Tagged with "vlaamse+onafhankelijkheid Archives - David Geens - De kunst van het mogelijke"
jan 9, 2010 - In Vlaanderen    No Comments

Een Judas-kus

Ik ben niet het type dat van veel dingen spijt heeft. Spijt is wat mij betreft een overbodig gevoel. Ik ben van mening dat als je een beslissing neemt, je die weloverwogen doet en dan kan het zijn dat nadien blijkt een verkeerde beslissing te zijn, maar spijt helpt daar niks aan te veranderen.

Maar er zijn van die dingen waar je wel spijt van hebt. Zoals wanneer je als student ’s morgens wakker wordt en je proeft tussen de kleffe smaak van verschraald bier nog een andere smaak en plots huiver je als je terugdenkt aan dat wijf dat je in een dronkemansbui hebt gezoend… Zo’n gevoel van walgelijke spijt heb ik nu als ik terugdenk dat ik mee campagne heb gevoerd voor Yves Leterme.

Hij was de man die de Vlaamse kwesties eens ging regelen. Met vijf minuten politieke moed, onverwijld en van Opgrimbie tot De Panne.

De man die als een Judas voor enkele Fortis-zilveringen Vlaanderen ten prooi heeft laten vallen.

Dit is de man die deze week een oproep lanceerde voor samenwerkingsfederalisme. In plaats van meer Vlaanderen, leidt hij een regering met een Vlaamse minderheid en buiht constant deemoedig het hoofd voor het Waalse non. Een samenwerking die aan één kant altijd op een muur van non stoot, is geen samenwerking, maar getuigt van een ongezonde dosis masochisme.

De man van goed bestuur in Vlaanderen, is nu de premier van een regering die het volgende kan naar voren brengen:

Moeten we hier nu mee lachen? Of janken?

Deze dronkelap moet wel voor onze pensioenen zorgen en is daartoe gemachtigd door de Waalse socialisten. Dat is toch een partij die zich verantwoordelijk zou moeten opstellen in het beheer van de pensioenen. Of is deze partij zo doordrongen van het feit dat ze Vlaanderen kunnen blijven melken?

Want daarin schuilt de arrogantie van de Walen. Daerden vindt het zelfs niet kunnen dat de Vlamingen hem weer zo aanpakken, terwijl hij volledig nuchter was. Vlaanderen moet niet zagen, Vlaanderen moet zwijgen en slikken wat de Waalse clowns produceren.

Die mentaliteit zit er inmiddels al gedurende meerdere generaties zo diep ingebakken, dat het een verworven recht is.

Op zulk moment oproepen tot een betere samenwerking, is toch van het goede te veel? Het bewijst nog maar eens dat we met onderhandelen maar één ding zullen bereiken: de Walen zullen weer buit binnen halen.

De enige oplossing om hier een halt aan toe te roepen, is om op institutionele wijze een echte grens te trekken en te zeggen “tot hier en niet verder”.

nov 17, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

De Parabel van de Krekel en de Mier

Originele versie:

De mier werkt gedurende de hele hete zomer hard; Zij bouwt haar huis en ze slaat voorraden op voor de winter De krekel vindt de mier dom: ze lacht, danst en speelt de hele zomer Eens de winter op komst, zit de mier er warmpjes en goed gevoed bij.

De krekel rilt van de koude, heeft geen voedsel, noch een schuilplaats en sterft van de koude.

EINDE VAN HET VERHAAL

BELGISCHE VERSIE:

De mier werkt gedurende de heel hete zomer hard; zij bouwt haar huis in het rijke Noorden en ze slaat voorraden op voor de winter. De krekel vindt de mier dom: ze lacht, danst en speelt de hele zomer; in het Zuiden van het land wordt het volgens haar nooit winter. Eens de winter op komst, zit de mier er warmpjes en goed gevoed bij.

De krekel, bibberend van de koude, organiseert een persconferentie waarop ze de vraag stelt waar de mier het recht vandaan haalt om er warmpjes bij te zitten met voldoende voorraad voedsel terwijl anderen met minder geluk dan zij, honger en kou hebben.

De Televisie organiseert een rechtstreekse uitzending waarbij getoond wordt hoe de krekel bibbert van de kou terwijl videobeelden tonen hoe de mier goed verwarmd vertoeft in haar comfortabele woning met een rijk gevulde tafel.

De regering onder druk van de krekels – hoewel in de minderheid – is geschokt dat, in zulk een rijk land, men die arme krekel laat lijden terwijl anderen in weelde leven. De verenigingen tegen de armoede betogen voor het huis van de mier.

Journalisten geven interviews met de vraag hoe het komt dat de mier rijk geworden is op de kap van de krekel en interpelleren in het parlement om een belastingverhoging voor de mier opdat zij haar rechtvaardige deel aan belastingen zou betalen.

Als antwoord op deze opiniepeiling, vaardigt de regering een wet uit op de economische gelijkheid, retroactief voor de zomer, zodat de krekels in het Zuiden de winter kunnen overleven.

De belastingen voor de mier worden drastisch verhoogd en zij ontvangt tevens een boete omdat zij nagelaten heeft de krekel in dienst te nemen teneinde haar op die manier te helpen.

Het huis van de mier wordt in beslag genomen door de autoriteiten omdat de mier niet genoeg geld heeft om haar boete en haar belastingen te betalen.

De mier verlaat het land om zich met succes te vestigen in het buitenland.

De Televisie maakt een reportage over de “vetgemeste” krekel.

Deze is bezig de laatste voorraden van de mier op te souperen, hoewel de lente nog veraf is.

Het voormalige huis van de mier, ondertussen sociale woning geworden voor de krekel, raakt in verval omdat deze laatste niets gedaan heeft om ze te onderhouden.

De andere huizen in de mierenbuurt vervallen eveneens omdat ook de andere mieren aangepakt worden en de overblijvende mieren de verloederde buurt willen verlaten.

Verwijten worden gemaakt naar de overheid, voor het gebrek aan middelen. Een parlementaire commissie wordt samengesteld, wat de overheid 10 miljoen Euro kost.

De krekels in hun sociale huizen vormen inmiddels de meerderheid in de mierenbuurt en willen voortaan in het krekels bediend en bestuurd worden.

De eerste krekel sterft aan een overdosis.

Verenigingen voor Liberalisering en Menselijkheid bekritiseren de mislukking van de overheid om het probleem van de sociale ongelijkheid ernstig aan te pakken.

Het huis van de mier wordt gekraakt door een bende geïmmigreerde spinnen.

De overheid prijst zichzelf voor de multiculturele diversiteit van België.

Sommige mieren willen zich afsplitsen van de krekels om hun zuurverdiende inkomsten te beschermen.

De krekelbonden organiseren petities en betogingen tegen de onsolidaire mieren.

De overheid laat begaan.

De zomer komt er aan en de krekels denken “er zijn nog hardwerkende mieren genoeg in het rijke Noorden” en beginnen weer te lachen, dansen en te spelen. De krekels blijven de mieren dom vinden.

EINDE VAN HET VERHAAL

nov 7, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

We stemmen

Ik ben nu online aan het kijken naar een magisch moment: Pieter De Crem is net begonnen met de stemming over de splitsingsvoorstellen van Brussel-Halle-Vilvoorde.

De Walen zijn als eersteklas lafaards naar buiten gelopen, onder luid applaus en gewuif van de Vlamingen.

Nu loopt een lange stemming artikel per artikel, waarbij enkel de Groene Tine Vanderstraeten tegen de Vlaamse voorstellen stemt.

Nu moeten we waken, zeker in mijn partij CD&V, dat er geen toegeving komt om al het communautaire in de dieprvries te steken en een “noodregering” te vormen.

Als ze met dat voorstel naar een regeringscongres trekken, zal ik zoveel mogelijk militanten mobiliseren om op dat congres neen te stemmen en dus tegen regeringsdeelname.

Zouden we morgen wakker worden in een ander land?

aug 24, 2007 - In Vlaanderen    9 Comments

Ik ben Vlaming!

Na deze week ga ik elke avond voor het slapengaan devoot aan het einde van mijn bed zitten en probeer ik nog eens oprecht te bidden. Ik vraag daarbij één ding: “mag ik morgen ontwaken in een vrij en onafhankelijk vlaanderen?”.

Ik heb tot op heden mij altijd Vlaming gevoeld. Tot dit jaar zelfs nog federalist, hoewel steeds minder en minder.

Na echter de afgelopen weken de Walen bezig gezien en gehoord te hebben, heb ik mijn buik er echt van vol.

Ze willen uitbreiding van Brussel, afschaffing van de bescherming van de Vlamingen in Brussel, maar willen wel de Franstaligen in Vlaanderen beschermen en extra rechten geven.

FDF’er Mangain zegt dat de aanwezigheid van N-VA een struikelblok was in de formatiegesprekken, maar zelf is hij veel hatelijker tegenover de Vlamingen dan omgekeerd.

Maar wat gaat er nu gebeuren? Dat Leterme ging mislukken, is voor mij de inzet van menige weddenschap geweest die ik gisteren dus allemaal heb gewonnen. Men zou dé Vlaming bij uitstek met 800.000 stemmen geen onbeschadigd imago laten. Leterme moest gekwetst, minstens gekneusd worden vooraleer hij eventueel nog een regering mag leiden. No more 800.000, was het motto van alle franstalige en sommige Vlaamse partijen, mij dunkt.

Vanaf deze avond mag ik iets toevoegen aan mijn gebed: “ajb, laat CD&V/N-VA toch geen dumbreed toegeven”… Dat is mijn grootste vrees: omwille van het staatsbelang, omwille van de schrik voor nieuwe verkiezingen, nu meer gaan slikken om Yves Leterme toch maar eerste minister te laten worden.

Want bij nieuwe verkiezingen vrees ik voor de lafheid van de Vlaamse kiezer: eerder dan in een onbestuur te verzeilen, zou de goedgevlovige kiezer wel eens kunnen kiezen voor meer gematigde standpunten.

Ik denk dat aan Vlaamse zijde enkel de socialisten graag opnieuw naar de stembus zouden trekken. Ik vermoed dat bij open vld men eerder een blauw konijn uit de hoge hoed gaat tevoorschijn toveren. Want welke “staatsman” is nu onbeschadigd gebleven tijdens de afgelopen weken?

Ik heb het echt wel gehad. Bij deze verklaar ik dat ik geheel afstand doe van mijn kunstmatige nationaliteit “Belg”. Aangezien men op het gemeentehuis nog niet beschikt over aangepaste identiteitskaarten, heb ik zelf alvast de nodige tijdelijke aanpassingen aangebracht.

Ik hoop dat vele Vlamingen dit voorbeeld zullen volgen.

dec 22, 2006 - Algemeen    No Comments

Wat is de soevereiniteit van het Vlaams Parlement?

Ik neem de titel integraal over van de blog van Hoegin. Die post is echt een aanrader om eens te lezen, daarom dat ik hem hier expliciet eens vermeld.

De nepuitzending van de RTBF heeft heel wat storm veroorzaakt, grotendeels in één glas water, maar net misschien omdat sommigen dat glas water willen omtoveren tot een doofpot. En dan kijk ik daarbij in de eerste plaats naar meestergoochelaar Guy Verhofstadt. Hij goochelt met begrotingen en andere waanvoorstellingen, nu wil hij de Vlaamse eisen ook laten verdwijnen, het liefst samen met de grote verdwijntruuk die hij wil toepassen op Yves Leterme.

Arme Guy toch, iedereen beseft uiteindelijk wel dat goochelen pure illusie is.

Noot: volgens Wikipedia: “Goochelen is de kunst van het schijnbaar onmogelijke”. Dit past dus leuk bij mijn blog om duidelijk de tegenstelling te maken: voor mij is politiek de kunst van het mogelijke, bij Verhofstadt duidelijk het omgekeerde.

Verhofstadt stelt dezer dagen dat kemphanen Elio en Yves maar eens moeten ophouden. Zijn verdwijntruuk begint dus aardig op een struisvogel te lijken: kop in het zand en “ik zie geen enkel probleem”…

Onze premier kan niet meer mis zijn dan dit… Het leeft en het leeft heel sterk. Dat heeft de RTBF wel aangetoond en inmiddels is duidelijk dat ondanks alle harde woorden – ook aan de andere kant van de taalgrens – men het toch niet zo fout vond en dat er niemand voor gestraft moet worden.

Maar terug eerst even naar de post van Hoegin.

Ik ben het eens met hem dat het Vlaams Parlement bevoegd is om de onafhankelijkheid uit te roepen. Meer zelfs, ik ben van mening dat dit het enige orgaan is dat dit zou kunnen doen. Maar niet door middel van een eenvoudige resolutie op een blauwe woensdagnamiddag. Grondig overleg en voorbereiding is daarvoor zeker nodig. Een volksraadpleging zou – en ik ben geen burgerdemocraat die een volksraadpleging als een schaamlapje voor het eiggen falen van een visie wil misbruiken – in dat geval nu wel eens goed op zijn plaats zijn.

Ik denk dat er in de eerste plaats dan verder werk moet gemaakt worden van de Vlaamse Grondwet; hoewel dit aan de andere kant van de taalgrens ook weer enorm wantrouwig wordt bekeken. De Walen stellen dit maar al te graag voor als een charter voor de nieuwe Vlaamse Staat. Een RTBF-reporter vroeg enkele maanden geleden nog aan Eric Van Rompuy of dit zo was en toen Eric ontkennend antwoordde, werd zijn antwoord niet geloofwaardig genoemd door de reporter.

Met Guy Verhofstadt krampachtig vasthoudend aan het roer, zal dit niet lukken. Zijn verdwijntruuk, zijn zwijgen over de staatshervorming, bereikt enkel het omgekeerde. Het immobilisme van Verhofstadt inzake staatshervorming is de rechtstreekse oorzaak van de oplaaiende seperatistische gevoelens in Vlaanderen.

Volgens mij heeft Verhofstadt ook last van schizofrenie: er is een verschil tussen de man achter de burgermanifesten en de premier. Herman Van Rompuy heeft op 1 pagina eens een mooie komaf gemaakt met de verschillen tussen geschreven woord en daad.

Wie trouwens zelf een oordeel wil vormen, dankzij Knack kan u nu de eerste drie burgermanifesten gratis downloaden:

Het Eerste Burgermanifest

Het Tweede Burgermanifest

Het Derde Burgermanifest

Noten bij de Manifesten

(hat tip: LVB.net)

Zijn vierde burgermanifest ligt nu maar net in de winkel, voor maar 5 euro.

En wie de uitgebreide voorstelling wil volgen om er zelf al de fouten uit te halen:

dec 14, 2006 - In Knesselare en Ursel    No Comments

Ursel roept de onafhankelijkheid uit

Na 30 jaar gedwongen huwelijk, heeft een ad hoc bestuursorgaan voorgezeten door de Urselse schepenen en enkele vooraanstaande inwoners na consultatie van Dorps-uit-zicht beslist om voortaan onafhankelijk van Knesselare verder te gaan…

OK, na gisteravond werkt deze grap blijkbaar niet meer zo goed.

Voor wie nog van niks weet: lees en kijk even op VRTNieuws.net.

Het was te mooi om waar te zijn, een onafhankelijk Vlaanderen. We kunnen er voorlopig wel van dromen, maar we zullen ons tevreden moeten stellen met een nieuwe staatshervorming.

En Ursel, ik denk soms dat een referendum over deze kwestie wel eens zou kunnen leiden tot een afscheuringsbeweging, maar laat ons hopen dat in de volgende legislatuur Ursel niet langer achteruit gestoten wordt en ook eens wat extra aandacht krijgt.

nov 24, 2006 - In Vlaanderen    No Comments

Franstalige olievlek: deinen of golven?

De Morgen en VRTNieuws.net waren er deze week als de kippen bij om professor Kris Deschouwer, politicoloog aan de VUB, te citeren luister[sc_embed_player fileurl=”https://www.davidgeens.be/wp-content/uploads/mp3/20061124-voordedag_vrt061123.mp3″] naar het interview in Voor De Dag van 23/11/06 © VRT). Volgens zijn onderzoek zou er in Halle-Vilvoorde geen toenemende verfransing zijn, althans niet wat het stemgedrag betreft.

Meer nog, volgens zijn cijfers stemden in 1976 14,7 procent van de kiezers op een Franstalige of tweetalige lijst. Dit jaar was dat 14,1 procent.

En nochtans moeten we maar een daguitstap ondernemen naar de Vlaamse Rand rond Brussel om zelf te voelen dat het anders is. Dan moet je zoeken naar een Vlaamse plek in die olievlek.

We weten uit de bevolkingscijfers dat al jaren massaal veel Brusselaars – en dus meestal franstalig – verhuizen naar de meer leefbare rand rond Brussel. Volgens professor Deschouwer bewijst dit dat deze mensen zich aanpassen aan de realiteit in hun gemeente.

Enkel in de faciliteitgemeenten lijkt het anders te zijn. Waarmee dan mijn inziens ook het bewijs geleverd is dat de faciliteiten niet meer dienen om een overgang te geven aan de franstaligen om Vlaams te leren (cfr het uitdovend karakter van de faciliteiten, zoals nu al zo dikwijls in omzendbrieven en arresten van de Raad van State bepaald), maar dat ze leiden tot een uitdeinende gemakzucht. Ja, die gemakzucht waar Yves Leterme een tijdje geleden nog naar refereerde op ironische wijze. Maar in één klap ook een bewijs dat de franstaligen niet te dom zijn: blijkbaar leren ze makkelijk Vlaams als er geen andere keuze is – dat is zeker geen bewijs van enige dommigheid, maar wel van slim realisme.

Het Taal Aktie Komite is het daarmee grondig oneens. Zij hebben enkele cijfers bij mekaar gezet. Hun conclusie is voornamelijk dat de proffen appelen met citroenen vergelijken. In 1976 waren er immers nog tal van tweetalige lijsten die inmiddels naar ronduit anti-Vlaamse lijsten zijn geëvolueerd.

 

In die veronderstelling klopt het natuurlijk als je enkel de zuiver Franstalige lijsten gaat vergelijken met nu. Mijn conclusie daaruit is dat je alvast kan zeggen dat het nu veel meer geradicaliseerd is. Want zo’n tweetalige lijst kan je ook moeilijk pro-Vlaams noemen.

De N-VA is het er ook helemaal niet mee eens. Ook zij halen enkele voorbeelden aan in hun persbericht, meer bepaald de winst van het Union Francophone in de provincieraadsverkiezingen: zij stegen van 6.9% in 2000 tot 8% in 2006. Volgens Vlaams volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker is er dan ook geen sprake van een rem op de verfransing.

Het Vlaams Belang hamert vooral op het punt van de faciliteitengemeenten, wat mij ook zo bezig houdt. Van 60% naar 75% in zes jaar tijd.

Faciliteiten dienen dan ook afgeschaft te worden. Geef dat nog een aantal jaar, maar leg dat bij de regeringsvorming van 2007 gewoon vast in het akkoord rond de splitsing van BHV. Brussel is tweetalig en de rand is dat niet. Punt (point final voor de faciliteitengebruikers onder mijn bloglezers).

Met cijfers kan je veel bewijzen. Ik heb al dikwijls beroepsmatig gezegd dat er al mening statisticus van 2 meter verdronken is in een rivier van gemiddeld een halve meter diep.

Ik vind het wel schrijnend dat de media weer eens dat politieke correcte moeten doen en de domme Vlaming een wijsvingertje voorhouden en zeggen “zie je, het is niet waar dat de rand rond Brussel verfranst, de professor heeft het uitgerekend”.

Alle cijfers ten spijt voel ik zelf goed genoeg dat het Vlaams in de verdrukking geraakt in het Brusselse. Tegelijk moet ik zeggen dat ik bij mijn generatiegenoten die ik vooral beroepsmatig ontmoet, veel meer bereidheid vind om mij eveneens in het Nederlands te antwoorden dan pakweg vijf jaar geleden.

Daarom treed ik de stelling bij dat het niet om pure onwil en zeker niet om onkunde gaat, maar eerder om gemakzucht. Maar als een Vlaming aan iets waals raakt, staat het rode achterland op zijn poten. Omgekeerd wordt het vergoeilijkt.

Sorry, maar ik geloof dat de franstalige vlek zeker niet stagneert. Ze deint niet overal even spectaculair uit, maar er is toenemende verfransing. En als Vlaming kom ik op voor ons grondgebied en zeg ik “assez, hier is de grens”.

aug 21, 2006 - In Vlaanderen    No Comments

Franstalige randgevallen

Ocharme, denk ik bij mezelf, als ik op de site van het Nieuwsblad lees dat enkele Frantalige politici uit Sint-Lambrechts-Woluwe klacht hebben ingediend tegen Leterme op basis van de antiracismewet omwille van zijn uitspraken.

Die antiracismewet streeft een nobel doel na, maar ze is volledig uitgehold als je kijkt naar de doelen waarvoor ze als middel wordt ingezet.

Ik heb in vorige posts al aangehaald hoezeer het Politiek Correct Denken een versmachtende bijsmaak heeft gekregen net omdat ze gesteund wordt door de antiracismewet. Het geeft mij op zeer korte termijn het gevoel dat vrije meningsuiting momenteel in België (en Europa) meer onderdrukt wordt dan toelaatbaar zou mogen zijn in een westerse democratie.

In ieder geval moet onze rijke traditie van moppen en humor met onmiddellijke ingang tot het verleden gaan behoren. Geen grapjes meer over “De Limburg”, over westvlaamse kleiboeren, over Poolse huishoudsters, … Soms heb ik bijna schrik als ik in mijn mailbox een mailtje terugvind waarvan het onderwerp begint met “Dit moet je lezen; LACHEN”… Ik ben er zeker van dat één dezer dagen de Federal Computer Crime Unit mijn computer komt aanslaan, want het bezit van zulke moppen zal zeker en vast al wel strafbaar zijn.

Ik moet wel vaststellen dat die twee heren uit Sint-Lambrechts-Woluwe alvast geen steun zullen krijgen van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Jozef De Witte, directeur van dat centrum, is namelijk van mening dat je geen meerderheden kan discrimineren. En aangezien de franstaligen, dixit henzelf, in de meerderheid zijn in de Vlaamse Rand, is er dus niks aan de hand voor Yves Leterme.

Maar ik blijf bezorgd om de effecten van dit alles. Racisme strookt niet met respect en respect is een sleutelwoord in mijn visie op de samenleving. Maar ik vind respect voor ieders idee en mening minstens even belangrijk als het respect voor iemands geloof, voor iemands cultuur, voor… Een eigen mening maakt net zoveel onderdeel uit van iemands identiteit als al het ander genoemde. De antiracismewet verbiedt discriminatie om wat iemand gelooft bijvoorbeeld. Maar als de rechtbank die twee Franstalige heren gelijk zou geven, dan mogen zij wel Yves Leterme discrimineren op basis van zijn mening.

Ik vind het een zorgwekkende wending dat bijvoorbeeld in Wallonië er reeds een commissie bestaat die erover moet waken dat de schoolboeken de principes naleven van gelijkheid en non-discriminatie zoals bepaald in de grondwet, de antiracismewet en de antidiscriminatiewet.

Dat dit tot rare zaken kan leiden, is in Amerika reeds bewezen. Zo werd in een boek de liedtekst van Bob Dylan “How many roads must a man walk down before you call him a man?” veranderd in “How many roads must an individual walk down before you can call them an adult.”

Er staan nog enkele bemerkingen te lezen in het artikel “Wat heb je vandaag op school geleerd” geschreven door Matthias Storme die wel tot nadenken stemmen.

Ik hoop dat het gezond verstand in dit alles gaat zegevieren en dat we niet met een USSR-gevoel moeten gaan leven omwille van wat we denken. Als politicus vind ik zelf het een geluk als onze maatschappij mensen heeft die durven zeggen wat ze denken. Men mag daarbij niet het uitsluitende doel hebben bepaalde groepen te stigmatiseren of discrimineren, maar een mening mag gezegd worden.

aug 18, 2006 - In Vlaanderen    No Comments

De Vlaamse randgevallen

De kranten staan vandaag bol en vol over de uitspraak van Vlaams minister-president Yves Leterme:

Nieuwsblad: ,,Franstaligen in rand willen of kunnen geen Nederlands leren”

HLN: Franstalige pers scherp voor Leterme

Is het zo verkeerd wat hij gezegd heeft? Wie Yves een beetje kent, weet dat hij van een gezonde portie ironie houdt. Ik ook trouwens en ook ik heb al ervaren dat het een zeer moeilijk gegeven is om in de politiek te houden van ironie à la Geert Hoste.

Het is en blijft een feit dat de taalfaciliteiten nooit bedoeld zijn geweest om te blijven duren. Mocht Hugo Schiltz al begraven zijn (en dat gebeurt pas aanstaande dinsdag), de man zou zich al omdraaien in zijn graf. Dat de regering Tindemans gevallen is over het Egmontpact, was ook in verband met het permanent karakter van een toegeving van Schiltz omtrent het inschrijvingsrecht van franstaligen uit de rand.

Is de uitspraak schofferend?

Ja, dat is ze wel en ik denk wel dat het de bedoeling was. Soms moet je eens iets krachtiger zeggen in de politiek om iets te bereiken.

Is ze beledigend?

Dat is overroepen, meen ik. Dat wordt nu vooral geroepen in Wallonië, maar wat is eigenlijk meer beledigend? De onwaarheid dat ze te dom zijn of de waarheid dat ze te lui en te gemakzuchtig zijn om Nederlands te leren? Dom zijn, daar kan niemand aan doen. Lui zijn, daar kan je wel aan werken.

Vlaanderen wordt elke dag beledigd: je moet als Vlaming maar eens een krant gaan kopen in een Vlaamse gemeente in de Vlaamse rand rond Brussel.

Ten eerste moet je al geluk hebben om daar in sommige winkels een Vlaamse krant te vinden en dan moet je nog eens proberen in het Vlaams bediend te worden. Vergeet het maar…

Nu roept men moord en brand omdat minderheden meerderheden zijn geworden. Dit is in de eerste plaats een aantasting van de Vlaamse soevereiniteit: het doelbewust aantasten van de grenzen van een land is een oorlogsdaad. In Libanon is er al voor veel minder alles overhoop geschoten.

Di Rupo gaat natuurlijk nu op zijn achterste poten staan. Hij heeft nu de mond vol over “hoe zo iemand ooit Belgisch premier kan worden”… Dat is natuurlijk een aanloop om zichzelf naar voren te schuiven.

thumbnail (1)

Yves, je kan beter trouwens Vlaams minister-president blijven. Je zal vanuit die positie veel meer kunnen drukken op de Vlaamse eisen dan wanneer je voor het premierschap gaat, want dan moet je consequent zijn en premier worden van alle Belgen. Ik heb je liever op Vlaams grondgebied. Vanuit een vlaams vice-eerste-ministerschap zou je veel meer kunnen betekenen binnen de Belgische regering, maar ik zou het een verlies voor Vlaanderen vinden.

Ik hoop dat het geen eenmalige actie was van Yves Leterme – en dus niet een accident de parcours zoals Willem Coppenolle beweert – en dat het terug opnemen van onze vroeger Vlaamse afgesplitste kameraden van de N-VA echt een blijvende verandering hebben met zich meegebracht binnen de CD&V. Nu het Vlaamse gedachtengoed niet langer puur eigendom is van het Vlaams Belang en dus beter aanvaard kan worden, kan er misschien eindelijk eens iets ten gronde veranderen.

jul 30, 2006 - In Vlaanderen    No Comments

De republiek Vlaanderen?

Carl Huybrechts heeft België weer eens duidelijk op de kaart geplaatst, althans toch in Nederland. Daar heeft hij vorige week zijn mening verkondigd over het Belgisch vorstenhuis.

Bekijk het filmpje op LVB.net

Voor wie het gesprek goed volgt, zal merken dat Carl toch op en top Belg is. Hij maakt het vorstenhuis belachelijk en vindt het overbodig, maar van België zelf vindt die niet dat het weg moet, maar wel "anders georganiseerd".

Ik zelf ben geen antiroyalist. Ik ben wél een Vlaming en ik wil zeker meer bevoegdheden naar Vlaanderen. Nu Europe steeds meer en meer te zeggen krijgt over grensoverschrijdende bevoegdheden, is het des te logischer dat die zaken die dicht bij de lokale belangen liggen, volledig worden overgeheveld naar Vlaamse bevoegdheid.

Wat het koningshuis betreft, zou ik graag zien dat alle politieke macht en bevoegdheden wordt weggenomen bij de koning en dat die louter ceremonieel wordt. Dan is ook al dat gedoe rond de opvolging van de baan en moet prins Filip zich niet meer zo krampachtig rechthouden aan allerlei standpunten van anderen.
Want wat het staatshoofd betreft, ben ik van mening dat het best altijd ceremonieel kan zijn. Als we naar een republiek zouden gaan, hoe moet het dan? Een president en een premier (of minister-president). Wie heeft dan wat te zeggen? Kijk maar naar het Franse model: daar loopt vanalles mis omdat president en premier, beiden verkozen politici, tegen mekaar moeten opboksen. Of het Amerikaanse model dan, met enorm veel macht voor de zittende president? Neen, dank u.

Daarom pleit ik net zoals Carl voor een deftige reorganisatie. Zonder dat België voor mij moet ophouden te bestaan. Laat België puur een cermonieel iets worden, met aan het hoofd de koning als ceremoniemeester.
En voor Vlaanderen? Daar maken we terug een graafschap van. Met een Graaf Van Vlaanderen, maar eveneens puur ceremonieel .

!++2++!

Ik heb dit nieuws trouwens opgepikt op de blog van Luc Van Braekel (http://lvb.net/item/3153), een oude kennis van me uit zowel het internetwereldje als uit de politiek. Luc is wel een rabiate liberaal, ik niet, maar het leverde soms leuke gesprekken.