David Geens – De kunst van het mogelijke

Vandaag heb ik nu al vier keer mijn blog moeten aanpassen.

Noodregering, geen noodregering.

Uitbreiding urgente opdrachten, informateur…

Dan beide…

Ik loop nog steeds achter de feiten aan.

1 ding weet ik wel: men moet nu heel voorzichtig zijn met wat men doet of de parlementaire democratie is om zeep.

Ik ben hier niet gelukkig mee, maar ik zal de Open VLD geven wat ze daarnet gevraagd heeft: begrip voor de moeilijke situatie…

Wordt vervolgd…

Beseft cdh/Wallonië nu dat ze zelf een einde hebben gesteld aan het compromismodel?

Men verwijt dat N-VA te blokkeren, men verwijt CD&V dat ze N-VA niet willen laten vallen,… Men verwijt ons Vlamingen dat we België kapot willen.

Maar voor alle duidelijkheid: wij hebben tot in den treure, zelfs het belachelijke toe, gezocht naar een compromis. Wat nu op tafel lag was al niet meer plat op de buik, dat was al een regelrechte prisonbreak tunnel die onder de lat gegraven was.

Gisteren had ik nog het genoegen om in vijf minuten aan iemand enkele voorbeelden te mogen geven hoe idioot het nu is. Ik gebruikte het voorbeeld van een Vlaamse overheid die geld over heeft, dat geld oa in betere spoorwegen wil steken en dat niet mag van de Walen.

De arrogantie aan de Waalse kant viert zelfs na de chantage van zaterdag hoogtij. Want zelfs al wordt het verpakt in een strikje, het blijft arrogantie:

Elio Di Rupo: Ik denk dat de situatie relatief duidelijk is. Ofwel zeggen de democratische Nederlandstalige partijen (SP.A, Groen, VLD): wij gaan regeren zonder CD&V/N-VA. Als ze dat zeggen, dan denk ik dat alle Franstalige partijen uiteraard akkoord zullen gaan.

RTBF-moderatrice: De CD&V is incontournable, meneer Di Rupo.

Elio Di Rupo: Neen, zij is dat niet. Zij is dat niet indien de andere Vlaamse partijen aanvaarden om hun verantwoordelijkheid op te nemen voor Vlaanderen en voor het land. Het land is in gevaar!

RTBF-moderatrice: Maar dat is de wil van de kiezer overhoop gooien…

Elio Di Rupo: Neen, ’t is te zeggen: we zijn in een situatie zes maanden erna. De situatie is dusdanig dat het land in gevaar is. In dit land hebben de Walen en de Brusselaars evenveel te zeggen als de Vlamingen. Als de CD&V werkelijk incontournable is, omdat men dat in Vlaanderen vindt, dan moeten alle redelijke personen rond de tafel gaan zitten en moet er een regering van nationale eenheid tot stand komen.

Debat tijdens het RTBF-journaal, 1 december 2007 19u30

Voila, nu weten we het. CD&V is zelfs geen democratische partij meer… Di Rupo zegt vlakaf “de democratische partijnen SPA, VLD en Groen”… Dus bij deze is het cordon sanitaire gebroken, want het kartel wordt in hetzelfde hoekje gedrumd. Weer een voorbeeld van de linkse dictatuur van het correcte denken.

Wat mij betreft zouden ze mogen ondervinden wat de consequenties zijn van deze ongelooflijke farçe: laat ons eens meestemmen met VB en LDD… Dat zijn 52 zetels langs Vlaamse kant. Tegenover slechts 36 voor de genoemde democratische partijen.

Om een meerderheid te halen in het parlement willen de Walen dus een coalitie vormen van minimaal PS-MR-CdH-O.VLD & SP.A (85 zetels) met daarin dus een franstalig overwicht van 53 zetels.

De Walen dus doen datgene wat men de Vlaamse arrogantie van vraag 3 luidde, namelijk of dat een 2/3de meerderheid genoeg was tegenover de speciaal geconstrueerde 2/3de meerderheid in iedere taalgroep.

Blijkbaar geldt zulke spelregel enkel maar om de Waalse bovenhand te kunnen voeren en geldt de regel niet als men de Vlamingen buiten spel kan zetten.

In dat geval hoop ik echt dat CD&V, N-VA, LDD en VB bij ieder voorstel in het parlement een belangenconflict inroepen, aan de alarmbel trekken en het land eens echt onbestuurbaar maken.

Moest zulke coalitie gevormd worden, dan mag het wat mij betreft burgeroorlog worden en gaan we barricaden opwerpen aan de taalgrens. Dan vertik ik het nog 1 eurocent belastingen te betalen aan eender welke federale overheidsinstelling. Ik zal geen geld van mijn Vlaams vaderland stelen: al het geld zal ik persoonlijk en cash gaan overhandigen aan de Vlaamse minister-president.

Laat het dus nu duidelijk zijn: de Walen willen niet het behoud van België. De Walen willen het behoud van het franstalig overwicht dat ze al in 1830 in de hand hebben gewerkt. Zij willen de Vlamingen gewoon kapot maken, uit pure jaloezie. En daar is het strikje van italiaanse couture de verpersoonlijking van.

En dit is het grote plan dat ze al vanaf 10 juni hebben. Iedere keer opnieuw deden de Vlamingen toegevingen en de Walen geen enkele. Ik denk dat Yves Leterme daarvan zowat gek moet geworden zijn. En dat heeft hij afgelopen week duidelijk aangevoeld.

Het is tijd dat we als Vlamingen zeggen “Tot hier en niet verder”. Hier trekken we de lijn en die lijn mag heel graag een staatslijn worden.

Ik heb een tijd terug ook reeds mijn bezorgdheid uitgesproken over de formatie.

Ik heb deze bezorgdheid ook meegedeeld aan Yves Leterme en voorzitter Jo Vandeurzen en het antwoord van Yves op mijn mail was duidelijk: “geen regeringsdeelname zonder staatshervorming“…

De laatste dagen zit ik weer met een ongemakkelijk gevoel en schrik dat er niet al te veel vissen zullen gevangen worden, laat staan dat er een vette vis in een pan ligt te sudderen…

Eric Van Rompuy verwoordde het eigenlijk perfect vandaag in een emailconversatie vandaag: “We moeten onze principes houden maar niet vluchten in de oppositie.Wij haalden 30%.” Eric heeft gelijk als hij stelt dat we ons niet onder druk mogen laten zetten maar dat het “de anderen” zijn die het belang van die 30% moeten leren valoriseren.

Maar ik ben niet de enige afdelingsvoorzitter die met twijfels rondloopt. In de kempen zijn er 14 CD&V-mandatarissen die een open brief hebben geschreven aan vooriztter Vandeurzen.

Er is sinds gisteren meermaals uit geciteerd op diverse websites, maar bijna allemaal hetzelfde Belga-bericht. Omdat enkele citaten beter op zijn plaats zijn in hun context, plaats ik bij “meer lezen” de volledige open brief.

Geachte voorzitter,

Beste Jo,

Ik ben bezorgd. Verwoord ik daarmee het buikgevoel van vele basismilitanten? Steeds meer krijg ik deze indruk! Ik wil u hiermee graag deelgenoot maken van mijn en onze ongerustheid.

Onze verkiezingsoverwinning mag geen democratisch vergiftigd geschenk worden. We hebben de verkiezingen gewonnen op basis van een programma. Deelnemen aan de verkiezingen betekent ook dat je een contract met je kiezers sluit waarbij ieder een prestatie dient te leveren. De kiezer is zijn deel van de afspraak nagekomen en heeft het kartel een duidelijk mandaat gegeven (30%) met de vraag om haar voorstellen bij de regeringsonderhandelingen te realiseren. Het kartel dient nu zijn deel van de afspraak na te komen door de vertaling ervan in beleidsengagementen.

Het is van cruciaal belang dat het kartel en CD&V in het bijzonder woord houdt. Ik weet en iedereen begrijpt dat er in dit land zonder compromis niet te besturen valt. Dit is geen vies woord maar het dient eerbaar te zijn en dient door alle gesprekspartners (ook door de Franstaligen) wel als uitgangspunt beschouwd te worden.

Op het congres van Kortrijk legde de CVP zijn gewaden van machtspartij af en werd CD&V als een beleidspartij geboren. We bouwden aan de weg van verbondenheid, geloofwaardigheid en goed bestuur. Blijkbaar scheppen sommigen er genoegen in om ons als separatisten af te schilderen. Dat zijn we duidelijk niet! Solidariteit is en blijft één van de grondbeginselen waarop de christendemocratie gebouwd werd. Vertrekkende vanuit onze basisidee van subsidiariteit willen we dan ook dat de gemeenschappen hun verantwoordelijkheid kunnen opnemen om een beleid dichtbij de mensen te voeren om zo een antwoord te geven op goed bestuur!. Ik begrijp niet waarom Franstalig België dit zo wil verhinderen. Dat is ronduit misdadig. Wij willen toch niets afpakken; alleen maar kansen aan anderen geven zodat zij hun talenten volledig tot ontplooiing kunnen brengen! Daarbij is een staatshervorming een middel en geen doel op zich!

Voorzitter, laat de oude CVP niet uit haar as herrijzen!. Laten we trouw zijn aan ons gegeven woord. Wij zijn niet langer als enigen verantwoordelijk voor het landsbelang. Met 30% moeten we daarin bescheiden zijn. Teveel kwam de oude CVP bij de congressen met dat argument op de proppen om hun bocht te verrechtvaardigen. Wij geloven in een solidaire samenleving waarin elke gemeenschap en gewest maximale kansen krijgt zodat iedereen zich hierin ten volle kan ontwikkelen. Wat goed is voor Vlaanderen en Wallonië komt ook ten goede van België !

Wanneer zou blijken dat wij hierin tijdens de onderhandelingen niet lukken, laat ons dan aan de zijlijn gaan staan om van daaruit onze strijd verder te zetten. Er is niets oneerbaars aan om op een bepaald moment te erkennen dat er geen politieke wil is om te slagen. Wij hebben allemaal (van basismilitant tot partijtop) geïnvesteerd in een geloofwaardige partij die zowel op sociaal, economisch als justitieel vlak initiatieven wil nemen om de samenleving op een betere manier te organiseren.

Uiteraard kunnen we dit het best vanuit de regering doen, maar als het niet mogelijk is, moeten we resoluut voor de oppositie kiezen. Deelnemen aan een regering waarin we weinig of niets van onze voorstellen kunnen realiseren, schaadt alleen maar onze moeizaam opgebouwde geloofwaardigheid. Iedereen dient uiteindelijk dit partijbelang te dienen.

Laten we hopen dat we niet naar een congres van Hasselt moeten gaan waarbij we de wedergeboorte van de CVP vieren.

Ludo Adriaenssen, schepen Vorselaar

Peter Bellens, gemeenteraadslid Herentals

Ivo Bollen, OCMW voorzitter Geel

Mark Lissens, OCMW-voorzitter Arendonk

Walter Luyten, OCMW voorzitter Ravels

Michel Meeus, gemeenteraadslid Dessel en provincieraadslid Antwerpen

Leen Mertens, OCMW voorzitter Olen

Raf Moons, gemeenteraadslid Laakdal

Toon Otten, gemeenteraadslid Turnhout en prov. voorzitter Jong-CD&V

Bob Van den Eijnden, gemeenteraadslid Rijkevorsel

André Van Genechten, burgemeester Meerhout

Paul Verbeeck, burgemeester Nijlen

Luc Vleugels, burgemeester Heist-op-den-Berg

Kristof Welters, gemeenteraadslid Westerlo en provincieraadslid Antwerpen

Staf Willemsens, burgemeester Beerse

Maarten Wouters, schepen Grobbendonk

Deze week lag er in de plenaire zitting van De Kamer een voorstel van resolutie van het Vlaams Belang op tafel. Het betrof een resolutie die in wezen de regering de opdracht geeft een voorbereiding te maken van de splitsing van België. Dit voorstel werd reeds in 2005 ingediend.

De procedure is dat ieder voorstel van wet, resolutie enz… na de indiening in overweging moet genomen worden. Normaal is dit een formaliteit. Daarin volg ik de stelling van Jean-Marie De Decker: een democratisch parlement moet de mogelijkheid hebben om ieder voorstel te bespreken en vervolgens eventueel met recht en rede een voorstel goed- of afkeuren.

Maar deze keer dus niet. Het voorstel van het Vlaams Belang werd niet in overweging genomen.

Hebben de oranje-blauwe en/of in verruiming van dat begrip alle “stoute” Vlaamse partijen hiermee bewust een verzoenend gebaar willen maken?

De franstaligen vroegen hier sinds de eenzijdige goedkeuring van de BHV-splitsingsvoorstellen luidkeels om.

Langs Vlaamse kant haastte ¨Pieter De Crem zich om de geste te minimaliseren. “We hebben willen aantonen dat we geen separatisten zijn. We willen alle kansen geven aan de onderhandelaars en dit stemmen zou daar geen goed aan doen”, zei De Crem.

Nochtans was het ordewoord heel duidelijk gesteld. Daags voordien had Le Soir zonder blikken of blozen gesteld dat de Vlaamse partijen hier een uitgelezen kans hadden om een vriendelijk gebaar te maken. “Als de Vlaamse, democratische partijen tegen het voorstel zouden stemmen, zouden ze het bewijs uitspreken dat ze nog gehecht zijn aan België,” aldus Le Soir.

Vlak voor de stemming zei MR-fractieleider Daniel Bacquelaine het nog in omgekeerde zin: “Dit is in de huidige omstandigheden meer dan ooit een provocatie. Het is een gelegenheid voor alle partijen om te tonen dat ze voor een dialoog tussen de gemeenschappen en een sereen klimaat zijn”. Met andere woorden, als de Vlaamse partijen ook maar durfden dit in overweging nemen, zou het er niet goed uit zien.

Maar is het nu een gebaar of niet?

Vlak voor de stemming kwam Yvan Mayeur van de PS nog tussen: “Een stemming van de Vlaamse fracties tegen de inoverwegingneming van dat voorstel tot algehele ontbinding van de Belgische staat niet beschouwd wordt als een verzoenend gebaar ten aanzien van de Franstaligen of als een goedmaker na de kaakslagen van B-H-V en de beslissing om de burgemeesters niet te benoemen.” Eigenlijk kan dat allemaal wel tellen…

Voor de PS blijft het alsof de franstaligen in ons land de grote slachteroffer van een ongelooflijk complot zijn. De Vlamingen moeten blijkbaar op hun blote knieën vergiffenis gaan vragen omdat we nu voor één keer niet in het stof zijn gaan kruipen op vraag van onze zuiderburen…

Voor CdH was het wel een ‘positief signaal’.

Opvallend was trouwens dat CdH bij verschillende stemmingen meestemde met de rode oppositie en tegen oranje-blauwe coalitiepartners, zoals bij de verlaging van de inkomensgrens van het stookoliefonds.

En MR-voorzitter Reynders noemde het nadien dan toch geen echt gebaar en bleef in de lijn van zijn fractieleider: “We hebben gewoon vermeden dat er nieuw communautair probleem werd gecreëerd. Niets meer, niets minder”, verklaarde MR-voorzitter Didier Reynders. FDF-voorzitter Olivier Maingain had het dan weer over “het minste dat men kon doen”.

Ik heb dus niet de indruk dat dit echt hét signaal bij uitstek is die moet toelaten om Leterme te laten landen.

Trouwens, persoonlijk zie ik niet zoveel vooruitgang tegenover twee weken geleden. In werkelijkheid zijn er geen garanties op een staatshervorming en hangt er nog niet eens een klein stekelbaarsje aan de haak, laat staan dat die zelfs nog maar in één of andere pan gesukkeld is.

Ik vind trouwens dat het gewoon tijd wordt dat de franstaligen eens een gebaar stellen. Na 167 dagen “non, non, rien n’a changé” zie het best zijn dat de franstaligen eens duidelijk zelf zeggen wat er volgens hen wel veranderd is en nu mogelijk is tegenover enkele weken geleden. Want zonder dat we weten waartoe ze bereid zijn, zijn alle wijze raden en conventies niet meer dan lege praatbarakken.

De afgelopen dagen en weken hoor je vaak verzuchtingen en lees je deze in diverse opiniepagina’s dat Vlamingen moeten aanvaarden dat sommige faciliteitengemeenten nu de facto Franstalig zijn.

Professor Vermeersch pleitte in De Standaard van 13 september 2007 nog voor om vier faciliteitengemeenten (die met 80% franstaligen) bij Brussel te voegen en in de twee andere de faciliteiten te laten uitdoven: “De virtuele grens van Vlaanderen wordt verkleind (gemeenten met 80 procent Franstaligen vallen weg), maar de reële grens wordt uitgebreid (faciliteiten uitdovend).“

Jacques Vilrokx (socioloog verbonden aan de VUB) pleitte dit weekend dan weer om “de Vlaamse faciliteitengemeenten met een belangrijke Franstalige meerderheid paritair te besturen” om zo het “arrogante imperialisme van het FDF” een halt toe te roepen (De Standaard, 17/11/07).

Al deze voorstellen gaan er echter van uit dat we als Vlamingen moeten aanvaarden dat we meer dan “één morzel Vlaamse grond” kwijt zijn aan de franstaligen. We hebben ons in het verleden te veel laten inpakken en hebben nooit duidelijk genoeg geweest dat de taalgrens in feite wel een landsgrens was.

Nu is gisteren uit het VTM Nieuws wel gebleken dat dit niet zo is:

Enkele belangrijke quotes uit dit item:

“Nu blijkt dat veel franstaligen twijfelen om in de faciliteitengemeenten een huis of appartement te kopen.”

“De prijs zal zeker en vast naar beneden gaan.”

Hieruit kan je afleiden dat nu de Vlamingen eindelijk nog eens hebben gezegd “genoeg, tot hier en niet verder” dat de franstaligen hun “arrogant imperialisme” heel sterk matigen.

De immobiliënmevrouw beleeft natuurlijk minder leuke tijden: minder dure huizen betekenen minder commissie. Ook voor de huidige (franstalige?) eigenaars is het minder goed nieuws.

Maar ik denk dat hier zich een belangrijke opportuniteit voordoet voor de Vlaamse Regering. Bestonden er immers geen plannen die er op gericht waren de verfransing van de Vlaamse Rand tegen te gaan? Zijn bepaalde bepalingen in de Vlaamse Wooncode niet opgesteld om Vlamingen opnieuw voorrang te geven op Vlaams grondgebied?

Volgens Van Mechelen heeft de Vlaamse Regering momenteel 600 miljoen op overschot. Ze kunnen dus dat geld gebruiken in de vorm van subsidies om als hefboom te dienen in hetgeen wat nu blijkt te gebeuren: de franstaligen zijn op het eigen grondgebied aan het terugplooien. Mits enkele nuttige woonsubsidies kan het voor de Vlaming terug betaalbaar worden om in de rand rond Brussel te gaan wonen.

Als de faciliteiten gemeenten daarmee reëel in plaats van virtueel terug echt Vlaams worden, dan is het ganse probleem toch ook van de baan, of niet soms?

‘Ik voel me op dit moment ook niet meer lekker in mijn eigen partij’, liet een CD&V-partijmilitant formateur Yves Leterme vrijdag per mail weten. Leterme reageerde prompt, met onderstaande mededeling:

Er komt geen regering zonder staatshervorming. Sinds de eis om bijkomende garanties voor een staatshervorming voelt de militant zich ondertussen al wat beter.

Yves

Redactie Wetstraat op 12 november 2007 om 21:13

Online hier te lezen

Update 13/11/07 8:20: Vandaag dus ook in de gedrukte versie

Mijn eerdere blog vanmorgen heb ik geschreven na alle berichtgeving in de media met als druppel een persbericht op de site van CD&V dat me de moed in de schoenen had doen zinken:

Nu ontwerp van regeerakkoord afwerken en er op verder op bouwen

Onder leiding van formateur Yves Leterme werden acht belangrijke sociaal‑economische en maatschappelijke hoofdstukken van het ontwerp van regeerakkoord onderhandeld.

Verder werden een aantal belangrijke afspraken gemaakt over de aanpak en het tijdschema voor een verdere staatshervorming.

CD&V koos gisteren voor de parlementaire behandeling van het voorstel tot splitsing van het kiesarrondissement Brussel‑Halle‑Vilvoorde omdat een onderhandelde oplossing niet haalbaar bleek. Een bewijs dat het land grondige hervormingen nodig heeft.

De Koning wil nu de Voorzitters van Kamer en Senaat vragen om de dialoog over een evenwichtige uitbouw van onze instellingen op te starten.

CD&V is tevreden met deze versnelde aanpak.

CD&V vraagt de formateur de oranje‑blauwe partners zo snel mogelijk samen te brengen om de deze regeringsonderhandelingen met succes af te ronden. CD&V zal de formateur hierin steunen zodat deze spoedig een daadkrachtige regering op de been kan zetten.

Maar er is in de loop van de dag allerlei gebeurt, zo blijkt. Niet lang nadat Yves Leterme kort en krachtig mailde “geen regering zonder staatshervorming”, is het eerste persbericht van de site verdwenen en inmiddels vervangen:

Zonder waarborgen voor een staatshervorming is geen federale regering mogelijk

CD&V – N-VA wijzen de vraag van MR-voorzitter Didier Reynders af die van de Vlamingen een “gebaar” vroeg na de stemming in de Kamercommissie over het wetsvoorstel over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.

CD&V – N-VA vraagt integendeel van de Franstaligen een “gebaar” over waarborgen over het tot stand komen van een staatshervorming. Deze waarborgen moeten gegeven worden vooraleer regeringsonderhandelingen opnieuw kunnen opstarten.

Het kartel wacht het resultaat af van de consultaties van de Voorzitters van Kamer en Senaat. Zonder deze garanties is er geen federale regering in het land mogelijk.

Opvallend dat er nu overal sprake is van CD&V/N-VA en vanmorgen niet…

Wat is er gebeurd? Enkele leuke speculaties staan ook te lezen op LVB.net

Het doet me in ieder geval hopen dat men vanmiddag druk overlegd heeft en misschien dat men intussen heeft aangevoeld dat vele militanten dit niet zouden slikken.

Bedrogen en verraden, zo voel ik mij sinds gisteren…

Naar Koning Albert wil ik alvast een C4-formulier sturen:

Naam: Van België

Voornaam: Albert

Woonplaats: Laken

Functie: gedelegeerd bestuurder België NV

Reden van ontslag: niet-verdedigen van de belangen van de meerderheidsaandeelhouder in de NV

Maar ik voel me op dit moment ook niet meer lekker in mijn eigen partij. Wat mij betreft had Leterme inmiddels zijn ontslag als formateur moeten indienen bij de koning en had de CD&V nu moeten zeggen “Tire ton plan” en gewoon kiezen voor de oppositiebanken naast de SP.A.

CD&V/N-VA had een drieledig verkiezingsprogramma:

– niet in een regering stappen zonder splitsing van BHV: ze moeten nu niet afkomen met “we hebben de splitsing toch gestemd in de kamercommissie”… Er is geen splitsing en dus moeten de uitspraken van begin juni van Leterme volledig gehonoreerd worden (“We stappen niet in een regering zonder staatshervorming en een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde” en “U onderschat de radicalisering van CD&V. U onderschat ook mijn persoonlijke gevoeligheid voor het kartel. Dat is zoals mijn kind, hé. Ik zal dat nooit opofferen voor een postje. Liever het kartel dan ministers”)

– de verkiezingen winnen en de eerste minister leveren: Leterme is de uitgesproken stemmenkampioen en dus kandidaat nummer één om eerste minister te worden. Niemand lijkt dat echt in vraag te stellen. Maar wat je wel ziet is dat men nu ook al tegenover die “eis” tegengewicht wil vormen. Reynders zegt dat het vertrouwen zoek is en wat hem betreft de formatiegesprekken nog niet hervat kunnen worden. De Walen lijken nu ook al vergeten te zijn welke “buit” ze al binnen hebben en gaan nu nog toegevingen eisen om het premierschap aan de CD&V te gunnen…? Neen, zeg ik dan. Dan opnieuw liever een CD&V die dank u zegt en het premierschap en regeringsdeelname aan anderen laat en kiest voor een stevige oppositie.

– een staatshervorming in het teken van goed bestuur: met heel wat moeite misschien een Vlaamse afgevaardigde in de raad van bestuur van de NMBS zonder stemrecht noem ik geen staatshervorming. Regionalisering van een brok fiscaliteit, verdere splitsing van het arbeidsrecht, … dat zijn de dikke vissen die in de pan zouden moeten liggen, maar die nu uitgesteld (en dus afgesteld) zijn. Ze komen nu in een comitée der wijzen, toevallig allemaal belgiciens… En wat dan nog? Er is een belangconflict, de alarmbelprocedure zal alle communautaire dossiers naar de regering verwijzen. Zonder akkoord moet die vallen, vroeg of laat, ten laatste in 2009. Wat enkel in het belang van de MR is om hun kans waar te maken de PS definitief van de troon te stoten en ondertussen de CD&V zo beschadigd te hebben dat in de superverkiezingen van 2009 Reynders de grote triomfator wordt en zijn natte droom kan waarmaken: premier worden van Belgique…

Kortom, na deze analyse is het voor mij als tsjeef snel duidelijk. Op geen enkel punt, noch van ver of dichtbij, lijkt het er op dat watnu gebeurt zal leiden tot een regering die conform is met de verkiezingsbeloften van CD&V/N-VA.

Ik ben realist genoeg om te beseffen dat je zonder een meerderheidssysteem altijd compromissen moet sluiten en geen enkel verkiezingsprogramma 100% in een regeerprogramma wordt omgezet. Maar 0% is te weinig, veel te weinig.

Dus voor mij staat het vast: als op basis van de huidige context door de partijleiding van CD&V de regeringsdeelname ter goedkeuring wordt voorgelegd aan het ledencongres, zal mijn stem duidelijk neen zijn.

En als het congres toch het licht op groen zet, zal ik (samen met vele anderen) mijn lidmaatschap serieus in heroverweging nemen en kijken welke partijen wel echt Vlaams blijken te zijn.

Blogger Jimmy Cappaert heeft een schitterend initiatief genomen.

Na weken formatie heeft Yves Leterme moeten opgeven omdat de CdH met Joëlle Milquet maar non blijft zeggen. Ze durft waarschijnlijk niet anders of ze heeft misschien echt een probleem?

Jimmy schrijft zelf als reden van zijn site Dis Oui:

Daarom vond ik dat het tijd was om mevrouw Milquet wat te sensibiliseren met een ludieke actie. Via deze site kan je een virtuele “Dis oui” sturen, rechtstreeks naar Milquet zelf. Omdat ze misschien inspiratie kan halen uit het liedje “Dis oui” van Mélanie Cohl, de Belgische inzending voor het songfestival 1998, sturen we alvast een link door om het liedje te beluisteren en te kopen via iTunes.

Leuk gedaan, dus bij deze een oproep om via Dis Oui een email te sturen naar Joëlle.