David Geens – De kunst van het mogelijke

Voor wie het gevolgd heeft en zich nog herinnert: in september heb ik openlijk kritiek geuit op het beleid van Leterme en de CD&V. Toen werd prompt om mijn ontslag gevraagd. Dit heeft uw kranten en nieuwsuitzendingen gehaald. Daarom ook dat ik u van het verdere verloop op de hoogte houd.

Na talrijke gesprekken met de N-VA, heb ik reeds enige tijd besloten om de CD&V de rug toe te keren om de redenen vermeld in mijn <%media(20081026-ontslag CD&V.pdf|ontslagbrief)%>. Ik kan mij niet meer verzoenen met de idee dat ik deel uitmaak van een organisatie die een beleid vormt tegen de Vlamingen.

De overstap naar N-VA betreft een logische keuze. Ik ben altijd al enorme voorstander geweest van het kartel en ik ben voor meer Vlaanderen. N-VA is de partij waar ik mij het meest kan in terugvinden wat standpunten betreft.

Ik ben inmiddels lid van N-VA en in overleg met het partijbestuur zal ik de komende weken en maanden me binnen de partijstructuren engageren voor een lokale werking van de N-VA, maar tevens me inzetten op andere niveaus, met het oog op de Vlaamse verkiezingen om dan een sterk resultaat voor de partij én voor Vlaanderen neer te zetten.

De komende weken zal ik alvast de partij beter leren kennen, andere mensen leren kennen en nog veel gesprekken voeren om vanuit een goede samenwerking verder aan de weg te kunnen timmeren.

Ik vond het echter inmiddels tijd om met dit vernieuwde engagement naar buiten te komen.

Veel geschreven, gezegd en op TV getoond.

In de geschreven pers:

Op de radio:
[sc_embed_player fileurl=”https://www.davidgeens.be/wp-content/uploads/mp3/radio2.mp3″]

Moet ik nu huilen, blij zijn, verder strijden of stilletjes zwijgen en verdwijnen…?

Ik geef eerlijk toe: die gedachten wisselen mekaar af…

Ik ben niet gemaakt voor de nationale politiek, da’s wel duidelijk. Eenrichtingsstraten, subsidies voor zonnepanelen, de prijs van huisvuilzakken, … da’s mijn politiek ding. Tussen de mensen, zoals dat in CD&V-middens zo mooi verwoord wordt.

Als politicus een eigen mening hebben, is voor mij heel belangrijk. Voor die mening kiezen mensen en kiezen ze net niet voor mij. Daar draait het in een democratie rond. Ik hou van politici die hun gedacht zeggen, zoals Eric Van Rompuy. Ik zal dat altijd doen.

Nu wil het toeval dat ik dus gisteren blijkbaar de enige was met kritiek en dat die kritiek snel werd opgepikt door Terzake.

Kritiek is nooit leuk en ik kan dus best aanvaarden dat men dit bij de CD&V-top niet leuk vindt.

Ik vind wel dat ik het recht heb om te zeggen dat ik me niet meer kan vinden in een partij en net daarom gebruik wil maken van mijn recht op meningsuiting om de koers van die partij bij te sturen. Een domme ja-knikker ben ik niet.

Dat mijn felle taal felle reacties uitlokt, daar kan ik mee leven. Dat men het niet eens is met mij, ook geen probleem. Maar dat men mij tracht monddood te maken, da’s een brug te ver.

Misschien was de email van de regiovoorzitster ook een emotionele reactie, laat ik daar misschien het voordeel van de twijfel gelden. Maar andere uitspraken die ik vanavond heb gehoord toen ik met de cameraploeg aan de deur van het provinciaal bestuur stond, waren naast de kwestie en beneden de gordel. Op die manier voer ik zelf geen oppositie en heb ik geen zin in politiek.

Enerzijds zijn er de vele emails en reacties die me moed geven de mening van een misschien kleine minderheid van de basis te vertolken; anderzijds zo afgemaakt worden voor je mening met zaken die er niet toe doen is ontgoochelend. Zeker van de partij waar mijn hart ligt/lag en waar ik me 15 jaar zo heb voor ingezet.

De komende dagen zullen dus voornamelijk dienen om na te denken: ga ik in op de vraag van CD&V om mijn ontslag aan te bieden of niet…

Voor wie wil kunnen volgen: het korte stukje van de non-reacties bij Terzake:

Ik kreeg net deze email uit hogere CD&V-regionen:

Beste David,

Wat de laatste dagen gebeurd kan ik apsoluut niet respecteren ,

Het was al meerdere maal te zien op Uw weblog dat U eerder afbrekende kritiek had dan opbouwende. De houding die U nu aanneemt is voor onze partij een signaal dat U daar geen deel meer wilt van uitmaken .We verwachten dan eerstdaags een ontslag brief van U ,zodat dit voor beide partijen duidelijk is . We danken U alvast wat U voor onze partij in de loop der jaren wel gedaan heeft .Hopelijk kunnen naar de toekomst kijken zonder frange gevoelens,het ga Je goed in alles wat Je onderneemt en binnen Je familie,

Vriendelijke groeten ,

naam verwijderd

Mijn twijfels zijn dus niet langer nodig: ik mag dus niet naar het congres gaan. De partij heeft me buitengegooid.

Le nouveau CVP est arrivé.