David Geens – De kunst van het mogelijke

Beste leerkrachten en ander schitterend personeel van basisschool Klavertje Vier,

Ik hoorde vandaag dat jullie overwegen om te staken op 15 december, maar dat jullie nog in tweestrijd zijn. Met deze brief wil ik jullie helpen de beslissing te nemen. Laat ik duidelijk zijn in mijn advies: staak niet.

Ik geef jullie daarvoor drie redenen.

De eerste reden kan ik gewoon ophalen in mijn open brief ik die jullie schreef in december 2010. Het is economisch niet interessant om te staken, als jullie met de staking willen aangeven dat het Vlaamse onderwijs (terecht) niet de middelen krijgt die ze nodig hebben.

De tweede reden is omwille van jullie pedagogische autoriteit. Als jullie staken, leren jullie de kinderen in jullie klas dat als je je zin niet krijgt, je best gewoon zegt “dan doe ik niet meer mee”. Om jullie dus veel problemen te besparen in jullie klas en jullie autoriteit op peil te houden – wat de dag van vandaag al een moeilijke taak genoeg is – adviseer ik jullie dus om niet te staken.

Maar de derde en belangrijkste reden zal ik in vraagvorm stellen: zijn de kinderen in jullie klas enkel het lijdend voorwerp van jullie job en bijgevolg dus louter het medium via hetwelke jullie je gerechtigd loon verdienen of zijn ze voor jullie het voorwerp van jullie liefde, affectie en toewijding waarmee jullie ze klaar stomen om waardevolle burgers in onze maatschappij te worden?

In dat laatste geval: gelieve niet te staken. Ik weet dat het niet leuk is dat we allemaal moeten inleveren, maar net zoals in mijn vorige open brief kan ik er toch op rekenen (sic) dat jullie als onderwijzend personeel voldoende noties van wiskunde en economie hebben om te beseffen dat een organisatie waar meer wordt uitgegeven dan verdiend gedoemd is om ten onder te gaan? Per slot van rekening is dat in wezen de reden waarom jullie in de eerste plaats willen staken niet, om voldoende inkomende middelen te behouden in de organisatie die jullie zelf zijn…

Gelieve dan even stil te staan bij het feit dat onze sociaal welvarende staat boven haar stand heeft geleefd en dat niet langer aankan. Het is nooit leuk iets te moeten afgeven wat reeds verworven was, maar als de afgifte bestemd is om niet meer te verliezen, what is then the greater loss (even er van uitgaand dat jullie ook voldoende talenkennis hebben)?

De middenvinger

Kortom, ik wil jullie er eens op wijzen dat als jullie staken, jullie in wezen jullie middenvinger opsteken tegen die kinderen die jullie dagelijks naar best vermogen proberen klaar te maken voor morgen. Voor welke morgen? Een toekomst die er veel minder welvarend uitziet dan nu…? Wat met het argument “jullie moet nu goed leren om later een goede job te hebben” als jullie nu zelf ondermijnen dat er morgen nog een job is?

Denk er ook aan dat de generatie die daar nu voor jullie zit en waar jullie zo schitterend zorg voor dragen – waar ik zoveel bewondering voor heb dat jullie dit doen -, later de generatie is die voldoende inkomsten moeten genereren om jullie te laten genieten van een pensioen dat liefst niet pas ingaat op jullie 75ste. Met andere woorden, als jullie staken, steek je ook je middenvinger op naar mekaar en naar jezelf. Want als jullie nu het sociaal herverdelingsmechanisme aanvallen, riskeer je dat de toekomstige generatie helemaal niet meer solidair wil zijn met de vorige generatie die de toekomst voor hen heeft uitgehold door het creëren van een onverwachtwoorde schuldenput.

Kortom, het is misschien eens het moment om op een andere manier dan met een verlengd weekend zaken duidelijk te maken. Geef die dag les, maar geef les op het juiste niveau van hoe we voor mekaar zorgen. Ga aan de slag met het verhaal van de krekel en de mier en toon dat jullie mieren zijn en geen krekels. Die kindjes voor jullie zijn de mieren die mee voor jullie moeten zorgen later; leer hen dus voor jullie eigenbelang om geen krekels te zijn. Spendeer die dag eens niet aan de dagelijkse lessen, maar zoek een manier om eens op hun niveau uit te leggen wat het spreekwoord “de tering naar de nering” zetten betekent. Ga eens op bedrijfsbezoek die dag en toon hen hoe belangrijk het is dat we ondernemers hebben in onze maatschappij. Laat hen allemaal een tekening of een opstel maken voor papa, mama, de burgemeester, de koning, de minister, waarin ze op hun manier duidelijk maken dat we voor mekaar moeten zorgen. En voor de durvers: maak ook een tekening voor de vakbonden.

Als jullie dat doen, bereiken jullie veel meer dan met een dag niks te doen. Wil je een goede toekomst, steek dan de 15de december de handen uit de mouwen om de volgende generatie duidelijk te maken dat jullie nu met hen inzitten. Dan zullen zij hopelijk diezelfde bezorgdheid met jullie delen in jullie gouden jaren.

De kans dat u donderdag bij één van de gemeentelijke diensten voor een gesloten deur staat, is beperkt. De staking van de overheidsvakbonden heeft in onze regio weinig gevolgen. Grote uitzondering is Zelzate waar zowel het gemeentehuis als de gemeentescholen gesloten zullen zijn.

De reactie van burgemeester Filip Gijssels van Kaprijke is karakteristiek voor zowat alle gemeenten uit het Meetjesland en de Leiestreek. “We kregen het bericht van de stakingsaanzegging, maar het verleden leert me dat de gemeentelijke diensten daar weinig of geen gevolg aan geven.” Stakingen bij de lokale besturen zijn in onze regio ongebruikelijk, zoveel is duidelijk. “Er is weinig of geen belangstelling voor deze staking, we verwachten dan ook geen problemen”, zegt ook Henk Heyerick, burgemeester van Zulte. Gelijkaardige geluiden in Knesselare, Lovendegem, Aalter, Zomergem, Nevele en Sint-Laureins. In Maldegem kregen we geen reactie. Waar er wel gestaakt wordt zal het publiek daar amper hinder van ondervinden. In Assenede, Eeklo en Evergem worden enkel stakers verwacht bij de technische dienst. “Dit zonder gevolgen voor de dienstverlening”, klinkt het daar. In Deinze blijft alles open, ook het stedelijk zwembad. Uitzondering op de regel is Zelzate: het gemeentehuis en de beide gemeentelijke basisscholen zijn er donderdag gesloten. Bij het OCMW wordt de dienstverlening wél gegarandeerd. In het onderwijs is de situatie minder duidelijk. Voor middelbare scholen stellen zich weinig problemen omdat de lessen afgelopen zijn. In Knesselare doet David Geens een opmerkelijke oproep tot de scholen. De N-VA’er ging aan het rekenen. “Slechts 38% van ons leven werken we. De overige 62% van de tijd genieten we in plaats van bij te dragen aan ons sociaal systeem. Als we nu een extra bijdrage leveren dan is dit om ons systeem leefbaar te houden.” (GRG/KVZ/JSA)

© 2011 De Persgroep Publishing

Geachte directie & leerkrachten,

Als bezorgde ouder, betrokken ondernemer en verantwoordelijke politicus wil ik jullie vragen aanstaande donderdag niet te staken.

Dankzij ons goed onderwijssysteem heb ik leren rekenen en kan ik volgende rekensom maken.

We worden allemaal gemiddeld 85 jaar.

Om een witte boord job te hebben, studeren we gemiddeld minimaal tot we 22 à 23 jaar zijn. Als we dan op 55-jarige leeftijd wensen te stoppen, hebben we 32 jaar gewerkt ofwel slechts 37,6% van ons leven. De overige 62;4% hebben we in plaats van bij te dragen aan ons sociaal systeem, er van gekregen.

Rekening houdend dat we gemiddeld nog eens in onze beroepscarriere 3% van de tijd ziek (3% van 32 jaar is 0,96 jaar) zijn we dus 63,5% van ons leven aan het “genieten” van het systeem.

Welk systeem is overeind te houden als er slechts 1/3de wordt bijgedragen tov 2/3de wordt uitgehaald?

We hebben vette jaren en magere jaren (ook nog in de lagere school geleerd). We hebben nu magere jaren waarin we zelfs een extra bijdrage moeten leveren om ons systeem leefbaar te houden.

Ik hoop dat jullie deze belangrijke levensles aanstaande donderdag in één of andere vorm aan onze kinderen willen overmaken; enerzijds door zelf het goede voorbeeld te geven en niet te staken, anderzijds door misschien een deel van uw les op het juiste niveau te wijden aan het feit dat we allemaal solidair moeten zijn en ons steentje moeten bijdragen.

Met vriendelijke groeten,

David Geens

PS Nog een extraatje uit de lessen economie uit de middelbare school: als jullie staken, dan verplichten jullie een pak werkende ouders ook thuis te blijven. Dat kost ons nationaal inkomen een pak geld, waardoor het overheidstekort nog meer oploopt en we dus nadien allemaal nog een tandje extra moeten bijsteken om dat goed te maken. Kortom, staken is ook in uw eigen nadeel.