Tagged with "onafhankelijkheid Archives - David Geens - De kunst van het mogelijke"
jan 12, 2008 - In Vlaanderen    No Comments

Tijd voor de Messias

Vandaag in De Standaard iets gelezen en plots dacht ik “de geschiedenis herhaalt zich”… Volgt u even mee?

In een verre, verre geschiedenis, maar nog niet zo lang geleden, in een ver, ver land, maar toch niet zo verwijderd, hoorde koning Hedirupodes van zijn onderdanen dat in zijn koninkrijk iets op til was. In de verste uithoek van zijn land, een deel dat zo veraf gelegen was dat vele mensen daar zich net iets minder van zijn macht aantrokken, maar waar iedereen wel wist dat koning Hedirupodes meer dan een vinger in de pap had te brokkelen, was er iemand geboren Ypezareth die de macht van koning Hedirupodes zou doen afbrokkelen, zo kwam men hem vertellen in zijn hoofdstad Bergemonsalem.

Zoals alle despoten dacht koning Hedirupodes eerst dat niets of niemand hem kon raken. Jaren en jaren ondernam hij niets, zes maand om precies te zijn. Maar de rapporten van zijn spiNONnen werden alsmaar verontrustender. De tijd was gekomen dat koning Hedirupodes iets moest ondernemen om dat verre landsdeel in zijn koninkrijk te houden.

Want hoewel hij die verre provincie niet zo hoog aansloeg en de bewoners gewoon een bende lastpakken vond, waren er wel twee dingen die hem interesseerden.

Vooreerst ging het om een rijke provincie. Koning Hedirupodes had ze nodig om verder leeg te zuigen of op een dag zou iedereen het gat in zijn schatkist zien.

Maar er was ook een mooie stad Brussethlehem, waarvan koning Hedirupodes ooit hoopte zijn hoofdstad te maken om van daaruit de rijke provincie Flandrilea rechtstreeks onder zijn knoet te houden.

Nadat koning Hedirupodes via zijn belangrijkste spiNON gedurende een half jaar tweedracht had gezaaid in de provincie Flandrilea, besefte hij dat hij dringend iets moest doen aan de Messias, waar velen in Flandrilea zaten op te wachten.

Daarom besliste koning Hedirupodes dat er een volkstelling moest komen in de stad Brussethelehem. Zo kon hij eens rustig uitrekenen hoeveel getrouwen hij reeds verzameld had in Brussethelehem en de flandrileaanse rand rond deze stad. Als er voldoende getrouwen zouden zijn, zou hij Brussethelehem in één klap tot nieuwe hoofdstad van zijn rijk kunnen uitroepen, met of zonder verzet van de goede mensen uit de provincie.

Om de volkstelling te kunnen begeleiden, dacht koning Hedirupodes beroep te kunnen op een Raad van Wijzen, liefst uit Oosten.

Deze wijzen werden uitgestuurd om de Messias te vinden en te belagen, samen met zijn spiNONnen. Zij moesten zo snel mogelijk de volkstelling organiseren en zijn macht definitief vestigen, zodat er in geen dertig jaar nog twijfel zou zijn over wie de ware heerser was van het ganse land.

Tot zover de geschiedenis. Voor de rest van het verhaal moet ik nog extra opzoekingswerk verrichten.

Wat wordt het vervolg? Zou koning Hedirupodes het gelijk aan zijn kant halen dankzij zijn Raad van Wijzen? Zou de volkstelling uitwijzen dat hij voldoende getrouwen had om Brussethlehem tot de zijne te maken?

Of zou de voorspelde komst van de Messias uit Ypezareth een einde kunnen maken aan het gekronkel van koning Hedirupodes? Dan zou eindelijk het geld uit Flandrilea niet langer in de bodemloze schatkist van koning Hedirupodes en zijn geldverslindende hofhouding verdwijnen. Misschien keert de Raad van Wijzen zich tegen koning Hedirupodes en sturen ze hem wandelen. Of erger nog, misschien wordt koning Hedirupodes onthoofd? Zoiets is al wel meer voorgekomen in de geschiedenis.

Het zijn allemaal nog vraagtekens waarvoor meer onderzoek vereist is. Misschien kan historicus De Wever me helpen met het verdere opzoekingswerk.

dec 2, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

Non, dit kan niet meer

Beseft cdh/Wallonië nu dat ze zelf een einde hebben gesteld aan het compromismodel?

Men verwijt dat N-VA te blokkeren, men verwijt CD&V dat ze N-VA niet willen laten vallen,… Men verwijt ons Vlamingen dat we België kapot willen.

Maar voor alle duidelijkheid: wij hebben tot in den treure, zelfs het belachelijke toe, gezocht naar een compromis. Wat nu op tafel lag was al niet meer plat op de buik, dat was al een regelrechte prisonbreak tunnel die onder de lat gegraven was.

Gisteren had ik nog het genoegen om in vijf minuten aan iemand enkele voorbeelden te mogen geven hoe idioot het nu is. Ik gebruikte het voorbeeld van een Vlaamse overheid die geld over heeft, dat geld oa in betere spoorwegen wil steken en dat niet mag van de Walen.

De arrogantie aan de Waalse kant viert zelfs na de chantage van zaterdag hoogtij. Want zelfs al wordt het verpakt in een strikje, het blijft arrogantie:

Elio Di Rupo: Ik denk dat de situatie relatief duidelijk is. Ofwel zeggen de democratische Nederlandstalige partijen (SP.A, Groen, VLD): wij gaan regeren zonder CD&V/N-VA. Als ze dat zeggen, dan denk ik dat alle Franstalige partijen uiteraard akkoord zullen gaan.

RTBF-moderatrice: De CD&V is incontournable, meneer Di Rupo.

Elio Di Rupo: Neen, zij is dat niet. Zij is dat niet indien de andere Vlaamse partijen aanvaarden om hun verantwoordelijkheid op te nemen voor Vlaanderen en voor het land. Het land is in gevaar!

RTBF-moderatrice: Maar dat is de wil van de kiezer overhoop gooien…

Elio Di Rupo: Neen, ’t is te zeggen: we zijn in een situatie zes maanden erna. De situatie is dusdanig dat het land in gevaar is. In dit land hebben de Walen en de Brusselaars evenveel te zeggen als de Vlamingen. Als de CD&V werkelijk incontournable is, omdat men dat in Vlaanderen vindt, dan moeten alle redelijke personen rond de tafel gaan zitten en moet er een regering van nationale eenheid tot stand komen.

Debat tijdens het RTBF-journaal, 1 december 2007 19u30

Voila, nu weten we het. CD&V is zelfs geen democratische partij meer… Di Rupo zegt vlakaf “de democratische partijnen SPA, VLD en Groen”… Dus bij deze is het cordon sanitaire gebroken, want het kartel wordt in hetzelfde hoekje gedrumd. Weer een voorbeeld van de linkse dictatuur van het correcte denken.

Wat mij betreft zouden ze mogen ondervinden wat de consequenties zijn van deze ongelooflijke farçe: laat ons eens meestemmen met VB en LDD… Dat zijn 52 zetels langs Vlaamse kant. Tegenover slechts 36 voor de genoemde democratische partijen.

Om een meerderheid te halen in het parlement willen de Walen dus een coalitie vormen van minimaal PS-MR-CdH-O.VLD & SP.A (85 zetels) met daarin dus een franstalig overwicht van 53 zetels.

De Walen dus doen datgene wat men de Vlaamse arrogantie van vraag 3 luidde, namelijk of dat een 2/3de meerderheid genoeg was tegenover de speciaal geconstrueerde 2/3de meerderheid in iedere taalgroep.

Blijkbaar geldt zulke spelregel enkel maar om de Waalse bovenhand te kunnen voeren en geldt de regel niet als men de Vlamingen buiten spel kan zetten.

In dat geval hoop ik echt dat CD&V, N-VA, LDD en VB bij ieder voorstel in het parlement een belangenconflict inroepen, aan de alarmbel trekken en het land eens echt onbestuurbaar maken.

Moest zulke coalitie gevormd worden, dan mag het wat mij betreft burgeroorlog worden en gaan we barricaden opwerpen aan de taalgrens. Dan vertik ik het nog 1 eurocent belastingen te betalen aan eender welke federale overheidsinstelling. Ik zal geen geld van mijn Vlaams vaderland stelen: al het geld zal ik persoonlijk en cash gaan overhandigen aan de Vlaamse minister-president.

Laat het dus nu duidelijk zijn: de Walen willen niet het behoud van België. De Walen willen het behoud van het franstalig overwicht dat ze al in 1830 in de hand hebben gewerkt. Zij willen de Vlamingen gewoon kapot maken, uit pure jaloezie. En daar is het strikje van italiaanse couture de verpersoonlijking van.

En dit is het grote plan dat ze al vanaf 10 juni hebben. Iedere keer opnieuw deden de Vlamingen toegevingen en de Walen geen enkele. Ik denk dat Yves Leterme daarvan zowat gek moet geworden zijn. En dat heeft hij afgelopen week duidelijk aangevoeld.

Het is tijd dat we als Vlamingen zeggen “Tot hier en niet verder”. Hier trekken we de lijn en die lijn mag heel graag een staatslijn worden.

aug 24, 2007 - In Vlaanderen    9 Comments

Ik ben Vlaming!

Na deze week ga ik elke avond voor het slapengaan devoot aan het einde van mijn bed zitten en probeer ik nog eens oprecht te bidden. Ik vraag daarbij één ding: “mag ik morgen ontwaken in een vrij en onafhankelijk vlaanderen?”.

Ik heb tot op heden mij altijd Vlaming gevoeld. Tot dit jaar zelfs nog federalist, hoewel steeds minder en minder.

Na echter de afgelopen weken de Walen bezig gezien en gehoord te hebben, heb ik mijn buik er echt van vol.

Ze willen uitbreiding van Brussel, afschaffing van de bescherming van de Vlamingen in Brussel, maar willen wel de Franstaligen in Vlaanderen beschermen en extra rechten geven.

FDF’er Mangain zegt dat de aanwezigheid van N-VA een struikelblok was in de formatiegesprekken, maar zelf is hij veel hatelijker tegenover de Vlamingen dan omgekeerd.

Maar wat gaat er nu gebeuren? Dat Leterme ging mislukken, is voor mij de inzet van menige weddenschap geweest die ik gisteren dus allemaal heb gewonnen. Men zou dé Vlaming bij uitstek met 800.000 stemmen geen onbeschadigd imago laten. Leterme moest gekwetst, minstens gekneusd worden vooraleer hij eventueel nog een regering mag leiden. No more 800.000, was het motto van alle franstalige en sommige Vlaamse partijen, mij dunkt.

Vanaf deze avond mag ik iets toevoegen aan mijn gebed: “ajb, laat CD&V/N-VA toch geen dumbreed toegeven”… Dat is mijn grootste vrees: omwille van het staatsbelang, omwille van de schrik voor nieuwe verkiezingen, nu meer gaan slikken om Yves Leterme toch maar eerste minister te laten worden.

Want bij nieuwe verkiezingen vrees ik voor de lafheid van de Vlaamse kiezer: eerder dan in een onbestuur te verzeilen, zou de goedgevlovige kiezer wel eens kunnen kiezen voor meer gematigde standpunten.

Ik denk dat aan Vlaamse zijde enkel de socialisten graag opnieuw naar de stembus zouden trekken. Ik vermoed dat bij open vld men eerder een blauw konijn uit de hoge hoed gaat tevoorschijn toveren. Want welke “staatsman” is nu onbeschadigd gebleven tijdens de afgelopen weken?

Ik heb het echt wel gehad. Bij deze verklaar ik dat ik geheel afstand doe van mijn kunstmatige nationaliteit “Belg”. Aangezien men op het gemeentehuis nog niet beschikt over aangepaste identiteitskaarten, heb ik zelf alvast de nodige tijdelijke aanpassingen aangebracht.

Ik hoop dat vele Vlamingen dit voorbeeld zullen volgen.

aug 18, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

Walen willen een scheiding

Iedereen lijkt er maar van uit te gaan dat Wallonië vecht voor het behoud van België. Zelfs om meer bevoegdheden terug naar de federale staat te laten terugvloeien.

Persoonlijk ben ik er echter van overtuigd dat de Walen ook de scheiding willen en nog meer dan de Vlamingen, maar dat zij zich op voorhand de rol van bedrogen echtgenoot willen toemeten, het grote slachtoffer, zodat ze in de echtscheiding veel alimentatie kan vragen en extra’s uit de boedelverdeling kan halen.

Kijk maar naar hun eisen. Die dienen twee doelen. Ten eerste zijn ze er puur op gericht om de boel inderdaad op te blazen. En dat pad bewandelen ze al langer. We mogen niet vergeten dat de rtbf reeds maanden geleden een duidelijk schot voor de boeg gaf met hun valse reportage. Daarmee lieten ze iedereen duidelijk zien dat een scheiding niet ondenkbaar is. Het ging er bij iedereen in als zoete koek. De kroniek van een aangekondigde scheiding, met het scenario al op voorhand uitgeschreven en gedeeltelijk zelfs in beeld gebracht. Een voorbereiding zodat de schok van de echtscheiding beter verteerbaar is voor de kinderen, zeg maar.

En ten tweede zeggen ze in feite wat ze willen: Brussel laten aansluiten bij Wallonië. Dat is het kind dat ze willen hebben. Alimentatie en het hoederecht over Brussel. Wallonië gelooft dat de Vlaamse drang naar onafhankelijkheid zelfs een aantasting aan onze territorialiteit zou toelaten. Een stuk grondgebied afgeven als alimentatie, dat is wat Wallonië in wezen wil.

En natuurlijk geld, veel geld. In de franstalige pers zijn al opiniestukken verschenen die een rekening maken van wat Vlaanderen nog aan Wallonië moet betalen bij een scheiding.

Maar uiteraard zullen ze het grote slachtoffer spelen. De bedrogen echtgenote die zegt de scheiding nooit gewild te hebben, maar ze gedwongen moet aanvaarden na het overspel.

Ik heb gisteren veel zin gehad om een deurwaarder onder de arm te nemen en hem een C4-document te laten bezorgen in Laken. Maar Leterme heeft blijkbaar gekozen om Albert nog wat in dienst te houden en hem zelfs nog aan het werk te zetten ook.

Eerlijk gezegd kan ik me op dit moment niet voorstellen hoe de Waalse knoop kan ontward worden. Het historisch verlies van de PS zorgt er nu contradictorisch genoeg nu voor dat de Waalse belangen als nooit tevoren worden behartigd. MR en CdH kunnen gewoon niet anders dan non zeggen, anders zegt de PS in 2009 simpelweg “voila, wij stonden eens niet aan het roer en Wallonië is (uit)verkocht”. De enige uitweg voor Reynders en Millequet is Wallonië versterken: Brussel binnenhalen en uitbreiden. Dat is het enige waarmee ze de PS definitief kunnen af- en overtroeven.

Ik begin al van een heel mooi eindejaar te dromen. Laat ons de komende maanden gebruiken om de papieren op te maken en op 1 januari 2008 worden we wakker in een Vlaamse staat en wappert de Vlaamse Leeuw weer in al zijn glorie op alle officiële gebouwen en neemt de Vlaamse ambassadeur zijn plek in bij de Verenigde Naties in New York.

Maar als er ook maar 1 Waal een vierkante meter Vlaamse grond wil inpakken, zal ik er als eerste staan om hem er terug af te meppen. Geen meter Vlaamse grond mogen we afgeven. Zoniet is het algemen mobilisatie.

En Brussel? Laat ons daar eerlijk in wezen. Brussel is een Europese hoofdstad. Maak er Europees grondgebied van, zoiets als Washington D.C. in de VS. Dat behoort ook tot geen enkele staat en enkel de federale overheid is er bevoegd. Brussel als Europese vrijhandelsstad, met een Europees politiekorps. Het zou Europa ook vooruithelpen in zijn politieke integratie.

Ik kijk al uit naar Nieuwjaar; misschien kan een droom dan werkelijkheid worden…

jul 28, 2007 - In Vlaanderen    No Comments

België mag barsten

Op het einde van deze week moet het mij van het hart. Mijn beslissing is nu definitief. Ik heb lang geaarzeld en geruime tijd nog een (con)federaal model verdedigd hoewel mijn hart 100% Vlaams was en is. Maar nu is het beetje restliefde voor België echt definitief van de baan en is dit huwelijk wat mij betreft een dode overeenkomst geworden, een zondige verbintenis zelfs.

Ik walg momenteel zelfs: niet van Wallonië of de Walen zelf, maar wel van de Waalse pers. Het spel dat zij momenteel spelen, is er echt één van een bijzonder laag allooi. En het kan niet anders of het wordt van hogerhand gestuurd.

Het geplande scenario is overduidelijk: Yves Leterme was niet de kloppen voor de verkiezingen, maar nu zit hij in een positie waar hij wel dood te knijpen valt.

Want als Leterme mislukt, dan is het over and out. Ondanks 800.000 persoonlijke voorkeursstemmen zal hij geen tweede kans krijgen. Terugkeren naar de positie waarin hij de numero uno was – Vlaams minister-president – zal dan ook geblokkeerd worden door onze blauwe smurfen van de open vld.

Leterme is un homme dangereux, l’homme à battre… Men heeft tactisch – strategisch misschien zelfs – gewacht op het juiste moment om de kanonnen te laten losbarsten. Men jaagt Yves op als gevaarlijk wild, vergroot iedere mogelijke fout uit tot ongeziene proporties en als de man dan – als een echte mens en niet als een volslagen robot zonder gevoelens (en ik meende dat tot voor kort de pers ook liefst politici hadden die zich als mens gedroegen) – kregelig reageert, de Waalse pers amper nog een blik gunt, dan pakt men hem daar nog eens op.

Ik heb al eerder geschreven over de verdorven vierde macht van de schrijvende pers. Een kritische blik op de politiek is een morele plicht van de pers, maar de grens moet gezocht worden tussen kritiek en beïnvloeding. Daadwerkelijk sturen is helemaal uit den boze.

Als de pers nu Leterme zo blijft afschilderen, zullen Waalse partijen niet anders “kunnen”, ja zelfs “moreel gedwongen” zijn om een veto te stellen tegen Leterme als eerste minister. En dan hangt hij in de touwen, als niets-betekende senator.

Daarna staat de weg open…

Open voor wie? Misschien Didier Reynders, zullen de meesten denken.

Ik denk dan eerder toch aan een Vlaming. Zoniet staat men gevaarlijk dicht bij een revolutie. Misschien dat de grootste politieke familie, onze smurfjes dus, de eer opnieuw aan Guy gunnen, die al acht jaar heeft bewezen alles van Elio en Laurette te slikken om maar aan de macht te blijven. Didier was daar een bevoorrecht getuige van en zal graag de rol van Elio daarin overnemen.

Vlaanderen kiest voor iemand die meer Vlaanderen wil, Wallonië kiest voor het tegengestelde. Nu willen ze het gelijk aan hun kant halen door die Vlaamse Breydel monddood te maken om daarna hun Waalse perversiteiten door een andere minder Vlaamskwelende strot te duwen.

Voor mij is het nu duidelijk dat België net als een huwelijk is waar de partners nog wel mekaar lippendienst bewijzen door te zeggen dat ze nog bij mekaar willen blijven omwille van de kinderen, maar waar ze mekaar het samen leven onmogelijk maken.

Zo is het ook in onze samen-leving: tijd om in te zien dat de verschillen te groot zijn geworden voor een verzoening. Ik heb het nu eindelijk ook aanvaard. Het is gedaan, er is geen reden meer om samen te blijven.

Hoog tijd voor een fatsoenlijke echtscheiding, voor het tot een vechtscheiding moet komen.

Want als men het gevreesde scenario durft voltrekken, hetzij door Waals toedoen dat een Vlaamse zwakkeling het roer overneemt, hetzij dat bijvoorbeeld het Vlaamse kartel CD&V/N-VA uitverkoop houdt, dan mag men van mij deze keer de fictieve nieuwsuitzending van de RTBF omzetten in werkelijkheid. Dan barricaderen we de taalgrens en ik zal één van de eerste zijn om mijn echte landsgrenzen te gaan verdedigen.