David Geens – De kunst van het mogelijke

Even lachen na alle verkiezingsstress:

David Geens (N-VA) beste lokale kandidaat

Ook bij de lokale kandidaten is N-VA troef in het kanton Zomergem. David Geens uit Knesselare staat niet in de top 10, maar gaat met de hoofdprijs voor de lokale kandidaten lopen. Met zijn 358 voorkeursstemmen zet Geens veruit de beste score neer.

Karlijn Deene woont in Gent, maar is afkomstig uit Zomergem en in het kanton goed voor 336 stemmen. Schepen Annemie De Bie uit Zomergem (Groen!) volgt met 177 stemmen op ruime afstand.

Bij de lokale kandidaten vinden we Bart Wallaert (Vlaams Belang, 163) en Erik Bert (LDD, 113) onderaan het lijstje. Opvallend is dat Lovendegem – nochtans de grootste gemeente in het kanton – ditmaal geen enkele kandidaat uit de eigen gemeente het veld instuurde.

Meetjesland kleurt volledig geel-zwart

Waar het Meetjesland in 2007 na de verkiezingen nog volledig oranje kleurde, heeft de N-VA de christendemocraten zondag volledig verdrongen van die eerste plaats. En dit zonder bekende streekgenoten. Erwin Mynsberghe

In het Meetjesland kon de CD&V zondag nochtans rekenen op enkele klinkende namen. Aalters burgemeester en ontslagnemend minister van Defensie Pieter De Crem zal wellicht de luidste bel doen rinkelen, maar ook huidig Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege (Evergem), Eekloos burgemeester Koen Loete en Vlaams volksvertegenwoordiger en Maldegems jeugdschepen Valerie Taeldeman zetten hun schouders onder de lijst.

Het mocht echter niet baten, want alle Meetjeslandse gemeenten kregen zondag een geel-zwart jasje. CD&V-lijsttrekker voor Oost-Vlaanderen Pieter De Crem kreeg 39.666stemmen achter zijn naam, iets meer dan een derde van zijn persoonlijk resultaat uit 2007. ‘Ik had natuurlijk graag een beter persoonlijk resultaat gezien, maar als de trend voor een partij in neergaande lijn is, dan gaat dit natuurlijk ook op voor de kandidaten’, zegt hij. ‘Wie aan politiek doet op dergelijk niveau, weet bij het opstaan ’s morgens dat het ’s avond kan gedaan zijn.’

Waar liggen nu zijn politieke ambities, nationaal of lokaal? ‘Ik ben op dit vlak zelf niet aan zet, maar het burgemeesterschap is het mooiste wat er is en ik heb al vaak te horen gekregen dat ze mij in Aalter wel een beetje missen.’

Toch is er volgens Koen Loete, die in het kanton Eeklo 2.579stemmen optekende en 10.340 in de volledige Oost-Vlaamse kieskring, een zilveren rand aan de donkere CD&V-wolk. ‘Het Oost-Vlaams en Vlaams gemiddelde voor de CD&V ligt tussen de 13 en 17procent, terwijl we in het Meetjesland iets meer dan 21procent behalen’, zegt Loete. ‘Maar dit is inderdaad niet genoeg om de grootste partij te blijven. Ik ben tevreden met mijn persoonlijke uitslag, maar voor de CD&V is dit een historisch dieptepunt. We staan dus voor een formidabele opdracht.’

Over het succes van de N-VA is Loete duidelijk. ‘Dit is het Bart De Wever-effect’, zegt hij. ‘Want wie kent er die andere namen op de lijst?’

Bij David Geens, Knesselaars gemeenteraadslid voor de N-VA en dertiende op de lijst voor de senaat, heeft de euforie ondertussen al plaats gemaakt voor realisme. ‘We hebben een mooie overwinning behaald, maar dit brengt een enorme verantwoordelijkheid met zich mee. Zo zullen er in de regio actieve afdelingen uitgebouwd moeten worden.’ Ook hij erkent het Bart De Wever-effect. ‘Maar in Oost-Vlaanderen is er toch ook een duidelijk Siegfried Bracke-effect geweest’, zegt Geens. Ondanks de overwinning, heeft er geen enkele Meetjeslandse kandidaat voor de N-VA genoeg stemmen gehaald om naar Brussel te trekken. ‘Dat klopt, en ik vind dit een gemis dat ik persoonlijk betreur. Daarom ga ik er werk van maken en ervoor zorgen dat het Meetjesland de politieke aandacht krijgt in Brussel die het verdient.’

© 2010 Corelio

Tsunami raasde ook over Meetjesland

Al die geel-zwarte stemmen leveren geen zetels op voor de regio

Ook in het Meetjesland en de Leiestreek, traditioneel CD&V-bastions, neemt N-VA de leiding over van hun vroegere kartelpartner. De tsunami raasde misschien iets minder hard over Meetjesland, maar toch… In de kantons Kaprijke (Rufij Baeke), Zomergem (David Geens, Karlijn Deene) en Evergem (Kurt Moens, Van Grembergen-aanhang) haalde N-VA dertigprocent of meer en werd CD&V op straatlengtes gereden. Dat de partij in Evergem, met een schepen én een minister op de lijst, zo kloppen krijgt, moet wrang smaken.

Voor de duidelijkheid even het scorebord (afgerond) in alle kantons: Assenede, N-VA 24procent tegen 15procent voor CD&V, Deinze 28 tegen 20, Eeklo 26 tegen 23, Evergem 31 tegen 17, Kaprijke 32 tegen 22, Nevele 28 tegen 25,5, Waarschoot 28 tegen 21,5, Zomergem 30 tegen 19,5.

Enkel Koen Loete (Eeklo) en Pieter De Crem (kanton Nevele) blijven in de buurt, maar ook zij konden tsunami Bart niet stoppen. Illustratief daarvoor, gisteren in het De Crem-kamp. ‘Pieter wordt in zijn kanton voorbijgestoken door N-VA, terwijl daar niet eens een N-VA-kandidaat opkwam.’

En toch, al die geel-zwarte stemmen leveren geen zetels op voor de regio. De Crem blijft dus alleen in Brussel.

De volgende afspraak met de kiezer – als er zich bij de regeringsvorming geen problemen voordoen – is de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 en dat is weer een ander verhaal. Dan speelt het De Wever-effect minder en zal blijken hoe sterk N-VA lokaal is. De partij is nu al druk bezig met de uitbouw van sterke lokale afdelingen en wil op zo veel mogelijk plaatsen met zuivere N-VA-lijsten opkomen, tenzij er bij de komende coalitiebesprekingen nog deals gesmeed worden.

Maar ook op lokaal vlak timmert de partij aan de weg. In Assenede haalden ze met schepen Guido Van de Veire vorige week nog een grote vis binnen, in Evergem hebben ze Joeri De Maertelaere en PVG al binnen. En wellicht kan de partij met de wind in de zeilen nog meer witte konijnen à la Siegfried Bracke uit haar hoed toveren. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Mijn twee minuten nationale bekendheid zijn inmiddels ook weer achter de rug.

Voor wie het gemist heeft op de VRT:

Lucas en Laurens Geens, de kinderen van David Geens uit Knesselare, vragen via een vertederend filmpje op het internet om morgen, zondag, voor hun papa te stemmen. Het filmpje werd gisteren gepost op de website van Geens die zondag op de dertiende plaats van de senaatslijst van N-VA staat.

Lucas en Laurens vragen heel lief om voor hun papa te stemmen en zetten zijn kwaliteiten op een rijtje vanuit een kindermond. “Dat zou voor hem het mooiste vaderdagcadeau zijn”, klinkt het vertederend. Het filmpje is te zien op www.davidgeens.be.

(JSA)

© 2010 De Persgroep Publishing

Laurens en Lucas hebben vandaag stiekem de videocamera gebruikt om een boodschap op te nemen, want ze zoeken hulp voor vaderdag.

Misschien kan jij ze helpen?

Ik kreeg daarnet leuk mailtje in reactie op één van mijn brieven. Deze mail was een steunbetuiging maar bevatte ook interessante vragen, die me de moeite leken om met iedereen te delen:

Ik zou het bijzonder waarderen indien u uw visie op onderstaande twee onderwerpen zou willen toelichten:

• Sabam (heffing op datadragers en bronheffing op internetgebruik)
• Auteursrechten op software, softwaretechnieken en standaarden.

Ik ga eerst op de tweede vraag beantwoorden, want daaruit volgt ten dele het andere antwoord.

In de eerste plaats ben ik van mening dat auteurs (in de meest brede zin van het woord) recht hebben op een billijke bescherming én vergoeding voor de door hen geleverde arbeid. Dat is een basisidee waarop ik de rest van mijn idee vorm.

Dat betekent dat ik dus vind dat de intellectuele rechten op software ook van toepassing is.

Maar ik zeg wel degelijk “billijk”… Iemand die nu gaat beweren dat hij een copyright op hyperlinking heeft, zit fout. Een idee is iets anders dan een uitvinding, maar verdient eveneens een redelijke bescherming. Als een idee echter een standaard wordt, moet men echter ook rekening houden met het feit dat auteursrechten niet haaks mogen staan op algemene belangen.

Dit is echter een moeilijke materie waarin gezond verstand belangrijk is. Geen enkele bedenker van een idee of uitvinding, zal graag hebben dat zijn vruchten door een ander geplukt worden. Langs de andere kan moet een maatschappij er over waken dat het overdreven toepassen van zulke bescherming niet de ontwikkeling van nieuwe zaken in de weg staat.

In die zin vind ik bv dat Europa vaak een goed evenwicht zoekt (daarom niet altijd vindt) in de zaken tegen Microsoft: MS heeft het recht geld te verdienen dankzij windows, maar mag niet de oorzaak zijn dat er geen nieuwe ideeën kunnen ontwikkeld worden.

Dan ivm uw eerste vraag. Met de heffing op datadragers bedoelt u waarschijnlijk de Auvibel taks.

Dat vind ik eerlijk gezegd een foute beslissing. Zoals ik al zei vind ik dat auteurs billijk vergoed moeten worden, maar taksen op datadragers zijn enkel een verkapte belasting en staan niet in verhouding tot het doel auteurs te vergoeden. De audiovisuele sector moet dringend leren omgaan met de nieuwe distributiemodellen die tegenwoordig ontstaan. Apple bewijst met zijn iTunes dat het anders kan.

Meer en meer content wordt tegenwoordig legaal digitaal aangeleverd: zowel muziek, video als software. Ik vind het dan unfair dat dezelfde rechten zowel in de aankoop als in het bewaarmedium aangerekend worden.

En meer nog: men gebruikt opslagmedia vaak voor zaken waarop geen rechten gelden, zoals bv eigen foto’s. Waarom moet een fotograaf rechten betalen op een medium waarop hij zijn eigen rechten bewaard, en meer nog, dan zelf geen deel van de rechtenkoek ontvangt?

De Auvibeltaks kan volgens mij dus beter afgeschaft worden.

De bronheffing op internet vind ik dus net hetzelfde: het is een signaal van een industrie die faalt zich aan te passen aan nieuwe tijden en zou enkel leiden tot het duurder worden van het internet, maar erger nog, in de weg zou staan van succesvolle ontwikkelingen van hen die wel leren omgaan met de nieuwe mogelijkheden.

Hier kan men uren gaan doorbomen, zeker met juristen, maar dat ben ik niet, dus ik gebruik enkel gezond verstand. En volgens mij moet er dan toch een juist evenwicht gevonden kunnen worden.

Vele sprookjes gaan over een ijsprinses. Vaak wordt er dan gezegd dat deze prinses een bevroren hart heeft en geen enkele emotie kan tonen, behalve negatieve emoties.

Zo was er eens… Marianne Thyssen. Amai, is dat een zuurpruim. Ik heb ze gisteren live meegemaakt tijdens het Groot Debat en in de kleine try-outs voor de live uitzending gebruikte Linda De Win een testvraagje aan Marianne: “besteedt u veel aandacht aan uw kleding?”. Een typisch CD&V-antwoord volgde: “Ik besteed daar altijd aandacht aan, maar kort.”

De minuten nadien (de cameratest was afgelopen) bleef ze maar doormekkeren dat haar kleding toch wel goed was en dat het er niet toe deed.

Inhoudelijk stond ze echter heel zwak. CD&V heeft echt niets in handen en dat weten ze daar heus ook wel. Ze worden er zenuwachtig van, zelfs Marianne Thyssen.

Dat bleek uit de klacht die ze tijdens de uitzending al had. Ze werd immers op verschillende momenten weggehoond en weggelachen, vooral toen ze de “verwezenlijkingen” van de regering aanhaalde. Daarop zei ze in de uitzending al “de ander hebben hun supporters duidelijk mee”, waarop Ivan De Vadder terecht repliceerde dat alle partijen vertegenwoordigd waren.

Ook in het after debat kloeg Thyssen over het feit dat “haar” aanhangers de toegang tot de zaal was ontzegd.

De VRT vond het zelfs nodig een verontschuldiging de wereld in te sturen:

Door een misverstand was er te veel publiek aanwezig en bij het het toegang verlenen tot de studio is er een onevenwicht ontstaan tussen het publiek van de politieke partijen. Omwille van het live-aspect van de uitzending kon dit onevenwicht helaas niet meer rechtgezet worden. De VRT-nieuwsdienst biedt hiervoor zijn verontschuldigingen aan.

Ik wil daarover toch één en ander rechtzetten en vertellen wat er werkelijk is gebeurd.

Zoals altijd wil de VRT inderdaad een evenwichtige verdeling in het publiek. Ze willen in de eerste plaats publiek. Waar kunnen ze daarvoor beter aankloppen dan via de politieke partijen zelf, die op hun beurt dan weer militanten gaat zoeken om die publieksbanken te vullen. In het verleden heeft men immers nog vaak op de valreep mensen extra moeten zoeken om de boel vol te krijgen.

Het was trouwens, dit even terzijde, opvallend hoe klein de studio deze keer gebouwd was: veel publiek was er niet nodig.

Uiteraard doet de VRT ook een oproep via andere kanalen. Zo krijg je een mix van militanten en anderen. Die anderen zijn uiteraard ook wel heel politiek geïnteresseerd, anders maak je die verplaatsing naar Vilvoorde niet.

Publiek wel evenwichtig verdeeld

Wat de achterliggende reden ook mogen zijn, er was inderdaad meer volk aanwezig dan er in de studio in kon. Toen de deuren werden geopend, heeft men gevraagd dat eerst de mensen zonder partijbanden naar binnen zouden gaan. Wat ook gebeurd is.

Ikzelf en mijn twee partijgenoten (alle drie dus toevallig kandidaat bij de komende verkiezingen en dus met duidelijke partijbanden) zijn in eerste instantie niet naar binnen gegaan. We hebben nog een tijd zelfs in de lobby gewacht, mede door een misverstand onderling.

Toen we echter doorliepen naar de studio, stond er slechts nog een tiental mensen in de lobby te wachten. In de studio was er op dat moment nog een tiental plaatsen en werden wij verzocht achteraan plaats te nemen. Men is zelfs nog volk uit de lobby gaan halen om voor een mooie “opvulling” te zorgen.

De opwarmer van dienst was Rob Van Oudenhove (ja, daar moet die zich dus mee bezighouden tegenwoordig, met de mensen leren klappen op signaal). Rob is zelfs als opwarmer best grappig en de sfeer was dus snel losjes, maar wel professioneel. Iemand met sandalen en zonder sokken werd van de eerste rij gewisseld met iemand achteraan, want blote tenen mochten niet op antenne.

Eén van de eerste vragen van Rob was speels gesteld, maar had wel duidelijk een doel. Beurtelings vroeg hij “wie is hier supporter van …”. Daarbij werd (per ongeluk?) zelfs twee keer gevraagd wie er supporterde voor het Vlaams Belang.

Die rondvraag had duidelijk twee doelen: was de verdeling evenwichtig, zowel in aantal als in spreiding in de zaal.

Ik heb geen cijfers genoteerd, maar ik herinner me heel duidelijk toch wel de evenwichten. Gemiddeld had iedere partij min of meer vijf aanhangers. De N-VA had er iets meer: acht of negen.

Maar ik wil dus heel formeel zeggen: bij de vraag van Rob staken er bij CD&V meer mensen hun hand op dan bijvoorbeeld bij Vlaams Belang. De drie “grootste” supportersclubs waren N-VA, Groen en Open VLD (in die volgorde, maar dat was dus soms maar eentje verschil).

Dus de klacht van CD&V over de supporters is ongegrond.

Marianne Thyssen werd gewoon uitgelachen door alle partijen

Want wat is er tijdens de uitzending echt gebeurd? De verschillende “clubs” hebben telkens wel voor hun kopman gesupporterd, maar bij CD&V was het effect dat we automatisch samen in de lach schoten wanneer Marianne Thyssen nonsens vertelde.

Dus ja, ze had meer tegenstanders dan voorstanders. Maar dat gold voor iedereen. Alleen is de tegenstand tov CD&V echt wel groot, over alle partijgrenzen heen.

En omgekeerd valt het op dat Bart De Wever ook applaus kan oogsten bij mensen van andere partijen.

Na de uitzending hebben we nog met diverse andere publieksgasten nagepraat, vooral omdat toen we uit de studio kwamen nogal wat “verwijten” naar ons hoofd geslingerd kregen van een groepje mensen dat buiten de studio was blijven staan. In dat groepje herkende ik Erika Thijs. Ik ken Erika nog heel goed uit mijn CVP-Jongeren tijd, daarmee dat ik heel zeker weet dat zij daar niet stond bij de aanvang. Er stonden in dat groepje meer mensen dan er nog stonden toen wij als één van de laatsten de studio binnen gingen.

Waren de CD&V’ers nog nadien gekomen? Opgeroepen om hun beklag te doen? Of waren ze gewoon te laat?

Ik weet het niet, maar uit de gesprekken nadien met andere gasten onthou ik volgende opmerking, die de teneur onder de andere gasten goed weergaf: “Ik ben geen partijmilitant, maar uiteraard heb ik wel een voorkeur. Tijdens het debat bleek Marianne zwak te zijn en De Wever liep geen deukje op. Logisch toch dat we dat laten blijken, want dat was uitdrukkelijk door Rob gevraagd.”

Inderdaad, publieksopwarmer Rob had het publiek duidelijk gevraagd om deftig te reageren. We werden gevraagd om instemming of afkeuring te laten blijken, op een beschaafde manier. “Dus niet zoals op de voetbal,” dixit Van Oudenhove.

Na het stukje met De Wever en Thyssen (er was regelmatig dat stukje met de vier wijzen, dat gaf het studiopersoneel de tijd camera’s te verplaatsen, water bij te schenken en te schminken) heeft Rob aan de drie tribunes gevraagd minder vaak te applaudiseren, want “het werkte storend”… Dus alle drie de banken hadden hun instemming laten blijken met Bart De Wever.

Geen fout van de VRT, excuses zijn misplaatst

Als de VRT dus al een fout heeft gemaakt, is het in haar politieke correctheid. Die excuses waren nergens voor nodig en tot spijt van wie het benijdt: de CD&V heeft zichzelf zo belachelijk gemaakt de afgelopen drie jaar dat je dat zelfs op TV met je allebogen aanvoelt. Als ze dat in de komende uitzendingen willen vermijden, dan zal men pas voor een onevenwicht moeten zorgen en voor trouwe partijsoldaten moeten kiezen, want het was soms zelfs opvallend stil in dat groepje dat bij aanvang hun hand had opgestoken bij “wie supportert er voor de CD&V”…

Stemmen ronselen met een skytube

David Geens uit Knesselare, die voor de nakende verkiezingen op de Senaatslijst van N-VA staat, pakt uit met een skytube om stemmen te winnen. Een skytube is een langwerpige constructie uit plastic waar lucht in geblazen wordt, en die zo recht komt te staan. “Een politicus moet origineel blijven”, vindt David Geens. “In plaats van een groot campagnebord met daarop mijn foto hebben we deze keer voor iets origineler gekozen. Ik ken zelf geen enkele andere kandidaat die dit heeft. En een skytube is handig: als ik ergens naartoe ga, kan ik het ding gewoon mee verhuizen.”

(JSA)

© 2010 De Persgroep Publishing

Al weken lees en hoor ik mensen zeggen “ik ga niet stemmen”… Sommigen uit overtuiging en die kan ik nog begrijpen. Maar velen eerder uit een gevoel van “pff, politiek zegt ons niks” en dan vind ik het uitermate jammer.

In sommige landen worden bloedige oorlogen gevochten voor democratie. Wij komen hier op straat om zulke “opstandelingen” te steunen in hun strijd. Maar het stukje democratie dat we zelf in handen hebben, willen we verkwanselen voor een goedkoop ticket van Ryan Air, om maar niet te moeten gaan stemmen of zetelen.

Tegelijk zijn er enkele taboes in Vlaanderen: je praat vrijuit (sic) over js sexleven, maar niet over je loon en politieke voorkeur. Mensen zijn nog altijd beschaamd om een politieke mening te hebben.

Meer nog, de mensen die een mening hebben, worden daarop afgerekend. Vandaag nog maar eens aan de lijve ondervonden in mijn eigen dorp.

Mijn goeie vriend Cedric bood afgelopen week aan om in zijn rijhuisje een vensteraffiche op te hangen, meer uit vriendschap dan overtuiging want Cedric komt ten minste nog uit voor zijn mening en die is niet altijd dezelfde als de mijne.

Vandaag belt hij: hij heeft telefoon gehad van zijn huisbaas dat die affiche daar onmiddellijk weg moet. Hij mag morgen zelfs een aangetekend schrijven hierover verwachten.

Voor de volledigheid moet ik vermelden dat deze huisbaas een vriend is van onze burgemeester die – hoe kan je het raden – in een andere partij zit dan ik zelf.

Juridisch kan niemand Cedric dwingen (dat heb ik al gecheckt) maar het is toch maar intimiderend, want wie wil er zijn huisbaas tegen zich in het harnas jagen?

Het lijkt een klein akkefietje, maar ik kan me er behoorlijk druk in maken. Niet omdat het om mijn affiche gaat of dat men schrik heeft dat de N-VA (of ik) een goeie uitslag zou halen, maar wel dat de vrije meningsuiting (voor mij één van de meest kostbare verworvenheden in een democratie en rechtsstaat) zo pragmatisch beknot wordt.

Dit verwacht je in een bananenrepubliek, maar niet in Vlaanderen. Hoewel… ik schreef al eerder over Knesselare: “De Bananrepubliek? C’est içi messieu”.