn ogen ver afgedwaald van het echte liberalisme. Misschien dat met deze voorzitter en ondervoorzitter daar verandering in komt.

Makkelijk zal het duidelijk niet zijn, want terwijl Alexander De Croo nog aan het uithijgen was van zijn spurtoverwinning, verkwanselde partijgenoot en -krokodil Patrick Dewael de zege door niet door te drukken en het parlement op zijn honger te laten zitten. Van een kamervoorzitter zou je toch eerder verwachten dat hij het belang van de Kamer (hét instituut van onze democratie) voorrang zou geven op de grillige wensen van de ondemocratische vorst? Quod non.

Maar terug naar Leterme, de man waarop ik ooit mijn hoop had gesteld (samen met 800.000 andere Vlamingen). Vijf minuten politieke moed, onverwijld, … zucht. Wat een ellendig hoopje schiet daar van over. Wederom in Het Laatste Nieuws (een krant waar tegenwoordig volgens mij te weinig plaats wordt gegeven aan goede politieke journalistiek), las ik vanmorgen een goed interview met Tobback. Daaruit ook enkele uitspraken waar ik me kan in vinden (zelfs al komen ze van een socialist, maar tenminste nog een echte rooie en geen kaviaarsocialist):

Leterme is een politieke charlatan. Ofwel is hij uiterst dom, ofwel is hij al jaren bezig de kluit te belazeren. […] Enfin, ik ga stoppen met die analyse, want ik begrijp hem niet, Leterme. En dat is maar best ook, want als ik hem wél begreep, zou ik hoogstwaarschijnlijk tot hele lelijke conclusies moeten komen. […]

CD&V was klaar om in te binden, vermoed ik. Daar zat nochtans straf spul tussen. Een klap in het gezicht van de Vlaamse regering, want de N-VA van Bart De Wever zou dat nooit aanvaarden. Conclusie: blijkbaar staat CD&V klaar om Kris Peeters op te offeren. Mocht Peeters zich ooit de illusie hebben gemaakt dat ze hem doodgraag zien, in zijn partij, dan is hij daar nu van verlost.

Het probleem ligt niet alleen bij Leterme, maar wel bij de ganse top van de CD&V (die de afgelopen vijf jaar is geselecteerd door de keizer zelf). Tegenspraak duldt hij niet (kijk maar naar wat mij is overkomen) in eigen partij, maar daar buiten is hij een pantoffelheld. Een non meer of minder, hij tilt er niet aan. Premier op papier, maar in werkelijkheid een handpop van het politieke echtpaar Di Rupo-Milquet (de dag dat je die twee gesplitst krijgt samen met een splitsing van het koppel Reynders-Mangain, dan pas zal je BHV kunnen splitsen).

Is dit alles een crisis waard? Ja, want het is tijd om te zeggen “tot hier zijn we samen gegaan, maar nu moeten we stoppen”. Dit gaat niet over BHV, maar over de fundamenten over hoe wij een staatsbestuur mogelijk zien. Territorialiteitsbeginsel versus personaliteitsbeginsel. Minder overheid versus meer overheid. Goed bestuur tegenover geen bestuur.

Ik hoop dat als er verkiezingen komen, dat de N-VA dat duidelijk kan maken in haar campagne. Het gaat niet over BHV, het gaat over het disfunctioneren van de Belgische staatsstructuren. Als dat geen crisis waard is, wat dan wel?

jan 31, 2010 - In Vlaanderen    No Comments

Tijd om te ondernemen

Gisteren was ik te gast op de nieuwjaarsreceptie van de N-VA. Deze had plaats in Antwerpen.

Leuk aan zo’n avond is dat je een pak mensen terugziet. Velen van hen had ik niet meer gezien sinds de verkiezingscampagne van juni 2009.

Interessant was ook de speech van Bart De Wever. Veel criticasters beweren dat N-VA zoals zovele kleine partijen niet in staat is tot regeren omdat een kleine zweeppartij per definitie minder tot compromis bereid zou zijn, maar ik denk dat onder leiding van het huidig partijbestuur er toch een gezonde dosis realisme is.

We staren ons immers niet blind op onafhankelijk en zelfgenoegzaamheid. De speech van Bart was gisteren een waarschuwing om Vlaanderen niet te laten inslapen. Hij refereerde daarbij aan een (vaak fout geciteerde) uitspraak van een familielid van mij: wat we zelf doen, moeten we beter doen (en niet: wat we zelf doen, doen we beter).

Vlaanderen moet inderdaad opletten of we glijden geruisloos van een topregio naar een regio met een mooi verleden maar rotslechte toekomst.

Ik denk dat het de moeite waard is om naar de belangrijkste passages uit Barts toespraak te luisteren (&copy: VRT):

We moeten dus zeer duidelijk het onderste uit de kast halen. Daarom plaats ik nog even de link naar de website Laat Ons Ondernemen. Deze is een online petitie uit naam van ondernemers die de overheid vragen om ons te steunen in plaats van te beknotten.

Er is dringend nood aan een mentaliteitswijziging. Jan met de pet vindt de ondernemer, ja zelfs de kleine zelfstandige, iemand die zijn zakken vult, bulkt van het zwart geld en/of leeft op de kap van zijn uitgebuit personeel.

De waarheid is heel wat minder. Als ondernemer kan je beter niet ziek vallen en goed sparen voor je pensioen. Personeel aannemen is vaak een helse opdracht. Iemand belonen kost pakken geld. 500 euro extra loonkost resulteert nog amper in 150 euro nette voor de betrokken werknemer. Goede werkkrachten individueel belonen wordt ontmoedigd. Voor iedereen gelijke barema’s. De Sovjetunie heeft al bewezen dat zoiets niet werkt.

(Jonge) mensen moeten stilaan beseffen dat werk, een job, zowel rechten áls plichten inhoudt. Het is als ondernemer tegenwoordig een moeilijk evenwicht in mensen begeleiden in een persoonlijk groeitraject. Mensen opleiden, opleiding laten volgen, en dan horen “ik ben nu meer waard, ik ben weg” of “ja, dat heb ik nu al een jaar geleerd, nu wil ik iets anders leren”… het doet pijn dat je niet meer kan verwachten dat werknemers niet lijken te beseffen dat er nog zoiets is als renderen. Iemand een jaar opleiden kost veel geld en als die dan eindelijk gaat renderen, is er geen enkele vorm van loyaliteit.

Ik scheer niet iedereen over dezelfde kam, maar ik ben nu al 15 jaar werkgever en ik merk duidelijk het verschil. Werk is nu iets wat moet inpassen in het persoonlijke leven. Flexibiliteit is nodig voor het drukke gezinsleven mogelijk te maken, maar niet om het bedrijf te steunen in moeilijke tijden.

We (=de ondernemers) mogen niet klagen, zegt men dan. Maar misschien doen we dat niet genoeg. Als een bedrijf ergens 50 man buitengooit (om welke reden dan ook), dan staat de vakbond paletten te verbranden en is de media aanwezig. Als een bedrijf failliet gaat, wordt met de vinger gewezen naar het (slechte) management.

Waar is de aandacht voor de ondernemer die zich elke dag inzet voor zijn bedrijf én zijn werknemers?

Daarom vind ik de affiches van deze “Laat ons ondernemen” campagne goed gekozen. Er mag/moet dringend eens aandacht komen voor de moed van ondernemers. Waardering ook. Zowel van de overheid als van de werknemers. Want zonder ondernemers is er geen economie, zonder economie geen geld. Noch voor de werknemer, noch voor de overheid.

Dus ik voeg aan Barts oproep “Wakker worden” graag aan toe “Het is tijd om iets te ondernemen”.

mei 15, 2009 - In Vlaanderen    1 Comment

Vlaanderen in een Franse wurggreep

Al vanaf de paarse regeringen hebben de franstaligen in ons land een de facto overwicht gehad in de federale regering. Verhofstadt heeft heel wat bonuspunten verkocht om premier te kunnen zijn en momenteel leidt CD&V de regering Van Rompuy Un.

Tijdens die 10 jaar lijkt het mij soms dat er vernuftig werk is gemaakt van een economische destabilisering van Vlaanderen. De laatste tijd zelfs in versneld tempo. Ik geef een aantal voorbeelden.

In 2005 werd Electrabel verkocht aan de Franse groep Suez, via een opstapje langs Tractebel en de Waalse Albert Frère. Daarmee verwierf de Franse staat een greep op 91.5% van de Belgische elektriciteitsproductie. Een beetje veel en om dat te sussen werd een deel overgedragen aan SPE.

Maar begin deze maand raakte bekend dat het Franse Electricité de France (EDF) het belang in SPE overneemt. Daarmee komen we tot de vaststelling dat de Franse overheid die 85% van EDF bezit en met 36% de grootste aandeelhouder is van Suez, de Belgische elektriciteitsmarkt volledig (97.1%) controleert.

Afhankelijk zijn van één land voor je energievoorzieningen kan gevaarlijk zijn. Kijk maar naar het spel dat Rusland en Oekraïne hebben gespeeld.

Was het visionair van de N-VA om al in februari een voorstel te doen rond een Vlaamse energiemaatschappij?

Ik denk dat we dit echt als speerpunt moeten hanteren indien de N-VA gevraagd wordt om mee een regering te vormen.

Anderzijds moeten we ook de banken bekijken. Dexia en Fortis zijn ook al in Franse handen gevallen en de federale regering houdt wel heel sterk vast aan het feit dat ze KBC willen helpen, maar dan in ruil voor een pak aandelen. Probeert men zo onze Vlaamse bank ook in handen te krijgen om nadien verder te versassen naar het zuiden?

Een derde voorbeeld vind je bij de luchthavens. Op Zaventem worden steeds meer restricties ingevoerd, vooral onder druk van het Brussels Gewest met zijn strenge geluidsnormen, onder druk van enkele franstalige partijen opgelegd.

Maar in Wallonië zelf kan alles. In Bierset mag men onbeperkt landen en opstijgen, ook gedurende de nacht. Let wel, die nachtvluchten laat men dan voornamelijk over Vlaamse gemeenten vliegen. Wel de lusten, niet de lasten.

De Waalse luchthavens Bierset en Charleroi zitten echt op jacht om maatschappijen weg te lokken van het moeilijke Zaventem naar twee luchthavens in handen van de Waalse overheid waar alles kan en mag.

Ik moet er geen tekening bij maken dat we hier over vele tienduizenden jobs praten.

Kortom, sommigen mogen de mond vol hebben over solidariteit, maar we moeten ook onze ogen openen voor de realiteit.

Vlaanderen lijkt wel in de uitverkoop te staan. Zou het te ver gezocht zijn om te denken dat hier een weldoordachte strategie achterzit om, indien Vlaanderen zich onafhankelijk zou verklaren, het te isoleren op enkele cruciale sectoren?

Mijn verre familie Gaston Geens zaliger krijgt binnenkort een standbeeld. Zijn uitspraak “We zullen moeten bewijzen dat wij wat we zelf doen beter doen” is vaak misvormd tot “wat we zelf doen, doen we beter”, maar misschien moeten we nu eens zeggen “we doen het beter zelf”.

feb 17, 2009 - In Vlaanderen    No Comments

Heb ik het niet gezegd…

Een eerste schot voor de boeg, toen ik het gevaar zag van een CD&V die beloftes liet vallen, was op 14 juli 2008. Maar op 23 september heb ik onder de titel Degoutant van De Panne tot Opgrimbie ongezouten mijn mening gegeven over hoe teleurgesteld ik wel was in de CD&V en de verdwenen Vlaamse reflex.

Ik heb me als een duivel geweerd op het congres, maar het mocht niet baten. Ik zag de fenix van de oude CVP weer uit haar asse verrijzen.

Ik geloofde Kris Peeters niet met zijn “keiharde garanties”…

Wat hebben we vandaag gezien? Die keiharde garanties waren een lachertje. Ofwel heeft Kris Peeters iedereen toen een rad voor ogen gedraaid en ronduit gelogen, ofwel is hij belogen als de eerste de beste naïeve schooljongen.

Mij verrast het nieuws van vandaag dus niet meer. Ik heb het voorspeld, of zoals Luc Van Braekel het zegt: “De N-VA blijkt gelijk te krijgen, de drie malcontente CD&V-burgemeesters blijken gelijk te krijgen, David Geens blijkt gelijk te krijgen.”

Het officieel begraven van de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap is een pure verkiezingsstunt.

Ik kan het niet anders benoemen dan een totaal verlies. De Franstaligen wilden een status quo, ze hebben meer binnengehaald want ondertussen domineren ze een no passaran regering met Vlaamse minderheid.

Als CD&V nu ook maar één greintje zelfrespect heeft, laten ze de regering toch onmiddellijk vallen?

Het relanceplan trekt op niks, de begroting is ondanks de regering en een controle toch ontspoord, Fortis is gered/niet gered (wie zal het zeggen), … Welk excuus is er nu nog om in de regering te blijven?

Marianne Thyssen verklaarde recent nog op de VRT dat de CD&V in de regering was gebleven om tenminste te proberen werken aan een staatshervorming.

Vandaag verklaart haar kopstuk ook daar mee te stoppen.

Welke redelijke uitleg kan nu nog passen bij de email die ik kreeg van Leterme? Geen regering zonder staatshervorming

Als Vlaming ben ik dus diep bedroefd. Hoe kunnen we uit deze impasse? De Franstaligen hebben nu het bewijs dat als zij neen blijven zeggen, er niks verandert…

Op 7 juni moeten we dan ook als Vlamingen een keihard signaal stellen en stemmen voor meer Vlaanderen.

Na vandaag voel ik me meer dan ooit geroepen om daar mijn schouders onder te zetten en als de N-VA dat wenst, dan zal ik dat doen als kandidaat voor het Vlaams Parlement.

Want we zullen het duidelijk zelf moeten doen…

jan 28, 2009 - In Vlaanderen    No Comments

Verregaande arrogantie

Bent u het met mij eens dat het arrogant is als je buurman je komt zeggen wat jij mag en niet mag in je eigen huis?

Ik denk het wel he…

Dat is nochtans hoe erg het momenteel met de Walen is gesteld. Staat u maar even stil bij hun maneuvers tegen de Vlaamse zorgverzekering.

De Vlaamse zorgverzekering werd ingevoerd om extra soelaas te bieden tegen de vergrijzing. Alle Vlamingen zijn verplicht zich aan te sluiten voor 25 euro per jaar. De zorgverzekering dekt een reeks kosten die vaak verbonden zijn aan veroudering of andere chronische aandoeningen die niet door de (federale) ziekteverzekering worden gedekt.

Mooi toch dat Vlaanderen op eigen houtje kan zorgen dat er een extraatje is voor haar inwoners?

Maar onze Waalse buren zijn stikjaloers. Zij willen dat ook, maar zoals je weet, kunnen ze daar niet zo goed om met geld en hebben ze liever dat vadertje Belgische staat dat allemaal betaalt, want federaal vadertje staat wordt immers voor 70% gefinancierd door de hardwerkende Vlamingen. Kortom, in dat geval zou het zoveelste systeem zijn waar het geld vooral binnenkomt uit Vlaanderen maar proportioneel veel meer naar Wallonië vloeit.

En dus wil Vlaanderen dat niet. Een zorgverzekering hoort trouwens bij de persoonsgebonden materies die al lang zijn overgedragen aan de regio’s.

Dus Wallonie wil het wil, kan/wil het niet betalen en krijgen hun zin niet om het op de federale kap af te schuiven.

Dus wat doen ze?

Ze vallen Vlaanderen constant aan voor de rechtbank met maar 1 doel: de Vlaamse zorgverzekering laten afschaffen zodat Vlaanderen noodgedwongen moet akkoord gaan met een federale invoering ervan.

Van jaloezie gesproken!

In een recent arrest van het Grondwettelijk Hof (ik ga u niet vervelen met de details hiervan, maar het was het zoveelste proces tegen de Vlaamse zorgverzekering ingespannen door Wallonië), merkt dit Hof eigenlijk fijntjes op dat als Wallonië die zorgverzekering wil, ze die maar zelf moet invoeren. Vlaanderen kan en mag zelfs niet tussenkomen op Waals grondgebied.

Denk je dat de Walen daarmee genoegen nemen?

Neen, Rudy Demotte zegt nu “Vlaamse zorgverzekering moet openstaan voor Walen”… Kortom, nu eisen ze gewoonweg dat we het voor hen gaan betalen?

Het begint zowat mijn strot uit te komen… Geld voor een franstalig bourgousiebastion als Fortis kan van federaal komen. Federaal (en dus per definitie 70% Vlaams) geld is OK voor Ethias, een rood PS-bastion. Zelfs geld voor een Waalse vliegtuigbouwer ging nog.

Maar geld voor een Vlaamse KBC, no way…

Ik schrijf dit stuk in de hoop nog enkele mensen te overtuigen dat als we niet opletten, dankzij een federale regering met een Vlaamse minderheid, we een puur Waals wingewest worden.

sep 23, 2008 - In Vlaanderen    No Comments

Degoutant van De Panne tot Opgrimbie

De titel is een uitdrukking van mijn gevoelens ten opzichte van Yves Leterme en de ganse CD-top.

Nota bene, ik schrijf CD-top want in mijn ogen mag die partij het aanhangsel &V niet langer gebruiken.

Yves Leterme is een eenzaat, maar dat hij zo verknocht is aan de macht, is een teleurstelling. De man die mijn oude partij drie overwinningen op rij bezorgde, de man die het beste kartel van de afgelopen decennia heeft gebaard en verdedigd, de man die glunderde op 10 juni tussen wapperende Vlaamse Leeuwen, is nu de man aan het hoofd van een pro-Waalse regering zonder Vlaamse meerderheid.

In de politiek moet je bochten nemen, moet je compromissen maken, maar dit is onuitgegeven. Een regering zonder Vlaamse meerderheid was een Vlaamse kaakslag. Yves zou Guy hiervoor bevechten van De Panne tot Opgrimbie. Nu hoop ik dat deze man zich van De Panne tot Opgrimbie niet meer durft vertonen.

En Marianne, ni zeveren (een term die ik nog al gebruikt heb op deze blog). “Er was een meerderheid bij het maken van het regeerakkoord”: tuurlijk, zo werkt het in de politiek. En een regering valt als een partner er uit trekt en er daardoor geen meerderheid meer is. Die basisregel niet respecteren, is de democratie met voeten treden en ons land omvormen tot een bananenrepubliek (yeps, daar gaan we weer). Zeg alvast maar tegen De Gucht dat hij niet meer zo van leer moet trekken tegen Congo; we doen niet veel beter.

De Waalse overwinning is (wederom) compleet: FDF aan tafel, N-VA niet aan tafel. Moet ik nu echt een schets maken van welke staatshervorming er komt?

What’s next? Drie burgemeesters die in het Vlaams Parlement komen zeggen “oewij zal et nooit meer kdoen” en dan toch benoemd worden?

De smeulende revolutie in Vlaanderen is dood en begraven, verraden door haar eigen leiders.

Ik heb al gerichten gehoord dat Geert Hoste een dubbelavond plant: hij krijgt niet alle belachelijke gebeurtenissen in één avond verteld. Je zou hem geen ongelijk kunnen geven…

Hoe moet het nu verder? Ik weet het niet.

Ik weet wel dat ik op zes maand tijd serieus gedegouteerd ben geraakt van politiek. En als ik dat als politiek beest zeg, hoe erg moet het dan niet zijn bij de doorsnee Vlaming…?

In één ding ben ik gerust: ik zal niet geplaagd worden door gewetenswroeging bij de volgende federale verkiezingen want ik doe er niet aan mee. Ze zijn toch ongrondwettelijk.

Ik ben wel benieuwd naar wat de verkiezingsuitslag zal zijn. Als ik merk hoeveel ex-CD-stemmers ik de afgelopen 48u al gehoord heb, dan zou ik denken dat CD op quasi 10 tot max 15% zal stranden.

Het kartel is dood en ik rouw daarom: ik blijf verweesd (letterlijk) achter en zal nu een andere weg moeten zoeken, tenzij de basis de top nog een andere richting kan uitsturen. Welke dat wordt, zal pas de komende weken duidelijk worden. Partijen die een lidkaart willen aanbieden: gelieve u te onthouden als u deel uitmaakt van enige Vlaamse of federale regering.

Pagina's:12»