Tagged with "politiek-correct Archives - David Geens - De kunst van het mogelijke"
okt 8, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

Wiens schuld is het?

Vanmorgen zat ik in de auto en reed op een normale doorstroming in het linkerrijvak toen plots de chauffeur in de wagen voor mij besliste dat hij toch naar links wilde afslaan op het kruispunt dat slechts 10 meter verder lag. Ik moest dus behoorlijk afremmen en na het kruispunt weer snel optrekken want het verkeer achter me had natuurlijk veel minder oog op het onverwacht maneuver vlak voor mij. In een flits dag ik “shit, weer remmen versleten en extra diesel verstookt, door de schuld van die ***”…

En tegelijk viel het me dus op dat ik voor zo’n akkefietje dacht in termen van schuld, vooral de schuld van een ander. Niet aan mijn schuldig verzuim om misschien toch wat net meer afstand te houden.

En doordat ik me schuldig voelde over die schuldvraag, dacht ik meteen aan wat me nu al een ganse week boeit: het proces Van Themse.

Ik ben ooit gaan luisteren naar een voordracht van ex-assisenvoorzitter Erwin Van Fraechem. Vanaf dat moment ben ik overtuigd voorstander voor het behoud van de volksjury. Hoewel ik het eens ben dat men het een beetje meer eigentijds mag maken, ben ik er zeker van dat 12 mondige burgers een grondig vonnis kunnen vellen over een schuldvraag.

Maar het draait hem allemaal om de schuldvraag en het valt me in dit proces, maar ook in vele recente assisenprocessen op dat men de schuld vaak extern gaat zoeken. Was het een slechte jeugd? Uitlokking? Onweerstaanbare drang? Ontoerekeningsvastbaar?

Voor Hans Van Themse speelt de vraag niet “heeft hij het gedaan”? Dat is zonneklaar. Daar twijfelt geen kat aan. In vele landen zou dit zelfs geen proces waardig zijn. De beklaagde ontkent geen schuld of heeft alleszins daar toch geen reden toe.

Maar bij ons duurt zo’n proces wel weer twee weken en is de schuldvraag hervormd tot: is het de schuld van racisme of is het de schuld van vermeend autisme? Het is alleszins een externe schuldfactor.

In dit proces wil of durft men niet kijken of het gewoon de dader zelf is die slecht is. Het klassieke (christelijke) onderscheid tussen kwaad en goed mag niet meer spelen in onze politiek correct denkende maatschappij.

Vorige week stonden de media bol van verontwaardiging na de uitspraken van Vic Van Aelst, advocaat van Songul Koç. Die stelde eigenlijk gewoon de vraag of het wel nodig was dat men het proces uitsluitend liet draaien rond racisme… Prompt werd hij door zijn cliënte ontslagen en vervangen door een links correct denkende advocaat, namelijk Jos Vander Velpen. Die kennen we nog van het proces tegen het Vlaams Blok wegens, jawel racisme… Opvallend, niet?

De schuldvraag omtrent racisme moet en zal beantwoord worden. Zelfs de akte van inbeschuldigingsstelling gaat hierin enorm ver. Al van bij de start werd snel de link gelegd naar familieleden van Van Themse die lid of erger nog, zelfs mandataris zouden zijn voor het Vlaams Belang. De niet-uitgesproken gedachte dat het VB een partij van moordenaars is, zat overal wel te broeden…

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de verdediging de schuld op “iets” anders wilde afschuiven, want het draaide niet langer om de moorden van Van Themse, maar wel om de klopjacht op het racisme.

En daar is dan autisme om de hoek komen kijken. Andere advocaten zijn er inmiddels ook al opgesprongen met zaken uit het verleden (“nu snap ik waarom mijn client toen ook zo emotioneel onbewogen kon blijven”)…

Als ouder van autistische kindjes kan ik alvast zeggen dat het toch al te makkelijk is om zoiets daar op af te schuiven. Een autist kan vastzitten in zijn eigen wereld en er zijn autisten die geen onderscheid kunnen maken tussen leven en dood en daar geen empathie voor hebben, maar als ervaringsdeskundige weet ik alvast één ding. Hans Van Themse kon dat wel, zijn moordtocht is op zich al het bewijs dat hij wist dat het fout was.

ASS of autismespectrumstoornis is zo breed dat men van een spectrum stoornis spreekt… Er zijn dus heel wat grijze gebieden, geen zwart of witte.

Maar, en hier kom ik terug op mijn eigen gedachte van vanmorgen, we leven in een maatschappij die gebukt gaat onder een verwerpelijke dictatuur van correct denken die leidt tot een onzichtbaar maar dwangbuisachtig puritanisme. Individuele fouten mogen niet, kunnen niet, ze zijn de fout van het grote (rechtse) kwaad.

Niemand draagt zelf nog schuld, het is altijd de fout van een ander. Niemand verliest zelf verkiezingen, het zijn de ander die zorgen dat men zelf niet wint. Niemand moordt nog omdat die zelf de grens van goed en kwaad niet meer beheerst, maar door de fout van de maatschappij. Mensen sterven op de weg niet door slecht rijgedrag van anderen, maar door slechte wegen (cfr de aansprakelijkheid van de burgemeester van Damme). Kankerpatiënten sterven niet door hun rookgedrag, maar omdat de overheid te weinig heeft gedaan aan tabakspreventie. Een kind is niet onhandelbaar omdat het een moeilijk karakter heeft, maar omdat zijn opvoeders zich onvoldoende kunnen inleven. Een kind straffen hoort dan ook niet, men moet zelf iets veranderen.

Ik waag me misschien heel ver, maar is het niet eens tijd om durven te stellen dat er goed en kwaad bestaat. Dat we als mensen zelf die keuzes kunnen en moeten maken?

Maar omdat we constant verbeterd worden in onze gedachten door de linkse gedachtenmaffia (zelfs een mop over stereotiepe man/vrouwverhoudingen is al strafbaar), worden we subtiel geleerd niet meer zelf te denken. “Denk niet meer zelf, dat doen wij voor u”. Met als gevolg dat als onze gedachten toebehoren aan anderen, ook de schuld toebehoort aan die “anderen”…

Dat en volgens mij niks anders zien we nu de gevolgen van op het proces Van Themse.

jun 5, 2007 - In de wereld    No Comments

De linkse dictatuur van het correcte denken

Vandaag is zo’n dag dat ik plots met angst naar onze (Belgische) maatschappij kijk en me ongemakkelijk voel.

De concrete aanleiding was het bericht dat vandaag weliswaar de krantenkoppen haalt, maar weinig achtergrond informatie met zich meebrengt, laat staan enige duiding (nu ja, duiding is duidelijk geen kerntaak meer van kranten). Ik heb het dan over de niet-uit-handen-geving van Mariusz O.

Persoonlijk denk ik dat het gerecht hier een verkeerde keuze heeft gemaakt. Rechts-spraak is geen rotsvast gegeven doorgeen de tijd: recht (en wetgeving) evolueren en moeten de tijdsgeest volgen. Ik vrees echter dat wat er hier gebeurt een symptoom is van de maatschappelijke slinger des tijds die te ver naar links uitslaat. Het is nobel als een gerecht in zijn geheel niet enkel repressie nastreeft, maar oog heeft voor de dader en zijn wederheropvoeding om van hem (of haar) opnieuw een volwaardig burger te maken. Maar het loopt fout als boetedoening uit het plaatje verdwijnt.

Een fout moet bestraft worden. Een straf ondergaan is een essentieel onderdeel van het pad dat moet leiden naar wederaanvaarding van en door de maatschappij. Het is aan een menswaardige maatschappij om te zorgen dat op het einde van de strafrit zowel de (mis)dader de maatschappij en haar normen weer aanvaardt als dat deze samenleving de misdadiger opnieuw aanvaardt als één van hen.

Hoe een gerecht bestraft, is volgens mij een goede graadmeter doorheen de eeuwen om te kijken naar welke kant de morele slinger van de samenleving uitslaat.

Dat Mariusz nu niet uit handen wordt gegeven is voor mij een duidelijk bewijs dat we in een tijdsgeest zitten die extreem-links begint te worden (in de zogezegde strijd tegen extreem-rechts).

Geven we hiermee immers geen verkeerd signaal? Ik snap het soms allemaal niet meer. Vanaf 16 jaar mag men uitgaan, alcohol drinken, drugs gebruiken, … De linkse politiek zegt nu zelfs in het euthanasiedebat dat men op 16 al oud en wijs genoeg is om te beslissen over (eigen) leven en dood. En links vindt ook dat 16 al oud genoeg is om zeggenschap te krigen in ons bestuur (via het stemrecht vanaf 16).

Maar 16 is blijkbaar niet oud genoeg om de waarde van dat leven in te schatten. Iemand die mee de handen heeft gehad in de dood van een medemens, wordt als een kind behandeld. Niet als een jong-volwassene.

Ik vind dat een keiharde tegenstelling: ofwel is men op 16 al oud en wijs genoeg om tal van dingen te beslissen. Als men dan al voldoende levenswijsheid beschikt om zoveel zelfbeschikkingsrechten te hebben dat men letterlijk zijn leven in handen heeft, dan vind ik dat men simpelweg de moed moet hebben om de meerderjarigheid op 16 te brengen.

Maar ik hoor niemand dat voorstel doen: nochtans is het dan simpel. Al die aparte uitzonderingsregels hoeven niet en men respecteert één van de basisprincipes van een rechts-staat: geen rechten zonder plichten.

Maar blijkbaar heeft links een ideologische oorlog gestart tegen rechts. Rechts is vies, is verwerpelijk. Nochtans is rechts een onderdeel van rechtspraak, een rechtsstaat, rechten, het gerecht… Het is niet voor niks dat onze taal al die fundamenten van een moderne maatschappij bedacht heeft met dezelfde rechtse stam.

Nota bene: wie zicht niet houdt aan de rechtsregels, is een slinkse figuur!

Zo zal men mij wellicht wel verwijten maken dat ik hierbij verwijs naar een persbericht van Bart Laeremans. Mijn gezond verstand zegt dat er in die tekst een grond van waarheid zit, los va de politieke verwijten die de tekst logischerwijze bevat.

Men zal zeggen “da’s weer populisme van het Vlaams Belang”. Sinds het debat De Gucht versus De Winter van vorige week is populisme een bijhorend naamwoord geworden bij mestkever…

“Yves Leterme is conservatieve populist”

Op de populaire (sic!) weblog Pietel.be wordt Yves Leterme verweten “een conservatieve populist, de George Bush van Vlaanderen, de baarlijke duivel” te zijn.

Sorry, maar ik vind dit grappig en verontrustend tegelijk.

Heeft niemand dan door dat door de enorme druk van het politieke correcte denken dat nu zelfs weer in extra wetteksten is gegoten, links tot de norm is verheven?

Ik ben echt niet aan het zeveren. Voor wie tijd heeft (en een paar aspirines aan de kant heeft liggen) heb ik drie links (tiens, het internet is links geïnspireerd) voor u: hier, hier en hier.

Ik word daar stil en angstig van: sommige van mijn ideeën zijn strafbaar. Help, ik wil naar, tja, naar waar kan ik eigenlijk vluchten?

We moeten allemaal linkse rakkers zijn. Wij moeten als gastheer voor de allochtonen ons aanpassen aan hen. Hoefddoeken moeten kunnen, katholieke shcolen moeten ook maar islam onderwijzen. Vloeken mag niet. Drugs gebruiken wel. Jongeren mogen sex hebben, alcohol gebruiken, roken (niet op café, wel in jeugdhuizen) en moeten geen schrik hebben voor het gerecht. We moeten opperalverdraagzaam zijn.

En het is soms gewoon idioot. Voor u verder leest, raad ik aan om eens het verhaal van John Baeyens over integratie eens.

Links is zo hard de norm geworden dat het gezapige centrum dat de CD&V en Leterme nog altijd is, overkomt en afgeschilderd wordt als rechts. Want als dat al rechts is, is het VB extreem-extreem-extreem rechts.

Rechts is zo fout bestempeld, dat zelfs de liberalen die ideologisch verplicht rechts zouden moeten zijn, zo links geworden zijn dat ze de bloedbroeders van de socialisten zijn geworden en wat enigzins rechts (al dan niet voor de raap) denkt, defenestreren.

Populistisch is ook een scheldwoord geworden. Besef wel hoe belachelijk het is als iemand zichzelf democraat noemt (meestal een eigenschap die linkse denkers zichzelf toedichten) het populisme afbreken. Populisme is een discours waar het volk centraal staat.

Definitie van populisme volgens Wikipedia is een discours waarbij het volk centraal staat.

De definitie van democratie is dan “het volk regeert”… Hoe kan populisme dan zo verwerpelijk zijn in een democratie?

Is populisme dan niet gehuisvest in de kern van de democratie?

Voor linkse ideologen niet. Ieder links regime begint met nobele (populistische?) initiatieven, maar tendenseert altijd naar totalitaire macht (kijk maar naar Chavez nu doet).

Ik ben lid van Amnesty International: ik strijd tegen landen en hun bevelhebbers waar mensen in “den bak” vliegen om wat ze denken. Sinds vorige week kan dit in België ook. Ik hoop dat ik niet reeds dit jaar mijn eerste spoedactie voor een Belgische gewetensgevangene moet schrijven…

apr 22, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

Er is te veel maffia in ons land

De laatste week is mij duidelijk geworden dat wij misschien ten onrechte denken dat de maffia enkel nog op Sicilië de kop opsteekt. Ik stel echter vast dat op zeer korte tijd ik op verschillende plaatsen weer te horen (en te maken) krijg met maffiapraktijken, alleen lijkt het soms wel dat niemand er nog echt van wakker ligt.

Wat bedoel ik met maffiapraktijken? Het klassieke gekende beeld: afpersing en door het in een wurggreepachtige macht houden een zekere vorm van mentale gijzeling.

Ik geef enkele voorbeelden…

Deze week kreeg ik de eerste keer het gevoel van maffia toen ik de berichtgeving las over het feit dat in Antwerpen minder alcohol in allochtone snackbars wordt geschonken (bron: ATV en VRTNieuws.net).

Als dit een vrije keuze is, hoezeer ook gebaseerd op religieuze motieven, dan respecteer ik dat en vind ik daar niks mis mee. Zoals het mijn keuze is om bij mijn eten een lekker glas wijn te drinken, heb ik respect voor de keuze om zonder alcohol door het leven te gaan. Ik dwing niemand een glas alcohol door zijn strot.

Maar het probleem is dat het hier niet om vrije keuze gaat. De uitbaters krijgen “bezoek” van enkele fundamentalisten die er op wijzen dat de betrokken uitbater toch niet zo respectvol handelt tegenover hun geloof. Ik kan me best inbeelden dat het een moedig man vergt om dan te blijven volharden “in de boosheid”… Een brand is snel uitgebroken, een gaskraan kan al eens voor een ontploffing zorgen…

Dat zijn dus gewoon maffiapraktijken. Er wordt misschien geen geld gevraagd en valt daarom niet onder het strafbare feit afpersing, maar is wel een gijzeling. En ik meen dat een mentale gijzeling even zwaar doorweegt als een fysieke gijzeling.

Het handelskenmerk van maffiapraktijken is “volgzaamheid” afdwingen. Waar de Siciliaanse maffia deze volgzaamheid nog in ahrde lires uitdrukte, is de volgzaamheid er in dit geval één van religieuze volgzaamheid.

Net zoals in Italië moet onze overheid er voor beducht zijn. De Italiaanse (recente) geschiedenis leert ons dat de wurggreep van zulke praktijken zich alsmaar verder uitbreidt. In Sicilië is de maffia begonnen met het beheer van waterputten om nadien een grepe te hebben op alle takken van de economie en politiek. Er zijn keiharde rechters voor nodig geweest om die augiasstal op te ruimen. Ik denk dat we in ons land dan ook beter preventief optreden.

Vooral omdat mijn bezorgdheid uitgaat naar de moslims zelf. Zij worden beperkt in hun vrije keuze. Het is een elementaire plicht van onze overheid om de moslims die hier leven die waarborg te geven: een vrije keuze. Want volgens mij is wat de media er ook van mogen maken, een essentieel onderdeel van de ware islam: respect voor elkaar en elkaars mening. Dat lees ik toch in de Koran… De islam is op sommige punten in wezen zelfs meer respectvol dan vele andere religies.

Een andere maffia staat veel dichter bij ons en is al langer bezig en is er dus al wel in geslaagd veel dieper in onze economie en politiek binnen te dringen. Ik heb het dan over de vakbonden die van het stakingsrecht een middel tot gijzeling hebben gemaakt.

Zijn de toestanden in de stations zoals vorige week of zoals op de luchthaven nog iets anders te noemen dan een gijzeling?

Dragen de vakbonden hierin schuld? Volgens mij zeker wel. Ze erkennen bijna elke spontane staking (bron: Knack). Daardoor lopen de stakers bijna geen risico. Ze krijgen een vergoeding voor die dag en doordat hun werkgever zo hard gegijzeld wordt, halen ze nog hun slag bijna altijd thuis.

En ik ben niet zeker de enige die vaststelt dat die stakingen gebeuren op mooie zonnige dagen en bij voorkeur op een maandag of vrijdag.

Een feit die me sterkt in dit gevoel is dat ondanks het feit dat bij de genoemde treinstaking al om 12u toezeggingen waren gedaan, de staking toch de rest van de dag bleef duren. Misschien is het gewoon menselijk dat er vele NMBS-werknemers waren die voor het kleine loonverlies bereid waren een dag thuis te genieten van de leuke lentedag?

Het stakingsrecht is een fundamenteel recht: de socialisten hebben hier hard genoeg voor gevochten en ik vind dat werknemers recht op vrije vereniging in vakbonden moeten behouden, maar de vakbonden zelf moeten wel eens nadenken of ze überhaupt nog de solidariteit nastreven? Solidariteit strekt zich uit tot ook die werknemers die op een perron staan te wachten en op hun werk willen geraken en ’s avonds weer thuis willen geraken. Solidariteit moet zich uitstrekken tot al die werknemers die het momenteel zo goed hebben in ons land dat ze voldoende vakantie en centen hebben om zelfs in de paasvakantie weg te trekken naar verre vliegbestemmingen.

Waar is de solidariteit met die mensen vraag ik me dan af?

Maar de vakbonden lijken het wel belangrijker te vinden om te kunnen wegen op zelf de kleinste beslissing. In Zaventem ging het over een maatijdcheque en een chef die wat te chefferig was…

Vakbonden houden ook hun leden in een mentale gijzeling. Meelopen of je kan fluiten naar je stakingsvergoeding.

Wat nog straffer is, is de georganiseerde gijzeling. Want wat kan een staking breken? Werkwilligen?

Vroeger, véél vroeger, kon een fabrieksbaas nog zeggen “bon, jullie willen niet werken? Goed, aan de poort staan genoeg werklozen die wel willen werken.”

Dat hield het allemaal wat in evenwicht. Maar vandaag is een werkloze ook totaal afhankelijk van de vakbond want wie keert de werkloosheidsvergoeding uit? Juist ja, de vakbonden… Ze hebben alles in hun macht: zowel de werknemers als de werklozen. En ze zullen deze laatste ook wel zo behandelen dat er geen “werkwilligen” zijn…

Ik heb het al eerder aangeklaagd: ik vind het ongehoord dat een vakbond de instantie is die werkloosheidsgelden moet uitkeren. Een topprioriteit voor de volgende regering: laat die overheidstaak terug uitvoeren door de overheid. Vakbonden hebben op allerlei manier er baat bij dat mensen werkloos blijven: zo verdienen ze er geld aan en hebben ze hen in hun macht.

Vakbonden zijn nodig, maar ze moeten in hun rol blijven. In ons land heeft de vakbond rechtstreekse invloed op de politieke macht, op alle takken van de economie (waarom schreeuwen ze moord en brand om een verplichte aanwezigheid te krijgen in KMO’s hoewel onderzoek heeft uitgewezen dat de KMO-werknemers daar zelf geen vragende partij voor zijn; is dat nog vrije vereniging te noemen?) en gebruiken ze mentale gijzeling om hun macht te behouden en door te drukken. Zijn dat niet exact de kenmerken van maffiapraktijken?

Mentale gijzelingen sluipen altijd. Ze zijn er niet plots. Ze beginnen altijd klein, breiden uit en voor je het weet hebben ze een ganse maatschappij in hun macht omdat niemand ze aan de kaak durft stellen.

De groene maffia is er nog zo eentje. Alles draait momenteel om klimaat en milieu. Groen! haalt niet eens de kiesdrempel van 5% maar eist nu al de post van klimaatminister op. Maffiaans noem ik dat: gewoon eisen waar je meent recht op te hebben.

En durf momenteel eens niet groen te denken? Je wordt vervolgens aan alle kanten uitgespuwd. Men heeft er voor gezorgd dat het chique staat dat je milieuvriendelijk bent en ieder tegengestelde daarvan wordt afgestraft.

De groene maffia heeft zich netjes in de linkse maffia ingeweven. De maffia van het politieke correcte denken. Wie rechts denkt, is vies. Zelfs een liberale partij zoals VLD schuift zichtbaar ongemakkelijk op naar links, omdat “het zo hoort”.

Is het dan verwonderlijk dat een figuur zoals De Decker door veel mensen slinks (sic!) bewonderd wordt? Zijn uitspraken van “gezond verstand” worden door het linkse politieke correct denken verguisd, en niet veel mensen durven daar openlijk tegenin gaan.

Ik vind De Decker om allerlei redenen een pure mediafiguur, die maar één echte reden heeft om er te zijn: zichzelf. Wat hij geprobeerd heeft bij de N-VA was egoïstisch. Maar zijn populistische betogen mogen toch ook niet zomaar genegeerd worden. Sommigen getuigen gewoon van gezond verstand en als er iets is wat onze politiek kan gebruiken, is het gewoon gezond verstand.

Maar als we gezond verstand de mond snoeren, dan zullen we daar nog de spijtige gevolgen van dragen. Gezond verstand gebruiken is het beste medicijn tegen maffiaanse praktijken.

Gezond verstand is ook nodig om een maatschappij leefbaar te houden. Getuigt het van gezond verstand als buren naar een rechtbank trekken om spelende kinderen het zwijgen op te leggen? Denk maar aan het speelpleintje in Lauwe vorig jaar (zie ook de actiewebsite van “Zwijg kleine”). Of het voorbeeld van de vader van drie ADHD-kinderen dat amper het Belgische nieuws haalt (in Nederland heeft het wel de nieuwspagina’s gehaald).

Het verdrukken van het gezond verstand leidt tot onverdraagzaamheid. En onverdraagzaamheid is een goede voedingsbodem om bescherming te zoeken. Bescherming van één of andere maffia.

Respect voor mekaar en samen werken aan gezond verstand: het zal moed vragen van politici om dit uitgangspunt te hanteren bij het vormen van een nieuwe regering na 10 juni.

aug 21, 2006 - In Vlaanderen    No Comments

Franstalige randgevallen

Ocharme, denk ik bij mezelf, als ik op de site van het Nieuwsblad lees dat enkele Frantalige politici uit Sint-Lambrechts-Woluwe klacht hebben ingediend tegen Leterme op basis van de antiracismewet omwille van zijn uitspraken.

Die antiracismewet streeft een nobel doel na, maar ze is volledig uitgehold als je kijkt naar de doelen waarvoor ze als middel wordt ingezet.

Ik heb in vorige posts al aangehaald hoezeer het Politiek Correct Denken een versmachtende bijsmaak heeft gekregen net omdat ze gesteund wordt door de antiracismewet. Het geeft mij op zeer korte termijn het gevoel dat vrije meningsuiting momenteel in België (en Europa) meer onderdrukt wordt dan toelaatbaar zou mogen zijn in een westerse democratie.

In ieder geval moet onze rijke traditie van moppen en humor met onmiddellijke ingang tot het verleden gaan behoren. Geen grapjes meer over “De Limburg”, over westvlaamse kleiboeren, over Poolse huishoudsters, … Soms heb ik bijna schrik als ik in mijn mailbox een mailtje terugvind waarvan het onderwerp begint met “Dit moet je lezen; LACHEN”… Ik ben er zeker van dat één dezer dagen de Federal Computer Crime Unit mijn computer komt aanslaan, want het bezit van zulke moppen zal zeker en vast al wel strafbaar zijn.

Ik moet wel vaststellen dat die twee heren uit Sint-Lambrechts-Woluwe alvast geen steun zullen krijgen van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Jozef De Witte, directeur van dat centrum, is namelijk van mening dat je geen meerderheden kan discrimineren. En aangezien de franstaligen, dixit henzelf, in de meerderheid zijn in de Vlaamse Rand, is er dus niks aan de hand voor Yves Leterme.

Maar ik blijf bezorgd om de effecten van dit alles. Racisme strookt niet met respect en respect is een sleutelwoord in mijn visie op de samenleving. Maar ik vind respect voor ieders idee en mening minstens even belangrijk als het respect voor iemands geloof, voor iemands cultuur, voor… Een eigen mening maakt net zoveel onderdeel uit van iemands identiteit als al het ander genoemde. De antiracismewet verbiedt discriminatie om wat iemand gelooft bijvoorbeeld. Maar als de rechtbank die twee Franstalige heren gelijk zou geven, dan mogen zij wel Yves Leterme discrimineren op basis van zijn mening.

Ik vind het een zorgwekkende wending dat bijvoorbeeld in Wallonië er reeds een commissie bestaat die erover moet waken dat de schoolboeken de principes naleven van gelijkheid en non-discriminatie zoals bepaald in de grondwet, de antiracismewet en de antidiscriminatiewet.

Dat dit tot rare zaken kan leiden, is in Amerika reeds bewezen. Zo werd in een boek de liedtekst van Bob Dylan “How many roads must a man walk down before you call him a man?” veranderd in “How many roads must an individual walk down before you can call them an adult.”

Er staan nog enkele bemerkingen te lezen in het artikel “Wat heb je vandaag op school geleerd” geschreven door Matthias Storme die wel tot nadenken stemmen.

Ik hoop dat het gezond verstand in dit alles gaat zegevieren en dat we niet met een USSR-gevoel moeten gaan leven omwille van wat we denken. Als politicus vind ik zelf het een geluk als onze maatschappij mensen heeft die durven zeggen wat ze denken. Men mag daarbij niet het uitsluitende doel hebben bepaalde groepen te stigmatiseren of discrimineren, maar een mening mag gezegd worden.

aug 19, 2006 - In de wereld    No Comments

Freedom of speech

In het Verenigd Koninkrijk is een hetze in de pers ontstaan over de houding van GSM-operator Orange. Eén van hun werknemers, een zekere Inigo Wilson, had een “lefty lexicon” op het Internet gepubliceerd. Noem het een “links woordenboek”.

Tony Blair en zijn New Labour zijn immers kampioenen geworden in het verdraaien van feiten en uitspraken om toch maar in de Amerikaanse pas te blijven lopen. Het is allemaal begonnen met de inval in Irak, en het neemt soms echt belachelijke vormen aan om politiek correct te blijven.

Vrij vertaald een voorbeeld van de ironische woordenlijst is het woord diversiteit dat wordt omschreven als “het creëeren van een personeelsbestand gebaseerd op hoe mensen er uitzien, in plaats van op basis van hun talenten en vaardigheden”.

Op een hilarische manier wordt het linkse woordenmisbruik ontmaskert als een middel om andere meningen het zwijgen te doen opleggen.

Ook in Vlaanderen maken we dit mee, maar dan onder de noemer van het Politiek Correct Denken.

Het is de afgelopen dagen – cfr de “beledigende” uitspraken van Yves Leterme – nog maar eens dik in de verf gezet dat het Politieke Correcte ieder scherp kantje moet afvijlen van wat een tegen/medestander zou kunnen zeggen of doen en daardoor een ander zou kunnen overschaduwen.

Het is toch zeer teleurstellend vast te stellen dat “men” altijd roept dat niemand het opneemt voor Vlaanderen en eens directe krasse taal spreekt en dat van zodra iemand buiten het VB dat wel doet, dezelfde “men” staat te roepen dat het zonder inhoud is, populistisch, een tsjeventruuk is, lonken naar de VB kiezer…

Is het Vlaamse Belang dan een alleenrecht van het Vlaams Belang geworden?

Maar iedere zweeppartij vreest het moment dat ze haar doel bereikt, met name dat de traditionele partijen eindelijk gehoor geven aan “hun” verzuchtingen. De VU is doodgegaan toen het federalisme werd uitgevoerd. Agalev is gestorven toen ook andere partijen aandacht hadden voor het milieu.

Waarschijnlijk vreest het VB nu ook het einde van haar dagen en schreeuwt men langs Vlaamse zijde van de taalgrens nog veel harder dan aan de andere kant, niet omwille van een gelijk of ongelijk, maar wel uit pure overlevingsdrang.

Ik vraag me soms af of het Politiek Correcte niet georchestreerd wordt. Het is tegenwoordig bijna een schande als je zegt “ik ben een Vlaming”.

Ik merk het zelf in eigen dorp. Als ik bij een feestdag de Vlaamse Leeuw buitenhang (en het is bewust een authentiek exemplaar met enkel zwart en geel), hoe vaak krijg ik dan niet de opmerking van “zou je dat nu wel doen”?

Ook het feit dat de “B” op mijn wagen overplakt is met een “VL”, doet vaak opmerkingen rijzen.

Een paar maand terug was er zelfs een gebeurtenis waar men letterlijk aanhaalde dat zich té Vlaams gedragen deed vermoeden dat men Blokker was. Ik ben aangesloten bij de Vlaamse Strijdbroeders. Vroeger bestond de gewoonte een bijeenkomst af te sluiten met het zingen van de Vlaamse Leeuw. Nu echter werd voorgesteld dit gebeuren af te voeren op bijeenkomsten waar sprekers uitgenodigd werden. Als argument werd aangevoerd dat men merkte dat die sprekers nogal verrast, ja zelfs gechoqueerd waren als plots een “meute” de Vlaamse Leeuw begon te zingen…

Ik vraag me nog steeds af waar het zo fout gelopen is dat het zingen van het eigen volkslied achter gesloten deuren moet gebeuren alsof het een schaamtelijke zaak was… Is dat het gevolg van het Politiek Correct Denken?

Alles wat Vlaams is, ieder die het opneemt voor Vlaanderen, moet dezer dagen vergruisd worden. Dat heeft men er zo diep ingepompt dat zelfs mensen waarvan ik niet tijwfel aan hun vlaamsgezindheid (bv Willem Coppenolle), nu beweren dat Leterme fout zat.

Binnen onze GVP is vroeger ooit de term “de dictatuur van de middelmaat” gebruikt, om aan te duiden dat als alle scherpe kantjes moeten afgevijld worden, als er altijd naar de grootst gemene deler moet gezocht worden om toch maar echt niemand voor het hoofd te stoten, je altijd bijstelt naar de ondergrens en er nooit ingrijpende zaken kunnen veranderen.

Een mooi voorbeeld daarvan is Aalter: toen de plannen bekend werden – jaren geleden – voor de aanpassing van het centrum, schreeuwde iedereen, middenstand op kop, dat het een ramp zou betekenen. Vandaag bloeit de middenstand in Aalter centrum als nooit tevoren, voornamelijk dankzij het aangename centrum. Politieke moed is nodig om soms tegen de stroom in te gaan en nieuwe zaken te verwezenlijken.

Gelukkig is sinds vorige zomer de genoemde middelmaatsdictatuur vertrokken samen met een aantal andere zaken. Laat ons hopen dat ze bij Groep 9910 niet opnieuw de bovenhand haalt, want dit zou een slechte zaak zijn voor onze gemeente.

Oh ja, wie wil weten hoe het met Dhr Wilson is afgelopen bij Orange, die kan het ganse verhaal lezen op de blog van Vrijhaven. Freedom of Speech is blijkbaar een slogan zonder inhoud bij Orange/Mobistar. Wilson werd onder druk van de Politiek Correct Denkende klasse in de UK ontslagen.