David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste dagen gonst het weer van de geruchten dat de Wetstraat centen gaat zoeken door bedrijfswagens aan te pakken.

Daar wil ik zowel als ondernemer en als politicus iets over zeggen.

Als ondernemer zeg ik “zijn ze daar nu weer?”. In België betalen we loonlasten die ongezien hoog zijn. De derde hoogste in de OESO, wordt er al wel eens gezegd. Bedrijfswagens zijn gewoon een alternatief geworden die er voor moeten zorgen dat voor iedere 100 euro kosten voor het bedrijf er zoveel mogelijk euro’s winst zijn voor de werknemer.

En geloof me, met de stijgende brandstofprijzen, is dat voor beide betrokken partijen een andere zaak geworden. Een auto met tankkaart kost je als bedrijf een pak geld. 750 euro is vaak niet eens een te laag geschat bedrag. Daar betaal je dan nog eens belastingen op en zo. Rond dat dus al snel maar af naar een bruto kost van 1000 euro.

Voor de werknemer blijft het nog altijd interessant, want hij bespaart er circa zelf makkelijk 750 euro per maand door.

Er zijn ook voordelen aan bedrijfswagens voor onze maatschappij

En is dit slecht voor onze maatschappij? Bedrijfswagens roteren snel, gemiddeld per vier jaar. Ze zorgen dus rechtstreeks voor een pak werk en jobs. Ze zorgen dat er geld rolt in een sector die het al moeilijk heeft gehad.

Ze zorgt er ook voor dat ons wagenpark niet plots schandelig veroudert, met alle gevolgen van dien. Als je nu bedrijfswagens fiscaal oninteressanter gaat maken tov eigen vervoer, dan is het geen voorspelling maar een zekerheid dat het wagenpark zal verouderen.

Gevolgen? Milieuvriendelijke technologie zal minder snel doordringen. Oude wagens zullen minder veilig zijn dan nieuwe wagens. En een pak jobs zullen sneuvelen.

Als de politiek nu eens even het wagenpark van bedrijven niet langer als collectieve melkkoe beschouwt, maar op zoek gaat naar wat belangrijk is voor de maatschappij.

Want gaat het hier om het feit dat men onder groene druk vindt dat er minder wagens moeten komen? Dat te veel mensen met een auto rijden omdat bedrijfswagens zo “gul” uitgedeeld worden?

Eerlijk gezegd, ik denk niet dat men veel wagens van de baan gaat halen als bedrijfswagens fiscaal minder interessant worden. Het zal eerder de effecten hebben die ik hierboven beschreef en slechts minimaal een impact hebben op het aantal. Het effect van oudere meer vervuilende wagens zal zeer zeker de milieubesparing in aantal te niet doen.

Waarom gaat de overheid van dit “nadeel” dan geen voordeel maken? Maak milieuvriendelijke wagens enorm interessant voor bedrijven zodat men massaal dat grandiose bedrijfswagenpark gaat vervangen door milieuvriendelijke exemplaren?

Men spreekt altijd van kip of ei. Er komen geen elektrische wagens omdat er te weinig laadpunten zijn. Maar er komen geen laadpunten omdat er… u weet wel.

Of hybride wagens: nu nog altijd veel duurder dan dieselwagens. Niet alleen in aankoop, maar in daadwerkelijk gebruik haal je het prijsverschil er ook amper uit.

Maar zorg dat bedrijven een fiscaal alternatief hebben met groene wagens. Dan schiet die productie om hoog. Waardoor de prijzen zakken en het dus ook betaalbaar wordt voor zij die geen bedrijfswagen krijgen.

Zorg tegelijk voor goeie R&D in die sector. Gooi een pak overheidsgeld er tegenaan om een nieuwe technologie te ontwikkelen en te produceren op de ex-Opel terreinen in Antwerpen.

Willen we vergrijzen en verroesten?

Want, en nu zet ik weer mijn ondernemerpet op, als je gewoon de bedrijfswagen duurder maakt, gaan er daarom niet minder komen. Zolang het ook maar 1% fiscaal interessanter is dan een bruto loon uit te keren, zal zowel werkgever als werknemer hier voor blijven kiezen.

En maak je het duurder, dan zal men massaal naar loon grijpen. De meerinkomsten voor de overheid zullen dan sowieso beperkt zijn, tenzij ze ook nadien weer de lasten op arbeid verhoogt.

En als we zo bezig blijven, zullen we over 15 jaar met niet alleen een vergrijsde bevolking zitten, ze zal ook rondrijden in aftandse roestbakken te midden van verlaten bedrijfsterreinen.

En in Oost-Europa zullen de nieuwe wagens geproduceerd en gebruikt worden. Eens zien of we hier dan niet groen zullen lachen.

Ik heb de afgelopen twee maand eens alle magazines die ik beroepshalve krijg toegestuurd aan de kant gelegd.

Vandaag heb ik die stapel eens opgeruimd. Aangezien ik pragmatisch groen ben, doe ik braaf overal de plastiekjes die rond die boekjes zitten apart weg.

Ik stond zo verbaasd over de hoeveelheid dat ik er een foto heb van gemaakt:

Daarom dat ik mij nu afvraag: is dat echt nodig dat al die magazines onder folie worden verzonden?

Deze week konden we nog lezen dat wegwerpzakjes verdwenen zijn uit het shopbeeld door de dreigende ecotaks. Is het misschien eens tijd om al die magazine-uitgevers en mailing bedrijven aan te porren om niet meer onder folie te verzenden?

Het kan anders. Ik denk dan spontaan aan kmo-insider; die komt telkens in een papieren oranje omslag. Die valt tenminste onmiddellijk op tussen de rest.

Werk aan de winkel voor een ijverige parlementariër dus.

Een paar maand geleden heeft onze gemeenteraad een motie goedgekeurd waarin ze verklaarden zich in te spannen voor hernieuwbare energie.

Dezelfde gemeenteraad nog werd ook een plan goedgekeurd dat stelt dat er op ons grondgebied geen windmolens mogen geplaatst worden.

En gisteren hebben we als klap op de vuurpijl ook maar de subsidies op zonnepanelen afgeschaft.

In de toelichting schrijft het schepencollege zelf dat de subsidies maar een relatief kleine bijdrage zijn tot de werkelijke kost. Tegelijk durven ze het zelfs dan om een subsidie van 500¤ af te schaffen. Het enige wat overblijft is een subsidie die mogelijks bovenop de Vlaamse renovatiepremie komt op voorwaarde dat uw huis ouder is dan 20 jaar, u een energie-audit laat uitvoeren en dan de aanbevelingen van die energie-audit opvolgt. De bonus is geplafoneerd tot 250¤.

Op de begroting schrijft men slechts een totaal van 6000¤ is voor deze premies. Da’s bijvoorbeeld een fractie van wat de gemeente jaarlijks uitgeeft aan recepties. Kwestie van prioriteiten stellen zeker?

Voor alle duidelijkheid – en dat heb ik gisteren op de gemeenteraad meerdere keren herhaald – GVP is niet tegen het huidig reglement (voorzitter Fons De Neve leek dat maar niet te willen snappen). We vinden het een goede zaak dat eigenaars van oudere woningen aangespoord worden om de huizen te renoveren en aandacht te geven aan energiebesparende maatregelen. We zijn immers van mening dat de meest groene kilowattuur diegene is die niet verbruikt moet worden.

Maar het afschaffen van de subsidies voor zonnepanelen en warmteboilers is het signaal geven dat onze gemeente niet bekommerd is om groene energie. Een vodje papier stemmen dat we dan voor zijn, is pure hypocrisie vanwege Tanghe en co; een ander woord heb ik er niet voor.

Hoe was de slogan ook weer van Groep 9910? “Zeggen wat we doen en doen wat we zeggen”… Komaan, dan toch niet in deze materie. Zeggen voor groene energie zijn en dan maatregelen nemen tegen…

Dit is trouwens de zoveelste kaakslag voor de jonge gezinnen die onze gemeente – ook weer op papier – belijdt aan te trekken. Jonge gezinnen die op de talrijke verkavelingen van onze gemeente bouwen, moeten verplicht al heel wat maatregelen nemen om energiezuinig te bouwen. Aangezien dit wettelijk verplicht is, krijgen ze daarvoor geen subsidies.

Als deze jonge gezinnen dan een inspanning willen doen om milieuvriendelijke energie op te wekken, laat men ze nog maar eens in de kou staan.

Dus wederom een groot verschil tussen het verkondigde woord van Groep 9910 en hun daadwerkelijke daden.

Je zou van Fredy Tanghe toch niet mogen denken dat die groen is achter zijn oren?

En toch een cirkelredenering maken die vierkant is…

Op de vorige gemeenteraad was er een punt waarin de regionale visie van het Streekplatform Meetjesland uit de doeken werd gedaan. Rode draad is de logische keuze voor milieuvriendelijke en hernieuwbare energie.

Daarin staat letterlijk volgende zin te lezen: “verhoogde inspanningen leveren met betrekking tot rationeel energieverbruik en gebruik van zonne-energie”.

Later was er een punt vanwege onze fractie omtrent gemeentelijke subsidies voor het plaatsen van zonnepanelen.

Er bestond al een oud reglement dat voorzag in een subsidie van 500¤ voor het aankopen en installeren van fotovoltaïsche zonnepanelen, zonneboilers of warmtepompen op een woning.

Om deze toelage voor zonnepannelen te verkrijgen moest de aanvrager een bewijs leveren dat hij een subsidie heeft verkregen van de Vlaamse gemeenschap.

Dit systeem is echter afgeschaft sinds augustus van 2007 door de Vlaamse overheid. Sinds die datum is het systeem van subsidie vervangen door het systeem van “groenestroomcertificaten”.

Daarom krijgen de inwoners die zonnepanelen hebben geplaatst na augustus 2007 momenteel geen 500¤ subsidie meer van de gemeente omdat men op het gemeentehuis zegt “sorry, zonder attest van subsidies van het Vlaamse Gewest, geen subsidie van ons”. Dus met andere woorden, kafkaiaans dus…

Om die reden vroeg de GVP dan ook het reglement aan te passen aan de nieuwe situatie: geef 500¤ als de aanvrager kan bewijzen dat hij ook groenestroomcertificaten krijgt. Simpel toch, nog altijd het karretje vasthangen aan de hogere overheid.

Maar neen, die wijziging werd niet goedgekeurd.

Dus op 1 gemeenteraad tijd zegt Groep 9910 dat onze gemeente verhoogde inspanningen zal leveren voor het gebruik van zonne-energie, maar weigert ze ook maar één euro hiervoor uit te geven…

Begrijpe wie begrijpen kan…

Ik hou er van om kritisch te zijn tegenover alles wat mij voorgekauwd voorgeschoteld wordt. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik niet zo gek ben op worst…

Zeker niet op eenheidsworst.

Vandaag de dag moet je een moedig man om nog maar te denken wat ik nu ga schrijven, om zelfs nog maar de vraag te stellen: “Is de mens wel verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde?”. Ik blijf dan zelfs gewoon überhaupt van de basisvraag “warmt de aarde klimatologisch gezien wel op?” ver af.

Ik probeer in deze materie eens een ander daglicht te laten schijnen, met een persoonlijke kijk op het waarom de opwarmingstheorie onze nieuwe religie moet worden.

Sta me daarom toe enkele ideeën op een rijtje te plaatsen.

Economie is enkel mogelijk door schaarste

Wat is economie? Volgens Wikipedia is economie de gedragswetenschap die zich bezighoudt met de voortbrenging en verdeling van schaarse goederen en diensten. Een andere definitie is “de toewijzing van schaarse bronnen om onbeperkte behoeften te vervullen”. Anderen zullen zeggen “het spel van vraag en aanbod”.

Al deze definities hebben het element van schaarste in zich. Iets wat overvloedig aanwezig is, te groot in aanbod is, heeft (quasi) geen waarde. Een voorbeeld daarvan zag ik onlangs nog tijdens rondleiding bij Bekaert waar staal opgewarmd moest worden. De samenstelling van het gas werd uitermate precies bewaakt en was van cruciaal belang, maar bij iedere vlam is zuurstof nodig en die is overvloedig aanwezig in de lucht. Daar wordt in de kostprijsberekening geen rekening mee gehouden.

Ik denk ook niet dat Arcelor in zijn kostprijzen een tabel heeft voor de prijs van de zuurstof die de hoogovens verbruiken die ze gewoon uit de lucht halen.

Schaarste is veranderlijk door plaats en tijd. Een zelfde element is in een bepaalde streek in overvloed en daarom van geen waarde en in een andere streek is er tekort en wordt er voor betaald. In Japan zijn er winkels die zuurstof verkopen, en voor veel geld.

Ook doorheen de tijd verandert iets van waarde. Vroeger was het voor een bedrijf dat water nodig had in zijn productieproces voldoende om zich bij een waterloop te vestigen. Het water zelf was gratis in overvloed aanwezig. Vandaag is zuiver water dat al veel minder en moet er wel degelijk een prijs op geplakt worden.

Kortom, onze economie kan maar draaien als iets schaars is. Elementen in overvloed brengen weinig op.

Iedere grote verandering in onze economie is gepaard gegaan met een verandering van die schaarste. George Gilder, een Amerikaans econoom en schrijver van “The Gilder Technology Report“, omschreef het als volgt in een interview in Wired van september 1993:

Elke industriële revolutie geeft een drastische kostenverlaging van één van de belangrijkste productiefactoren. Vergeleken met de kosten die voorheen betaald werden is de nieuwe factor quasi gratis. Vermogen werd virtueel gratis tijdens de industriële revolutie in de 19de eeuw vergeleken met de kost van de menselijke en dierenarbeid voordien. Plots kon je dingen doen die voordien onmogelijk waren. Een fabriek kon nu 24 uur per dag producten uitbraken op een manier die onbestaand leek voor het industrieel tijdperk. Vermogen werd zo goed als gratis. De hele economie moest zichzelf heroragniseren om met dit nieuwe feit om te gaan.

Energie in overvloed?

Maken we de laatste decennia niet opnieuw het zelfde mee? Energie, oa in de vorm van elektriciteit, is er plots in overvloed. We verbruiken (verspillen volgens sommigen) steeds meer en meer en tegelijk is het evidentie dat als we de schakelaar aanzetten, dat ons lampje oplicht.

Iets wat we normaal en alledaags gaan vinden en in steeds grotere mate gaan gebruiken, daalt normaalgezien in prijs. Volgens Gilder zelfs tot het quasi niets meer kost.

Volgens dit economisch beginsel is er dus een hele industrie die beter gebaat is bij het geloof dat wat zij maken niet zozeer in overvloed aanwezig is. Iets wat schaars is, is logisch – zelfs psycho-logisch – duurder.

Is het dan geen logische – misschien bedrijfsmatig zelfs een verstandige keuze – om er als producent voor te zorgen dat er schaarste – of ten minste perceptie van schaarste – is omtrent het geleverde product?

Is dat trouwens niet de reden waarom de Europese Commissie als een waakhond speurt naar prijskartels, productmonopolies en andere “ongeoorloofde” kunstmatige ingrepen op het economisch spel van vraag en aanbod?

Tegelijk vind ik het zelf wel straf dat zoiets als een Opec vrolijk door het leven kan gaan. Wikipedia omschrijft de OPEC als “in feite een kartel, dat door het veranderen van het aanbod van olie de prijs daarvan kan sturen”. Er zijn dus gekende (en aanvaarde) voorbeelden in de energiesector van prijsafspraken…

Spelen met schaarste

De energiecrisis in Californië van 2000-2001 (tijdens dewelke Governator Schwarzenegger aan het bewind kwam) is nadien diepgaand onderzocht.

Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat onderandere energieproducent Enron hier een kwalijke rol heeft in gespeeld. Enron had een omzet van 111 miljard US dollar in 2000 en stelde circa 21.000 mensen te werk. Enron werd beschouwd als één van ’s werelds grootste energiebedrijven. Het ging in 2001 echter op de fles omdat er enorme schandalen aan het licht kwamen. Ze hadden quasi alles en iedereen bedrogen.

Maar hun rol in de energiecrisis was er één van het valselijk creëren van schaarste. Het ging zo ver dat er afspraken werden gemaakt met lokale netbeheerders en hoogspanningsbedrijven om via overboeking te zorgen dat er schaarste ontstond.

Overboeking is ons vooral gekend uit de toeristische sector. We kennen allemaal wel iemand die niet meer op het vliegtuig kon of een gezin dat naar een hotel 80km verderop wordt verscheept omdat er een overboeking was.

Maar het bestaat dus ook in de elektriciteitssector. Elektriciteit wordt nu eenmaal ergens opgewekt en wordt niet in dozen of op paletten verscheept. Dat gebeurt via hoogspanningsleidingen. En door daarop in complexe afspraken te zorgen dat er te veel capaciteit werd geboekt, zorgde men er eigenlijk voor dat de elektriciteit die er eigenlijk wel was, niet op de plaats van het verbruik geraakte waardoor Californië veel problemen heeft gekend.

De elektriciteitscrisis in Californië is veel complexer dan dit aangehaalde feit. Het dient maar als voorbeeld, er zijn tal van onwelriekende affaires naar boven gekomen. Ik geef dit voorbeeld om aan te tonen dat energiebedrijven wel degelijk op dat niveau zelf zorgen voor schaarste om zo duurdere prijzen te kunnen aanrekenen.

Ook in België?

Ik heb er geen idee van maar als je weet dat ondanks het feit dat we als we naar de lijst van leveranciers en daar 18 namen zien staan, er in België slechts twee producenten (Suez en SPE; binnenkort misschien zelfs verenigd door de fusie van Suez en Gaz de France) zijn, dan kan je toch al een kanttekening maken bij de zogezegde liberalisering van onze elektriciteitsmarkt?

Normaal gaat in een sector die van een monopolie overgaat naar een vrije markt de prijs naar beneden. Voor elektriciteit en gas is dat niet gebeurd, of althans niet op natuurlijke wijze. Dankzij de kunstgrepen van de paarse regering mag de prijs ogenschijnlijk niet duurder worden.

Het feit dat dit niet gebeurt in België zou ons tot nadenken moeten stemmen.

Gebruik ons product niet

Ik zal u nog een nadenkertje meegeven: kent u een fabrikant die enorm veel geld investeert in een marketingcampagne met de simpele boodschap “alsjeblieft, gebruik zo weinig mogelijk van mijn product”?

Klinkt vrij idioot niet? Toch is dat wat Electrabel en Luminus doen met hun reclame zoals voor hun Unplugged of www.mijnverbruik.be. Zij spenderen heel wat geld aan die reclamefilmpjes en de boodschap lijkt in de eerste plaats tegenstrijdig te zijn met het doel van reclame.

Of misschien toch niet? Als hun subliminale boodschap gewoon er op gericht is dat bij de consument uiteindelijk de boodschap “oppassen met ons verbruik, want er is te weinig energie” blijft hangen, zijn we dan weer niet bij het element schaarste wat er voor zorgt dat de economische waarde ervan weer omhoog gaat?

En tegelijk is er geen werkelijk tekort. Men kan blijven leveren en toch meer aanrekenen per eenheid. Economisch geniaal toch? Zou er er van verwonderd staan dat economische mastodonten zoals een Suez niet enkele mensen in dienst hebben die deze redenering al veel eerder hebben gemaakt? Ik denk het soms van wel…

Milieu wordt schaars

En heel misschien kunnen we deze zienswijze ook eens loslaten op het geheel van de milieupaniek die er momenteel heerst.

Milieuvriendelijk zijn is een nieuwe religie. Zeggen dat CO² niet de oorzaak is van de opwarming, is ketterij.

Zou het niet kunnen zijn dat door de opkomst van de industrie in het Oosten waar de arbeidskracht in veelvoud aanwezig is (in China is een mensenleven een nietig kleine eenheid voor de volksrepublikeinse overheid) en dus economisch van geen waarde meer, onze economieën dringend op zoek moesten gaan naar een nieuwe schaarste?

Want milieu is big business tegenwoordig. Het geld dat momenteel wordt gepompd in de industrieën die iets maken om ons milieu te verbeteren, is ontelbaar. Een bedrijf dat milieuvriendelijke producten op de markt brengt, is bij voorbaat een winnaar.

Er worden zelfs amper nog vragen bij gesteld. Groener is beter. En we geloven het, zoals en trouwe gelovige betaamt. Wie durft er nu nog onbeschaamd enkel gloeilampen kopen in plaats van spaarlampen? En toch moet u maar misschien eens deze webpagina lezen: “Spaarlampen: besparen ze werkelijk stroom?“.

Misschien is de huidige opwarmingsgekte gewoon het gevolg van zorgvuldig achter de schermen georchestreerde mediacampagnes om milieu schaars te maken en zo dus ecnomisch waardevol.

Wetenschap is ten dele economie

Waar komt al het geld vandaan om die duizenden wetenschappers te betalen die onderzoeken of groengele verf beter is voor het milieu dan geelgroene?

Als je als wetenschapper vandaag geld wil om het paringsgedrag van de dubbeloverlangs gestreepte zebra te bestuderen, moet je aankondigen dat je de klimaateffecten gaat meten op het veranderd paringsgedrag van de dubbelsoverlangs gestreepte zebra.

Om die reden plus de antiketterij van het politiek correct (groen) denken, hoor je maar weinig wetenschappers ingaan tegen de algemene trend. Alleen al in de wetenschappelijke wereld zouden tienduizenden mensen zonder werk vallen moest er plots geen nood meer zijn aan onderzoek naar onze klimaatveranderingen.

Voor wie wel eens wetenschappers wil horen die het tegendeel beweren, verwijs ik graag naar de Britse Channel 4-documentaire “The Great Global Warming Swindle”. Daarin wordt de theorie dat de mens aan de basis van de klimaatverandering ligt, zeer rkitisch bekeken en geeft men ten minste mogelijke alternatieve verklaringen. Sommige gaan zelfs zo ver om te stellen dat het inderdaad een economisch complot is, dat nog veel verder gaat dan wat ik hier beschrijf, namelijk de economische groei van ontwikkelingslanden te beknotten.

Zolang de film hier online blijft staan, kan u op deze link kijken (neem wel de tijd, hij duurt iets meer dan een uurtje):

Stof tot nadenken

Wie heeft het bij het rechte eind? De believers of non-believers? Men spreekt hier terecht in religieuze termen. Het is een kwestie van geloven. Maar zoals bij iedere religie is het gevaarlijk als er altijd maar enkel de believers aan het woord mogen komen…

Ik hoop dat er gaandeweg iets meer ruimte voor dialoog en constructief overleg komt, zodat we in de media ook eens kritische stemmen horen.

Groot natuurnieuws. In de fnuiken die Natuur- en Landschap Meetjesland (NLM) uitzet rond Drukkerij Verstraete in Ursel (Knesselare) is plots de kamsalamander (Triturus cristatus gevonden.

De kamsalamander kan 20 cm lang worden en is de grootste in zijn soort in de Benelux. Het is een bedreigde diersoort.

Voldoende reden voor NLM om nog maar eens ten strijde te trekken tegen de drukkerij. Hun strijd leek gestreden toen de Vlaamse regering op 8 december 2006 het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor het historisch gegroeid bedrijf vastlegde.

Maar de kamsalamander brengt goed nieuws voor de natuurliefhebbers, want die zien nu kans opnieuw klacht neer te leggen bij de Raad van State op basis van de Europese habitatrichtlijn.

Stof tot nadenken waarom dit diertje nu opduikt en mee kan helpen in een verbeten strijd van economie versus ecologie…

Even schetsen: drukkerij Verstraete werd in 1950 opgericht, in het centrum van Ursel. In 1974 verhuisde het bedrijf naar zijn huidige locatie aan de Urselseweg (gewoon omdat de toenmalige zaakvoerder daar woonde, te midden van het heerlijke groen).

In 2002 werd er om talrijke redenen een tweede locatie geopend in het industrieterrein te Maldegem – niet te Knesselare want in nog geen 10 jaar lukt het bestuur daar er in om een bedrijventerrein wat extra speelruimte te geven zodat een belangrijke lokale werkgever moest uitwijken naar een andere gemeente.

Drukkerij Verstraete ligt middenin natuurgebied: het Drongengoedbos. Voor alle duidelijkheid: de natuur was er eerst, maar het gewestplan heeft het maar als natuurgebied ingekleurd in 1978, dus pas na de verhuis van de drukkerij naar deze locatie.

Op 8 december 2006 het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor het historisch gegroeid bedrijf goedgekeurd door de Vlaamse Regering.

Dit betreft een uitzonderingsmaatregel op de Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen. Deze mogelijkheid is gecreëerd omdat als je nu eenmaal plannen vastlegt, je op dat moment je ogen niet moet dichtdoen voor wat al jaren bestaat. Je kan zomaar niet tegen iemand zeggen “het is hier nu groen geworden, jij moet opkrassen“…

Het is ook een faire maatregel. Wie het besluit en het RUP degelijk naleest, zal verbaasd staan over de maatregelen die Verstraete zelf al genomen heeft en welke beperkingen er allemaal opgelegd zijn aan het bedrijf. Het komt er op neer: wat vandaag bestaat, mag blijven, maar het mag geen hinder vormen en het mag zeker niet uitbreiden.

Niet naar de zin van de groene jongens, want die willen het bedrijf weg en hiep hiep hoera, ze hebben nu wel vijf kamsalamanders gevonden die hen hierin gaan helpen.

Hoedadde? Met de Europese habitatrichtlijn, beweert NLM.

Een beetje voorbarig, als je het mij vraagt, want de Europese habitatrichtlijn is bedoeld om in communautair overleg de gebieden aan te duiden waar bedreigde diersoorten voorkomen en welke maatregelen moeten genoemen worden door de lidstaten om deze natuurlijke habitats te beschermen. Niet dat eender welk gebied waar een bedreigde diersoort gevonden wordt, zomaar van elke menselijke activiteit gezuiverd moet worden.

En daar komt al mijn eerste vraag…

Is dit de natuurlijke habitat van de kamsalamander? Waarschijnlijk wel, omdat hij er aangetroffen werd. Maar sinds wanneer dan? Want de kamsalamander is er nu pas aangetroffen: 33 jaar na de implanting van de drukkerij, een jaar na het definitief vastleggen van alle maatregelen die de drukkerij moet nemen om de natuur te beschermen.

Is dit dan een zaak van de kip of het ei? Misschien was de salamander helemaal niet afgezakt in de vijf poelen in de 100 meter rond het bedrijf als het bedrijf er niet was geweest. Misschien zijn net de extra aanplantingen en alle zuiveringsmethodes van het bedrijf er wel de oorzaak van dat onze minidraak het daar zo leuk is gaan vinden dat hij is gaan blijven hangen? Misschien zou het weghalen van het bedrijf er wel toe leiden dat ook de salamander verdwijnt?

Ik ben misschien maar een lichtgroene jongen, maar dan licht in de betekenis van verhelderend licht dat nodig is om een beetje realistisch te blijven denken.

Ik lees bijvoorbeeld over initiatieven om de salamander te kunnen behouden het volgende:

Initiatieven door particulieren en groepen, zoals het aanleggen van geschikte nieuwe poelen in gebieden waar de salamander al voorkomt kunnen de stand weer een impuls geven. Het is wel erg belangrijk dat het landbiotoop ook goed bewaart blijft. Kleine bosjes en hagen in de buurt mogen niet opgeruimd worden. Het is daarbij wel belangrijk dat een min of meer aaneengesloten gebied ontstaat en de kamsalamander geen drukke verkeerswegen hoeft te passeren om het landbiotoop te bereiken.

OK, twee zaken om te onthouden om impulsen te geven daar waar de salamander al voorkomt:

1. landbiotoop in stand houden
2. geen drukke verkeerswegen

Ik ben misschien een simpele jongen, maar de conclusie is dus: de omgeving bewaren en niks veranderen (en dus die drukkerij laten staan) en wel die drukke verkeersweg daar dringend weghalen.

Dus NLM kan best aan de Raad van State vragen om de bouwvergunning van de Urselseweg te verbreken, zodat eerstdaags kan gestart worden met het opbreken van de beton en het omvormen van de Urselseweg tot lokale aarde- en bosweg. Auto’s zeker niet toegelaten. Ursel en Knesselare kunnen mekaar bereiken via rondrijden langs Aalter of Adegem/Maldegem (leve de extra CO²-uitstoot voor de extra kilometers).

Als lichtgroene jongen hecht ik wel belang aan onze natuur en het behoud. Sinds het zonnetje is beginnen schijnen en onze maartse en aprilse temperaturen boven een lekker gemiddelde zaten, staat onze verwarmingsketel al een tijdje uit. Da’s al twee weken gas en CO²-uitstoot bespaard. De paradox van de opwarming: door de warmere temperaturen moeten we minder stoken en daalt de CO²-uitstoot… Of ben ik nu weer al te simpel in die conclusie?

Hoedanook, als ik in het Drongengoedbos ga wandelen, dan kan ik daar lekker van genieten, net zoals een kamsalamander. Waar ik het van op mijn heupen krijg, is het eeuwige geronk en gedaver van die rotvliegtuigen en die hoop beton midden in zo’n groot schoon natuurgebied. Moest ik een salamder wezen, ik zou twee keer nadenken voor ik daar wil vertoeven. Maar onze kamsalamander lijkt er zich minder aan te storen dan ikzelf.

Mijn tweede vraag is eigenlijk hoe dat dat beest daar nu eigenlijk zo plots komt?

En dan leg ik in deze vraag de nadruk op “daar”, “nu” en “zo plots”.

Daar? Vijf poelen in een omtrek van 100 meter rond de drukkerij… En verder? Niks? Zijn deze salamanders misschien junkies, verslaafd aan het snuiven van de solventen die in een drukkerij worden gebruikt?

Wederom, heeft NLM dan geen schrik dat als de drukkerij verdwijnt, onze minidraak ook het hazenpad kiest?

Nu en zo plots? Timing is ook wel perfect van dat beest. Net nu NLM echt niet meer wist van welk hout pijlen te maken. In 1991 werd een Bijzonder Plan van Aanleg (ambachtelijke zone Hellegat) goedgekeurd om het bedrijf bestaanszekerheid te geven, in 1999 werd dit vernietigd. In 2000 een nieuw BPA voor zonevreemde bedrijven, waartegen een vraag tot nietigverklaring loopt bij de Raad van State. En inmiddels in 2006 het Gewestelijk RUP… En joepie, daar is de draak die mee zal helpen strijden tegen die draak van een drukkerij.

Ik suggereer zeker geen complottheorie. Maar ik heb even opgezocht waar het diertje eerder werd aangetroffen:

bron: Natuurpunt.be

Niet echt in de buurt. In een artikel uit Het Nieuwsblad las ik: “de kamsalamander komt in onze streken nog voor in Merelbeke, Temse en Wetteren” Ook niet echt in de buurt… Misschien is de kamsalamander meegelift met een vriendelijke jongeman op een fiets…?

Kortom, ik hoop dat NLM dringend initiatieven neemt om de kamsalamander een degelijke habitat te geven in onze bossen in Ursel en Knesselare. Waak over het behoud van de poelen, van de kleine bosjes en hagen in de buurt.

Ik hoop ook dat drukkerij Verstraete haar groen hart laat zien en de Kamsalamander adopteert. Het is een eer dat een bedreigde diersoort u als buur heeft uitgekozen. Ik denk dat de directie van de drukkerij maar al te graag op haar manier initiatieven zal steunen voor het behoud van de minidraak.

Moest ik directeur zijn in die drukkerij, ik zou de optie overwegen om een nieuw logo uit te tekenen waar de kamsalamander in voorkomt.

Ook een bedrijf kan best (licht)groen zijn. Het is geen strijd van wie mag blijven en wie niet. Ecologie en economie hoeven geen vijanden te zijn, integendeel! De handen in mekaar slaan voor een cohabitation kan soms veel meer opleveren dan een blinde oorlog waar alleen maar verliezers zijn.

“Lekker griezelen” was het onderwerp van een e-mail die ik recent kreeg van collega raadslid Roland Bonami.

Het was een uitnodiging voor de milieufilm van Al Gore – u weet wel, de film die huisvrouw Guidone tot op de milieutop in Nairobi en tot op de PS.A lijst van Tobback Junior bracht – die binnen enkele weken voor de groene prijs van 1 euro te bezichtigen is in Aalter. Roland waarschuwde wel: “’t Kost weinig om deze film te zien maar … hij blijft wel op de maag liggen. Daarom is de film niet geschikt voor (milieu)gevoelige kijkers.”

Ons milieu houdt me wel bezig. Ik kan uiteraard niet tippen aan de dagelijkse inspanningen van een Roland Bonami, maar ik probeer mijn steentje bij te dragen waar mogelijk, vandaag doe ik dat door deze uitnodiging hier over te nemen zodat zoveel mogelijk mensen gaan kijken en tenminste gaan nadenken.

Voor wie de trailer nog nooit gezien heeft:

Om u nog warmer (sic) te maken om deze film te gaan kijken, gooi ik er deze filmpjes ook nog even bij:

De discussie omtrent het al dan niet openhouden van de kerncentrales, woedt weer volop. Vandaag lekte een voorlopig rapport van de commissie energie 2030 uit naar de pers. Volgens dit eerste rapport moet België de optie voor kernenergie openhouden en de sluiting van kerncentrales tegen 2015 moet worden herbekeken.

De eerste regering Verhofstadt had beslist om de kerncentrales te sluiten op voorwaarde dat een commissie van experts een gunstig advies gaf. Maar nu al blijkt dat deze commissie onnodig werk levert, want de believers roepen nu reeds “hoera”, en de non believers leggen het rapport naast zich neer.

De commissie neemt in haar verslag nochtans een genuanceerd standpunt in. Zo schrijft ze dat de federale regering in de toekomst alle mogelijke energiebronnen moet gebruiken voor de productie van elektriciteit, dus inclusief kerncentrales.

Het verslag pleit echter ook voor het uitbreiden van andere mogelijkheden. Zo stelt de commissie voor om extra windturbines te bouwen voor de Belgische kust. (bron: VRTNieuws.net)

Minister Tobback, die liever groen-rood ziet, maakt de wereld gisteren duidelijk dat een huisvrouw beter geplaatst was om over milieu te oordelen dan hijzelf. Diezelfde minister is vandaag wel oordeelkundig genoeg om te besluiten dat de energie commissie geïnfiltreerd is met mensen die banden hebben met de nucleaire sector. Een typisch staaltje van het groen-rode bastion: al wat niet in hun kraam past, is gewoon verdacht, slecht, verkeerd bezig, anti-progressief,…

Het is sinds korte tijd duidelijk dat de kleine Tobback zijn vader niet kan evenaren. Wanhopig probeert hij zichzelf in de kijker te spelen. Met zijn olijfolie-achtige charme en zijn Nairobi-stunt probeerde hij eerder deze week de Vlaamse huisvrouwen voor zich te winnen. Vandaag is het de beurt aan al wat zichzelf groen of milieubewust noemt ( en deze twee laatsten zijn tegenwoordig geen synoniem meer van elkaar ).

Gelukkig laat minister van energie Marc Verwilghen zich niet opjagen door dit voorlopig verslag. Volgens Verwilghen moet er nu eerst een verslag van de analyse van het verslag gemaakt worden. Of zoals hij zegt: “zeven internationale en nationale werkgroepen van experts nemen het verslag nu door en zullen hun commentaar doorgeven”. Daarna komt er dus een verslag van deze analyse van dit verslag.

Waarschijnlijk is dit een nieuwe progressieve VLD-manier van uitstel. Marc Verwilghen heeft al gans zijn leven moeite om te beslissen wat hij ’s morgens op zijn boterham zal eten, laat staan dat hij nu een belangrijke beslissing omtrent energiebeleid zou nemen.

In het boek van Jean Marie De Decker “rechts voor de raap” staan er enkele leuke passages die moeten doen nadenken over de keuze omtrent kernenergie:

Groene schizofrenie. Dankzij de kernenergie heeft ons land een van de laagste CO2 -emissies van Europa, namelijk 270 g per kilowattuur. Het Europees gemiddelde is 400 g. De Kyoto normen halen, zonder kerncentrales, zou België 7,9 miljard ¤ kosten. Met kerncentrales anderhalf miljard euro. Dat kernenergie gevaarlijk radioactief afval produceert staat buiten kijf. Maar is het niet menselijker om de 5000 ton die nu bestaat de lat aangroeien tot 8000 ton door nog enkele decennia onze economisch afgeschreven en dus goedkope kerncentrales open te houden, dan nu ons milieu te blijven belasten met CO2-uitstoot? Een halve eeuw kernenergie heeft minder slachtoffers geëist dan een dag verkeersdoden op onze wegen.

Er zijn al nieuwe generaties reactoren, zoals de ballenbak reactor, die veilig zijn en niet smelten als het koelsysteem en de besturing uitvallen. Terwijl wij Belgonucleairelaten failliet gaan, ontwerpt Frankrijk al de heilige graal van de nucleaire technologie, een centrale op kernfusie.

Vandaag beslissen om de kerncentrales vanaf 2015 te sluiten zonder dat er een alternatief is, in de veronderstelling dat men tegen dan wel een oplossing zal vinden, is perverse kortzichtigheid. De vlucht vooruit als blinddoek tegen de waarheid.

Alle alternatieve bronnen samen kunnen tegen 2014 hoogstens in 10 percent van onze energiebehoefte voorzien. Sluiten we onze kerncentrales, dan moeten we de helft van onze energie kopen in Frankrijk, dat 70 percent van de elektriciteit haalt uit…kerncentrales.

(bron: Rechts voor de raap, © JM De Decker, uitgeverij Van Halewijck, te koop bij Proxis)

Dit zijn maar enkele zinnen uit het wilde betoog van Jean Marie de Decker. Zoals altijd schopt hij wild om zich heen in deze discussie, maar ik geef hem gelijk dat het onbezonnen werk is om zonder meer te blijven toegeven aan de eis die de Groenen hadden in 1999 om deel te nemen aan de regering. Zolang we niet 100% zeker kunnen zijn dat we voldoende alternatieve energiebronnen kunnen opstarten tegen 2015, is de beslissing om onze kerncentrales te sluiten economisch onverantwoord en enkel maar bedoeld als een schaamlapje voor ons milieugeweten. Want hoe dan ook zal de energie die onze lamp doet branden, meer dan waarschijnlijk nucleair opgewekt zijn.

Waarom nog geld steken in commissies van experts? Als het besluit is om de kerncentrales open te houden, dan zijn het slechteriken die gefinancierd worden door de nucleaire sector. Mocht het besluit echter zijn dat de kerncentrales alsnog moeten sluiten, dan zullen deze zelfde experts als groen-rode helden bestempeld worden.

Iedereen zit dus nog steeds in zijn eigen kamp en zal enkel willen luisteren naar diegenen die hem of haar gelijk geeft. Al de rest heeft ongelijk! Waarschijnlijk is dit een nevenwerking van progressiviteit…