David Geens – De kunst van het mogelijke

Vele sprookjes gaan over een ijsprinses. Vaak wordt er dan gezegd dat deze prinses een bevroren hart heeft en geen enkele emotie kan tonen, behalve negatieve emoties.

Zo was er eens… Marianne Thyssen. Amai, is dat een zuurpruim. Ik heb ze gisteren live meegemaakt tijdens het Groot Debat en in de kleine try-outs voor de live uitzending gebruikte Linda De Win een testvraagje aan Marianne: “besteedt u veel aandacht aan uw kleding?”. Een typisch CD&V-antwoord volgde: “Ik besteed daar altijd aandacht aan, maar kort.”

De minuten nadien (de cameratest was afgelopen) bleef ze maar doormekkeren dat haar kleding toch wel goed was en dat het er niet toe deed.

Inhoudelijk stond ze echter heel zwak. CD&V heeft echt niets in handen en dat weten ze daar heus ook wel. Ze worden er zenuwachtig van, zelfs Marianne Thyssen.

Dat bleek uit de klacht die ze tijdens de uitzending al had. Ze werd immers op verschillende momenten weggehoond en weggelachen, vooral toen ze de “verwezenlijkingen” van de regering aanhaalde. Daarop zei ze in de uitzending al “de ander hebben hun supporters duidelijk mee”, waarop Ivan De Vadder terecht repliceerde dat alle partijen vertegenwoordigd waren.

Ook in het after debat kloeg Thyssen over het feit dat “haar” aanhangers de toegang tot de zaal was ontzegd.

De VRT vond het zelfs nodig een verontschuldiging de wereld in te sturen:

Door een misverstand was er te veel publiek aanwezig en bij het het toegang verlenen tot de studio is er een onevenwicht ontstaan tussen het publiek van de politieke partijen. Omwille van het live-aspect van de uitzending kon dit onevenwicht helaas niet meer rechtgezet worden. De VRT-nieuwsdienst biedt hiervoor zijn verontschuldigingen aan.

Ik wil daarover toch één en ander rechtzetten en vertellen wat er werkelijk is gebeurd.

Zoals altijd wil de VRT inderdaad een evenwichtige verdeling in het publiek. Ze willen in de eerste plaats publiek. Waar kunnen ze daarvoor beter aankloppen dan via de politieke partijen zelf, die op hun beurt dan weer militanten gaat zoeken om die publieksbanken te vullen. In het verleden heeft men immers nog vaak op de valreep mensen extra moeten zoeken om de boel vol te krijgen.

Het was trouwens, dit even terzijde, opvallend hoe klein de studio deze keer gebouwd was: veel publiek was er niet nodig.

Uiteraard doet de VRT ook een oproep via andere kanalen. Zo krijg je een mix van militanten en anderen. Die anderen zijn uiteraard ook wel heel politiek geïnteresseerd, anders maak je die verplaatsing naar Vilvoorde niet.

Publiek wel evenwichtig verdeeld

Wat de achterliggende reden ook mogen zijn, er was inderdaad meer volk aanwezig dan er in de studio in kon. Toen de deuren werden geopend, heeft men gevraagd dat eerst de mensen zonder partijbanden naar binnen zouden gaan. Wat ook gebeurd is.

Ikzelf en mijn twee partijgenoten (alle drie dus toevallig kandidaat bij de komende verkiezingen en dus met duidelijke partijbanden) zijn in eerste instantie niet naar binnen gegaan. We hebben nog een tijd zelfs in de lobby gewacht, mede door een misverstand onderling.

Toen we echter doorliepen naar de studio, stond er slechts nog een tiental mensen in de lobby te wachten. In de studio was er op dat moment nog een tiental plaatsen en werden wij verzocht achteraan plaats te nemen. Men is zelfs nog volk uit de lobby gaan halen om voor een mooie “opvulling” te zorgen.

De opwarmer van dienst was Rob Van Oudenhove (ja, daar moet die zich dus mee bezighouden tegenwoordig, met de mensen leren klappen op signaal). Rob is zelfs als opwarmer best grappig en de sfeer was dus snel losjes, maar wel professioneel. Iemand met sandalen en zonder sokken werd van de eerste rij gewisseld met iemand achteraan, want blote tenen mochten niet op antenne.

Eén van de eerste vragen van Rob was speels gesteld, maar had wel duidelijk een doel. Beurtelings vroeg hij “wie is hier supporter van …”. Daarbij werd (per ongeluk?) zelfs twee keer gevraagd wie er supporterde voor het Vlaams Belang.

Die rondvraag had duidelijk twee doelen: was de verdeling evenwichtig, zowel in aantal als in spreiding in de zaal.

Ik heb geen cijfers genoteerd, maar ik herinner me heel duidelijk toch wel de evenwichten. Gemiddeld had iedere partij min of meer vijf aanhangers. De N-VA had er iets meer: acht of negen.

Maar ik wil dus heel formeel zeggen: bij de vraag van Rob staken er bij CD&V meer mensen hun hand op dan bijvoorbeeld bij Vlaams Belang. De drie “grootste” supportersclubs waren N-VA, Groen en Open VLD (in die volgorde, maar dat was dus soms maar eentje verschil).

Dus de klacht van CD&V over de supporters is ongegrond.

Marianne Thyssen werd gewoon uitgelachen door alle partijen

Want wat is er tijdens de uitzending echt gebeurd? De verschillende “clubs” hebben telkens wel voor hun kopman gesupporterd, maar bij CD&V was het effect dat we automatisch samen in de lach schoten wanneer Marianne Thyssen nonsens vertelde.

Dus ja, ze had meer tegenstanders dan voorstanders. Maar dat gold voor iedereen. Alleen is de tegenstand tov CD&V echt wel groot, over alle partijgrenzen heen.

En omgekeerd valt het op dat Bart De Wever ook applaus kan oogsten bij mensen van andere partijen.

Na de uitzending hebben we nog met diverse andere publieksgasten nagepraat, vooral omdat toen we uit de studio kwamen nogal wat “verwijten” naar ons hoofd geslingerd kregen van een groepje mensen dat buiten de studio was blijven staan. In dat groepje herkende ik Erika Thijs. Ik ken Erika nog heel goed uit mijn CVP-Jongeren tijd, daarmee dat ik heel zeker weet dat zij daar niet stond bij de aanvang. Er stonden in dat groepje meer mensen dan er nog stonden toen wij als één van de laatsten de studio binnen gingen.

Waren de CD&V’ers nog nadien gekomen? Opgeroepen om hun beklag te doen? Of waren ze gewoon te laat?

Ik weet het niet, maar uit de gesprekken nadien met andere gasten onthou ik volgende opmerking, die de teneur onder de andere gasten goed weergaf: “Ik ben geen partijmilitant, maar uiteraard heb ik wel een voorkeur. Tijdens het debat bleek Marianne zwak te zijn en De Wever liep geen deukje op. Logisch toch dat we dat laten blijken, want dat was uitdrukkelijk door Rob gevraagd.”

Inderdaad, publieksopwarmer Rob had het publiek duidelijk gevraagd om deftig te reageren. We werden gevraagd om instemming of afkeuring te laten blijken, op een beschaafde manier. “Dus niet zoals op de voetbal,” dixit Van Oudenhove.

Na het stukje met De Wever en Thyssen (er was regelmatig dat stukje met de vier wijzen, dat gaf het studiopersoneel de tijd camera’s te verplaatsen, water bij te schenken en te schminken) heeft Rob aan de drie tribunes gevraagd minder vaak te applaudiseren, want “het werkte storend”… Dus alle drie de banken hadden hun instemming laten blijken met Bart De Wever.

Geen fout van de VRT, excuses zijn misplaatst

Als de VRT dus al een fout heeft gemaakt, is het in haar politieke correctheid. Die excuses waren nergens voor nodig en tot spijt van wie het benijdt: de CD&V heeft zichzelf zo belachelijk gemaakt de afgelopen drie jaar dat je dat zelfs op TV met je allebogen aanvoelt. Als ze dat in de komende uitzendingen willen vermijden, dan zal men pas voor een onevenwicht moeten zorgen en voor trouwe partijsoldaten moeten kiezen, want het was soms zelfs opvallend stil in dat groepje dat bij aanvang hun hand had opgestoken bij “wie supportert er voor de CD&V”…

In de welzijnssector werken heel wat mensen die andere mensen met kleine dingen helpen, zoals medicatie geven en verzorgen. Denk maar aan kinderopvang, gezinshulp of bejaardenzorg.

Strikt genomen zijn bepaalde handelingen voorbehouden aan verpleegkundigen volgens de federale wetgeving. Daardoor verkeren heel wat zorgverleners in een juridisch onzekere situatie.

De Vlaamse regering heeft in het verleden al twee keer geprobeerd iets aan het probleem te doen via overleg met de federale regering. Telkens botste men op het “non” van de bevoegde (Waalse) minister.

Daarom heeft de Vlaamse regering met minister Vanackere (CD&V) op kop, daarna besloten om zelf een decreet te maken dat deze mensen toch rechtszekerheid geeft.

Toppunt is dat CD&V en Open-VLD nu op federaal niveau een klacht neerleggen bij het Grondwettelijk Hof om dit decreet te laten vernietigen, terwijl ze het op Vlaams niveau hebben goedgekeurd.

Helemaal onbegrijpelijk was dat de voortrekker van het decreet op Vlaams niveau minister Vanackere was en dat de voortrekker om het nu te laten vernietigen… minister Vanackere is… Van een gespleten persoonlijkheid gesproken om je eigen decreet aan te vallen…

Helga Stevens ondervroeg minister Heeren over deze absurde situatie. Heeren antwoordde dat er nu een dialoog aan de gang was. Helga Stevens: “We hebben natuurlijk zeer goede ervaringen met dergelijke dialogen, dus ik kijk al hoopvol uit naar het resultaat.”

Dit dossier is het zoveelste bewijs dat België Vlaanderen blokkeert en zelfs tegenwerkt. De gelijkenis met het doelgroepenbeleid is treffend. CD&V en Open VLD schaften de premie voor 50-plussers federaal af, maar dienden nadien op Vlaams niveau een belangenconflict tegen deze maatregel in. Blijkbaar ontbreekt elke consistentie binnen de CD&V en Open VLD. Het gevolg is pure kafka en een zeer inefficiënt beleid.

Of ligt de dieperliggende verklaring voor deze politieke pirouettes misschien in het feit dat CD&V en Open VLD op federaal niveau gewoon niets te zeggen hebben aan hun Franstalige coalitiepartijen? Hoe dan ook, de Vlamingen zijn weer het kind van de rekening.

Fernand Traen was CVP-gemeenteraadslid in Brugge van 1959 tot 2001. Hij was ook 26 jaar voorzitter van de Zeebrugse havenmatschappij MBZ. In 2001 ging hij op pensioen en werd hij opgevolgd door Joachim Coens.

De inmiddels 78-jarige Traen heeft een boek geschreven over de geschiedenis van de Zeebrugse haven.

In dit boek staan toch een paar opmerkelijke actuele passages, die tekenend zijn voor wat zich afspeelt rond het Schipdonkkanaal.

Traen is altijd voorstander geweest van het Noorderkanaal: een breed kanaal langsheen de N49 van Zeebrugge naar Zelzate en zo naar Terneuzen. Een plan dat door de tegenstand van veel CVP-burgemeesters van de noordelijke gemeenten langsheen de Nederlandse grens afgevoerd werd.

Traen bekeert zich dan maar tot de tweede en volgens hem enig overblijvende keuze: de verbreding van het Schipdonkkanaal. Traen vindt dat men enkel rekening moet houden met de mening van de grote havenbedrijven. Het gepeupel zelf weet volgens hem niet beter. In Damme alleen al leven 500 gezinnen van de haven, dixit Traen. Met andere woorden, die zouden beter eens het spreekwoord “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” indachtig nemen volgens de oude man.

De tegenstanders van de verbreding noemt hij smalend gepensioneerden die niets beter te doen hebben.

Traen kiest duidelijk ook voor nog meer containervervoer. De gasterminal (die hij zelf met veel plezier met hopen belastingsgeld heeft uitgebouwd) moet nu maar weer verdwijnen om plek te maken voor een grote containerterminal.

Interessant is ook het voorwoord van Dehaene. Samen met Joachim Coens ziet Dehaene maar één oplossing: “Zeebrugge moet langs het nieuwe (Schipdonk)kanaal een verbinding krijgen met het Schelde- en Rijnbekken”. Hij noemt de tegenstanders ‘Nimby’s’ (not in my back yard) en vindt dat de Vlaamse regering gewoon eens vijf minuten politieke moed moet tonen.

Of hoe de CD&V zich volledig laat inpakken door het grote geld van enkele bedrijven…

“Vergeet Vlaanderen niet” is de opvallende titel van de open brief van CD-V’ers Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse.

Ik weet niet goed wat ik er moet van denken.

Mijn eerste reactie is “te laat”… Deze oproep en open brief zal geen potten meer breken. Dat merk je aan de reactie van Marianne Thyssen.

Niks aan de hand zegt de CD&V-top. Deze drie begrijpen het verkeerd. “Wij zijn het die woord houden, want wij werken elke dag hard aan een staatshervorming. N-VA is misschien in woord trouw gebleven, maar wij in daden“.

Wablieft? Ge moet het maar durven zeggen. In daden… Is dit nu politieke praat of gelooft de CD&V-top dit echt zelf? In dat laatste geval kan ik enkel maar besluiten dat er nog wereldvreemde mensen in de politiek zitten.

Ik weet wel dat Broers het meent. Toen ik mijn debâcle heb meegemaakt, was Huub één van de weinigen die me gelijk gaf in mijn standpunt. Spijtig dat ik hem toen niet gehoord heb op dat gemanipuleerde congres.

Wat ik nu jammer vind, is dat deze drie wel terechte zaken opmerken, maar er geen conclusies aan verbinden. Ze zeggen onmiddellijk dat ze geenszins een overstap naar N-VA overwegen.

Waarom dan deze open brief? Ze zijn alle drie genoeg doorkneden in het politieke spel om te weten dat deze brief met één pennetrek van tafel zou geveegd worden.

Is dat het misschien politieke recuperatie door drie lokale sterkhouders die wel nog met beide voeten in flanders fields staan en voelen dat ze een pak kiezerspubliek verliezen. Dat ze hierdoor hopen deze kiezers terug te winnen met een idee “alles is nog niet verloren”?

Ze schrijven rake dingen in hun brief, maar wat nu? Als vaststelling komt dit te laat, veel te laat… Deze open brief trapt een open deur in.

Het enige wat de zaken kan bewegen, is een beweging van al de ontevredenen. Het mag nu toch wel duidelijk wezen dat de partijtop niet van koers zal veranderen.

Wat doe je als je een op schip zit dat een ramkoers vaart en waar de kapitein niet wil luisteren naar goede raad? Dan ga je in een reddingsboot naar het dichtsbijzijnde andere schip dat hulp komt bieden.

Er is nog plek bij de N-VA, beste Huub…

Met een wrange nasmaak volg het gebeuren van de Gentse CD&V op de voet.

Ik ga me niet moeien in die ruzie, maar het interesseert me om persoonlijke reden wel… Men mag zeggen wat men wil over de concrete aanleiding van deze splijtzwam in de Gentse CD&V-afdeling, maar ik ben er van overtuigd dat inmenging van overhand mee aan de grond van de zaak lag. En nu wil men het notabene oplossen door, jawel, inmenging van bovenaf.

In Oost-Vlaanderen is er altijd nogal wat verschil gebleven tussen de oude arrondissementen. Gent-Eeklo is Aalst niet en zeker geen Oudenaarde… Daarom dat één van de weinige Oostvlaamse “sterren”, met name Pieter De Crem, wel helder kan schijnen rond Aalter, maar ook niet veel verder.

Het gebrek aan eigen gebaarde toppolitici heeft de kiem in zich gedragen om tot de situatie te komen waarbij men figuren van hogerhand dropt. Voorbeelden genoeg in de Oostvlaamse CD&V. Neem bijvoorbeeld Etienne Schouppe. Niet echt een Oost-Vlaming? Toch verkozen op de Oostvlaamse lijst… Diezelfde Schouppe is trouwens nadien zonder overleg politiek secretaris geworden, voorzitter ad-interim en dan staatssecretaris.

Of wie herinnert zich Peter Leyman nog?

Die werd ook zomaar “uit het niets” gedropt. Tony Van Parys moest daarvoor zelf uitwijken naar de Senaat. Veel heeft Peter Leyman niet opgeleverd.

Derde voorbeeld: Filip Van Laecke. Alles over Gent schreef bij de bekendmaking van het lijsttrekkerschap van Van Laecke nog “Filip wie?”.

En nu zal het snel weer “Filip wie?” worden, aangezien hij dreigt buitengesmeten te worden.

Het is vooral daardoor dat ik nu dit alles volg, omdat ik het zelf heb meegemaakt.

Want in dit alles herken je één rode draad, met name de sterke hand vanuit Brussel. Vanuit de Wetstraat 89 maakt men eigengereide beslissingen volgens het grote gelijk en als het dan niet goed uitdraait, is het de schuld van een ander en moet die ander er uit…

Herkent u dit handelsmerk? Inderdaad, van Yves Leterme. Zo was het in zijn regering en zo is het al jaren geweest in de CD&V. Zijn legitimatie zat in de opeenvolgende verkiezingsoverwinningen.

Maar wat ik me nu afvraag is wie nu die sterke hand is?

Marianne Thyssen speelt hierin geen solo-slim. Het feit dat er zo hard wordt ingegrepen in Gent, is duidelijk het bewijs dat binnen de CD&V nog meer dan ooit de centralistische sterke hand speelt. Wie kritiek uit, moet er uit. Daar ben ik zelf het levende bewijs van.

Maar wie trekt er dan aan de touwtjes? Dit alles heeft zo sterk de merkstempel van Leterme, dat het me doet twijfelen of het triumviraat Leterme-Vandeurzen-Vervotte nu nog wel dan niet achter de schermen alles dirigeert.

Is Van Rompuy een marionet of zijn er momenteel twee CD&V’s die achter de schermen een enorme machtsstrijd uitvoeren?

Ik vind het in ieder geval niet gezond dat een partij met nog zo weinig respect voor democratie (hoe kun je het anders noemen als een nationaal voorzitter eigengereid een gans lokaal bestuur de laan uitstuurt?) aan het roer van ons land staat. Als ze intern al weinig respect voor de basis tonen, moet het u dan verwonderen dat men nu niet wakker ligt van alle verbroken verkiezingsbeloften.

Laat staan van een regering zonder Vlaamse meerderheid… De Panne en Opgrimbie hebben nog nooit zo dicht bij mekaar gelegen.

Sinds gisteren moet ik constant denken aan de show van Geert Hoste van 2007 waarin hij om de haverklap een L vormde tegen zijn voorhoofd. De L als symbool van Leterme, Laurent en Loser.

Met Leterme en aanhorigheden bij CD&V denk ik nu ook aan de Lost Generation. Het grote probleem bij de doorstart van de huidige regering is duidelijk het gebrek aan gekwalificeerd politiek personeel bij CD&V. Wat hebben ze buiten Leterme? Ze moeten verdekke Wilfried Martens terug van stal halen als formateur voor een overgangskabinet voor loodgieter Dehaene.

Van bloedarmoede gesproken bij CD&V…

Nu ja, het is bij de andere partijen niet beter. Bij SP.A slagen ze er niet in deftige opvolging te voorzien voor de Teletubbies Stevaert, Vande Lanotte en Frank Vandenbroucke.

Bij Open VLD blijft alles recht staan omdat men zo hard een stand stil handhaaft rond De Gucht, Dewael en Somers, dat niemand nog kan bewegen, laat staan omvallen. Terwijl Dewael al genoeg geblunderd heeft om ook vervangen te worden, maar dan stort dat blauw kaartenhuisje helemaal in.

Bij de PS hebben ze enkel strikje Di Rupo, al de rest is te openlijk betrapt op corruptie en diens meer…

Wat is er eigenlijk aan de hand? Waarom zien we nergens een nieuwe generatie de kop opsteken?

De generatie waarvan nu de laatste exemplaren overeind staan, zijn de laatsten uit de eerste reeks mediapolitici. Iedere partij had al een tijd één of slechts enkele kopstukken. Aanwezigheid in de media betekent stemmen.

Volgens mij is dit een rechtstreeks resultaat van de grote kieskringen: provinciaal voor de Kamer en zelfs gewestelijk voor de Senaat.

Ik heb zelf één keer meegedaan in dat systeem in de provincie Oost-Vlaanderen. Dat is als “lokaal” kandidaat onwerkbaar. Wat had ik te zoeken in Aalst, Erembodegem, …? Je mag nog de zolen van de schoenen aflopen en een set banden verslijten, je kan geen hele provincie bedienen.

Je moet dus de media halen en een hoop geld geven aan een massacampagne die niet opvalt als je geen bekende kop hebt.

Vroeger, met de kleine kieskringen, dan ging je van kiesmeeting naar kiesmeeting in je eigen buurgemeenten. Je moest je enkel zorgen maken om zoveel mogelijk mensen te spreken, niet om je schmink die op TV wat te bleek uitvalt.

Je kan dus ook als beginnend politicus niet meer opklimmen. Van zodra je het goed doet in je gemeente, is de volgende stap een lijst waarop de topplaatsen (en dus verkozen plaatsen) door de partijen geschonken worden aan altijd maar dezelfde bekende koppen.

Daarom ook dat al die politici aan al de verkiezingen meedoen en zo vaak van niveau veranderen.

Het laten samenvallen van federale en regionale verkiezingen zal daar niet veel aan veranderen. Nog meer onbekenden zullen bij de gratie van de partij een plaatsje krijgen omdat de bekende koppen zoveel stemmen haalde, dat er voldoende overschiet voor de paar volgenden op de lijst.

Maar zo creëer je geen doorstroming, integendeel…

Als je bekende kop dan faalt, wie moet overnemen?

Er staat dus geen volgende generatie klaar… Wat mooie koppen die niet gekleurd zijn door de klappen van de zweep vallen nu te licht uit. Heeft iemand zelfs maar durven de naam Vervotte laten vallen als kandidaat premier? Nee toch, je zou uitgelachen worden.

Aangezien de “huidige” generatie politici OK bevonden is als mediakop, zijn ze duidelijk niet bedreven genoeg in degelijke politieke spelletjes. Dus moet men nu noodgedwongen teruggrijpen naar een vorige generatie.

Tijdens ieder crisismoment moest men dit al doen: comité der wijzen, de drie koningen afgelopen zomer, … Altijd “oude wijze mannen” omdat de huidige generatie het niet kan en er geen volgende generatie is.

Er staan ons nog sombere tijden te wachten. De huidige mediakoppen zullen zo lang mogelijk overeind blijven en daardoor geen licht laten aan jonge bomen. Als die oude knarren dan geveld worden of omvallen, zal men plots moeten vaststellen dat er geen bos is…

Voor wie het gevolgd heeft en zich nog herinnert: in september heb ik openlijk kritiek geuit op het beleid van Leterme en de CD&V. Toen werd prompt om mijn ontslag gevraagd. Dit heeft uw kranten en nieuwsuitzendingen gehaald. Daarom ook dat ik u van het verdere verloop op de hoogte houd.

Na talrijke gesprekken met de N-VA, heb ik reeds enige tijd besloten om de CD&V de rug toe te keren om de redenen vermeld in mijn <%media(20081026-ontslag CD&V.pdf|ontslagbrief)%>. Ik kan mij niet meer verzoenen met de idee dat ik deel uitmaak van een organisatie die een beleid vormt tegen de Vlamingen.

De overstap naar N-VA betreft een logische keuze. Ik ben altijd al enorme voorstander geweest van het kartel en ik ben voor meer Vlaanderen. N-VA is de partij waar ik mij het meest kan in terugvinden wat standpunten betreft.

Ik ben inmiddels lid van N-VA en in overleg met het partijbestuur zal ik de komende weken en maanden me binnen de partijstructuren engageren voor een lokale werking van de N-VA, maar tevens me inzetten op andere niveaus, met het oog op de Vlaamse verkiezingen om dan een sterk resultaat voor de partij én voor Vlaanderen neer te zetten.

De komende weken zal ik alvast de partij beter leren kennen, andere mensen leren kennen en nog veel gesprekken voeren om vanuit een goede samenwerking verder aan de weg te kunnen timmeren.

Ik vond het echter inmiddels tijd om met dit vernieuwde engagement naar buiten te komen.

Ik ben net terug van het congres.

Tijdens de plenaire zitting waren geen tussenkomsten toegelaten. De ganse groep werd in drie verdeeld. Er was een werkgroep met Jo Vandeurzen, één met Kris Peeters en ikzelf ben naar de werkgroep met Yves Leterme gegaan.

Daar heb ik kort het woord gekregen (er was in totaal maar drie kwartier voorzien voor opmerkingen en vragen en de soms wat lang uitgewerkte antwoorden). Tijdens het begin van het congres heb ik snel even genoteerd hoe ik mijn kritiek zou verwoorden:

Eerste minister,

Mijn naam is David Geens, ik kom van Knesselare.

We – U – bent in 2007 verkozen dankzij onze geloofwaardigheid, want “wie geloofde die mensen van paars nog?”.

Nu dreigen we deze geloofwaardigheid te verliezen, want we leiden nu een regering zonder Vlaamse meerderheid, iets wat we zouden bevechten van De Panne tot Opgrimbie.

Ik ben eerder deze week met deze kritiek toevallig in het nieuw gekomen. Het resultaat? Sindsdien heb ik dagelijks honderden emails en reacties gekregen van onze echte basis, onze kiezers. Donderdag was topdag met 453 reacties. Kiezers die bevestigen dat ze om dezelfde kritiek afhaken.

Hoe kunnen wij nog geloofwaardig verder als onze partij deze minderheidsregering blijft steunen?

Het antwoord was kort en was meer gericht op wat ik meegemaakt heb:

Beste David,

Ik wil eerst zeggen dat ik uw kritiek ter harte neem. Naar aanleiding van het gebeurde wil ik u zeggen dat u mag blijven uw kritiek uiten en dat ik zoals voorheen steeds uw emails met veel aandacht zal lezen en beantwoorden.

Verder kan u er op rekenen dat Kris Peeters en ikzelf er zullen voor zorgen dat ook u geloofwaardig kan blijven militeren in Knesselare.

Het dient gezegd dat eerdere tussenkomsten van CD&V-Jongeren een gelijkaardige kritiek hadden op de geloofwaardigheid en dat de algemene teneur op alle kritiek simpelweg was: “het is CD&V of de chaos”… Er is tientallen keren verwezen naar de positie van Fortis om aan te duiden dat we onverantwoord zouden zijn om nu het land zonder regering te zetten.

Op het plenum werd dan over twee resoluties gestemd: enerzijds over de resolutie van de jongeren die vroegen om enerzijds uit de federale regering te stappen en anderzijds wel aan de Vlaamse regering vroegen om de dialoog te starten. Anderzijds de resolutie van de partijleiding die vroeg om de dialoog op te starten en federaal een sociaal-economisch programma uit te voeren.

De pers belicht nu dat 82% van het congres de resolutie van de partijleiding goedkeurde, maar voor de correcte gegevens vermeld ik het ware verloop:

eerst werd gestemd over de jongerenresolutie. Tijdens het begin van het congres was het applaus voor jongerenvoorzitter Bert De Brabandere zowat 40% van de zaal. Bij het tweede plenum zat er duidelijk meer volk. Er zijn dus tijdens de werkgroepen nog een pak mensen bijgekomen, vooral een wat ouder publiek (had ik toch de indruk).

29% van het plenum keurde deze eerste resolutie goed! Da’s toch zowat één derde van de leden die hun vertrouwen opzeggen in Yves Leterme. Rekening houdend dat partijleden veel trouwer zijn dan sympathisanten en kiezers, lijkt de peiling van de Gazet van Antwerpen me zeker niet overdreven dat we de helft van de kiezers kwijtspelen aan N-VA en LDD.

Nadien keurde 80% de andere resolutie goed. Wie goed volgt, merkt een verschil van 10%. Het klopt dat er al heel wat teleurgestelden de zaal verlieten na de eerste stemronde, maar het is ook zo dat bij de tweede resolutie de jongeren protestaffiches in de lucht hielden en dat Wouter Beke, congresvoorzitter van dienst, duidelijk de tellers toeriep dat enkel de stemkaarten geteld mochten worden:

Ik denk dus dat het wel duidelijk is dat de partijtop ondanks dit congres beter hun verstand zouden gebruiken en dit signaal niet negeren…

Ik ga nu effe bezinnen en wat gesprekken voeren. Eerst ga ik nu een goei glas drinken, dat heb ik na deze week wel verdiend.

Moet ik nu huilen, blij zijn, verder strijden of stilletjes zwijgen en verdwijnen…?

Ik geef eerlijk toe: die gedachten wisselen mekaar af…

Ik ben niet gemaakt voor de nationale politiek, da’s wel duidelijk. Eenrichtingsstraten, subsidies voor zonnepanelen, de prijs van huisvuilzakken, … da’s mijn politiek ding. Tussen de mensen, zoals dat in CD&V-middens zo mooi verwoord wordt.

Als politicus een eigen mening hebben, is voor mij heel belangrijk. Voor die mening kiezen mensen en kiezen ze net niet voor mij. Daar draait het in een democratie rond. Ik hou van politici die hun gedacht zeggen, zoals Eric Van Rompuy. Ik zal dat altijd doen.

Nu wil het toeval dat ik dus gisteren blijkbaar de enige was met kritiek en dat die kritiek snel werd opgepikt door Terzake.

Kritiek is nooit leuk en ik kan dus best aanvaarden dat men dit bij de CD&V-top niet leuk vindt.

Ik vind wel dat ik het recht heb om te zeggen dat ik me niet meer kan vinden in een partij en net daarom gebruik wil maken van mijn recht op meningsuiting om de koers van die partij bij te sturen. Een domme ja-knikker ben ik niet.

Dat mijn felle taal felle reacties uitlokt, daar kan ik mee leven. Dat men het niet eens is met mij, ook geen probleem. Maar dat men mij tracht monddood te maken, da’s een brug te ver.

Misschien was de email van de regiovoorzitster ook een emotionele reactie, laat ik daar misschien het voordeel van de twijfel gelden. Maar andere uitspraken die ik vanavond heb gehoord toen ik met de cameraploeg aan de deur van het provinciaal bestuur stond, waren naast de kwestie en beneden de gordel. Op die manier voer ik zelf geen oppositie en heb ik geen zin in politiek.

Enerzijds zijn er de vele emails en reacties die me moed geven de mening van een misschien kleine minderheid van de basis te vertolken; anderzijds zo afgemaakt worden voor je mening met zaken die er niet toe doen is ontgoochelend. Zeker van de partij waar mijn hart ligt/lag en waar ik me 15 jaar zo heb voor ingezet.

De komende dagen zullen dus voornamelijk dienen om na te denken: ga ik in op de vraag van CD&V om mijn ontslag aan te bieden of niet…

Voor wie wil kunnen volgen: het korte stukje van de non-reacties bij Terzake:

Ik kreeg net deze email uit hogere CD&V-regionen:

Beste David,

Wat de laatste dagen gebeurd kan ik apsoluut niet respecteren ,

Het was al meerdere maal te zien op Uw weblog dat U eerder afbrekende kritiek had dan opbouwende. De houding die U nu aanneemt is voor onze partij een signaal dat U daar geen deel meer wilt van uitmaken .We verwachten dan eerstdaags een ontslag brief van U ,zodat dit voor beide partijen duidelijk is . We danken U alvast wat U voor onze partij in de loop der jaren wel gedaan heeft .Hopelijk kunnen naar de toekomst kijken zonder frange gevoelens,het ga Je goed in alles wat Je onderneemt en binnen Je familie,

Vriendelijke groeten ,

naam verwijderd

Mijn twijfels zijn dus niet langer nodig: ik mag dus niet naar het congres gaan. De partij heeft me buitengegooid.

Le nouveau CVP est arrivé.